FtS110
Autor: Cornelia Dick-Pfaff
Όποιος έχει έναν κανονικό σταθερό βηματισμό, περιορίζει τον κίνδυνο για ένα καρδιακό επεισόδιο. Δύο ή περισσότερες ώρες την εβδομάδα πεζοπορία ή υιοθετώντας απλά έναν σύντομο βηματισμό σε καθημερινή βάση, προστατεύει τις γυναίκες από ένα καρδιακό επεισόδιο. Με αυτό το αποτέλεσμα επιβεβαιώνει μία μακροχρόνια εκτεταμένη μελέτη, όπως εκτίθεται στο εξειδικευμένο αμερικανικό περιοδικό ερεύνης Stroke, ότι η κίνηση μπορεί προφανώς να προλάβει ένα εγκεφαλικό επεισόδιο. Μία σκληρή άσκηση ή εξειδικευμένα είδη σπορ φαίνεται δεν είναι αναγκαία για να επιτευχθεί μία αποτελεσματική προστασία. Για τους άνδρες εξάλλου αυτό δεν φαίνεται το δίχως άλλο να ισχύει, ισχυρίζονται οι ερευνητές. Και τούτο επειδή μέχρι τώρα οι μελέτες έδειξαν αντιφάσκοντα συμπεράσματα, μεταξύ του τρεξίματος και του κινδύνου εγκεφαλικού επεισοδίου σε άνδρες.
«Ακόμα και αν ο ακριβής συσχετισμός μεταξύ διαφορετικών ειδών σωματικής άσκησης και διαφόρων τύπων εγκεφαλικών επεισοδίων παραμένει ασαφής, παραμένουν κοντά τα συμπεράσματα της εν λόγω ειδικής μελέτης, στο ότι η πεζοπορία σyσχετίζεται με έναν μειωμένο κίνδυνο εγκεφαλικού επεισοδίου», εξηγεί ο Jacob R. Sattelmair από το Harvard School of Public Health στη Βοστόνη. «Σωματική δραστηριότητα είναι το βασικό ζητούμενο για να προωθηθεί η υγεία του καρδιακού κυκλοφοριακού συστήματος και για να μειωθεί ο κίνδυνος καρδιακών νοσημάτων – και το βάδισμα αποτελεί μία δυνατότητα για να επιτευχθεί η σωματική δραστηριότητα». Ο Sattelmair και οι συνεργάτες του ανέλυσαν τα στοιχεία από περίπου 40.000 γυναίκες που πήραν μέρος σε μία μακροχρόνια μελέτη υγείας και κάθε δύο με τρία χρόνια ρωτήθηκαν για τις αθλητικές δραστηριότητες στο ελεύθερο χρόνο τους. Στη διάρκεια μίας ενδεκαετούς και πλέον περιόδου μελέτης 579 συμμετέχουσες αντιμετώπισαν ένα καρδιακό επεισόδιο, ως επί το πλείστον ισχαιμικό, κατά τη διάρκεια του οποίου διαπιστώθηκε μία μείωση αιμάτωσης του εγκεφάλου.
Οι ερευνητές διαπιστώνουν: Σε σύγκριση προς γυναίκες που δεν περπατούν καθόλου, οι γυναίκες που υιοθέτησαν ένα γρήγορο βηματισμό σε καθημερινή βάση, είχαν ένα μειωμένο κίνδυνο για καρδιακό επεισόδιο κατά 37%. Εκείνες που περπατούσαν δύο με τρεις ώρες την εβδομάδα, είχαν ένα μειωμένο κίνδυνο κατά 30%. Ιδιαιτέρως ο κίνδυνος ενός εγκεφαλικού επεισοδίου με κακή κυκλοφορία του αίματος και του οποίου η αιτία ανάγεται σε αιμάτωση του εγκεφάλου, μειώνεται εμφανώς αισθητά. Σε αυτόν τον τύπο εγκεφαλικού επεισοδίου μειώθηκε ο κίνδυνος στις κανονικές βαδίστριες κατά 68%, για κείνες που βάδιζαν δύο και πλέον ώρες την εβδομάδα, κατά 57%.Σε ισχαιμικά αντιθέτως επεισόδια οι ενδείξεις ήταν μόνον 25% και 21% που μειώθηκε η πιθανότητα. Το γιατί σε βιαιώτερες σωματικές ασκήσεις δεν σημειώνεται κανένα αξιοσημείωτο αποτέλεσμα, δεν είναι ξεκάθαρο στους ερευνητές. Σκέπτονται ότι πιθανόν ένας ανεπαρκής αριθμός γυναικών αυτού του είδους σωματικής αγωγής καταγράφηκε και μάλιστα κατά τρόπο που προς αυτή την αναφορά δεν μπορούσε να καταγραφεί μία σαφής εικόνα.
Σύντομο βάδισμα σημαίνει να βαδίζεις με ταχύτητα περίπου πέντε χιλιόμετρα την ώρα, αν όχι κάπως γρηγορότερα. Κατά τον Sattelmair αυτό είναι εύκολο, να βρει κανείς το ρυθμό, έστω στο περίπου. Θα όφειλε επίσης κανείς να είναι σε θέση να μιλάει στη διάρκεια του βαδίσματος, αλλά να μην μπορεί πια να τραγουδά. «Αν δεν μπορείς πια να μιλάς, περπάτησε κάπως πιο σιγά. Αν μπορείς να τραγουδάς, περπάτησε κάπως πιο γρήγορα »