Μπράλος για την ΦτΣ

Το Φύλλο Νο 22, Ιανουάριος – Μάρτιος 1998, “Μπράλος” της Φιλοπροόδου Ενωσης του γειτονικού μας χωριού, αναφέρεται στην ΦτΣ με ιδιαίτερα εγκωμιαστικά σχόλια. Τα φιλόφρονα λόγια αποκτούν ιδιαίτερη αξία και σημασία προερχόμενα από μία επιφανή προσωπικότητα του γειτονικού μας οικισμού, τον Στρατηγό Ιωάννη Αρ. Μερτζάνη.

“… Η Εφημερίδα αυτή που άρχισε να κυκλοφορεί πριν από τη δική μας, είχε αρχικά διευθυντή και εκδότη τον αγαπητό συμμαθητή στο Γυμνάσιο και φίλο κ. Γιώργο Αστρακά και θαυμάζαμε την πέννα του με τα αξιόλογα περιεχόμενα και κείμενα που ανέπτυσσε.

Εδώ και αρκετούς μήνες διευθυντής και εκδότης της εφημερίδας αυτής είναι ο κ. Γ.Ν. Αποστολόπουλος, με τον οποίο δεν είχα την τιμή να έχω γνωριμία. Εν τούτοις δεν διστάζω να ειπώ ότι, όταν πρωτοείδα την ίδια εφημερίδα να βγαίνει υπό τη διεύθυνσή του έμεινα έκπληκτος από την ποιότητα, την ομορφιά και εμφάνισή της, την επιμέλεια, τη φιλότιμη προσπάθεια για ότι καλλίτερο και το αλάνθαστο όλων των γραπτών της. Δεν συγκρίνεται με όμοιές της, γι αυτό είπα μέσα μου, αξίζει ενα μεγάλο εύγε στον εκδότη της.

Βέβαια η εφημερίδα αυτή φαίνεται να έχει και ένα άλλο χαρακτηριστικό, γιατί πέρα από τα τοπικά, περιλαμβάνει και αναλύει και ευρύτερα θέματα κοινωνικά-ιστορικά κ.ά.

Πρόκειται κατά τη γνώμη μου για μία σοβαρή και αξιέπαινη προσπάθεια που εκτός των άλλων μαζί με την εφημερίδα “Μπράλος” θα βελτιώσει τη μεταξύ μας επικοινωνία, την οποία θα διατηρήσουμε οι Μπραλιώτες και οι Σκαμνιώτες όπως μέχρι σήμερα και καλλίτερα και ας μας χώρισαν με τους Δήμους. Βέβαια αυτός ή αυτοί που έβαλαν σε διαφορετικούς Δήμους το Μπράλο-Σκαμνό-Οίτη (Γαρδικάκι)-Ελευθεροχώρι και Παύλιανη, δεν θα έχουν περάσει ποτέ από τα μέρη μας ή θα είναι απαράδεκτα αγεωγράφιτοι. Σας ευχαριστώ θερμά κ. Αποστολόπουλε για τη θετική αναφορά σας στο όνομά μου με το 46ο φύλλο της εφημερίδας σας και σας εκτιμώ πολύ γιατί με τη ΦτΣ δείχνετε έντονα την περίσια αγάπη σας για τον τόπο που γεννηθήκατε και για όλη τη γύρω περιοχή μας”.

ΦτΣ:
Ευχαριστούμε για τα καλά λόγια τον Στρατηγό Μερτζάνη. Ο Γιώργος άνοιξε το δρόμο και σ αυτόν ανήκει κάθε τιμή. Το στοιχείο που προσπαθούμε να δώσουμε τώρα, είναι αυτό της πολυφωνίας και της πλατιάς συμμετοχής. Φαίνεται ότι στέφεται από επιτυχία. Καλή τύχη του μικρού χωριού μας, έδωσε όχι μόνο ενθουσιασμό και όρεξη για δουλειά και κοινωνική προσφορά, αλλά και έναν ιδανικό συνδιασμό ειδικοτήτων που μας επιτρέπει να εκδίδουμε τη ΦτΣ από το Α μέχρι το Ω, με πλήρη καθετοποίηση, όπως θα λέγαμε, αποκλειστικά από Σκαμνιώτικα χέρια και με σύχρονη τεχνολογία. Σ αυτούς τους υπέροχους Σκαμνιώτες, αξίζουν Στρατηγέ μου τα μπράβο.

