Διόρθωση ημαρτημένων

Στο περασμένο φύλλο της ΦτΣ περιελήφθη κι ένα χαριτωμένο δίστιχο, «Σκαμνός» που άρεσε πολύ, αλλά ο δαίμων του τυπογραφείου παρέλειψε της αναφορά στον ευαίσθητο και ιδιαίτερα αγαπητό μας δημιουργό του κ. Γεώργιο Τσίτσα.

******
Αθανασία Ζαλαώρα

Η απήχηση από το ημερολόγιο Σκαμνού 2002 ήταν πολύ καλή. Η κα Αθανασία Ζαλαώρα, αναφερόμενη στο σχόλιό μας, για τη γενναία της χειρονομία να επιτρέψει στο Σύλλογο, το εξωραϊσμό ενός μικρού τριγωνικού χώρου στο δρόμο προς την παιδική χαρά, μας παρατηρεί / διορθώνει:

Η προσφορά έγινε στο όνομα και στη μνήμη των αδελφών Αθανασίου και Γιάννη Ζαλαώρα.

Συγχαίρουμε για μία ακόμη φορά την Αθανασία για το ήθος και την ευαισθησία της που μας φρονηματίζει.

******

Σπύρος Βουτσινάς
Στα «οικονομικά του Συλλόγου» και από λάθος της ΦτΣ στη λίστα που δημοσιεύθηκε στο περασμένο φύλλο αντιγράφοντας τα στοιχεία του ταμία μας, αναγράφτηκε με βάση την Απόδειξη Νο 555 ποσό δρχ 5.000 αντί του ορθού που ήταν 40.000 δρχ. Ζητάμε συγνώμη από τον εξαίρετο συγχωριανό μας και τον συγχαίρουμε για την αγάπη του και στήριξη που δείχνει στη δράση του Συλλόγου.

******
Μάκης (Ευθύμιος) Αποστολόπουλος

Ασυγχώρητο λάθος στο περασμένο μας φύλλο όπου παραλείψαμε να αναφέρουμε μία σπουδαία πρωτοβουλία του Σκαμνιώτη Δασολόγου που χάρις στις ενέργειές του διατέθηκαν στο Σκαμνό 7 τραπεζοπάγκοι δασαρχείου που θα πάρουν τη θέση τους σε κατάλληλα σημεία του όμορφου οικισμού μας. Θερμά συγχαρητήρια και ευχαριστίες στον διακεκριμένο Σκαμνιώτη.

Για το καλό του νέου χρόνου

Μέσα σε μία όμορφη ατμόσφαιρα γιορτάστηκε στην αίθουσα του πνευματικού κέντρου Σκαμνού με τη συμμετοχή πολλών συγχωριανών και καλωσορίστηκε ο νέον χρόνος με την κοπή της πίτας. Η πρωτοτυπία συνίσταται στη συνοδεία με αρκετά ποτά, γλυκά και μοναδικό κέφι. Ο Πρόεδρος κ. Κώστας Γέμελος έκανε μία αναφορά στην ομιλία του στο μεστό έργο του Συλλόγου στο χρόνο που πέρασε, μνημόνευσε αποδίδοντας ιδιαίτερη τιμή στους συγχωριανούς μας που χάσαμε (Βασίλη Χ. Αποστολόπουλο, Σταύρο Κορέλη και Γιαννούλη Σαντοριναίο) και προχώρησε με σύντομη ενημέρωση πάνω στα σχέδια δράσης στο νέο χρόνο.

Δικαιολογημένα τα παράπονα πολλών συγχωριανών που έλαβαν με καθυστέρηση τη ΦτΣ με τη σχετική προαναγγελία για την εκδήλωση, εξ αιτίας της καθυστέρησης επεξεργασίας στο στούντιο των κομπιούτερς του Απόστολου Σαντοριναίου, πού έχασε τον πατέρα του.

Τυχερή με το νόμισμα η αγαπημένη μας Αννούλα Αστρακά. Πάντα τύχη και ευτυχία!

Επόμενες εκδηλώσεις

Από το Διοικητικό Συμβούλιο του Συλλόγου πληροφορούμαστε και ανακοινώνουμε:

Μάρτιος 2002: 16,17 και 18. Σάββατο, Κυριακή, Δευτέρα

• Αποκριές στο Σκαμνό
• Γενική Συνέλευση του Συλλόγου 16.03.2002, ώρα 18:00 στην αίθουσα του πολιτιστικού κέντρου.
• Καθαρή Δευτέρα. Γιορτή στο χωριό.

