FtS108

Στο βρετανικό κοινοβούλιο ειπώθηκε η παραπάνω φράση προσφάτως κι ενώ η συζήτηση περιστρεφόταν γύρω από τα δημοσιονομικά πράγματα της μεγάλης αυτής χώρας. Μπορεί και να μας σοκάρει, αλλά δυστυχώς για μας, απηχεί όλη τη δραματική πραγματικότητα για τη χώρα μας.

Στη Γερμανία, μία πρόσφατη δημοσκόπηση έδειξε ότι σε ποσοστό 57% ο λαός αυτής της ηγέτιδας χώρας στην ΕΕ δεν θέλει πια την Ελλάδα στην Ευρωζώνη, ούτε καν στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Ούτε λόγος να γίνεται για παραπέρα χρήματα στους διεφθαρμένους Έλληνες που για πολλά χρόνια τους πλήρωναν. Είναι χαρακτηριστική η φράση που κατοπτρίζει τις διαθέσεις των Γερμανών απέναντί μας:

-Στον αλκοολικό δεν μπορεί να του δίνεις ακόμη ένα μπουκάλι!

Δυστυχώς για μας, έχουν απολύτως δίκαιο. Kι όσο αφορά στην σοβαρότητα και αξιοπιστία μας που βρίσκεται στο ναδίρ, αρκούμαστε να θυμίσουμε το παγκόσμιο ανέκδοτο: Greek statistics. Ο πλήρης εξευτελισμός στοιχειοθετείται από την αποβολή του υπουργού μας και την αφαίρεση του δικαιώματος ψήφου στην συνεδρίαση του Ecofin (=επιτροπή για τα οικονομικά), όταν θα συζητηθεί το θέμα της Ελλάδας. Και έπεται συνέχεια: Μετά την 16η Μαρτίου, τα μέτρα για τη χώρα μας, θα λαμβάνονται χωρίς τη συμμετοχή μας. Ερήμην ημών!

Σε κάθε γωνιά της υδρογείου ασχολείται έντονα η επικαιρότητα με την άθλια κατάσταση της Ελλάδας και τα δημοσιεύματα διανθίζονται από κάθε λογής σχόλιο που μας εξευτελίζει και μας διασύρει. Στις ΗΠΑ θέλησαν να δείξουν την αβελτηρία των Ελλήνων, την λαμογιά και την διασπάθιση των κοινοτικών και δημόσιων πόρων που καταχρέωσαν την πατρίδα μας με το παράδειγμα των αγροτικών επιδοτήσεων. Ήταν, αναφέρουν, τόσο πολλές οι εκτάσεις ελαιώνων στην Κρήτη που επιχορηγήθηκαν, που θα έπρεπε να είναι φυτεμένη με ελαιώνες, εκτός από τη μεγαλόνησο και μία ακόμη έκταση μέχρι τη Σαντορίνη!

Τι να σου κάνει και ο Έλληνας Πρωθυπουργός; Με σχετική ικανοποίηση είδαμε τα εκλογικά αποτελέσματα του περασμένου Οκτωβρίου που απομάκρυναν την αμαρτωλή ΝΔ από τη διακυβέρνηση της χώρας. Μεγάλη η χαρά του Γ. Παπανδρέου για την νίκη του, που τον έκανε μάλιστα και Πρωθυπουργό στη χώρα. Για κάμποσους μήνες φάνηκε, μάλλον ανυποψίαστος για την έκταση και ένταση του οικονομικού προβλήματος. Μοιραστήκαμε μαζί του –στην αρχή της θητείας του- την εύλογη κριτική για την εγκατάλειψη των Ολυμπιακών ακινήτων που τα χρυσοπληρώσαμε και τώρα μας μένουν τα δάνεια. Συμμεριστήκαμε την θλίψη και απογοήτευσή του, μαζί με τον διαπρεπή ισπανό πολεοδόμο – αρχιτέκτονα στους χώρους του παραλιακού μετώπου στο Νέο Φάληρο με τα εγκαταλελειμμένα, συλημένα, αναξιοποίητα και πρόωρα φθαρμένα οικοδομήματα, εξοπλισμούς και υποδομές και ακολούθως αναθεματίσαμε την απραξία των προηγούμενων αρχόντων. Χαρήκαμε για την ηλεκτρονική διαβούλευση και την στελέχωση των καίριων πόστων στον κυβερνητικό μηχανισμό. Κάποιες απορίες, ασφαλώς, με την ατέλειωτη διαβούλευση, είναι γεγονός ότι προέκυψαν. Κάποια σχόλια με τη διακήρυξη των θέσεων και τα βιογραφικά, μπορεί και να σχολιάστηκαν, αφού στο κεφάλαιο «κοινωνική δράση» των υποψηφίων, μόνον η συμμετοχή στον μηχανισμό του ΠΑΣΟΚ κρίθηκε ικανοποιητική κοινωνική δραστηριότητα.