Ευθυγραμμιζόμαστε με τις θέσεις του Στρατηγού γύρω από το θέμα συνένωσης των κοινοτήτων. Πρόκειται για καθολική και ενιαία άποψη των Σκαμνιωτών που είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε. Το πρόγραμμα Καποδίστριας, όπως κατ επανάλλειψη έχουμε τονίσει, ήταν κατά βάση σωστό και αναγκαίο. Κανένας δεν μπορούσε να φαντασθεί ότι στην υλοποίησή του θα κατέληγε τόσο εξαμβλωματικό. Εγινε, λέει, για να επιτευχθεί δραστικώτερη ενοποίηση κοινοτήτων. Μα αντί να στείλουν τον Μπράλο στην Αμφίκλεια και το Σκαμνό / Λευτεροχώρι στον Κάμπο της Λαμίας, στο Μοσχοχώρι, πολύ προτιμώτερη θα ήταν ή ένταξή μας στην Παύλιανη που ούτως ή άλλως την διατηρούν ως αυτόνομη κοινότητα!

Εχουμε τη σθεναρή, άποψη, ότι στα πλαίσια του Καποδίστρια ΙΙ (συνένωση Νομών) θα επανάλθουμε στο παλαιώτερο σχήμα Φθιωτιδοφωκίδος και ίσως στον ίδιο Νομό προστεθεί και η Ευρυτανία. Σε μία τέτοια προοπτική, μπορούν κάλλιστα όλοι οι δικοί μας οικισμοί να υπαχθούν στη Γραβιά, όπου υπάρχει μία καλή υποδομή, παίξει το ρόλο της έδρας ενός καλού και συμπαγούς Δήμου, με καλές εναλλακτικές στην εκπαίδευση και τις λοιπές βασικές αρχές.

Το σπίτι του παππού μου

Οι αναφορές της εγγονής του αείμνηστου Βασίλη Γκόλφη, Γεωργίας (κόρη του Θανάση) στο σπίτι του παππού της στο χωριό είχαν αιχμές και προκάλεσαν την αντίδραση του θείου της Γιάννη, από τη Γερμανία. Πολύ θα θέλαμε να είχαμε αποφύγει την εμπλοκή μας στην υπόθεση και ομολογούμε ότι ήταν αρκούντως διδακτική η εμπειρία αυτή. Η αιτία που δημοσιεύσαμε το κείμενο της επιστολής, όπως σαφώς το αναφέραμε, ήταν οι γλαφυρές αναφορές στα κειμήλια και την παράδοση του χωριού μας. Είναι φυσικό να ευαισθητοποιείται ο Σύλλογός μας για τέτοια ζητήματα -τα οποία και μόνο μας ενδιαφέρουν-, αλλά δεν αποκρύψαμε την αποστροφή μας σε υπαινιγμούς κληρονομικών αμφισβητήσεων και διαφορών για τις οποίες ουδεμία αρμοδιότητα έχουμε να επιληφθούμε.

Το κείμενο αυτό προκάλεσε αγανάκτηση στο Γιάννη Γκόλφη, που με επιστολή του απορρίπτει τους υπαινιγμούς:

“… αυτό το κείμενο είναι γεμάτο ανακρίβειες”.” ….η εναντίον μου επιστολή είναι και εναντίον της αλήθειας. Περιέχει ψευδολογίες, οι οποίες προσέβαλαν και προσβάλλουν την τιμή και την υπόληψή μου. Πρόκειται για συκοφαντίες και ρητώς επιφαλάσσομαι γι αυτές” . “…Οσα γκρεμίστηκαν, γκρεμίστηκαν νομίμως και όσα οικοδομήθηκαν πάλι νομίμως και με άδεια οικοδομήθηκαν. Οσο για την ιδιοκτησία αυτή ανήκει αποκλειστικά σ εμένα, Ιωάννη Β. Γκόλφη και στη σύζυγό μου και όχι σε άλλον. Ακριβώς το γεγονός της αποκλειστικής κυριότητας μου δίνει το δικαίωμα με βάση και τον ελληνικό Νόμο και τον διεθνή Νόμο να ελέγξω εκείνους που αφαίρεσαν χρήσιμα κινητά πράγματα από το σπίτι μου, όσους το λεηλάτησαν και η επιστολογράφος γνωρίζει τους δράστες. Στη Γερμανία εργαζόμενος έμαθα την τάξη,την πειθαρχία και την νομιμότητα και όχι τις ψευδολογίες και τις συκοφαντίες. Εχω νόμιμη απαίτηση, όσα ενθύμια έχουν αφαιρεθεί να επιστραφούν σ εμένα τον νόμιμο κύριο και ιδιοκτήτη, για να μην χρειασθεί να καταφύγω στη δικαιοσύνη. Προσπαθώ να βοηθήσω όλους. Εχω όμως την απαίτηση να με σέβονται..”