Κατασκευές – έργα – εξωραϊσμός

Με εντατικούς ρυθμούς

συνεχίζονται τα έργα καλαίσθητων λιθοδομών στο καλντερίμι – μονοπάτι Τρανή Βρύση – Γούπατο

άρχισαν και εξελίσσονται οι παρεμβάσεις ανάπλασης του περιβόλου του Αγίου Αθανασίου. Οι πρώτες εντυπώσεις δείχνουν ότι πρόκειται για ένα κόσμημα που το αξίζει ο Σκαμνός.

Ταυτόχρονα πληροφορούμαστε ότι γενναίες οικονομικές ενισχύσεις αποστέλλονται από άξια παιδιά του Σκαμνού για να προχωρήσουν τα έργα του Αγίου Αθανασίου.

Συνεργεία καθαριότητας –με δαπάνες φυσικά του Συλλόγου- καθάρισαν την περιοχή της Τρανή-Βρύσης και τους δρόμους του χωριού από σκουπίδια, σάπια φύλλα κλπ. Απευθύνεται έκκληση στους συγχωριανούς, ακόμη και για το λόγο ότι πλησιάζει το Πάσχα, να συμβάλλουν στη διατήρηση και ενίσχυση της καθαριότητας και ευπρεπισμού των χώρων σε ολόκληρο τον οικισμό. Να ασπρίσουμε μάνδρες, τοίχους. Να κρατήσουμε ψηλά τον πήχη της αισθητικής!

Για μία ακόμη φορά έγινε δενδροφύτευση σε δημόσιους χώρους με έμφαση στο τρίγωνο απέναντι από το εκκλησάκι του Αγίου Αθανασίου στα πλαίσια της υπό εξέλιξη ανάπλασης του χώρου που για τη φροντίδα του, εθελόντρια αναδείχθηκε η Τούλα Ευστράτογλου. Σε καλά χέρια, λοιπόν, η φροντίδα του χώρου!

Ο Άγιος Ταξιάρχης

Σειρά γενεών από όλους τους τριγύρω μας οικισμούς έχει συγκινήσει το Μοναστήρι στον Άγιο Ταξιάρχη, ακριβώς απέναντι, από τη Γέφυρα της Παπαδιάς. Εκεί προσέτρεχαν οι συντοπίτες για προσευχή, για ψυχική ανάταση, για συναναστροφή στις ανεπανάληπτης κοσμοσυρροής θρησκευτικές πανηγύρεις.

Το ιερό χώρο επισκέφθηκε, όπως πληροφορούμαστε, ο Σεβασμιότατος Μητροπολίτης Φθιώτιδος κ. Νικόλαος που εκτιμώντας την μεγάλη ιστορία, τον υπερτοπικό χαρακτήρα και το σπάνιο φυσικό κάλλος της περιοχής και σκέφθηκε να καταστήσει και πάλι ενεργό τον πνευματικό αυτό χώρο εγκαθιστώντας εκεί μοναχές μετά και από πρόσθετες και κατάλληλες κτιριοδομικές παρεμβάσεις.

Μεγάλη συγκίνηση προκάλεσε η ιδέα σε όλη την περιοχή, αλλά ταυτόχρονα μας έρχεται και μία είδηση που μας στενοχωρεί, καθώς φέρεται να προβλήθηκε αντίρρηση από τον τοπικό σύμβουλο Οίτης κ. Οδυσσέα Κοτσιμπό που εστιάζεται σε τοπικιστικά «ιδιοκτησιακά» κριτήρια, ότι δηλ. ο χώρος ανήκει στον Οικισμό της Οίτης και δεν συστήνεται να περιέλθει στη δικαιοδοσία της Μητρόπολης κττ. Δυσκολευόμαστε να αντιληφθούμε αυτή τη λογική και πολύ περισσότερο ότι αυτή η στάση προέρχεται από τον αγαπητό μας Οδυσσέα για τον οποίο έχουμε σθεναρή την εντύπωση ότι ανήκει στην κατηγορία εκείνων που κομίζουν επί τέλους κάτι καινούργιο, απέναντι σ΄ αυτούς που επιμένουν σε μίζερες αντιλήψεις. Εάν αυτή η είδηση –που μας έρχεται από εγκυρότατη πηγή- αληθεύει, πολύ φοβούμαστε ότι αναιρεί το όμορφο έργο και πρωτοβουλία του Συλλόγου Οίτης να γίνουν τελευταία οι εντελώς απαραίτητες επισκευές στον ιερό Ναό του Αϊ-Ταξιάρχη.

