FtS92

Με την αυτοπρόσωπη παρουσία και συμμετοχή σου, ύστερα μάλιστα από πολλά χρόνια, και δη μαζί με την υπέροχη οικογένειά σου στο χωριό μας, για να λάβεις μέρος στην ετήσια Γενική Συνέλευση του Πολιτιστικού Συλλόγου Σκαμνού, όπως και τόσοι άλλοι παλαιοί και νεώτεροι συγχωριανοί, μας έδωσες μεγάλη χαρά.

[ο καπετάνιος Γιάννης Τζιβάρας σε επίσκεψη στο Σκαμνό, κοντά σε συγγενείς και φίλους, δίπλα από το σπίτι της γιαγιάς Γαρέφως, όπου μεγαλωσε ο αξέχαστος πατέρας του Δημήτρης]

Προσέξαμε το ενδιαφέρον σου για τα τεκταινόμενα, τη συμμετοχή σου, όπως και αυτή της άξιας συζύγου σου Κατερίνας με παρεμβάσεις ουσίας που σ’ εμάς που ξέρουμε καλύτερα το γενεαλογικό σου δέντρο, έδειξαν πώς κληρονόμησες ό,τι καλύτερο από τη σύνεση, λεβεντιά και ντομπροσύνη των προγόνων σου. Του αξέχαστου πατέρα σου, Δημήτρη Τζιβάρα και κείνων των άγιων ανθρώπων, του παππού σου Νίκου και της γιαγιάς Γαρέφως. Το ίδιο και του ήρωα θείου σου Παναγιώτη που θυσιάστηκε για την Πατρίδα στο έπος της Αλβανίας, υπηρετώντας ανώτερα ιδανικά. Οργώνοντας επί δεκαετίες τους ωκεανούς σε όλη την υφήλιο, γνώρισες καλύτερα τον κόσμο, διευρύνθηκαν οι αντιλήψεις σου, ενώ καταστάλαξαν, μέστωσαν και ωρίμασαν με την αρμύρα της θάλασσας οι φρόνιμες απόψεις σου για τη ζωή και τον άνθρωπο.

Μαζί με δύο ακόμη, το ίδιο άξιους –νέους- συγχωριανούς μας, το Μπάμπη Λυκουρίδη και Χάρη Κυρλή, συγκροτήσατε την εφορευτική επιτροπή και πραγματοποιήσατε με υποδειγματική σχολαστικότητα και σεβασμό στις δημοκρατικές διαδικασίες, άψογες εκλογές για την ανάδειξη νέων οργάνων διοίκησης για τον Πολιτιστικό μας Σύλλογο, υπηρετώντας και προσφέροντας, έστω και για το μικρό διάστημα της παραμονής σου, στην ιδιαίτερη πατρίδα σου, το Σκαμνό, τη ιερή γενέτειρα γη των προγόνων σου.

Θετική εντύπωση μου έκανε το ενδιαφέρον σου μετά την ολοκλήρωση των εργασιών της Συνέλευσης, στη διάρκεια του μπουφέ, με τα πηγαδάκια και την όμορφη ανθρώπινη συναναστροφή μεταξύ των συγχωριανών, συγγενών και φίλων, να μάθεις περισσότερα για τους συγχωριανούς, το ξάδερφό σου που έγινε ιερέας, και τόσα άλλα, μα πιο πολύ για το θέμα της έξωσης του Συλλόγου μας απ’ το κτίριο του σχολείου, την έδρα του Συλλόγου μας, που δέσποσε ως θέμα στη διάρκεια της συνέλευσης. Τούτο ήταν βέβαια φυσικό, αφού ήδη μάθαμε όλοι μας, ότι μόλις και μετά βίας θα προφταίναμε να χρησιμοποιήσουμε το χώρο, αφού η σχετική δικαστική απόφαση που βγήκε με αίτηση του Δήμου μας, είχε ήδη επιδοθεί στον Πρόεδρό μας 1-2 ημέρες πριν.

