FtS110

Μία υψηλού ενδιαφέροντος και μεγίστης εθνικής σημασίας τελετή έλαβε χώρα την Κυριακή 06.06.2010, ώρα 10:30 μέχρι 12:30 στην Άνω Πλατεία της Αμφίκλειας όπου παρουσία πλήθους κόσμου έγιναν τα αποκαλυπτήρια της προτομής του ήρωα της Εθνικής Αντίστασης Σωτήρη Τσιτσιπή, του Λοκρού, του αξεπέραστου αξιωματικού του τακτικού στρατού στο Αλβανικό μέτωπο και εν συνεχεία του ΕΛΑΣ.

[Σωτήρης Τσιτσιπής, ο ηρωικός Λοκρός από την Αμφίκλεια]

Τη σχετική απόφαση ανέγερσης του μνημείου έλαβε το Διοικητικό Συμβούλιο του Δήμου Αμφίκλειας μετά aπό σχετικό αίτημα του εν ζωή αγωνιστή (94) Κώστα Πεντεδέκα, ο οποίος μάλιστα κάλυψε και τη σχετική δαπάνη. Την αποκάλυψη της πρoτομής του Λοκρού έκαναν από κοινού ο Κώστας Πεντεδέκας με τον Δήμαρχο καθηγητή Νάκο Τσιτσιπή, μία προσωπικότητα της τοπικής αυτοδιοίκησης που δύσκολα μπορεί να βρει το όμοιό της σε πανελλήνια κλίμακα.

Μία σεμνή και όμορφη τελετή, όπως πολύ καλά γνωρίζουν τα άξια στελέχη του Δήμου Αμφίκλειας πραγματοποιήθηκε και μία πλειάδα ομιλητών αναφέρθηκαν διεξοδικά στη ζωή και την αγωνιστική δράση του τιμώμενου ήρωα. Η κα Ελένη Οικονόμου – Καθούλη από την ΠΕΑΕΑ (=Πανελλήνια Ένωση Αγωνιστών Εθνικής Αντίστασης), εκπρόσωπος της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης, στέλεχος του ΚΚΕ, ο φίλος δημοσιογράφος, συγγραφέας και αγωνιστής του ΕΑΜ – ΕΛΑΣ από τη Μενδενίτσα Γιώργος Μωραϊτης, ο Γιάννης Βούζας (Λαδιάς με το αντάρτικο όνομά του) από τους Δελφούς, και άλλοι μίλησαν για τον άνθρωπο, για τον αγωνιστή της Εθνικής μας Αντίστασης, το απαράμιλλο ήθος και την στρατιωτική του παιδεία, οξύνοια και γενναιότητα που φάνηκε σε πλήθος σκληρών αναμετρήσεων με τον κατακτητή. Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς; Πανταχού παρών ο Λοκρός. Τη σκληρή σύγκρουση με τους Γερμανούς στις Θερμοπύλες, λίγο μετά τη συνθηκολόγηση των Ιταλών. Στον ιερό χώρο των Θερμοπυλών, έμελλε και πάλι να δοξαστούν τα ελληνικά όπλα ενάντια σε ξένο κατακτητή. Τον αφοπλισμό των Ιταλών στη Λάρυμνα και τόσα άλλα. Στο βιβλίο για την Ιστορία Εθνικής Αντίστασης στη γούρνα μας, έκδοση του Πολιτιστικού μας Συλλόγου (2008), όπως ήταν φυσικό, περιελήφθησαν εκτενείς αναφορές σε σημαντικά επεισόδια, όπου πρωτοστάτησε ο Λοκρός.

Η Πατρίδα, όμως, μετά τη λήξη του 2ου Παγκόσμιου Πολέμου βυθίστηκε στον εμφύλιο σπαραγμό. Οι γεωπολιτικές σκοπιμότητες όξυναν το αδελφοκτόνο αιματοκύλισμα και θόλωσαν την συνετή και δίκαια κρίση, σκέψη και συμπεριφορά. Οι πολιτικοί ταγοί της εποχής αποδείχθηκαν ανεπαρκείς να υπερασπισθούν και να σφυρηλατήσουν την εθνική ομοψυχία για την εσωτερική γαλήνη, προστατεύοντας συνάμα τις μεγάλες αρετές και αξίες της φυλής μας για την φιλοπατρία και την κοινωνική δικαιοσύνη. Απλά και μόνο η συμμετοχή στο ΕΑΜ και τον ΕΛΑΣ, αντί για τίτλος τιμής και εθνικής αξιοπρέπειας, όπως από την παγκόσμια κοινότητα αναγνωρίσθηκε, αποτέλεσε για τους Συν-Έλληνες και νικητές του Εμφυλίου, κόλαφο και έστειλε στο εκτελεστικό απόσπασμα τίμιους και ένδοξους αγωνιστές, ανθρώπους από τις πλέον υγιείς τάξεις της κοινωνίας μας που το μόνο που αποζητούσαν και θυσιάζονταν, ήταν περισσότερη κοινωνική δικαιοσύνη. Αντίθετα άνθρωποι κατώτερης ποιότητας που έφθασαν στο άθλιο σημείο να συνεργάζονται ακόμη και με τον κατακτητή ή στην καλύτερη εκδοχή να στέκονται πιστοί στην ένοχη ουδετερότητα μέχρι να δουν που θα … κάτσει η μπίλια, έμειναν όχι μόνο στο απυρόβλητο, αλλά έμελε σε κάμποσες περιπτώσεις να διαφεντέψουν τον τόπο και να αποκομίσουν οφέλη από θέσεις εξουσίας στον κρατικό μηχανισμό της μετεμφυλιακής περιόδου, προσβάλλοντας την ιστορία και την αξιοπρέπεια του ελληνισμού.

