Η πρωτοχρονιάτικη πίττα
Με πολύ καλή συμμετοχή και κέφι περί τους 60 συγχωριανούς ανταποκρίθηκαν στην πρόσκληση του Συλλόγου και γιόρτασαν την κοπή της πίτας για το νέο έτος στην ταβέρνα Χολέβαινα στο Παλαιοχώρι, στις 26.01.2008.Ο καιρός δεν ήταν ιδιαίτερα ευμενής, αλλά αυτό δεν εμπόδισε τους τολμηρούς Σκαμνιώτες να συναντηθούν και να ανταλλάξουν ευχές. Μεταξύ αυτών και νέοι οικιστές / συγχωριανοί που βρήκαν την ευκαιρία να γνωριστούν με τους συγχωριανούς τους.
Μεγάλη χαρά έδωσε η Μαρία Γκόλφη που παρέστη στην εκδήλωση, ακολουθώντας ρητή εντολή του αείμνηστου Προέδρου Κώστα, «πάντα κοντά στο Σύλλογο!». Την συνόδεψε ο γιος της Θανάσης, διακεκριμένο στέλεχος και ευεργέτης του Συλλόγου μας.
Ο Πρόεδρος Δημήτρης Ευστράτογλου και η Γραμματεύς του ΔΣ του Συλλόγου μας, Μαρία Τζιβάρα-Τσεμπερλή, δεν έπαψαν να υποδέχονται, να χαιρετούν και να ανταλλάσσουν φιλοφρονήσεις και ευχές με τους συγχωριανούς. Σε κάποια στιγμή ο πρόεδρος μετά από σύντομη ομιλία του σχετικά με την περίσταση και με αισιόδοξα μηνύματα, κόντρα στην πολεμική που δέχεται ο Σύλλογος από το Δήμαρχο, προχώρησε στην κοπή της πίττας, το τυχερό φλουρί της οποίας έπεσε στο Γιώργο Αποστολόπουλο, το Διευθυντή Σύνταξης της ΦτΣ.
Η βραδιά πέρασε όμορφα και η περιποίηση της κυρίας Ελένης Χολέβα, ήταν από τις καλύτερες σε ποτά, νοστιμιές και γλυκά.
Από τη θέση αυτή μεταφέρουμε τις εγκάρδιες ευχές μας σε όλους τους συγχωριανούς, όπου Γης, που δεν μπόρεσαν να παραβρεθούν στην όμορφη εκδήλωση αδελφοσύνης των Σκαμνιωτών.
Γιούλα Ντάου
Το ετήσιο μνημόσυνο της αξέχαστης Γιούλας Ντάου έγινε στο Σκαμνό στις 17 Φεβρουαρίου. Την μέρα αυτή υπήρχε πολύ χιόνι στο χωριό και επικίνδυνη παγωνιά που εμπόδιζε την κίνηση πεζών και τροχοφόρων. Με δυσκολία μπόρεσαν να φθάσουν στον Ναό Αγ. Κωνσταντίνου & Ελένης τα παιδιά της αξέχαστης Γιούλας Ντάου, η Στέλλα Ακρίβου, ο Γιάννηα και ο Κώστας Ντάος μαζί με λιγοστούς συγγενείς και συγχωριανούς.
Ας είναι αιωνία η μνήμη αυτής της –ομολογουμένως- υπέροχης Σκαμνιώτισσας.
Νέος Αρχιεπίσκοπος
Σεμνή και ταπεινή η παρουσία του νέου Αρχιεπισκόπου κ. Ιερωνύμου, εντυπωσίασε ευχάριστα, όπως και με τα λίγα, πλην μεστά νοήματος λόγια του.
Εκφράζουμε τις θερμότερες ευχές μας για υγεία, μακροημέρευση και επιτυχία στο έργο του νέου Αρχιεπισκόπου για το καλό της κοινωνίας μας.
Σε μία εποχή όπου άνθρωποι και θεσμοί πάσχουν σοβαρά, ο απλός πολίτης βρίσκεται σε απόγνωση και αναζητά με αγωνία να ακουμπήσει κάπου, να ακούσει κάτι καλό, να ανακουφίσει την καταπλακωμένη ψυχή του, η Εκκλησία και οι ιερείς καλούνται με το έργο και την συμπεριφορά τους να αποδείξουν ότι υπάρχει ελπίδα.