Τι ακριβώς συμβαίνει, πως και γιατί εκδηλώνεται μία τέτοια πολεμική από την τοπική αυτοδιοίκηση, εναντίον ανθρώπων με αξιόλογη, ορατή και ανιδιοτελή κοινωνική προσφορά στο τόπο τους που και ο ίδιος ο Δήμαρχός Π. Σπαθούλας εγκαινιάζοντας το ανακαινισμένο κτίριο, πριν από 8-9 χρόνια, δεν παρέλειψε να εγκωμιάσει, να υπογραμμίσει, να χαρακτηρίσει το Πολιτιστικό μας Σύλλογο σαν σπάνιο και χαρακτηριστικό παράδειγμα άξιο να μιμηθούν και άλλα χωριά του Δήμου μας ή και ευρύτερα. Ήταν τότε άπειρος και έκανε λάθος; Έμαθε τη δουλειά εν συνεχεία και άλλαξε γνώμη και κρίση; Τέτοια ερωτήματα, Γιάννη μου, έγιναν και γίνονται μεταξύ των συγχωριανών μας και είναι πέρα για πέρα λογικά. Δεν είσαι ο μόνος που παραξενεύεσαι.

Πέρα από τον γνωστό καιροσκοπισμό του Πολύκαρπου που λιμπίστηκε το άρτια ανακαινισμένο και επεκταμένο κτίριο, να το πάρει για ταβέρνα, αλλά και την πρωτοφανή κακεντρέχεια του Δημάρχου που στις παλινωδίες του, στον απρεπή σφετερισμό της περιουσίας που άλλοι δημιούργησαν, είχε συνοδοιπόρο και έναν συνταξιούχο στρατιωτικό από το απέναντι χωριό της Οίτης. Η γνώμη που κερδίζει συνεχώς έδαφος ως η πλέον ισχυρή, είναι ότι αυτός ο Σύλλογος, ναι μεν έκανε καλό στο Σκαμνό, αλλά «έβλαπτε» άλλους, ή κατά κάποιο τρόπο τους «μείωνε» στα μάτια των συγχωριανών. Άλλους, εννοούμε αυτούς που βρίσκονται μακριά από τη φιλοσοφία του Πολιτιστικού Συλλόγου, που εδώ και τριάντα χρόνια θεμελιώθηκε από ένα εξαιρετικό συγχωριανό μας, το μακαρίτη Γιάννη Ζαλαώρα, που με είχε καλέσει εξ αρχής να τον συνδράμω. Άλλο πράγμα είναι να δίνεις και να εργάζεσαι χωρίς αντάλλαγμα και να προσφέρεις στην κοινωνία και εντελώς διαφορετικό είναι να σιτίζεσαι από το ταμείο του δημοσίου . Αν εδώ σκεφθεί κανείς την μετριότητα και τη μιζέρια που χαρακτηρίζει την άσκηση των καθηκόντων τους, μπορεί να φαντασθεί τα επακόλουθα τερτίπια τους, που είναι ακόμη χειρότερα στην προσπάθειά τους μα υπερασπισθούν το .. «ψωμί» τους.

Επί δεκαετίες, αγαπητέ μου Γιάννη, το μικρό χωριό μας, δεν είχε αυτοδιοικητική αυτοτέλεια και αποτελούσε προσάρτημα κατά καιρούς στα διπλανά χωριά, Από το πρόσφατα εκδοθέν βιβλίο του Συλλόγου μας, «Σκαμνός: Στην καρδιά της Ρούμελης», που πιστεύω έχεις προμηθευτεί, άξιοι συγχωριανοί κατέγραψαν αυτές τις ιστορίες με ακρίβεια και σε βάθος χρόνου. Ως παρίας ο Σκαμνός, δεν μπόρεσε να νοιώσει τη φροντίδα της όποιας κρατικής μέριμνας. Δεν περίσσευε τίποτα για το μικρό οικισμό. Τούτο έπεισε όλους τους Σκαμνιώτες ότι έπρεπε μόνοι τους να φροντίσουν για το χωριό τους συμβάλλοντας ο καθένας στο μέτρο των δυνάμεών του. Και να που ο Σύλλογός μας αποτέλεσε το φορέα συσπείρωσης και συγκρότησης αυτής της δράσης.

Είναι χαρακτηριστικό ότι ο Προϋπολογισμός του Συλλόγου μας υπερτερεί κατά πολύ των κονδυλίων που κατά καιρούς βλέπουμε ότι προβλέπει ο ΟΤΑ (=Οργανισμός Τοπικής Αυτοδιοίκησης). Δεν φτιάχνει δρόμους ο Δήμος; Παρεμβαίνει ο Σύλλογος. Δεν τοποθετούνται κολώνες ηλεκτροφωτισμού; Τις χρηματοδοτούν οι άνθρωποί μας. Δεν εκδηλώνεται καμία πρωτοβουλία ανάδειξης και ανάπλασης των δημοτικών χώρων; Το κάνει ο Σύλλογος.

