20130919
Αποτροπιασμό, αποδοκιμασία και άλλα παρόμοια εξέφρασαν οι πολιτικοί σχηματισμοί για το τραγικό συμβάν στο Κερατσίνι όπου ένας 34χρονος μαχαιρώθηκε προχθές τα μεσάνυχτα και έχασε τη ζωή του από δράστη προσκείμενο στην Χρυσή Αυγή, το νεοναζιστικό κόμμα στη χώρα μας που καλπάζει με ποσοστά που το φέρνουν ήδη στην τρίτη θέση.
Ασφαλώς κι εμείς, όπως και η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων εκφράζουμε τον αποτροπιασμό μας για το συμβάν. Και τι μ’ αυτό, όμως;
Αποδοκιμάσαμε και έτσι τελειώσαμε; Αυτό γίνεται εδώ και καιρό, αλλά η Χρυσή Αυγή, όλο και κερδίζει στις δημοσκοπήσεις.
Κάποιες λίγες και ανίσχυρες φωνές, ωστόσο, ακούγονται και καλούν την ελληνική κοινωνία και πρωτίστως τους πολιτικούς που αυτάρεσκα αυτοπροσδιορίζονται ως περιλαμβανόμενοι στο «συνταγματικό τόξο», να αναλογισθούμε ποια είναι τα αίτια που οδηγούν αξιόλογες μάζες του Ελληνικού πληθυσμού στις τάξεις της ΧΑ.
Στο ερώτημα αυτό, όμως, φίλες και φίλοι, δεν νομίζω ότι δίδεται απάντηση και όσο δεν δίνεται αυτή η απάντηση, πολύ φοβούμαι ότι ο κατήφορος στου κακού τη σκάλα δεν θα σταματήσει με τα ξόρκια και τις επιδερμικές προσεγγίσεις απλά και μόνον για μία στάχτη στα μάτια του κόσμου, για επικοινωνιακούς λόγους, όπως αναφέρεται.
Και είναι όντως άξιο περιέργειας ότι κάμποσοι πολιτικοί, ακόμη δε και σύμβουλοι του Αντώνη Σαμαρά, να προκαλούν συχνά πυκνά με περίεργες δηλώσεις. Άλλοι προσπαθούν να προσελκύσουν ψήφους από το ακροδεξιό κόμμα, ή κομψότερα, ισχυρίζονται ότι επιδιώκουν να ανακόψουν αυτό το ρεύμα, άλλοι νοιώθουν πως γεφυρώνουν έστω παρασκηνιακά τους δύο δεξιούς σχηματισμούς κι ένας άλλος είπε ότι και ο ΣΥΡΙΖΑ [με όλες τις αμετροέπειες και ανεδαφικές του πολυποίκιλες και συχνά αντιφάσκουσες θέσεις και απόψεις] προσμετράται στις εκτός συνταγματικού τόξου εγκληματικές οργανώσεις. Δηλαδή κάπου το ήμισυ του λαού το έβγαλε στην παρανομία, για να δείξει ότι ο ίδιος και οι ομοϊδεάτες του, αποτελούν ό,τι καλύτερο έχει να επιδείξει ο τόπος. Η αλήθεια, όμως είναι ότι και η παρέα του έχει μεγάλες ευθύνες για την καταστροφή της χώρας.
Πολύ φοβάμαι ότι στην σημερινή Ελλάδα της παρακμής, της χρεοκοπίας, της κοινωνικο-οικονομικής κατάρρευσης που μας φέρνει πρώτους στη διαφθορά, στους θεσμούς που παραπαίουν, και τους υπόλογους πολιτικούς που ενώ ευθύνονται για την καταστροφή της χώρας, δίνουν μάχες οπισθοφυλακής φτιάχνοντας νόμους στα μέτρα τους, προκειμένου να προστατευθεί υπό καθεστώς ασυλίας η κλεπτοκρατία στο χώρο των πολιτικών –αντί σ’ αυτές τις περιπτώσεις να θεσπισθεί μεγαλύτερη αυστηρότητα και πιο σκληρή τιμωρία-, χρειάζεται μεγαλύτερη σωφροσύνη, ψύχραιμη θεώρηση και αντιμετώπιση της ζοφερής πραγματικότητας.
Από κει ξεκινάει το πρόβλημα και όσο εδώ δεν έχουμε κάποια θετική εξέλιξη, πολύ φοβάμαι, το αυγό του φιδιού που ήδη μετεξελίχθηκε σε επικίνδυνο φίδι, θα επεκταθεί ανεξέλεγκτα. Αυτές οι ρητορικές χωρίς βάθος σκέψης, απλώς παραπλανούν την κοινωνία. Είπανε το Χίτλερ φρενοβλαβή, ονόμασαν τον Μουσολίνι γραφικό, αλλά η αλήθεια είναι ότι και οι δύο αναρριχήθηκαν στην εξουσία μέσα από κοινοβουλευτικές – δημοκρατικές διαδικασίες και τούτο επειδή η δημοκρατία είχε σαπίσει. Το ίδιο θα πούμε για τις πρώτες δεκαετίες του περασμένου αιώνα για σύσσωμη την Ευρώπη {Ισπανία του Φράνκο, Πορτογαλία του Σαλαζάρ, Γαλία του Βισύ κοκ].
Μήπως τελικά στη χώρα μας, τη χώρα που γέννησε τη Δημοκρατία, σήμερα βιώνουμε τον εκφυλισμό της Δημοκρατίας;