Η είσοδος του χωριού
Η είσοδος και η βιτρίνα –θα λέγαμε- του χωριού μας είναι ο κόμβος του Αγίου Αθανασίου, όπου διακλαδίζεται από την μεγάλη εθνική οδική αρτηρία Θερμοπυλών – Δελφών, ο δρόμος προς το Σκαμνό και τόσα πολλά χωριά της Οίτης και Γκιόνας. Στο σημείο αυτό τα έργα οδοποιίας κατέλειπαν ένα ακάλυπτο χώρο, ένα γήπεδο, που ανήκει στο Ταμείο Εθνικής Οδοποιίας. Το χώρο αυτό, όπως και κάθε άλλο δημόσιο χώρο του χωριού ο Σύλλογος προσπαθεί να διατηρεί καθαρό και όμορφο. Το σημείο αυτό που θα μπορούσε από άθλιο σκουπιδαριό να νοικοκυρευτεί, άντλησε πολλούς κόπους και έξοδα του Συλλόγου με επάλληλες δενδροφυτεύσεις. Αριθμούνται κάπου 4-5 εκστρατείες δενδροφύτευσης. Δυστυχώς όμως τα γιδοπρόβατα των συγχωριανών κατέστρεψαν κατ’ επανάληψη τα νεαρά φυτά. Από την άλλη πλευρά, η στάθμευση διερχομένων πάσης φύσεως αυτοκινήτων επιβαρύνει τον ίδιο χώρο με τεράστιες ποσότητες σκουπιδιών που δημιουργούν μία άθλια εικόνα στην κατά τα άλλα είσοδο του οικισμού μας.
Οι εκστρατείες καθαριότητας του χώρου, δεν έχουν αριθμό από τα μέλη του Συλλόγου μας, αλλά δυστυχώς, εξ αιτίας της κατάστασης που περιγράψαμε μέσα σε μία – δύο μέρες μετά από κάθε εκστρατεία καθαριότητας παρατηρείται και πάλι η ίδια άσχημη εικόνα στην «βιτρίνα» του χωριού μας.
Η κατάσταση αυτή οδήγησε το Σύλλογο στην απόφαση να προβεί σε μία καλαίσθητη προστασία του χώρου με ξύλινους δοκούς που συμβιβάζονται αισθητικά με το χώρο. Στον ίδιο χώρο προβλέφθηκαν αρκετές θέσεις πάρκινγκ και δύο είσοδοι πεζών. Ενώ το έργο προχωρούσε και κόντευε να ολοκληρωθεί, ειδοποιήθηκε ο Σύλλογος από τη Δημοτική Αρχή να διακοπούν και να μην προχωρήσουν οι εργασίες του. Η ειδοποίηση είχε, όπως μαθεύτηκε και την απειλή για «αυτόφωρο αδίκημα» και παρόμοιες φοβέρες.
Αφήνουμε τους συγχωριανούς και λοιπούς συνδημότες μας να κρίνουν αν προτιμούν το σκουπιδότοπο και την αθλιότητα, από τον ευπρεπισμό των δημόσιων χώρων του χωριού μας. Η απορία είναι ότι με την ανοχή και ευθύνη του συγχωριανού «εκπροσώπου» μας στο Δήμο αναπτύσσονται παντού ανεξέλεγκτοι σκουπιδότοποι. Δεν πάει πίσω το χάλι στο Βαθύρεμα, όπου απορρίπτονται πάσης φύσεως στερεά απορρίμματα που βρωμίζουν το –κατά τα άλλα- φαράγγι «ιδιαίτερου φυσικού κάλλους», τον Ασωπό. Ένας κάδος απορριμμάτων στο Κοιμητήριο, ουδέποτε αδειάζει!
Εμείς, όμως, θα πούμε ότι η αισθητική, η υγιεινή και η προστασία του περιβάλλοντος δεν είναι μόνο υπόθεση του Συλλόγου, αλλά και όλων των συνδημοτών. Από τη μέριμνα αυτή δεν μπορούμε να διανοηθούμε ότι εξαιρείται η τοπική αυτοδιοίκηση, ιδίως αν δεν έχει να προτείνει και να κάνει κάτι καλλίτερο και απλώς αποσκοπεί στο να εμποδίσει μία εξωραϊστική ενέργεια με δαπάνη των φιλότιμων συγχωριανών (κόστος ξυλείας 2.500 Ευρώ, φαίνεται ότι πάει στράφι!).
Μας φαίνεται στ’ αλήθεια περίεργο ότι σε κάποιο χωριό υπάρχουν εθελοντές που προσφέρουν και δαπανούν για το χωριό τους και κάποιοι άλλοι, που τους εμποδίζουν στην πρωτοβουλία τους αυτή!