Γεννητούρια!
Ο Μεταξάς και η Ερασμία απέκτησαν την πρώτη εγγονή τους από τον πρωτότοκο γιο τους. Συγχαρητήρια
Ο Γιάννης Ευστράτογλου, ο γιος του Προέδρπου μας και της συνεπούς συνεργάτριάς μας στη ΦτΣ Σταματίας, απέκτησαν την 2η κόρη. Στη Μαρία, την ευτυχή μαμά, τον Γιάννη και τους παππούδες εκφράζουμε τα συγχαρητήριά μας.
Μνημόσυνα
Στις 6 Ιουνίου 2009 τελέσθηκε ετήσιο μνημόσυνο του Γιώργου Λουκά Τζιβάρα στον Ιερό Ναό Αγίων Κωνσταντίνου & Ελένης του χωριού μας.
Στις 20.06.2009, ημέρα Σάββατο τελέσθηκε ετήσιο μνημόσυνο της Μαρίας Ρωμέση – Αποστολοπούλου στον Ιερό Ναΐσκο Κοίμησης της Θεοτόκου από τον Πανοσιολογιότατο πατέρα Ιγνάτιο. Πολλοί συγγενείς και φίλοι παρακάθισαν εν συνεχεία σε γεύμα που παρατέθηκε στον αύλιο χώρο του σπιτιού της Μαρίας.
Κίνδυνος πυρκαγιάς
Δυστυχώς οφείλουμε να επαναλάβουμε και να τονίσουμε για μία ακόμη φορά τον μεγάλο κίνδυνο πυρκαγιάς από την μη αποψίλωση των οικοπέδων από τα ξερά χόρτα σε μερικές περιπτώσεις, αλλά και τις ανεξέλεγκτες χωματερές σε διάφορα σημεία του χωριού όπου –χωρίς, θα λέγαμε, περίσκεψη- μερικοί συγχωριανοί μας αποθέτουν καταστραμμένες συσκευές, σκεύη και ό,τι βάλλει ο νους του ανθρώπου. Τα τελευταία είναι πέρα από τα μείζονα ζητήματα αισθητικής και επιπέδου πολιτισμού, πολύ πιο εύφλεκτα σε υψηλές θερμοκρασίες σε σχέση με άλλα υλικά.
Για ποιο Σκαμνό;
Για ποιο Σκαμνό μιλάμε; Τι είδους χωριό και κοινωνία θέλουμε; Σε ποιους λέμε το μπράβο μας και επιζητούμε τη φιλία τους;
Να μερικά παραδείγματα που πιστεύω δεν απηχούν μόνον προσωπικές εκτιμήσεις.
Σκαμνιές
Ο Σκαμνός, όπως είναι εύλογο δεν μπορεί να υπάρχει χωρίς τις σκαμνιές, τις άγριες μουριές, απ’ τις οποίες πήρε και το όνομά του και μας στέλνουν στο βάθος της ιστορίας του χωριού με την σηροτροφία που ήκμασε τον 13ο αιώνα μ.Χ. Οι συγχωριανοί παλαιότεροι και νεότεροι, δεν παραλείπουν να φυτεύουν και 1-2 σκαμνιές στην αυλή τους. Οι ποικιλίες όμως είναι πολλές και οι καλύτερες είναι αυτές με τα πολύ μεγάλα φύλλα που εξασφαλίζουν δροσιά και ίσκιο τη θερινή περίοδο, ενώ το κατάλληλο κλάδεμα μπορεί να δώσει περίτεχνες μορφές. Όπως όμως και να το κάνουμε ένας είναι ο καλύτερος συγχωριανός στο κλάδεμα και το μπόλιασμα της όποιας κατώτερης ποικιλίας με την βέλτιστη πλατύφυλλη σκαμνιά. Μιλάμε για το Σπύρο Αστρακά, το Σπύρο της Ανδριάνας προς τον οποίο εκφράζουμε τις θερμές ευχαριστίες και τα συγχαρητήριά μας. Έχουμε πιστοποιήσει ότι ο Σπύρος μπόλιασε και εξευγένισε το πλείστον των φυτών στο χωριό με μεγάλη επιτυχία. Το κάνει με αγάπη για το χωριό και τους συχωριανούς. Με ανιδιοτέλεια.