Βασίλης Χ. Αποστολόπουλος

Το Βασίλη που πρόσφατα μας άφησε για το μεγάλο του ταξίδι τίμησαν οι Σκαμνιώτες, όπως του άξιζε μιας και η κοινωνική του προσφορά και ευαισθησία, κυρίως μέσα από τις τάξεις του Πολιτιστικού μας Συλλόγου, αποτέλεσε παράδειγμα προς μίμηση. Μέσα στο πένθος η οικογένεια δεν μπόρεσε να μας στείλει τη φωτογραφία του αξέχαστου Βασίλη, που μας ήρθε με καθυστέρηση. Να μπει στη ΦτΣ σαν μία δίκαια ακόμη απόδοση τιμής στη μνήμη ενός καλού συγχωριανού και μιας εξαιρετικής οικογένειας.

Γιαννούλης

Ένα σύμβολο είναι για τους Σκαμνιώτες ο Γιαννούλης κι έτσι θα μείνει στις καρδιές μας και στη μνήμη μας. Μας άφησε ο καλός μας Γιαννούλης (86), μία μόλις μέρα μετά από τη γιορτή του. Πρωτοφανής η κοσμοσυρροή για τον ύστατο χαιρετισμό (12.01.2001) μέσα στο καταχείμωνο και τις χοντρές κρούστες πάγου στο Σκαμνό. Περί τα 150 άτομα στην επικήδεια τελετή και περί τα 120 άτομα στον κατάμεστο χώρο του πολιτιστικού κέντρου, όπου παρατέθηκε γεύμα με τη φροντίδα του καλύτερου Catering της περιοχής. Στο πόδι τα στελέχη του πολιτιστικού Συλλόγου να εξυπηρετήσουν τους επισκέπτες, τους συγγενείς και φίλους της οικογένειας, αρκετοί από τους οποίους, μη έχοντας ιδιαίτερη επαφή με το Σκαμνό, φάνηκε να εντυπωσιάζονται από τη μεγάλη απήχηση, το αμοιβαίο ψυχικό δέσιμο του Γιαννούλη με το Σκαμνό και τους ανθρώπους του, με τη δίκαια τιμή που αποδόθηκε σε αυτόν τον μοναδικό άνθρωπο για τον οποίον όλοι έχουν να λένε!

Δεν ανήκε στις πρώτες εισοδηματικές τάξεις ο Γιαννούλης, αλλά ήταν ο πρώτος σε αξιοπρέπεια, σε ευαισθησία, κοινωνική προσφορά και ψυχικό μεγαλείο. Το δέσιμό του με το Σκαμνό ανατρέχει σε αρκετές δεκαετίες πίσω και οι αφηγήσεις των Σκαμνιωτών πάνω στο ποιόν του ανθρώπου είναι πάμπολλες:

-Σαν τους γονείς μου κι ακόμη περισσότερο μας αγαπούσε! Μαρτυρεί ο Γιώργος του Μιχάλη, ανιψιός της συζύγου του Αθανασίας Αστρακά και συμπληρώνει:

-Δεν θα ξεχάσω στη δεκαετία του ΄50 που υπηρετούσα στο στρατό όταν με καλοχαιρετούσε, μου ευχόταν εγκάρδια για το καλύτερο και πάντα στην τσέπη μου έβαζε ένα καλό χαρτζιλίκι, σε κείνες τις δύσκολες περιόδους!

Ο ίδιοςο Γιαννούλης, αποδίδοντας τη μέγιστη τιμή και αγάπη στο Σκαμνό εκδήλωνε την επιθυμία του εκεί να οδηγηθεί για την τελευταία του κατοικία και συμβούλευε:

-Να κερνάτε τον κόσμο τηγανίτες και ουίσκι! Ενώ δεν παρέλειψε ο αξιοπρεπής άνθρωπος – υπόδειγμα να πάρει τα μέτρα του για τη σχετική δαπάνη.

Στη διάρκεια της επικήδειας ακολουθίας και μέσα σε κλίμα συγκίνησης ο Γιώργος Αποστολόπουλος, στενός φίλος του Γιαννούλη και της οικογένειας, προσπάθησε να πει μερικά λόγια τιμής και σεβασμού, αναφέροντας μεταξύ άλλων:

Αγαπημένε μας Γιαννούλη,

Ερχόμασταν στο Σκαμνό και κοντοσταθήκαμε στην είσοδο του χωριού, στον Αϊ-Θανάση και δεν σε είδαμε να καλοχαιρετάς, όπως πάντα το συνηθίζεις, κάθε Σκαμνιώτη ή φίλο του χωριού μας που μπαίνει στον οικισμό.