Απότοκος του κλίματος αυτού ήταν και η χούντα των συνταγματαρχών με την στρατιωτική τους δικτατορίας 1967-1974.

Απίστευτες ιστορίες, πλην όμως, απτή πραγματικότητα, που αν και αναφέρεται σε δραματικές καταστάσεις 60 και πλέον χρόνια πίσω, μας καλούν τον καθένα από μας να μιλήσει με τον εαυτό του και να τοποθετηθεί, να αποφανθεί πρώτα στην συνείδησή του και μετά να καταλήξει προς τα πού θα πει το ναι και πού θα πει το όχι, όπως μας καλεί ο ποιητής.

Είναι στα όρια του απίστευτου, μέχρι που μπορεί να φθάσει η γενναιότητα ενός έντιμου ανθρώπου, όταν πλησιάζει στο εκτελεστικό απόσπασμα μετά από μία σκληρή αδικία ή έστω αμφιλεγόμενη καταδίκη μέσα στο κλίμα της τότε εποχής, να βρίσκει τη δύναμη να στέκεται με ψυχραιμία, λεβεντιά, ξεκάθαρη κρίση και να επικοινωνεί με τους οικείους του, όπως ο Λοκρός:

Φυλακές Καρδίτσας
11.04.1949

Σεβαστοί μου γονείς!
Αγαπημένα μου αδέρφια!
Μήτσο, Πηγή, Γιώργο, Καλλιόπη, Γιάννη!
Ανιψάκια μου, που δεν με γνωρίσατε!

Τώρα που μου μένουν λίγες ώρες ακόμα ζωής, σας θυμάμαι και σας πονώ περισσότερο από κάθε άλλη φορά.

Έτσι, τώρα που αφήνω τη ζωή για πάντα, έρχομαι ψυχικά πιο κοντά σας και ζω τον καθένα σας ξέχωρα κι όλους μαζί. Θυμάμαι από τα παιδικά μου χρόνια μέχρι σήμερα όλη τη ζωή μου, σε σύνδεση με σας, με κάθε λεπτομέρεια και πραγματικά αισθάνομαι τις πιο ευτυχισμένες στιγμές.

Σας στενοχώρησα, σας πίκρανα, σας έφερα σκοτούρες και συμφορές. Συγχωρέστε με. Δεν είμαι κοντά σας να σας φιλήσω. Κι από δω όμως, ως την τελευταία μου στιγμή θα στέλνω τη σκέψη μου κοντά σας, ώσπου να κλείσω τα μάτια μου για πάντα, πρόωρα λίγο.

Έτσι το θέλησε ο κύκλος της ζωής. Μην κλαίτε για μένα, μην κλαίτε! Θα ήθελα την προσοχή σας και στ’ ανίψια μου. Ο Λουκάκης, ο Μίμης, η Κούλα να γίνουν καλοί άνθρωποι, να μορφωθούν.

Θα αισθανόμουν και κάτω από το χώμα του θεσσαλιώτικου κάμπου της Καρδίτσας ικανοποίηση. Μήτσο, Γιώργο, Καλλιόπη, Πηγή, προσέξτε και περιποιηθείτε τους γονείς (αν ζουν δεν ξέρω), στα γηρατειά τους. Τους πρόσθεσα κι ένα ακόμα πόνο και σε σας.

Ο Γιάννης δεν ξέρω τι γίνεται, προσέξτε κι αυτό το άμοιρο παιδί.

Συγχωρέστε με!
Μην κλαίτε!
Όπως κι εγώ δεν κλαίω, που πάω στο θάνατο.

Σας φιλώ όλους. Όλους τους συγγενείς, γνωστούς και φίλους. Για πάντα.
Σωτήρης

Η ημερομηνία του γράμματος 11.04.1949 δείχνει ότι το έγραψε τέσσερις μέρες πριν την καταδίκη και εκτέλεση που έγινε στις 15.04.1949, σύμφωνα με την εγγραφή στο επίσημο φύλλο Μητρώου, που παρουσίασε ο αδερφός του στην εφημερίδα Αμφίκλεια, που είναι:

Τσιτσιπής Σωτήριος του Λουκά και της Αριστέας … δια της υπ’ αριθμόν 78/15.04.1949 αποφάσεως του εκτάκτου Στρατοδικείου Τρικάλων κατεδικάσθη εις την ποινήν του θανάτου και εξετελέσθη αυθημερόν. Α.Π. 151518 /1 /109/ 05.05.1949.

Αυτό δείχνει ότι ο ίδιος είχε καταλήξει στο συμπέρασμα ότι είχε προαποφασισθεί ο θάνατός του, πριν ακόμα γίνει το στρατοδικείο. Ίσως να είχε δει ότι δεν θα τον άφηναν να γράψει κάτι μετά την απόφαση…

***

Στο Λοκρό
Μαρία Σταυρινού, Δασκάλα

Στον ακριβό μας το Λοκρό
τρανό μας παλικάρι
στα Θερμοπύλια πάλεψε
σαν άγριο λιοντάρι.
Στα τίμια τα λόγια του
σ’ αυτό το πρόσταγμά του
τα παλικάρια έτρεξαν
και πάλεψαν σιμά του.
Τότε οι Ούννοι τρόμαξαν
κι έφυγαν στην οργή του
κι αγέρωχος εμάχετο
μ’ όλη τη δύναμή του.

***

20-21 Σεπτέμβρη 1943
Πάνου Φούντα
Δικά σου τα Θερμοπύλια,
εδώ Βασιλιά Λεωνίδα της Σπάρτης
πολεμήσανε και Ελασίτες αντάρτες
απ’ τα δικά σου ταμπούρια
Γερμανούς, σιδερόφραχτους
και Νικήσανε!!!