FtS94

Με συγκίνηση ο Σκαμνός αποχαιρέτησε στις 11.10.2007 τον Κώστα Γκόλφη (93). Τον Κώστα που με τη δράση και τη στάση ζωής στη διαδρομή του βίου του, άφησε θετικό απολογισμό.

[Ο Κώστας Γκόλφης μαζί με συγχωριανούς του σε προσκήνυμα στην Ιερά Μονή Αγίου Γεωργίου Στυλίδας]

Ο κόσμος του Πολιτιστικού μας Συλλόγου είχε ιδιαίτερους λόγους να τιμήσει τον άξιο συγχωριανό, αφού υπηρέτηση με τον καλύτερο τρόπο τον Πολιτιστικό μας Σύλλογο σε όλη του τη ζωή, ενώ ο ίδιος διετέλεσε και πρόεδρος στη θητεία του οποίου παρουσιάσθηκε έργο σημαντικό, σε βαθμό που δικαιωματικά τον ανακηρύσσει και τον εντάσσει στη χωρία των πλέον πετυχημένων προέδρων.

Χαρακτηριστικά είναι τα λόγια που είπε στην επικήδεια ακολουθία ο Πρόεδρος Δημήτρης Ευστράτογλου, αποδίδοντας τον δέοντα σεβασμό και τιμή στη μνήμη του εκλιπόντος.

***

Διερμηνεύοντας, θέλω να πιστεύω, τα αισθήματα που διακατέχουν όλους τους Σκαμνιώτες και πολύ περισσότερο τα μέλη του Πολιτιστικού μας Συλλόγου Σκαμνού, εκφράζω τη βαθιά μας οδύνη για το χαμό του Κώστα Γκόλφη.

Ολόκληρος ο βίος του υπήρξε ένα φωτεινό παράδειγμα υπεύθυνου συγχωριανού, πραγματικού δημοκράτη, συμπολίτη και οικογενειάρχη. Ο Κώστας Γκόλφης, που αδικήθηκε με τη σωματική του αναπηρία, ανέδειξε δυσανάλογα μεγάλα ψυχικά χαρίσματα και σθένος, που εκδηλώθηκαν ποικιλοτρόπως με τρόπο θετικό και εποικοδομητικό σε όλη τη διαδρομή του βίου του. Σε χρόνους χαλεπούς ο Κώστας Γκόλφης είχε την παρρησία να επιλέγει το σωστό δρόμο, καμιά φορά και δύσκολο και να επιδοκιμάζεται από την μικρή μας κοινωνία.

Με αυτό το γνώμονα, κοντά στην πανάξια ηρωίδα σύζυγό του, την αγαπημένη μας Μαρία, έδωσε σωστή ανατροφή στα παιδιά του και τα κατέστησε χρήσιμα στοιχεία στην κοινωνία μας.

Ο Πολιτιστικός Σύλλογος Σκαμνού έχει αναγνωρίσει και αναγορεύει τον Κώστα Γκόλφη μεταξύ των πλέον σημαντικών και χρήσιμων προέδρων του. Τόσο ο ίδιος, όσο και όλα τα μέλη της οικογένειάς του ακολουθώντας το δικό του πρότυπο, έδειξαν ψυχικό μεγαλείο και τεράστια προσφορά ηθική και υλική για τη δράση και την πρόοδο του πολιτιστικού μας συλλόγου.

Δικαιολογημένα λοιπόν ο Κώστας Γκόλφης, με την αυταπόδεικτη αξία του και την μεγάλη κοινωνική και ουσιαστική προσφορά του, εντάσσεται στο πάνθεο των άξιων τέκνων του Σκαμνού.

Υποκλινόμαστε με σεβασμό σ’ αυτό τον υπέροχο Σκαμνιώτη, ευχόμενοι να είναι μαλακό των χώμα της αγαπημένης μας Σκαμνιώτικης γης που θα τον σκεπάσει, ενώ στα μέλη της οικογένειάς του εκφράζομε τα ειλικρινή μας συλλυπητήρια μαζί με την ευχή να μην πάψουν ποτέ να ακολουθούν τα βήματα του ενάρετου Κώστα.

 