Αρχιτεκτονική, παραδοσιακό στυλ και προεκτάσεις αισθητικής
Ένα μεγάλο μπράβο οφείλουμε στις οικογένειες της Τίτσας Αστρακά και της Χρυσούλας Δουμανά – Αποστολοπούλου που ανακαίνισαν με υποδειγματικό τρόπο τα δύο γειτονικά σπίτια με κυρίαρχο στοιχείο την πέτρα του λατομείου, το κεραμίδι και το ξύλο. Εκφράζουμε τα συγχαρητήριά μας. Στην Χρυσούλα οφείλουμε έναν ακόμη πρόσθετο καλό λόγο γιατί μας δείχνει ότι η καλλιέπεια στο χώρο που ζούμε αποτελεί προέκταση της ψυχικής ομορφιάς, που θέλουμε να ισχυρισθούμε πως κληρονόμησε από την μάνα της, την αξέχαστη Παναγιούλα, γυναίκα με αγνά αισθήματα. Αποστασιοποιείται από τον νεόκοπο (αντι-) Σύλλογο, διαχωρίζει τη θέση της και αποκαλύπτει ότι το όνομά της στη λίστα που κράδαινε στο δικαστήριο ο δικηγόρος του Δήμου, μπήκε χωρίς την συναίνεσή της.
Δημήτρης Κ. Πολυζωίδης
Επισκεπτόμενος το Κοιμητήριο είδα το Δημήτρη το γιο του αξέχαστου Κώστα, να κόβει όλα τα χόρτα με το χορτοκοπτικό του μηχάνημα. Οφείλω να πω ότι εντυπωσιάστηκα και συγκινήθηκα βαθύτατα από το εγχείρημα αυτού του νέου ανθρώπου που μας κάνει να πιστεύουμε παρά τα όποια αντίθετα σημάδια, ότι τίποτα δεν χάθηκε, ώστε η κοινωνία μας να πάει έστω ένα βηματάκι πιο μπροστά. Συνειρμοί διάφοροι άρχισαν να περνούν από το μυαλό μου, βλέποντας αυτό τον συγχωριανό της νέας γενιάς να μας διδάσκει ήθος και κοινωνική ευαισθησία. Σκέφθηκα τους σοφούς προγόνους μας που μας δίδαξαν το σεβασμό στους εκλιπόντες. Πήγε ο νους μου στον πατέρα του τον Κώστα που αδίκως μας άφησε νωρίς και το θείο το Σπύρο απ’ τους οποίους κι εγώ προσωπικά πήρα μαθήματα πώς να προστατεύουμε τη χλωρίδα. Που θα κόψουμε ξύλα για το χειμώνα και που όχι. Πως θα αφαιρέσουμε μερικά παρακλάδια από μία συστάδα και θα αφήσουμε μερικά στο κέντρο να τραβήξουν μπόϊ, καθώς μας έλεγαν. Δυστυχώς σήμερα λίγοι βρίσκονται μιμητές των. Είδαμε να ξεπαστρεύεται, με ριζική αποψίλωση, το δασύλλιο στου Γρανισιώτη, είδαμε να κόβεται ακόμη και το υπερ-αιωνόβιο ιερό δένδρο στο χώρο μπροστά από τη βρύση Γρανισιώτη, κατά τα άλλα, όλα αυτά από ανθρώπους που θέλουν να επαίρονται ότι έχουν διαρκή φυσική παρουσία στο χωριό, κάτι σαν να φυλάνε Θερμοπύλες, αλλά η αλήθεια είναι ότι περισσότερο βλάπτουν παρά ωφελούν το χωριό.
Η χρυσή εποχή του Σκαμνού
Δεν χωρεί αμφιβολία ότι ο Σκαμνός διέρχεται μία περίοδο ανάκαμψης και εξέλιξης που πριν από δύο δεκαετίες ουδείς μπορούσε να φαντασθεί. Η δράση του Συλλόγου συσπείρωσε ανθρώπους με γνώμη και άποψη για την αισθητική, την αρχιτεκτονική, αλλά και με συμπαρομαρτούσες ευμενείς επιπτώσεις σ’ αυτή την ίδια την κοινωνική ζωή. Το γεγονός ότι ο μικρός μας οικισμός έρχεται πρώτος μεταξύ των 13 οικισμών που συγκροτούν το Δήμο Γοργοποτάμου σε ρυθμό οικιστικής ανάπτυξης, είναι ένα στοιχείο απτό.
