FtS78

υπό Γεωργίου Πούλιου
Δικηγόρου Αθηνών παρ’ Αρείω Πάγω

Επιστρέφοντας άρον – άρον στην Αθήνα, εν μέσω των διακοπών μου από την ωραία Πάρο, ένιωσα ένα πολύ ωραίο συναίσθημα. Μέσα σε 20 ημέρες που απουσίασα (24.07.- 19.08.2004) είδα μία καταπληκτική αλλαγή. Ω! τι ευχάριστη έκπληξη! Τα πάντα διαφορετικά. Άδειοι δρόμοι. Πολλά μεταφορικά μέσα. Ευγενέστατοι οδηγοί. Καθαροί οι κάδοι των απορριμμάτων, ανύπαρκτα τα σκουπίδια στα πεζοδρόμια και τα ρείθρα. Που πήγαν τα σπασμένα έπιπλα; Τα πεταμένα στρώματα; Τα διάφορα πλαστικά μπουκάλια και κονσερβοκούτια;

 

Αθάνατε και απρόβλεπτε Έλληνα! Όταν θέλεις όλα τα μπορείς. Τίποτα για σένα δεν είναι ακατόρθωτο.

Δεν είδα μια γόπα, ένα χαρτί, ένα πεταμένο εισιτήριο. «Κόντεψα να μελαγχολήσω».

Το ωραίο θα ήταν όλο το χρόνο να γινόταν αυτό. Πόσο ωραίο θα ήταν κάθε μέρα να γιορτάζουμε Ολυμπιακούς, χωρίς Ολυμπιακούς.

Ευγενέστατοι οι οδηγοί των λεωφορείων και των ταξί. Προθυμότατοι οι αστυνομικοί. Αλήθεια, που τους βρήκανε τόσους αστυνομικούς; Στην Πάρο δεν είδα ούτε έναν (συνεχώς κυκλοφορούσα και κάθε βράδυ σε διαφορετική ταβέρνα) εκτός της Παναγίας (15.08.2004).

Τι ωραία που είναι αυτές τις μέρες η Αθήνα!

Μακάρι να μην τελείωνε αυτή η γιορτή. Τρέμω στη σκέψη, ότι τελειώνοντας οι Ολυμπιακοί αγώνες θα επανέλθουμε στην ασυδοσία, την αδιαφορία, στην ακαταστασία κλπ.

Θα είναι κρίμα αν δεν συνεχίσουμε αυτό τον ωραίο τρόπο ζωής. Αλίμονο αν χαθεί αυτή η ευκαιρία και μείνουμε στο όνειρο. Ας μείνει κάτι και για τα παιδιά μας.

Καλλιθέα, 25.08.2004