FtS96

Το 16ο Πανελλήνιο Συνέδριο Νοσημάτων Θώρακος πραγματοποιήθηκε στην Αθήνα τον περασμένο Δεκέμβριο. Διοργανώτρια της σημαντικής αυτής επιστημονικής εκδήλωσης είναι η Ελληνική Πνευμονολογική Εταιρεία, της οποίας Πρόεδρος είναι ο κ. Ν. Σιαφάκας, που μεταξύ άλλων τόνισε στις δηλώσεις του προς το ευρύ κοινό:

Οι 9 στους 10 ενήλικες καπνιστές πάσχουν από χρόνια αποφρακτική πνευμονία. Οι μισοί και περισσότεροι εξ αυτών δεν γνωρίζουν ότι πάσχουν, αλλά και αυτοί που γνωρίζουν την πάθησή τους και την αιτία που την προκάλεσε συνεχίζουν σε ποσοστό περίπου 50% το κάπνισμα.
Η επιστημονική εταιρεία απαριθμεί τουλάχιστον 25 είδη ασθενειών που έχουν σαν αφορμή το κάπνισμα. Ανάμεσα στις ασθένειες αυτές είναι και ο καρκίνος του πνεύμονα, που στη χώρα μας παρουσιάζεται με περισσότερα από 6.000 περιστατικά το χρόνο, ενώ καταγράφονται 4.000 θάνατοι –επίσης κατ’ έτος- από την ίδια αιτία. Αξίζει να σημειωθεί, σύμφωνα με τις ανακοινώσεις της Πνευμονολογικής Εταιρείας, ότι οι καρκίνοι του πνεύμονα σε ποσοστό 80% είναι ανεγχείρητοι και η επιβίωση του ασθενούς δεν υπερβαίνει τα τρία χρόνια. Εκτιμάται ότι παγκοσμίως 5,4 εκατ. θάνατοι – η μισή Ελλάδα, ας πούμε- ετησίως αποδίδονται στο κάπνισμα.
Και ενώ αυτές τις πληροφορίες παρέχουν οι κατ εξοχήν αρμόδιοι, τα πράγματα στη χώρα μας, αλλά και στον μικρό Σκαμνό, που δεν αποτελεί παρά κύτταρο της ευρύτερης ελληνικής κοινωνίας, είναι εντελώς απογοητευτικά, καθώς ένα τεράστιο ποσοστό συμπατριωτών μας καπνιστών αδιαφορεί για τις συνέπειες του καπνίσματος σε βάρος της υγείας των ιδίων –γούστο και καπέλο τους, θα έλεγε κανείς-, αλλά το χειρότερο είναι ότι αδιαφορούν και για την υγεία των συνανθρώπων τους που συστεγάζονται, συμβιώνουν μ’ αυτούς και υφίστανται της συνέπειες ως παθητικοί καπνιστές. Αθώα θύματα ως συνεργάτες μέσα σε κλειστούς χώρους εργασίας, ως επισκέπτες σε επαγγελματικές επαφές, ως φίλοι σε κοινωνικές συναναστροφές και εκδηλώσεις στους ίδιους κλειστούς χώρους, αν και δεν έχουν απεμπολήσει το δικαίωμα προστασίας της υγείας τους.
Τούτο, το τελευταίο, δημιουργεί μία ακόμη ειδική κατηγορία μεταξύ των καπνιστών, εξαιρουμένων από αυτούς που ναι μεν επιμένουν να φθείρουν την υγεία τους, αλλά αντιλαμβάνονται, ότι δεν έχουν κανένα απολύτως δικαίωμα να δηλητηριάζουν τον συνάνθρωπό τους με τον μολυσμένο αέρα του καπνίσματος μέσα σε κλειστούς χώρους. Ακούγεται από τους φανατικούς και ασυνείδητους καπνιστές και το ακραίο προκλητικό και απαράδεκτο, ότι τα μέτρα προστασίας των μη καπνιστών που συμβιώνουν από ανάγκη ή λόγω περιστάσεων μέσα στους ίδιους κλειστούς χώρους στοιχειοθετούν «ρατσιστική» σε βάρος των καπνιστών ενέργεια. Η «ρατσιστική» όμως διάκριση δεν έχει καμία σχέση με το θέμα που μας απασχολεί. Αυτό έχει να κάνει με άλλες διακρίσεις, λόγω φυλής, θρησκείας κλπ, όχι με εγκληματικές ενέργειες που καταλύουν τη στοιχειώδη υγιεινή, μεταβάλλοντας τους χώρους συμβίωσης με συνανθρώπους σε θαλάμους αερίων που υποσκάπτουν την υγεία των παθητικών καπνιστών.

