FtS116
Το μέλλον του Εθνικού Δρυμού και ολόκληρης της Οίτης δεν συνάδει με καταστροφικές δραστηριότητες βαριάς βιομηχανίας, όπως είναι οι μεταλλευτικές και εξορυκτικές δραστηριότητες. Ο εθνικός δρυμός και η ευρύτερη περιοχή του μπορούν να αναπτύξουν ήπιες παραγωγικές δραστηριότητες που θα σέβονται το περιβάλλον και τον κόσμο θα κρατήσουν στον τόπο τους. Τα μεταλλεία στην περιοχή θα είναι μια καταστροφική επιλογή χωρίς επιστροφή. Οι εξορυκτικές δραστηριότητες στην Οίτη θα αποκλείσουν μελλοντικά κάθε άλλη ανάπτυξη οικοτουριστική, ήπια, εναλλακτική, για πάντα.
Δεν θα πρέπει να επιτρέψουμε τη συνέχιση ενός εγκλήματος που τόλμησαν να ξεκινήσουν χουντικές κυβερνήσεις και παρατείνουν δυστυχώς η αδράνεια και η αδιαφορία δημοκρατικών κυβερνήσεων, σε βάρος του συλλογικού καλού και της προστασίας του περιβάλλοντος. Δεν πρέπει να υποκύψουμε κάτω από ψευτοδιλήμματα και εκβιαστικές πιέσεις. Δεν θα επιτρέψουμε να εξαγοράσουν το μέλλον του τόπου μας. Λέμε όχι σε μια ανάπτυξη χωρίς αρχές και αξίες.
Συμμετέχουμε στον αγώνα των παραοίτιων κοινοτήτων και τους στηρίζουμε. Μαζί τους λέμε ΟΧΙ στα μεταλλεία βωξίτη στην Οίτη μας και επαναλαμβάνουμε το κάλεσμα τους σε συνάντηση όλων όσοι αντιδρούν στην καταστροφή της Οίτης, του τόπου τους και επιλέγουν μια αναπτυξιακή προοπτική με ήπιους τρόπους, συμβατούς με την έννοια της αειφορίας και του σεβασμού στη ζωή.
ΟΛΟΙ ΣΤΟ ΚΟΥΜΑΡΙΤΣΙ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ 22 ΜΑΙΟΥ ΚΑΙ ΩΡΑ 11 ΤΟ ΠΡΩΙ
Από Όμιλο Φίλων του Δάσους
Ήδη, πληροφορούμαστε, το Υπουργείο Περιβάλλοντος εξέδωσε δύο αποφάσεις με τις οποίες δίνει άδεια εξόρυξης στην Οίτη και μάλιστα μία άδεια από 29.03.2011 για 29.500 τ.μ. στην εταιρεία ΕΛΜΙΝ ΑΕ στην περιοχή Κοκκινόβραχος Μεξιατών, αλλά και μία ακόμη πιο πρόσφατη άδεια από 04.05.2011 στην ίδια εταιρεία για έκταση 65.462,50 τ.μ. στις θέσεις Καραβάκι και Χάνι Παπαμίχου, Δήμου Λαμιέων απέναντι από το Σκαμνό, στην περιοχή Κουμαριτσίου.
Εδώ που φτάσαμε, φίλες και φίλοι, στην έσχατη κατάντια με το πολιτικό προσωπικό που εμείς ή έστω κάποιες κατά καιρούς πλειοψηφίες, εκλέξαμε, δεν έχουμε άλλα περιθώρια, παρά να πουλήσουμε ότι έχουμε και δεν έχουμε. Ανάμεσα στα προς εκποίηση περιουσιακά στοιχεία του ελληνικού λαού είναι και τα ορυκτά. Η πικρή, όμως, πείρα που υπάρχει, δείχνει ότι η επίθεση που γίνεται με τις μεταλλευτικές εταιρείες σε βάρος του φυσικού περιβάλλοντος είναι κατ’ εξοχήν βάναυση που ξεκοιλιάζει το βουνό, όσο κι αν αυτό λογίζεται εξαιρετικού κάλλους, ενώ ταυτοχρόνως αναστέλλει κάθε άλλη μορφή ηπιότερης ανάπτυξης. Ζήσαμε προσφάτως τα δραματικά περιστατικά στην Καλοσκοπή όταν μερικοί συντοπίτες μας προσπάθησαν να προστατέψουν τον Παρνασσό και ξαφνικά δέχθηκαν επιθέσεις κατά της ζωής και της περιουσίας των.
Ποιος νοιάστηκε στ΄ αλήθεια για το ξεκοίλιασμα του βουνού της Μαυροκοψιάς από την ανεξέλεγκτη δράση του λατομείου ακριβώς απέναντί μας στην περιοχή Ελευθεροχωρίου; Είδαμε μία έστω στοιχειώδη προσπάθεια αποκατάστασης του τοπίου; Είδαμε κάποια στοιχειώδη έστω συμμετοχή της τοπικής κοινωνίας στην διαχείριση του τεράστιου προβλήματος; Είδαμε κάποια, έστω συμβολικά, ανταποδοτικά οφέλη;