***

FtS116

Μία έκπληξη επιφυλάσσεται στον επισκέπτη του Κοιμητηρίου μας στο Σκαμνό. Ακριβώς στην είσοδο και αριστερά μία καλαίσθητη βρύση από πελεκημένη πέτρα με μεγάλη μαστοριά κοσμεί το χώρο. Το ίδιο καλαίσθητη μικρή μαρμάρινη πλάκα που μαρτυρεί ότι το έργο έγινε εις μνήμην Κωνσταντίνου Γκόλφη, του αείμνηστου Προέδρου του Συλλόγου μας. Ένα μπράβο στην Μαρία και τα παιδιά της για την πρωτοβουλία τους. Για μία ακόμη φορά η οικογένεια Γκόλφη αποδεικνύει το αδιάλειπτο ενδιαφέρον της για προσφορά στο χωριό. Ένα μπράβο στην οικογένεια. Ας είναι αιωνία η μνήμη του Κώστα.
Με την ίδια αφορμή σκέψεις περνούν από το μυαλό μας.
Ο σεβασμός σ’ αυτούς που δεν είναι στη ζωή και ιδίως σ’ αυτούς που αξιοπρεπώς διέδραμαν το βίο τους, αποτελεί πάγια αξία από αρχαιοτάτων χρόνων. Το Κοιμητήριό μας βρίσκεται σε μία μαγευτική θέση. Έχουμε το πλεονέκτημα της ευπρεπούς μεταχείρισης των προσφιλών μας ανθρώπων που δεν βρίσκονται πια μαζί μας. Δεν έχουμε αυτά που βλέπουμε να διαδραματίζονται στα μεγάλα αστικά κέντρα με την εσπευσμένη εκταφή για να πάρει σειρά κάποιος άλλος συνάνθρωπος ή ακόμη τα σοβαρά ποσά που καταβάλλονται για την απόκτηση τάφου και άλλα θλιβερά παρόμοια. Το κοιμητήριό μας χρειάζεται μία καλαίσθητη περίφραξη από λιθοδομή και μία ευπρεπή είσοδο. Ενδεχομένως και ανάλογα με τις δυνατότητές μας, να χρειαστεί και ένας ναΐσκος, καθώς και χώρος ευπρεπούς απόθεσης των λειψάνων. Μία συνεννόηση με τον Παπα-Στάθη, χωρίς τις αγκυλώσεις και τα εμπόδια που ορθώθηκαν με τους δύο Συλλόγους και τις ανόητες αντιπαλότητες που τίποτα δεν προάγουν στην μικρή μας κοινωνία, θα μπορούσε να αλλάξει την κατάσταση. Οφείλουμε να το δούμε και να το αντιμετωπίσουμε, άλλως δεν θα είμαστε άξιοι των προγόνων και των προσφιλών μας προσώπων που κείτονται εκεί.
Και ενώ η οικογένεια Γκόλφη έκανε αυτό το όμορφο έργο, βλέπει κανείς απέξω από το Κοιμητήριο ένα τεράστιο κάδο απορριμμάτων, ξεχειλισμένο και παραδίπλα μεγάλες ποσότητες σκουπιδιών που σκορπίσθηκαν τριγύρω, διαμορφώνοντας μία πολύ άσχημη εικόνα. Τον κάδο αυτό μπορεί να τον παραλάβει και να τον αδειάσει μόνον ειδικό για την περίπτωση φορτηγό. Θα πρέπει να το δούμε!

***

Για τον Κώστα Γκόλφη
FtS94

Την Τετάρτη 10 Οκτωβρίου έφυγε από κοντά μας μετά από ολιγοήμερη νοσηλεία στο Νοσοκομείο, πλήρης ημερών (93), ο Κώστας Γκόλφης.

Υπήρξε άνθρωπος της προσφοράς, δημοκράτης, όπως είπε στον επικήδειο ο Πρόεδρος του Πολιτιστικού μας Συλλόγου Δ. Ευστράτογλου. Αγάπησε το χωριό του, αγάπησε το Σύλλογο. Πάντα πρόθυμος να προσφέρει ό,τι μπορούσε για το καλό του χωριού.

Ο Κώστας μαζί με την αγαπημένη του Μαρία υπήρξαν η ψυχή του Συλλόγου. Στις δύσκολες στιγμές του Συλλόγου, που δυστυχώς δεν έλειψαν κατά καιρούς από όσους επεχείρησαν να φέρουν εμπόδια στην κοινωνική του προσφορά και δράση, ο Κώστας θυμότανε τις εμπειρίες από τη δική του προεδρία, τα δικά του προβλήματα που του δημιουργούσαν κάποιοι συγχωριανοί.

Οι τελευταίες δραματικές εξελίξεις με την έξωση του Συλλόγου από το σπίτι του, το κτίριο του αδρανούς σχολείου, που με τόσο μεράκι, εργασία και τεράστιες δικές του δαπάνες έφτιαξε, προκάλεσαν ανησυχία και προβληματισμό στον Κώστα. Επιθυμούσε διακαώς να δει και πάλι το Σύλλογο στο δικό του σπίτι. Δεν πρόλαβε όμως. Το οφείλουμε όλοι μας στη μνήμη του και του υποσχόμαστε σύντομα να εξασφαλίσουμε στέγη στο Σύλλογο, να δοθεί συνέχεια στην πολιτιστική δράση και προσφορά στο Σκαμνό και το όνειρο όλων μας να γίνει πραγματικότητα.

Οι άνθρωποι που στηρίζουν το Σύλλογο, στην συντριπτική πλειοψηφία των συγχωριανών, όπως ακριβώς ο Κώστας Γκόλφης και σύσσωμη η οικογένειά του, έχουν αποδείξει ότι διαθέτουν σθένος, ψυχικό μεγαλείο, αγνά αισθήματα και συγκέντρωση σε ανώτερα ιδανικά και κοινωνικούς στόχους για τους οποίους αγωνίζονται και τελικά κερδίζουν, δίνοντας τη σωστή προοπτική.

Ας είναι ελαφρύ το χώμα που σκεπάζει αυτό τον υπέροχο συγχωριανό.