Στο μεταξύ, όμως, τα έτοιμα κατά τις εξαγγελίες νομοσχέδια για την αντιμετώπιση των άμεσων αναγκών της χώρας, όλο και καθυστερούν. Δεν καθυστερούν, όμως, τα τοκοχρεολύσια που είναι δυσθεώρητα και έχουν τακτές και αμετάθετες προθεσμίες αποπληρωμής. Και όχι μόνον αυτό. Η καθυστέρηση στην λήψη μέτρων για τα φοβερά κοινωνικο-οικονομικά προβλήματα μας έριξε στα χέρια των τοκογλύφων που –αφού δεν μας εμπιστεύονται- έφθασαν να μας χρεώνουν με τα υψηλότερα επιτόκια στη διεθνή αγορά. Κάποια στιγμή, δεν θα υπάρχουν κάν και τοκογλύφοι για μας.

Μετά από την τετράμηνη ευφορία του νέου Πρωθυπουργού, η πίεση του διεθνούς παράγοντα έγινε ασφυκτική με συνέπεια, όπου βρεθεί κι όπου σταθεί, να δέχεται την πίεση των χρηματοπιστωτικών αγορών, των εταίρων στην ΕΕ, των δημοσιογράφων από όλα τα μεγάλα ειδησεογραφικά δίκτυα του κόσμου. Είναι φανερό ότι βρέθηκε σε μία τόσο δυσχερή θέση, που κανείς δεν θα το ήθελε να τον αντικαταστήσει στη θέση του.

Αγανακτισμένοι με την Ελλάδα όλοι οι Ευρωπαίοι εταίροι μας, δεν αφήνουν περιθώρια κι ελπίδες να συνεχίσουν να μας δίνουν χρήματα, αφού έχουν πεισθεί ότι κάποιοι επιτήδειοι τα τσεπώνουν. Έφριξαν με τους κλέφτες, λωποδύτες, απατεώνες. Μάλιστα δε, φέρνουν και παραδείγματα για να μην αφήνουν αμφιβολίες. Οι ίδιοι οι Γερμανοί που είναι οι πλέον ισχυροί οικονομικά και οι πλέον ευημερούντες, καταγράφουν ότι στην Ελλάδα πωλούνται τα πιο πολλά Cayenne –Porsche- τα υπερπολυτελή αυτοκίνητα, δηλαδή στοιχείο που αποκαλύπτει την δραματική ανισοκατανομή του πλούτου, στη χώρα της απόλυτης σαπίλας και διαφθοράς.

