FtS79

υπό Πανου Αθ. Φούντα

Στο Βασίλη Πανή: ο αντάρτης που δε γύρισε ποτέ στο χωριό του, την Μεγάρχη Άρτας

Ο ξεχασμένος

Αν κάποια στιγμή μες΄ στη ζωή
βράδυ, πρωί, έστω και μεσημέρι
την πόρτα σου ανοίξ’ εκείνος,
μην βιαστείς να πεις «έξω από δω ζητιάνε, κουρελή και πεινασμένε!»
Γιατί δεν ξέρεις ποιος είναι, από σου έρχεται και για πού πηγαίνει.

Στάσου ορθός μπροστά σ΄ αυτόν και κοίταξέ τον
όπως πρέπει, ανθρώπινα, γιατί είναι άνθρωπος κι αυτός,, όπως κι΄ εσύ…
γιατί μπορεί να είναι και δικός σου.
Κι αν ακόμη δεν σου λέει τίποτα
κι αν ακόμα δεν σου μοιάζει
άπλωσε το χέρι σου με καλοσύνη και δώς΄του κάτι από αυτό που τρώει το σκυλί σου
και δυο σταγόνες αίμα απ΄ την πληγή της γης
να βρέξει τα χειλάκια του πού ΄ναι μαραζωμένα
και μιαν αχτίδα του ήλιου λαμπερή
για να ζεστάνει την καρδιά του, όπως η αγκαλιά της μάνας, της δικής του μάνας!!
γιατί μπορεί και να σου πει:
-Ευχαριστώ αδέρφι, ένας σου ξεχασμένος,
δεν βλέπεις πού ‘μαι ξυπόλητος και ματωμένος;

Νέα Ζωή, 09.11.2004