Είναι ουσιαστικό στοιχείο εκδήλωσης ευπρέπειας και σεβασμού προς τον συνάνθρωπό μας, να μην καπνίζουμε δίπλα στους επισκέπτες ή συνεργάτες μας ή μέλη της οικογένειάς μας, μέσα σε κλειστούς χώρους. Δεν θα ήταν υπερβολή να πούμε ότι αυτό το ίδιο αποτελεί σύμβολο του πολιτιστικού μας status που συγκροτεί το προφίλ της κοινωνίας μας. Είναι στ’ αλήθεια η κατάσταση στη χώρα μας για κλάματα, καθώς κατέχουμε την πρώτη θέση μεταξύ των Ευρωπαϊκών χωρών ως ποσοστό καπνιζόντων. Η έξαρση παρατηρείται στον γυναικείο πληθυσμό και στις μικρές ηλικίες δηλαδή, ό,τι χειρότερο μπορεί να συμβεί. Μία ειδική επισήμανση των επιστημόνων με βάση τις σχετικές των έρευνες και μετρήσεις δείχνει ότι το ποσοστό των καρκινοπαθών συνεπεία του καπνίσματος μεγεθύνεται απελπιστικά τώρα πλέον και στην επαρχία, αφού οι άνθρωποι συνωστίζονται στο ίδιο καφενείο ή την ίδια μοναδική ταβέρνα των καπνιζόντων. Η τάση είναι αυξητική στην επαρχία και σε πολλές περιπτώσεις υποσκελίζει τους αντίστοιχους δείκτες των αστικών κέντρων, που ούτως ή άλλως επιβαρύνονται περισσότερο με την μόλυνση της ατμόσφαιρας από άλλες αιτίες. Μία κάπως παρηγορητική κίνηση φαίνεται ότι εκδηλώθηκε από το Εθνικό Συμβούλιο Ραδιοτηλεόρασης (=ΕΣΡ) που πήρε μία ιδιαίτερα ευρωπαϊκή απόφαση για τα ελληνικά δεδομένα. Απαγόρευσε το κάπνισμα στην Ελληνική Τηλεόραση. Κλήθηκαν οι παρουσιαστές και οι συμμετέχοντες σε εκπομπές, καθώς και οι προσκεκλημένοι, να καπνίσουν εν όσω βρίσκονται στον αέρα. Καιρός είναι να περιοριστεί αυτό το απαράδεκτο θέαμα.
Μερικές ρυθμίσεις που ψηφίστηκαν στη χώρα μας για την απαγόρευση του καπνίσματος τουλάχιστον σε δημόσιους χώρους, σε χώρους εργασίας, κττ αγνοούνται με περιφρόνηση. Όλα αυτά τη στιγμή που σε τόσες και τόσες πολιτισμένες χώρες, μηδ’ εξαιρουμένης και της γειτονικής μας Ιταλίας, η απαγόρευση περιέλαβε προσφάτως απολύτως -και όχι με τις κοροϊδίες των δήθεν διακεκριμένων χώρων καπνιζόντων και μη- όλα τα εστιατόρια και μπαρ. Στο Ηνωμένο Βασίλειο πάρθηκαν δραστικά μέτρα άξια κάθε επαίνου, καθώς προχώρησαν ένα βήμα παραπέρα: Κάθε ασθενής που εισάγεται για νοσηλεία συνεπεία καπνίσματος ή αλκοόλ νοσηλεύεται και υποστηρίζεται αφού υπογράψει μία δήλωση ότι θα πάψει του λοιπού να ακολουθεί την ίδια βλαπτική σε βάρος της υγείας του πρόσληψη βλαπτικών εξαρτησιογόνων ουσιών. Σε περίπτωση που παραβεί τη δήλωσή του, το σύστημα υγείας δεν τον δέχεται για επάλληλες θεραπείες.
Δυστυχώς το κάπνισμα μόνον σε ελάχιστες ανεπτυγμένες χώρες μειώνεται. Μπορούμε να αναφέρουμε μόνον τις ΗΠΑ και τον Καναδά, που όμως εργάσθηκαν επισταμένως επί δεκαετίες με ενημέρωση, ευαισθητοποίηση του κοινού, παράλληλα προς νομοθετικές πρωτοβουλίες. Είναι απογοητευτική η εικόνα που παρουσιάζεται σε όλο το μήκος και πλάτος του πλανήτη, σύμφωνα με ανακοινώσεις του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας. Είναι χαρακτηριστικό ότι καμία από τις 150 χώρες που υπέγραψαν το 2005 σύμβαση του Οργανισμού για τον έλεγχο του καπνού, δεν έχουν εφαρμόσει το σύνολο των μέτρων για τα οποία έχουν δεσμευθεί. Μάλιστα δε το 80% από αυτές δεν εφήρμοσαν ούτε ένα από τα έξι μέτρα που θεσμοθετήθηκαν.