Πολύ μας πίκρανε αυτό Γιαννούλη και πολύ περισσότερο μας θλίβει η ιδέα ότι δεν θα σε βλέπουμε στον ίδιο αυτό, τον πρώτο- πρώτο χώρο υποδοχής, σαν πρώτος και καλύτερος όπως στ΄ αλήθεια είσαι, στη βιτρίνα του χωριού να μας βγάζεις ασπροπρόσωπους με την απέραντη καλοσύνη σου. Γιατί στ΄ αλήθεια εσύ ο ήρεμος, ο ήμερος, ο αγνός και τίμιος άνθρωπος με τη γνήσια νησιώτικη στόφα σου, έδειξες σ΄ εμάς τους βουνίσιους με τον καλύτερο τρόπο, ότι οφείλουμε να σεβόμαστε, να κατανοούμε και ν΄ αγαπάμε ο ένας τον άλλον, να λέμε πάντα τον καλό λόγο, να λέμε την καλημέρα του Θεού ο ένας στον άλλον, να ανεχόμαστε ακόμη και τις αδικίες σε βάρος μας με γαλήνη, με ανθρώπινη επιείκεια και μεγαλοψυχία. Να σου μοιάσουμε, έστω και λιγάκι, να ‘χουμε μεγάλη καρδιά, καλή ψυχή και θετικό μυαλό, έτοιμο για κάθε τι το χρήσιμο και προ παντός μακριά από μικρότητες. Το έχουμε ανάγκη αυτό το μάθημα και μας φαίνεται μεγάλο το κενό που αφήνεις. Φτωχαίνει απελπιστικά ο ψυχικός πλούτος στο χωριό μας με τη δική σου αναχώρηση.

Μεγάλη είναι η υποχρέωση που σου έχουμε όλοι οι Σκαμνιώτες, αγαπημένε μας Γιαννούλη και δεν θα ξεχάσουμε τη μεγάλη σου απόφαση μαζί με την αγαπημένη σου σύντροφο και συναγωνίστρια στη ζωή, την Αθανασία, να χτίσεις το σπιτικό σου στο χωριό για να περάσεις τα τελευταία σου χρόνια μαζί μας. Μοιραστήκαμε τα εύκολα και τα δύσκολα, τα ευχάριστα και τα δυσάρεστα, μα θαρρώ, σ΄ αυτή μοιρασιά, πιότερα και καλύτερα μας έδωσες και λιγότερα έλαβες. Το πέρασμά σου από αυτό τον τόπο δεν θα το ξεχάσουν οι συγχωριανοί. Δεν έπαψες ούτε μία στιγμή, ακόμη και όταν η υγεία σου δεν σε βοηθούσε, να προσφέρεις και να εργάζεσαι για το χωριό. Ολόκληρη η περιοχή με τα διάφορα φυτά -τριγύρω από τον Αϊ-Θανάση- είχαν τη δική σου φροντίδα, θα ευδοκιμούν στον ίδιο χώρο, θα τον ομορφαίνουν για να συμβολίζουν την άλλη, την πιο σημαντική απέραντη ομορφιά του ανθρώπου που ενσάρκωσες, για να διαιωνίζουν τη μνήμη σου και το εξαίσιο παράδειγμά σου.

Θα μας συγκλονίζει η ανάμνηση του χρέους και της προσήλωσής σου σε κάθε προσπάθεια για ό,τι το καλύτερο, για ό,τι το πιο όμορφο. Η ήρεμη όσο και εκπληκτική διαίσθησή σου, σου υπαγόρευσε την τελευταία φορά την αξέχαστη όσο και συγκλονιστική ενέργειά σου, να πληρώσεις διπλάσιο ποσό, μήπως και δεν προλάβεις τη συνδρομή του επόμενου χρόνου, στον πολιτιστικό μας Σύλλογο, δείχνοντάς μας πως πρέπει να σκεφτόμαστε, πως πρέπει να λειτουργούμε, τι σόϊ επιλογές και προτεραιότητες να δίνουμε στη ζωή μας. Αυτή σου η ψύχραιμη, όσο και νηφάλια πρόβλεψη και η εξοικείωση με το μοιραίο, αποτελεί σπάνιο χάρισμα, προχωρημένη ολοκλήρωση του ανθρώπου που έρχεται κοντά στο Θεό. Σπάνια διαπίστωση, για πολύ λίγους και ξεχωριστούς, αλλά συνάμα πολύ καλούς, με ήσυχη συνείδηση, που πορεύτηκαν το σωστό δρόμο και με τη στάση τους τίμησαν το διάβα τους από το μάταιο αυτό κόσμο. Φάνηκες έτοιμος από καιρό να δεχθείς την κρίση πάνω στα πεπραγμένα σου μιας και δεν είχες για τίποτα να φοβηθείς ή να ανησυχήσεις.