Αυτή η κατάσταση που για μας αποτέλεσε ένα είδος modus vivendi, μία παραδεκτή κατάσταση και συνεχίζαμε, όπως οι ίδιοι συνηθίσαμε επί μακρόν με μόνιμο οδηγό την αγάπη μας για το Σκαμνό, που όντως άλλαξε όψη, όπως ο ίδιος παρατήρησες, ενόχλησε μερικούς του ΟΤΑ και άρχισαν να εκδηλώνονται σταδιακά περίεργες στάσεις και συμπεριφορές, που κατέληξαν στον απηνή και απροσχημάτιστο διωγμό του Συλλόγου μας. Ασφαλώς και στενοχωριέσαι, ακούγοντας τέτοια περίεργα πράγματα. Αλλά περίμενε να σου δώσω μερικά παραδείγματα για να τα ζυγίσεις και να τα αξιολογήσεις ο ίδιος με τη δίκαια κρίση σου:

Από στελέχη μας που έχουν μικρά παιδιά αγοράσθηκε πανάκριβος εξοπλισμός παιδικής χαράς, αλλά επί χρόνια, δεν ήρθε ή έγκριση του ΟΤΑ, που θα εγκατασταθεί! Κάποια αναφορά έγινε και στην συνέλευση, που ίσως την πρόσεξες.

Το φιάσκο με το δημοτικό φωτισμό, το άκουσες. Ο κεντρικός δρόμος από τον Αι-Θανάση στο Γούπατο, όπου και το σπίτι μου, επί 30 χρόνια, είναι στο σκοτάδι! Αντίθετα από την Τρανή Βρύση μέχρι το Παλαιοχώραφο (Πολύκαρπο) φωτίζονται όλα τα πουρνάρια και τρομάζουν οι αλεπούδες τις νύχτες. Τονίσθηκε η ανάγκη για σωστή κατανομή στο οδικό δίκτυο του φωτισμού με μέτρια ένταση και χρησιμοποιήθηκαν φοβεροί λαμπτήρες, που κάνουν τη νύχτα μέρα. Σε πολλά σημεία πολύ πυκνά που κάνουν τους ανθρώπους να νοιώθουν όπως σε ανάκριση! Για τη σύνεση στην σπατάλη ενέργειας και πόρων, δεν γίνεται καν λόγος. Λες και ο Δήμος μας δεν νοιώθει τα ευρύτερα ζητήματα του τόπου μας.

Περίτεχνη κατασκευή από λιθοδομές για επέκταση του αύλιου χώρου του σχολείου, υποχρεωθήκαμε από την άκαμπτη εξουσία του ΟΤΑ να την κατεδαφίσουμε με δαπάνες μας, γιατί, είπανε, τη σχετική αίτηση τη στείλαμε αργά.

Κονδύλιο της Περιφέρειας για την ανάδειξη σε θέση θέας του κόμβου στον Άγιο Αθανάσιο, που διατίθεται μέσω του Δήμου, άλλαξε δρόμο! Πήγε κατά κύριο λόγο στην Οίτη (έτσι θέλει να δικαιωθεί από τους συγχωριανούς του ο παραπάνω αναφερθείς συνταξιούχος στρατιωτικός, λες και αυτό διδάχθηκε στην εκπαίδευση και τη θητεία του –άκαπνος σε ειρηνική περίοδο- στον ένδοξο Ελληνικό Στρατό), ενώ για το Σκαμνό έγινε ένα συρματόπλεγμα στην παιδική χαρά.