Ο Πρωθυπουργός με τον Υπουργό Οικονομικών τρέχουν και δεν φτάνουν. Δυσκολεύονται με την περιστολή των δαπανών στο δημόσιο, επειδή εκεί εντοπίζεται το μεγάλο πρόβλημα της χώρας μας, αλλά εκεί βρίσκονται και τα μεγάλα κρίματα των κυβερνήσεών μας. Εκεί βρίσκεται η εκλογική πελατεία των δύο μεγάλων κομμάτων εξουσίας που μας οδήγησαν εδώ που καταντήσαμε, ως χώρα. Με απλωμένο το χέρι για πρόσθετα δάνεια στρέφονται εδώ κι εκεί, αλλά δεν βρίσκουν, όπως είναι φυσικό, καλή υποδοχή. Κλειστές οι πόρτες στην Ευρώπη, σκέφθηκαν την Κίνα που διαθέτει τα μεγαλύτερα συναλλαγματικά αποθέματα του πλανήτη, αλλά πριν ξεκινήσουμε για κει, μας παρήγγειλαν, πως δεν είναι πρόθυμοι να μας δανείσουν αφού δεν ξέρουν αν θα ξαναπάρουν πίσω τα χρήματά τους. Επίσκεψη στην Ινδία, μία ανατέλλουσα οικονομική δύναμη, χωρίς όμως αποτέλεσμα. Στη Ρωσία, και πριν ξεκινήσουν οι επίσημες επαφές του πρωθυπουργού μας, έσπευσαν να τον ενημερώσουν ότι το μόνο που μπορεί η Ελλάδα να κάνει, είναι να στραφεί στο ΔΝΤ (=Διεθνές Νομισματικό Ταμείο), εκεί που απευθύνονται οι χώρες που πτωχεύουν.

Φίλες και φίλοι αναγνώστες,

δύο-τρία μόνο πράγματα θα σημειώσουμε από αυτή εδώ την τραγική κατάσταση που βρίσκεται η χώρα μας.

Το πρώτο:
Ένα τέτοιο κατάντημα, μία τέτοια παρακμή, ένας τέτοιος εξευτελισμός, ανυποληψία και ηθική κατάπτωση σε παγκόσμιο επίπεδο για την Ελλάδα και τους Έλληνες,, ασφαλώς και δεν έχει το όμοιό του, όσο πίσω και αν κοιτάξουμε στην ιστορία δια μέσου των αιώνων. Το γεγονός ότι στην αρχαιότητα υπήρξαμε η αδιαμφισβήτητη ηγέτιδα δύναμη με ανεπανάληπτες συνδρομές στο πνεύμα και τον παγκόσμιο πολιτισμό, μας κάνουν να ντρεπόμαστε ακόμη περισσότερο για τα σημερινά μας χάλια. Η απώλεια μέρους της εθνικής μας κυριαρχίας, όπως σωστά επισημάνθηκε από τον Πρωθυπουργό, αποτελεί απτή πραγματικότητα. Μιλάμε για εθνική καταστροφή και πρωτοφανούς έκτασης συμφορά της οποίας τα αίτια δεν μπορεί να αποδοθούν στην πρόσφατη διεθνή χρηματοπιστωτική κρίση. Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία πως το πολιτικό προσωπικό, οι θεσμοί, οι αξίες και η δομή του σάπιου κράτους μας, βρίσκονται σε μία πρωτόγνωρη κρίση και παρακμή. Είναι εξαιρετικά δύσκολο να βρει κανείς ελπίδα και προοπτική εδώ που φθάσαμε.

Να μην αποκαλυφθούν «πράγματα προς τα έξω», συμβουλεύει ο Αντώνης Σαμαράς. Να μην ερευνηθούν τα αίτια και οι υπεύθυνοι της συμφοράς. Για τους μέσα, προς τα έσω, δηλαδή για μας τους ηλίθιους που ανεχόμαστε, ψηφίζουμε και αναδεικνύουμε, αυτής της ποιότητας ταγούς, που καλούμαστε να πληρώσουμε τα δικά τους ανομήματα, δεν γίνεται καν λόγος. Οι φυσικοί και ηθικοί αυτουργοί της καταλήστευσης του δημοσίου χρήματος, καλύπτονται από τα δύο μεγάλα κόμματα εξουσίας. Αντί να γίνεται λόγος για εσχάτη προδοσία, για ειδεχθή αδικήματα και για Γουδί, έχουμε τους πολιτικούς, πανεπιστημιακούς –τρομάρα τους- που νομοθετούν για την διασφάλιση της ασυλίας των πολιτικών με τις σύντομες παραγραφές, τις συγκαλύψεις και τις πολυποίκιλες μεθοδεύσεις.