Θέλουμε με τη σειρά μας, αγαπημένε μας Γιαννούλη, να σε διαβεβαιώσουμε, ότι δε θα ξεχάσουμε το μήνυμά σου. Να΄ σαι σίγουρος ότι ανέδειξες καλά παιδιά με σωστές οικογένειες που σε σέβονται, αναγνώρισαν το ποιόν σου, σε τιμούν, σε έχουν σαν πρότυπο και με το δίκιο τους περηφανεύονται για σένα. Έχεις άξιους συνεχιστές που κινούνται πάνω στις αρχές σου και θα διαιωνίσουν τη μνήμη σου.

Αυτή σου την εικόνα χαράζουμε δυνατά στη μνήμη μας, έτσι θα σε τιμούμε στο διηνεκές.

Προσευχόμαστε στον Ύψιστο να αναπαύσει τη ψυχή σου και να σε τάξει με τους δίκαιους.

Καλό σου ταξίδι, αγαπημένε μας Γιαννούλη

Νέοι Σκαμνιώτες!

Αισθανόμαστε ιδιαιτέρως προνομιούχοι έχοντας να αναγγείλουμε ότι μία εξαιρετική οικογένεια, ήδη πολύ αγαπητή απ΄ ολόκληρο το χωριό, εντάσσεται με τον πλέον επίσημο τρόπο στις τάξεις της Σκαμνιώτικης κοινωνίας. Μιλάμε για την οικογένεια της Φρύνης και του Μπάμπη Λυκουρίδη, με τις δύο πανέμορφες κόρες, που δεν είναι άγνωστοι στο Σκαμνό –κάθε άλλο, θα λέγαμε- μιας και μετέχουν σε πολλές εκδηλώσεις και μοιράζονται μαζί μας όλα τα βιώματα της μικρής μας κοινωνίας. Δεν χρειάζεται να υπενθυμίσουμε ότι η ίδια οικογένεια εντάσσεται μεταξύ των πρώτων ευεργετών και χορηγών για κάθε πρωτοβουλία του πολιτιστικού μας Συλλόγου.

Αλλά τι το καινούργιο προκύπτει;

Οι καλοί μας φίλοι βρίσκονται πολύ κοντά στην απόκτηση ενός οικοπέδου, όπου σύμφωνα με «πλάγιες» πληροφορίες μας πρόκειται να χτίσουν σπίτι. Ένα όμορφο σπίτι, για νέους συγχωριανούς που ήδη ομορφαίνουν το χωριό μας με την παρουσία και τη συμπεριφορά τους. Είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε ότι καταλυτικό ρόλο έπαιξε η Φρύνη, η σύζυγος του Μπάμπη, η όμορφη και σύγχρονη κυρία που εκτιμά τις αυθεντικές χάρες του Σκαμνού.

Ευχόμαστε εγκάρδια «με το καλό» η παραπέρα αναβάθμιση της σχέσης της οικογένειας Λυκουρίδη με το Σκαμνό μαζί με τα θερμά μας συγχαρητήρια.

Φιλόδωρος Μαϊστρος

Ένας δικός μας άνθρωπος, μια προσωπικότητα με αναγνωρισμένες χάρες, προσωπικότητα, ήθος και κατάρτιση, ο μηχανολόγος Μηχανικός, Προϊστάμενος Τεχνικής Εκπαίδευσης Φθιώτιδας, Φιλόδωρος Μαϊστρος, με ένα αξιόλογο έργο, απεσπάσθη από την υπηρεσία του προκειμένου να αναλάβει Διευθυντής του Γραφείου του Υφυπουργού Λάμπρου Παπαδήμα.