Αλλα φιλικά έντυπα

Λάβαμε και ευχαριστούμε:

Το 12ο Φύλλο, 8σέλιδο, της Ανω Μουσουνίτσας, της γεννέτειρας του Αθανασίου Διάκου με τίτλο “Η ΡΙΖΑ” που εκδίδει ο κ. Νικόλαος Μώκος, ένας καλός φίλος του Σκαμνού. Θέματα άκρως ενδιαφέροντα και με καλές προσεγγίσεις, όπως “Λεωφορείο ο πόθος..” με εύστοχα σχόλια για το κατάντημα των ΔΕΚΟ αστικών μεταφορών επιβατών, ” Ο Δεσπότης και ο Ερωτας”, αναφορά και υποστήριξη των γνωστών θέσεων του Μητροπολίτη Ζακύνθου που δεν αποφεύγει να δεί το ζήτημα των προγαμιαίων σχέσεων, τα προβλήματα της τοπικής αυτοδιοίκησης με “το χρίσμα” που θέλουν πολλές φορές και αναξιοκρατικά να δίνουν τα πολιτικά κόμματα σε “ημέτερους” τηλεκατευθυνόμενους “παράγοντες”, κ.ά.

Το 56ο 4σέλιδο τριμηνιαίο Φύλλο, “Η ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΚΑΛΟΣΚΟΠΗΣ” που εκδίδεται από τον Σύλλογο του γειτονικού χωριού στη Λαμία. Ωραίες αφηγήσεις από τα παλιά, “Ιστορικές μνήμες” με άκρως ενδιαφέροντα στοιχεία για τους κληρικούς της Παρνασσίδας στη μάχη της Αλαμάνας (Διάκος, Ησαϊας, Παπαγιάννης, Παπαντριάς) κ.ά περιλαμβάνει η έγκυρη εφημερίδα.

Το 94ο 4σέλιδο Φύλλο “Λιτοσελίτικα Νέα” που εκδίδει στη Λαμία ο συγχωριανός μας / γαμπρός της οικογένειας Ζαλαώρα, κ. Δ Γιαννακόπουλος για λογαριασμό του Συλλόγου Λιτοσελιτών ” Ο Αγιος Γεώργιος” (περιοχή Τυμφρηστού). Πέρα από τα τοπικά νέα το έντυπο φιλοξενεί ένα ενδιαφέρον άρθρο γραμμένο από την Κα Ευθυμία Συλεούνη-Κρανιώτη, με τίτλο “τόσο κοντά όσο και μακριά” με την όλο και περισσότερη χρήση και κατάχρηση των πάσης φύσεως σύγχρονων και μη μέσων τηλεπικοινωνίας που έγιναν αναπόσπαστο μέρος της ζωής μας, αλλ’ ωστόσο δεν φέρνουν κοντά τους ανθρώπους. “Πιστεύουμε ότι μ΄ αυτές τις συσκευές ερχόμαστε πιο κοντά, αλλά δυστυχώς απομακρυνόμαστε… Αυτή η συσκευή εκπέμποντας το μήνυμά της ας μην μπει ανάμεσα στους ανθρώπους καταργώντας τις προσωπικές σχέσεις… Ας μην αντικαταστήσει την συνάντηση του ανθρώπου με τον άνθρωπο, η οποία έχει ως συνέπεια και την πνευματική επαφή… Ακούμε τον λυπημένο φίλο μας, δεν τον βλέπουμε, δεν αντικρίζουμε το βλέμμα του, δεν μας πονούν οι σπασμοί του προσώπου του, δεν μας συγκινεί το δάκρυ του που κυλά. Μόνο ακούμε! Δεν βλέπουμε τη χαρά ζωγραφισμένη στο πρόσωπο του αδελφού μας, δεν βλέπουμε τη λάμψη του. Μόνο ακούμε!”

Το 65ο Φύλλο της 12σέλιδης τριμηναίας έκδοσης Ιαν.-Μάρτιος 1998 της πολύ δραστήριας Αδελφότητας Αθανασίου Διάκου “Ο ΔΙΑΚΟΣ” που εκδίδεται στην Αθήνα υπό τη Διεύθυνση της Κας Αθανασίας Βανδώρου και τη συμμετοχή και άλλων μελών της αδελφότητας. Πέρα από τα τοπικά ζητήματα και ειδήσεις, στο Φύλλο, φιλοξενούνται κείμενα ιδιαίτερου ιστορικού και λογοτεχνικού ενδιαφέροντος, από τοπικούς και μή επιστήμονες, Ιστορικούς, Λογοτέχνες, Ποιητές, Στρατιωτικούς κλπ για τον ήρωα της Αλαμάνας, το Θανάση Διάκο.