Το mega deal
Με τυμπανοκρουσίες και φανφάρες, κυρίως από κυβερνητικής πλευράς, ανακοινώθηκε η απόφαση των Προέδρων των δύο μεγάλων Ελληνικών Τραπεζών, της Εθνικής Τράπεζας (υπό κρατικό έλεγχο) -Νο 1 στο χώρο- και της Alpha Bank -πρώην Πίστεως, της μεγαλύτερης ιδιωτικής Τράπεζας της χώρας-.
Κάποιες απορίες και ερωτηματικά που εκφράσθηκαν κυρίως από τον επιχειρηματικό κόσμο της χώρας επισκιάσθηκαν μπροστά στο μεγάλο θόρυβο και τον κυβερνητικό ενθουσιασμό, μιας και η μεγάλη συμφωνία έκλεισε, καθώς λέγεται, σε γεύμα των δύο Προέδρων με τον Πρωθυπουργό της χώρας. Υποτονικά εξέφρασε κάποια ερωτήματα η αντιπολίτευση, αλλά και αυτή δεν φάνηκε να δίνει ιδιαίτερη έμφαση στις αμφιβολίες και τα ερωτήματα, όπως για παράδειγμα:
-Τι είδους κίνηση είναι αυτή εδώ; Εντάσσεται στα πλαίσια της ζητούμενης αναδιάρθρωσης της οικονομίας με τη μείωση του κρατισμού και παράλληλη αύξηση της ανταγωνιστικότητας της οικονομίας της χώρας μας;
-Πρόκειται για ιδιωτικοποίηση της μεγάλης κρατικής τράπεζας, που θα σήμαινε απαγκίστρωση από τον εκάστοτε κυβερνητικό -ή κομματικό- εναγκαλισμό, με όλα τα εντεύθεν ευεργετικά αποτελέσματα για το σύνολο του τραπεζικού μας συστήματος και της εθνικής μας οικονομίας;
-Πως πρόκειται να αντιμετωπισθούν ζητήματα προστασίας των συναλλασσομένων με την υπό σύσταση μεγάλη τράπεζα που θα είχε μία δεσπόζουσα θέση στην ελληνική αγορά με μεγέθη που ξεπερνούν το 50% (καταθέσεις, δάνεια, ενεργητικά στοιχεία κλπ);
-Πως μπορεί κανείς να εκτιμήσει τα ευεργετικά αποτελέσματα από αυτή τη συγχώνευση στα πλαίσια της νέας πραγματικότητας στην ΕΕ και την Ευρωζώνη, αφού καμία από τις δύο υπό συγχώνευση τράπεζες δεν διαθέτει αξιόλογο δίκτυο στο εξωτερικό;
-Πως θα αντιμετωπίζονταν το σοβαρό έλλειμμα σε υποδομές και οργάνωση που φέρνει το ελληνικό τραπεζικό σύστημα πολύ πίσω από αυτό της ΕΕ;
-Τι είδους στόχευση είχε το εγχείρημα της ιδιότυπης αυτής συγχώνευσης από την οποία αποκλείσθηκαν εκ προοιμίου αναδιατάξεις στο προσωπικό και οι συναφείς συνέργιες που αποτελούν έναν από τις κύριες επιδιώξεις αυτών των εγχειρημάτων;
-Τι μπορεί να σημαίνει ένα τέτοιο εγχείρημα που πατρονάρεται από το κυβερνητικό μηχανισμό και τα σωματεία των εργαζομένων, ερήμην των μετόχων;
Καθόλου δεν μας εξέπληξε η κατάρρευση του εγχειρήματος που προχώρησε χωρίς την τήρηση των αυτονόητων αρχών και κανόνων και κατέληξε σε φιάσκο που αναπαριστά την προχειρότητα και επιπολαιότητα που κάμποσες φορές μας χαρακτηρίζει στον τόπο μας. Η απορία που τώρα πλανάται εστιάζεται στον τρόπο με τον οποίο η κυβερνητική μηχανή του τόπου μας αντιλαμβάνεται και προωθεί την αντιμετώπιση των υπαρκτών διαρθρωτικών προβλημάτων της ελληνικής οικονομίας. Θα ήταν θετικό αν μετά από τη παταγώδη αποτυχία αυτού του εγχειρήματος προέκυπτε το αντίστοιχο δίδαγμα και οδηγηθούμε σε αποσαφήνιση των στόχων, των μέσων και των μεθόδων στη θέση του παρατηρούμενου αλαλούμ.
Με υστέρηση στις ιδιωτικές επενδύσεις, με αυξημένη ανεργία, με χαμηλή ανταγωνιστικότητα, περισσότερο από κάθε άλλη φορά, απαιτείται εκλογίκευση στα υπό αναθεώρηση μέτρα οικονομικής και περιφερειακής ανάπτυξης και, όλως ιδιαιτέρως, των μέτρων ενίσχυσης δημιουργίας μεγάλων επιχειρήσεων (ΝΔ 1297/1972, Ν. 2166/1993), όπου απουσιάζει η δραστικότητα και σε μερικές περιπτώσεις επισημαίνονται ρυθμίσεις που αντιστρατεύονται η μία την άλλη.
***
Ας θυμηθεί κανείς εδώ τις διάφορες στρεβλώσεις του κρατισμού κατά καιρούς με ουσιαστική ανάσχεση κάθε προσπάθειας εκσυγχρονισμού και αύξησης της ανταγωνιστικότητας του ελληνικού τραπεζικού συστήματος. Αρκετοί Έλληνες πληροφορήθηκαν πρόσφατα για τη ρεμούλα πολλών δις δρχ στην κρατική ΕΤΒΑ λίγο πριν μεταβιβαστεί στην Πειραιώς