20131227
Γεωργίου Πούλιου, Δικηγόρου

Ένα από τα 24 κατοικημένα μαργαριτάρια των Κυκλάδων είναι και το νησί της ΑΝΤΙΠΑΡΟΥ.

Ολόκληρο το νησί είναι ένας αρχαιολογικός χώρος. Στο μικρό νησάκι ο «ΣΑΛΙΑΓΚΟΣ» της Αντιπάρου βρέθηκε το αρχαιότερο ειδώλιο. Στο μικρό νησάκι της Αντιπάρου «ΔΕΣΠΟΤΙΚΟ», ο πεισματάρης, Ιωάννης (Γιάννος) ΚΟΥΡΑΓΙΟΣ, Αρχαιολόγος, συνεχώς «ξεσκεπάζει» τους νέους Δελφούς και τη νέα Ολυμπία. Σήμερα δεν θα σας παρουσιάσω το νησί της Αντιπάρου. Σήμερα θέλω να σας πω τα Αντιπαριώτικα Πρωτοχρονιάτικα Κάλαντα, που είχα τη χαρά, τη Μεγάλη τύχη, πέρυσι να τα ακούσω, από παραδοσιακούς Αντιπαριώτες Καλαντάριδες, παίζοντας Τζαμπούνα και Τουμπάκι. Εσείς διαβάστε τα:

– Αρχιμηνιά κι αρχιχρονιά, ψιλή μου δενδρολιβανιά
– κι αρχή κι αρχή του Γεναρίου του μεγά – του μεγάλου Βασιλείου.
– Άγιος Βασίλης έρχεται και δε μας καταδέχεται
– από την Καισαρεία συ σα αρχόντισσα κυρία,

– Βαστάει εικόνα και χαρτί, ζαχαροκάντιο ζυμωτή
– χαρτί και καλαμάρι δες και με το παλικάρι
– Το καλαμάρι έγραφε, τη μοίρα του την έλεγε
– και το χαρτί ομίλει, άσπρε μου άγιε Βασίλη.
– Βασίλη πόθεν έρχεσαι και δεν μας καταδέχεσαι
– και πόθεν κατεβαίνεις και βαστάς και βαστάς ρόδα και ραίνεις.
– Από της μάνας έρχομαι και στο σχολειό μου πάω
– δεν μου λες και τι να κάνω.
– Κάτσε να φας, κάτσε να πιείς, κάτσε τον πόνο σου να πεις
– κάτσε να τραγουδήσεις για να μας καλοκαρδίσεις.
– Μα γω γράμματα μάθαινα, στο δάσκαλο που πάγαινα
– τραγούδια δεν ηξεύρω να ‘ρθω μάτια μου να σ’ έβρω
– Και σαν δεν ξέρεις γράμματα πόσες φορές με κλάματα
– πες μας την άλφα-βήτα να χεις το Θεό βοήθεια.
– Ξερό ραβδί, χλοερό ραβδί, άσπρο σταφύλι ροζακί
– ξερούς βλαστούς επέτα ροδοκόκκινη βιολέτα.
– Κι απάνω στα βλαστάρια τους και στα περικλωνάρια τους
– πέρδικες καλαϊδούσαν, μάτια μου και σε ξυπνούσαν.
– Δεν ήταν μόνο πέρδικες, γαρουφαλιές λεβέντικες
– ήταν και τριγωνάκια, μαύρα μου γλυκά ματάκια.

Για την αντιγραφή, πανευτυχής, Γεώργιος Αναργ. ΠΟΥΛΙΟΣ.

Φίλοι αναγνώστες,
Καλή Χρονιά.

Το καλοκαίρι όλοι στην Αντίπαρο.