Ο Σύλλογος όμως έχει τους ανθρώπους του, έχει τους πρωτεργάτες του και αναμφίβολα σε έναν από αυτούς οφείλουμε να πιστώσουμε τον πρώτο και σημαντικότερο ρόλο στην αναμόρφωση του Σκαμνού. Μιας και δεν είναι αυτόχθων, αλλά η προσφορά του δύσκολα συγκρίνεται, χαρακτηρίσθηκε εύστοχα από τη Μαρία τη σύζυγό μου ως ο Λόρδος Βύρων του Σκαμνού. Ήθελε, εκτιμώ εύστοχα, να δείξει την ουσία και το μέγεθος της προσφοράς του, σε συνδυασμό προς το αρχοντικό του στυλ και το πνευματικό του υπόβαθρο. Οι περισσότεροι τον αναγνωρίζουν ως τον αναμορφωτή του Σκαμνού και αυτό δεν αμφισβητείται. Προσωπικά, χωρίς να απορρίπτω τους προηγούμενους χαρακτηρισμούς, μιλάω για έναν μηχανικό-ποιητή και τούτο γιατί σε κάθε δημιούργημά του βγάζει και καταθέτει κάτι μοναδικό και αριστοτεχνικό, κάτι από τα βάθη της καλής ψυχής του. Να γιατί λέμε ότι ο Σκαμνός διέρχεται την χρυσή του εποχή και δεν ξέρω αν και πότε στο παρελθόν το μικρό μας χωριουδάκι που δεν συγκροτεί καν αυτοτελές δημοτικό διαμέρισμα, με λίγους ψήφους και ως εκ τούτου με χαμηλή εκτίμηση από τους αιρετούς μας άρχοντες, μπορεί να υποστηριχθεί ότι γνώρισε τέτοια ακμή. Πιθανόν στην περίοδο του μεταξοσκώληκα επί ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, 7-8 αιώνες πίσω, αλλά τα στοιχεία που έχουμε είναι ασαφή.
Σ΄ αυτή λοιπόν την ακμή του ο Σκαμνός της χρυσής του περιόδου έχει τον δικό του Περικλή. Και δεν είναι μόνον αυτό. Αν ο Περικλής αναγνωρίσθηκε για τις ιδέες του και οι Φειδίας και Μνησικλής για την τέχνη τους, εδώ, όλες αυτές οι χάρες συγκεντρώνονται στο ίδιο πρόσωπο. Μιλάμε για τον Κώστα Γέμελο, που στις 23.05.2009 με αφορμή την ονομαστική του γιορτή, πλήθος συγχωριανών και φίλων, περί τα 200 άτομα τον επισκέφθηκαν στο νέο του σπίτι για να τον πολυχρονίσουν και να του δείξουν την αγάπη και την εκτίμησή τους. Και από αυτή εδώ τη θέση εκφράζουμε τις ευχές μας και τις ευχαριστίες μας εκ μέρους όλων των Σκαμνιωτών, ακόμη και εκ μέρους ελαχίστων που μπερδεύτηκαν και σάστισαν από το ασύγκριτο βεληνεκές του δικού μας πρωτεργάτη.
Μεταξάς
Όταν στο Σκαμνό μιλάμε για το Μεταξά δεν πάει ο νους μας στον δικτάτορα της 4ης Αυγούστου, αλλά πλημμυρίζει η καρδιά μας από τα καλύτερα των αισθημάτων μας για τον Μεταξά Μακέδο, που είναι γαμπρός του Σκαμνού και έλκει την καταγωγή του από την πανέμορφη Θάσο. Καθώς είναι ηλεκτρολόγος στο επάγγελμα, δεν έχει αρνηθεί και συντρέχει κάθε συγχωριανό, ακόμη και σε ώρες άβολες για να μην χαθεί η άνεση και τα καλά του πολιτισμού που στηρίζεται στο ηλεκτρικό ρεύμα και τις συσκευές. Ο ίδιος πειραματίζεται και στην κηπουρική, αλλά σαν ηλεκτρολόγος είναι άπιαστος!
Τασούλα
Η Τασούλα (Γκόλφη – Παπαγεωργίου), έζησε τα περισσότερα χρόνια της ζωής της στη Γερμανία και μόνον για διακοπές επισκέπτεται την Ελλάδα και το Σκαμνό. Δεν μειώθηκε η αξιοσύνη της στην παροιμιώδη σκαμνιώτικη νοικοκυροσύνη, ιδίως στην μαγειρική με τις δικές μας ασύγκριτες νοστιμιές. Το σημείο, όμως, που την διακρίνει είναι μερικές πρόσθετες επιλογές της,, όπως είναι οι λουκουμάδες, που όποιος είχε την τύχη να τους δοκιμάσει, δεν θα λησμονήσει ποτέ την μοναδική εμπειρία. Γεια στα χεράκια της!
ΓΑ