FtS91

Γεωργίου Πούλιου

Στην αρχαία Αθήνα και τη Σπάρτη, ο γάμος δεν ήταν ιδιωτική υπόθεση. Η πολιτεία ενδιαφερόταν για την οικογένεια.

Όσοι δεν επαντρευόντουσαν και μάλιστα στην ώρα τους, ετιμωρούντο.

Ο Πλούταρχος αναφέρει τις ποινές «αγαμίου» και «οψιγαμίου».

Ο Πλάτων στους Νόμους του, βιβλίο ΣΤ κεφ. 774, μας λέγει:

Ο άνθρωπος οφείλει να αποβλέπει στη διαιώνιση του είδους, αφήνοντας πίσω απογόνους. Πρέπει ο άνδρας να παντρεύεται μεταξύ 25 και 35 ετών, αλλιώς θα πληρώσει ετήσιο πρόστιμο, ανάλογα προς την οικονομική τάξη που ανήκει.

(οι φορολογούμενοι, στην αρχαία Αθήνα χωριζόντουσαν σε πεντακοσιομέδιμνους, τριακοσιομέδιμνους ή ιππείς, διακοσιομέδιμνους ή ζευγίτες και θήτες)

Η πρώτη κατηγορία πλήρωνε 100 δραχμές. Η δεύτερη 70 δραχμές. Η τρίτη 60 δραχμές και η τετάρτη 30 δραχμές.

Τα πρόστιμα ήταν αφιερωμένα στην Ήρα. Η Ήρα ήταν κόρη του Κρόνου και της Ρέας. Η Ήρα ήταν η προστάτιδα του γάμου και των παντρεμένων γυναικών. Αν ο τιμωρηθείς δεν πλήρωνε το πρόστιμο μέσα σε ένα χρόνο, η ποινή διπλασιάζονταν. Ο ταμίας της θεάς Ήρας ήταν υποχρεωμένος να εισπράξει το πρόστιμο, αλλιώς θα το πλήρωνε ο ίδιος.

Κάθε Αθηναία (Ελληνίδα) έπρεπε να γεννήσει τουλάχιστον δύο παιδιά, ώστε να διατηρείται η ισορροπία του πληθυσμού.

Ο άνδρας μπορούσε μονομερώς να πάρει διαζύγιο. Στην περίπτωση αυτή, έδινε στη γυναίκα τη μισή του περιουσία και την άλλη μισή στη θεά Δήμητρα. Η σύζυγος μπορούσε να ζητήσει διαζύγιο, μετά από δικαστική απόφαση.

Ο γάμος στην αρχαία Αθήνα επεδίωκε την ένωση των ζευγαριών πρώτα προς όφελος της πόλεως και μετά προς ευχαρίστηση του ζεύγους. Ο Αριστοτέλης, στα Πολιτικά του, μας πληροφορεί, ότι στην Ελλάδα υπήρχε ανέκαθεν ο θεσμός της μονογαμίας.

Καλλιθέα 06.06.2006