FtS91

Σκάψε το συ αφεντικό,
το χώμα να’ ναι δροσερό
τ’ αμπέλι να καρπίσει
και κρασί να σου χαρίσει.

Φέρε την ξανθιά σου δούλα
αφεντικό για να θειαφίσει
το αμπέλι να ξεφυλλίσει
και σταφύλια να γεμίσει.

Είναι όμορφα εκεί
την αυγή τη δροσερή
κι ο Αυγερινός ψηλά
τα χάδια σου θε να μετρά.

Και τούτη σαν αγράμπελη
που ‘ναι εκεί στην άκρη
τη δροσερή την άνοιξη
τη μυρωδιά θα σου χαρίσει.

Το αμπέλι σου θριάμβευσε
μα ο καιρός ξεστράτισε,
οι ράγες πέσαν καταγής
από βροχή και ήλιο.

Το χορτασμένο αφεντικό
είδε το βιος του το πουρνό,
όλο μαζωμένο και στη γης
είναι λιωμένο.

Το αφεντικό πικράθηκε
για το κρασί που χάθηκε,
για τη σακούλα με φλουρί
που τώρα είναι αδειανή.

Σ’ αγνάντεψα αφεντικό,
πού έπαθες τούτο κακό
εσύ ο νοικοκύρης
είσαι τώρα κακομοίρης.

Το αμπέλι σου μαράθηκε
και όλο σου ξεράθηκε
και μια ριζούλα ζωντανή
είπε στο αφεντικό κι αυτή
και τώρα η σειρά σου.

Το αφεντικό το άκουσε
και η καρδιά του ράγισε
κι έπεσε δίπλα εκεί δα
λίγο να ξαποστάσει.

Κι ήρθε η δούλα η ξανθιά
τα μάτια να του κλείσει
και λουλούδια να τ’ αφήσει
κι αντί για όλα τούτα αυτή
του πέταξε μια μούντζα
και του ‘πε, χάσου Στρούντζα!

Περιστέρι, Νέα Ζωή 10.02.2006 Πάνος Φούντας