Το δεύτερο:
-Πώς να συμπράξει και να συμβάλλει ο Έλληνας φορολογούμενος που δεν πέρασε από τους αμαρτωλούς διαδρόμους των αισχρών κομματαρχών με τις κατουρημένες ποδιές, αφού δεν έχει πεισθεί για τη δίκαια κατανομή των ευθυνών;
-Ποιος θα μας πει για τα χρήματα που ακόμη και αυτή τη στιγμή δίνονται σε κλίκες ημετέρων, με τη μορφή μισθών και επιδομάτων, χωρίς καν να έχουν φυσική παρουσία σε χώρους εργασίας του δημόσιου τομέα; Για να μην μιλήσουμε για το πέρα για πέρα σάπιο κρατικό μηχανισμό με υπερπληθυσμούς μετρίων και ανάξιων που σε τίποτα δεν εξυπηρετούν τον πολίτη που τους πληρώνει. –Ποιος θα μας διαβεβαιώσει, ότι δεν καταβάλλονται χρήματα από το δημόσιο κουρβανά ακόμη και σε ανθρώπους που δεν βρίσκονται κάν στη ζωή;
-Ποιος θα μας πείσει ότι έχει νόημα να σπαταλούνται χρήματα του Έλληνα φορολογούμενου για υπηρεσίες αδρανείς και άχρηστες ΔΕΚΟ;

Θέλουμε να πιστεύουμε ότι μόνον οι τρελοί ή οι ηλίθιοι επιμένουν να κουβαλούν νερό με το .. καλάθι.

Το τρίτο:
Φαίνεται ατυχής η μονοδιάστατη προσήλωση στην κατά 4% μείωση του ελλείμματος μέσα στο 2010. Υπάρχει η πεποίθηση πως αν πάψουν να πληρώνονται χρήματα χωρίς την οποιαδήποτε ανταπόδοση, -ας το πούμε καλύτερα με το όνομά του, «καταλήστευση του δημοσίου χρήματος»- η βελτίωση στο έλλειμμα θα είναι κατά πολύ μεγαλύτερη και διαρκής. Η εγκαθίδρυση συστήματος διαφάνειας και χρηστής διαχείρισης, θα όφειλε να υπάρχει σε μία σύγχρονη δημοκρατία, ανεξάρτητα από τον οποιοδήποτε άλλο παράγοντα. Με απλά λόγια: Αντί να κοιτάζουμε τα ποσοστά, να δούμε που φεύγουν χρήματα χωρίς να πρέπει. Αυτό σημαίνει ότι η μείωση του ελλείμματος αντιμετωπίζεται παράλληλα και ταυτόχρονα με τον εξορθολογισμό και την αναδιάρθρωση.

Και τέλος:
Κι επειδή δεν είναι ωραίο να σπέρνουμε απαισιοδοξία στους φίλους αναγνώστες, θα εκμυστηρευθούμε κάτι:

Εδώ που φθάσαμε, μόνο σε ξένους επιτηρητές μπορούμε να ελπίζουμε. Οι προτάσεις τους είναι σε γενικές γραμμές σωστές. Αν μάλιστα επιμείνουν να στείλουμε και κανέναν στη φυλακή, τόσο το καλύτερο. Από τους δικούς μας, ηγέτες, δεν βλέπουμε τίποτα το ελπιδοφόρο. Δύο τρεις που μας έτυχαν μετά την εθνική παλιγγενεσία, τους ξαποστείλαμε. Τον Καποδίστρια, τον σκότωσαν οι κλίκες των συμφερόντων μέσα σε τρία χρόνια, αφ’ ότου ανέλαβε το έργο της αναστήλωσης της χειμαζόμενης πατρίδας. Το Βενιζέλο τον πυροβόλησαν στην Λυών..