Ένας τέτοιος άξιος, σοβαρός και χαρισματικός άνθρωπος, είναι πλέον ή βέβαιο ότι θα υποστηρίξει τον Υπουργό και σ΄ αυτό το κυβερνητικό πόστο που κλήθηκε. Ευχόμαστε στον αγαπητό Φιλόδωρο κάθε επιτυχία!

Χάσαμε και το Χαράλαμπο Ντάο

Σε ηλικία 87 ετών και μετά από μία βαθμιαία εξασθένησε του Χαράλαμπου, επήλθε το μοιραίο. Το τελευταίο διάστημα περίπου δύο μηνών, μαθαίνουμε από τα παιδιά, το Γιάννη, τη Στέλλα, τον Κώστα, η κατάσταση του Χαράλαμπου ήταν ιδιαίτερα επιβαρημένη. Η αφετηρία του προβλήματος στο πάγκρεας που είχε προσβληθεί από την επάρατη νόσο. Έτσι η εξέλιξη ήρθε να ανακουφίσει, θα λέγαμε, αυτό το μοναδικό και υπέροχο Σκαμνιώτη.

Ο Χαράλαμπος, δεν έδειξε το ποιόν του μόνον στα τελευταία χρόνια, οπόταν δεν έκρυβε το ενδιαφέρον και την στήριξή του στον πολιτιστικό μας Σύλλογο και κάθε άλλη πρωτοβουλία με κοινωνικό περιεχόμενο, αλλά έτσι ήταν σ΄ ολόκληρη τη ζωή του. Στα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του ’50, κείνη τη δύσκολη περίοδο, στο πατρικό μας σπίτι, μπροστά στον κεντρικό δρόμο περνούσαν οι συγχωριανοί, μα όταν περνούσε ο Χαράλαμπος, ήταν το κάτι άλλο. Ήταν τα σχόλια του αείμνηστου πατέρα μου, Νίκου Αποστολόπουλου, που δεν τα έλεγε στο Χαράλαμπο για να τον κολακέψει, αλλά τα έλεγε σ΄ εμάς, στα παιδιά του κι αφού είχε προσπεράσει ο καλός συγχωριανός με το ζεστό πάντοτε χαιρετισμό του, για να μας διδάξει και να μας δώσει πρότυπο και παράδειγμα για μίμηση.

-Καλόκαρδος ο Χαράλαμπος!

Πέρασαν χρόνια πολλά για να καταλάβω με ακρίβεια, ότι ο πατέρας μου είχε πέρα για πέρα δίκαιο. Αν είναι να χρησιμοποιήσω μία και μόνη λέξη για να μιλήσω για το Χαράλαμπο θα δανειστώ αυτή τη λέξη που με πηγαία ειλικρίνεια είπε ένας Σκαμνιώτης στο παιδί του: «Καλόκαρδος!». Λέξη και χαρακτηρισμός που περικλύει το ανθρώπινο μεγαλείο που χρειαζόμαστε, όσο τίποτ΄ άλλο. Όπου πήγε, όπου στάθηκε ο Χαράλαμπος υπήρξε υπόδειγμα ανθρώπινης αρετής και μεγαλοψυχίας. Έτσι τον θυμόμαστε κι έτσι θα τον κρατάμε σταθερά στη μνήμη μας για πάντα.

Ανταμείφθηκε από τον Πανάγαθο ο Χαράλαμπος με τη Γιούλα, την καλή του σύντροφο και τρία υπέροχα παιδιά, ήδη συνετούς οικογενειάρχες που κοσμούν τη Σκαμνιώτικη κοινωνία. Εκφράζουμε σε όλη την οικογένεια του Χαράλαμπου τη συμπόνια μας και την ευχή «να ζήσουν, να θυμούνται και να υπερηφανεύονται γι΄ αυτό τον μοναδικό άνθρωπο που είχαν πατέρα τους».

Στην επικήδεια ακολουθία στις 24.02.2002 από τον Ιερό Ναό των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης παρέστησαν πάρα πολλοί συγγενείς και φίλοι που ακολούθησαν το Χαράλαμπο μέχρι την τελευταία του κατοικία, ενώ οι εγκαταστάσεις του Πολιτιστικού μας Συλλόγου, αποδείχθηκαν και σ΄ αυτή την περίπτωση ιδιαίτερα χρήσιμες. Με αξιοπρεπή τρόπο που αρμόζει στον Σκαμνό, η οικογένεια πρόσφερε καφέ και γεύμα δεχόμενη τα συλλυπητήρια πλήθους συγγενών και φίλων.