Μία ωραία εκδήλωση περιβαλλοντολογικού και φυσιολατρικού περιεχομένου που ανέδειξε ο Σύλλογός μας με άξονα το φαράγγι του Ασωπού και χώρο υποδοχής και περιποίησης των ορειβατών, το Σκαμνό, ίσως και από δική μας απρονοησία που θελήσαμε στην προσπάθειά μας να αναβαθμίσουμε το event αυτό, εμπλέκοντας και το Δήμο μας, ως συνδιοργανωτή, ύστερα από 10 χρόνια επιτυχούς και σταθερής αναβάθμισής του, προκάλεσε τριβές και διχοστασίες, καθώς οι οδηγίες μας, από ανθρώπους με ειδική γνώση και πείρα, αγνοήθηκαν και η γιορτή υποδοχής από πολιτιστικό γεγονός μείζονος και υπερτοπικής σημασίας εκφυλίστηκε ακαίρως και ατόπως σε ένα πανηγυράκι χρηματοδοτημένο από τον ΟΤΑ για κοντοχωριανούς και ψηφοφόρους με πρόσχημα τους επισκέπτες και τη φιλοξενία. Ταυτόχρονα παραγκωνίσθηκε από την εκδήλωση ο Σύλλογος.

Με τα παραπάνω, δεν πρέπει να μας εκπλήσσει η έξωση από το κτίριο του Σχολείου. Ο Δήμος είναι ο ιδιοκτήτης και έχει αυτό το δικαίωμα, ιδίως από τη στιγμή που δεν φροντίσαμε –ούτε βέβαια μπορούσε να συλλάβει ο νους μας τέτοια υπαναχώρηση από τον πρώτο πολίτη του Δήμου μας στο πρόσωπο του οποίου με τα ενθουσιώδη λόγια και φιλοφρονήσεις του είδαμε αδιαμφισβήτητη εντιμότητα και αταλάντευτη συνέπεια- να καταρτισθεί και μία σχετική σύμβαση παραχώρησης της χρήσης, όπως ακριβώς η σχετική νομοθεσία για την συντήρηση και αξιοποίηση των αδρανών σχολικών κτιρίων προβλέπει (μόνον για φορείς με κοινωφελές αντικείμενο). Η κακεντρέχεια δε είναι τόσο μεγάλη που η υπαναχώρησή του δεν συνοδεύτηκε καν από την καταβολή της εύλογης αποζημίωσης για τις σημαντικές δαπάνες των φιλότιμων συγχωριανών που στελεχώνουν και συγκροτούν το Σύλλογο, ενώ το μέγιστο μέρος από αυτούς τους πόρους δεν αποτελεί παρά εισφορά από το υστέρημά μας .

Θέλεις, Γιάννη μου, ν’ ακούσεις και μερικά άλλα πιπεράτα, όσον και κωμικοτραγικά;

Την ίδια στιγμή της έξωσής μας από το φυσικό μας χώρο που μόνοι μας και με δαπάνες μας και υπό τις ευλογίες του Δημάρχου μας διαμορφώσαμε, στο χωριό της Οίτης, που είναι πολύ μεγαλύτερο, διατίθεται ποσό 150-200.000 Ευρώ από το ταμείο του Δημοσίου για τον ίδιο ακριβώς σκοπό: Ανακαίνιση του αδρανούς κτιρίου του σχολείου και παραχώρησή του στο Σύλλογο του χωριού. Σκέψου, λοιπόν, καπετάνιε μου, που βρίσκεις εδώ, το κράτος δικαίου, την άσκηση χρηστής διοίκησης, το κοινό περί δικαίου αίσθημα και τέτοια παρόμοια!

Για να μην νομίζεις, όμως, ότι μείναμε μοιρολατρικά αδρανείς μπροστά σε κάποιες τοπικές, ας πούμε απρέπειες, πρέπει να σου πω, ότι ζητήσαμε την παρέμβαση υψηλότερων κλιμακίων, αλλά δεν φαίνεται να συγκινήθηκαν και να κάνουν κάτι.

Απευθυνθήκαμε στο Νομάρχη Φθιώτιδας Θανάση Χειμάρα, που διαθέτει το παραπάνω ποσό στην Οίτη, ζητώντας του, όχι κάτι αντίστοιχο, αλλά, απλά και μόνο να παρέμβει στο Δήμαρχο Γοργοποτάμου που μας πολεμάει, αλλά δεν είδαμε απολύτως τίποτα. Ούτε κάν μία απάντηση, έστω απορριπτική, στο φαξ μας που την επιβάλλουν στοιχειώδεις κανόνες.

