FtS99
Συνηθίσαμε να προσδιορίζουμε τη χρονολόγηση του παρελθόντος με τα έτη και την διάκριση π.Χ (προ Χριστού). Είναι προφανές ότι αυτό το σύστημα εφευρέθηκε μετά Χριστόν και όπως μάλιστα έχει τεκμηριωθεί, αυτό συντελέσθηκε πολύ μετά τη γέννηση του Ιησού και με μεγαλύτερη καθυστέρηση στις ανατολικές, τις μη Χριστιανικές χώρες.
Είναι φυσικό να διερωτάται κανείς πως οι αρχαίοι πρόγονοί μας μετρούσαν το χρόνο, τι συστήματα χρησιμοποιούσαν και πως αυτά τα συστήματα συμβιβάσθηκαν με το γνωστό μας «μ.Χ ή π. Χ».
Από μία προσεκτικότερη επισκόπηση του ζητήματος αναφύονται παραπέρα ερωτήματα και εν πρώτοις η διάκριση της χρονολόγησης στην περίοδο της Ιστορίας, δηλαδή στην περίοδο για την οποία έχουμε γραπτές πηγές –οι οποίες, εννοείται, κατέστι δυνατόν να αναγνωστούν- και σ’ αυτήν της Προϊστορίας.
Για την Προϊστορία οι ειδικοί επιστήμονες προσφεύγουν κατ’ ανάγκην στα ανθρώπινα κατάλοιπα που βρίσκονται θαμμένα στη γη. Το είδος των καταλοίπων, τα επάλληλα στρώματα και η σύγκρισή των με αντίστοιχα άλλων περιοχών, όπως Αιγύπτου και Μεσοποταμίας επιτρέπουν την συστηματική κατάταξη των ευρημάτων και των πολιτισμών με μία αλληλουχία. Με τη μέθοδο αυτή προσδιορίστηκαν τα όρια της αρχαιότερης Νεολιθικής εποχής μεταξύ 6000 και 5000 π.Χ., της Νεώτερης Νεολιθικής μεταξύ 4000 -2800/2700 π.Χ., της Πρώιμης Χαλκοκρατίας 2800/2700-2000/1900 π.Χ. της Μέσης 2000/1900 -1580 π.Χ. και της Ύστερης Χαλκοκρατίας που την γνωρίζουμε ως Μυκηναϊκή περίοδο μεταξύ 1580 και 1100 π.Χ.
Νεότερες επιστήμες βοήθησαν τελευταία να τοποθετηθούν οι περίοδοι αυτές με μεγαλύτερη ακρίβεια στο βάθος του χρόνου και να συγκεκριμενοποιηθεί, όχι μόνον η ιεράρχηση στο τι προηγήθηκε και τι ακολούθησε. Τέτοιες μέθοδοι ερεύνης είναι η μέθοδος του άνθρακος 14, ο χρονικός προσδιορισμός των σεισμικών δονήσεων, η μελέτη της ηφαιστειογενούς τέφρας, η δεδροχρονολογία, η μελέτη της γύρεως των φυτών κλπ που υποβοηθούν αποτελεσματικά στη χρονολόγηση των μακρινών περιόδων δράσης του ανθρώπου.
Στην Αίγυπτο και τη Μεσοποταμία χρησιμοποιήθηκαν ήδη από την 3η π.Χ. χιλιετία διάφορα ημερολόγια. Στα διάφορα ελληνόγλωσσα φύλα διατήρησαν τη μνήμη της γενεαλογίας, καταλόγους αρχηγών και παραδόσεις περιπλανήσεων, πολέμων και σημαντικών γεγονότων που μεταδίδονταν από γενεά σε γενεά. Σε πολύ νεότερους χρόνους διάφοροι χρονογράφοι και μυθογράφοι προσπάθησαν να χρονολογήσουν την περασμένη ιστορία του ελληνικού έθνους φθάνοντας με μύθους ως τους θεούς. Σε κάθε περίπτωση προσπάθησαν να τοποθετήσουν στο πλαίσιο αυτής της σκιαγράφησης σημαντικά γεγονότα που είχαν διεγείρει τη φαντασία τους, όπως είναι επί παραδείγματι ο Τρωικός Πόλεμος. Δεν ξεπερνούσαν, ωστόσο, το 1500 π.Χ. Για το απώτερο παρελθόν δεν έχουμε παρά τα στοιχεία που αποκαλύπτει η αρχαιολογική σκαπάνη.
Νεότεροι χρονογράφοι άρχισαν να χρησιμοποιούν για γεγονότα από το 776 π.Χ. και εντεύθεν τους Ολυμπιακούς αγώνες που κράτησαν, ως γνωστόν, μέχρι το 393 μ.Χ. οπότε καταργήθηκαν από τον Θεοδόσιο τον Α’. Η μάχη των πλησίον μας Θερμοπυλών προσδιορίσθηκε στο πρώτο έτος της 75ης Ολυμπιάδος και με κατάλληλους υπολογισμούς ξεκινώντας από το 776 π.Χ. καταλήγει κανείς στο γνωστό μας 480 π.Χ.
Όσον αφορά την εξέλιξη και καθιέρωση των διαφόρων ημερολογίων η ΦτΣ έχει ασχοληθεί στο παρελθόν και δεν κρίνουμε σκόπιμο να επανέλθουμε.