Πήγαμε και πολύ πιο ψηλά. Ένας μεγαλοπαράγοντας της πολιτικής από χωριό του Δήμου μας Γοργοποτάμου, είναι, στέλεχος, «δεξί χέρι», όπως λέγεται, στο γραφείο του Πρωθυπουργού. Ζητήθηκε η βοήθεια και παρέμβασή του από συγχωριανό, καλό μέλος του Συλλόγου μας που έχει προσωπική επαφή και γνωριμία. Τίποτα κι’ εδώ! Ο μεγαλοπαράγοντας γνώριζε μεν, όπως φάνηκε, σε λεπτομέρειες το ζήτημα, αλλά επεσήμανε ότι στο Σύλλογό μας είναι 2-3 πασόκοι (=από το ΠΑΣΟΚ) που φέρνουν δυσκολίες στο Π. Σπαθούλα!

Είναι στ’ αλήθεια ν’ απορείς. Αν πράγματι από τέτοιες αντιλήψεις διαπνέονται άνθρωποι υψηλά ιστάμενοι που επηρεάζουν τη μοίρα και την πορεία του τόπου μας. Πως είναι δυνατόν ένας πολιτιστικός Σύλλογος να επιλέγει τα μέλη του με βάση τις κομματικές προτιμήσεις των συγχωριανών; Αυτό, ομολογώ, ποτέ δεν είχε περάσει από το νου μας και το θεωρώ τίτλο συλλογικής τιμής μας, αποστασιοποιούμενος χωρίς δεύτερη σκέψη από τέτοιες αντιλήψεις.

Εμείς, κύριε μεγαλοπαράγοντα, αν είναι να μιλήσουμε για την ευρύτερη πολιτική και την πορεία του τόπου μας, ελάχιστη σημασία δίνουμε και μάλλον αποστρεφόμαστε τέτοιες λογικές. Ελπίζουμε και προσβλέπουμε σε μία μετεξέλιξη του πολιτικού σκηνικού, όπου η διαχωριστική γραμμή δεν θα είναι ανάμεσα στις δύο μεγάλες παρατάξεις που ελάχιστα διαφέρουν ως προς το κεντρικό τους πρόγραμμα, ενώ οι έριδές τους επικεντρώνονται κατ’ ουσίαν στη νομή της εξουσίας, αλλά ελπίζουμε και οραματιζόμαστε κομματικούς σχηματισμούς χωρίς πελατειακές σχέσεις, χωρίς ομάδες συμφερόντων, χωρίς κουμπάρους, λαμόγια και μετριοκρατία που δρουν παρασιτικά σε βάρος του κοινωνικού συνόλου, αλλά με γραμμή πλεύσης την απόλυτη αξιοκρατία που θα κερδίσει την εμπιστοσύνη και τις καρδιές των συμπατριωτών μας, ώστε να επανιδρύσουμε πάνω σε γερές βάσεις το σαθρό κράτος μας. Στον Πολιτιστικό μας Σύλλογο είναι δεκτοί όλοι οι συγχωριανοί της κοινωνικής προσφοράς και ανιδιοτέλειας. Τίποτα λιγότερο, τίποτα περισσότερο. Αυτές είναι οι απαραίτητες προϋποθέσεις, ώστε να μπορέσει κανείς να γίνει μέλος στο Σύλλογό μας. Αυτοί οι συμπολίτες μας αποτελούν τα υγιέστερα κύτταρα της κοινωνίας μας. Για όλους αυτούς τους συγχωριανούς μας, έχουμε απέραντη και αμοιβαία αγάπη, σεβασμό και εκτίμηση. Αυτό σας το λέει ένας Σκαμνιώτης που υποστήριξε την παράταξή σας, αλλά απορεί και εξίσταται με τέτοιες θέσεις που μας πάνε πίσω και όχι προς την προκοπή του τόπου μας.

Κατά τα άλλα, Καπετάνιε μου, σου εύχομαι καλές θάλασσες, καλά ταξίδια και σε ευχαριστούμε για την αγάπη σου για το Σκαμνό και το Σύλλογό του.

***

Δεν ξέρω, Καπετάνιε μου, αν έχεις ακούσει κάποιες συζητήσεις στη χώρα μας και αμφιταλαντεύσεις, αν δηλαδή οι αιρετοί εκπρόσωποι στην Εθνική μας Αντιπροσωπεία πρέπει να έχουν επάγγελμα ή να είναι απλά πολιτικοί, ιδιότητα ασυμβίβαστη, όπως τη λένε, με την ιδιότητα του πολιτικού.