FtS65

 

[Την περιοχή του Αγίου Αθανασίου, στο υψηλότερο σημείο του χωριόυ, επέλεξε ο Γιαννούλης να χτίσει το ταπεινό και όμορφο σπίτι του, πρώτο – πρώτο στην είσοδο του χωριού. Τί συμβολισμός κι αυτός; Όλοι τώρα αναγνωρίζουμε ότι διέθετε το υψηλότερο ψυχικό μεγαλείο και ήταν ο πρώτος στο ήθος και την ανεξικακία. Ο νησιώτης αγνός Γιαννούλης που ακολούθησε την καλή μας Αθανασία στο Σκαμνό, στη γεννέτειρά της]

Ένα σύμβολο είναι για τους Σκαμνιώτες ο Γιαννούλης κι έτσι θα μείνει στις καρδιές μας και στη μνήμη μας. Μας άφησε ο καλός μας Γιαννούλης (86), μία μόλις μέρα μετά από τη γιορτή του. Πρωτοφανής η κοσμοσυρροή για τον ύστατο χαιρετισμό (12.01.2001) μέσα στο καταχείμωνο και τις χοντρές κρούστες πάγου στο Σκαμνό. Περί τα 150 άτομα στην επικήδεια τελετή και περί τα 120 άτομα στον κατάμεστο χώρο του πολιτιστικού κέντρου, όπου παρατέθηκε γεύμα με τη φροντίδα του καλύτερου Catering της περιοχής. Στο πόδι τα στελέχη του πολιτιστικού Συλλόγου να εξυπηρετήσουν τους επισκέπτες, τους συγγενείς και φίλους της οικογένειας, αρκετοί από τους οποίους, μη έχοντας ιδιαίτερη επαφή με το Σκαμνό, φάνηκε να εντυπωσιάζονται από τη μεγάλη απήχηση, το αμοιβαίο ψυχικό δέσιμο του Γιαννούλη με το Σκαμνό και τους ανθρώπους του, με τη δίκαια τιμή που αποδόθηκε σε αυτόν τον μοναδικό άνθρωπο για τον οποίον όλοι έχουν να λένε!

Δεν ανήκε στις πρώτες εισοδηματικές τάξεις ο Γιαννούλης, αλλά ήταν ο πρώτος σε αξιοπρέπεια, σε ευαισθησία, κοινωνική προσφορά και ψυχικό μεγαλείο. Το δέσιμό του με το Σκαμνό ανατρέχει σε αρκετές δεκαετίες πίσω και οι αφηγήσεις των Σκαμνιωτών πάνω στο ποιόν του ανθρώπου είναι πάμπολλες:

-Σαν τους γονείς μου κι ακόμη περισσότερο μας αγαπούσε! Μαρτυρεί ο Γιώργος του Μιχάλη, ανιψιός της συζύγου του Αθανασίας Αστρακά και συμπληρώνει:

-Δεν θα ξεχάσω στη δεκαετία του ΄50 που υπηρετούσα στο στρατό όταν με καλοχαιρετούσε, μου ευχόταν εγκάρδια για το καλύτερο και πάντα στην τσέπη μου έβαζε ένα καλό χαρτζιλίκι, σε κείνες τις δύσκολες περιόδους!

Ο ίδιοςο Γιαννούλης, αποδίδοντας τη μέγιστη τιμή και αγάπη στο Σκαμνό εκδήλωνε την επιθυμία του εκεί να οδηγηθεί για την τελευταία του κατοικία και συμβούλευε:

-Να κερνάτε τον κόσμο τηγανίτες και ουίσκι! Ενώ δεν παρέλειψε ο αξιοπρεπής άνθρωπος – υπόδειγμα να πάρει τα μέτρα του για τη σχετική δαπάνη.

Στη διάρκεια της επικήδειας ακολουθίας και μέσα σε κλίμα συγκίνησης ο Γιώργος Αποστολόπουλος, στενός φίλος του Γιαννούλη και της οικογένειας, προσπάθησε να πει μερικά λόγια τιμής και σεβασμού, αναφέροντας μεταξύ άλλων:

Αγαπημένε μας Γιαννούλη,

Ερχόμασταν στο Σκαμνό και κοντοσταθήκαμε στην είσοδο του χωριού, στον Αϊ-Θανάση και δεν σε είδαμε να καλοχαιρετάς, όπως πάντα το συνηθίζεις, κάθε Σκαμνιώτη ή φίλο του χωριού μας που μπαίνει στον οικισμό.

Πολύ μας πίκρανε αυτό Γιαννούλη και πολύ περισσότερο μας θλίβει η ιδέα ότι δεν θα σε βλέπουμε στον ίδιο αυτό, τον πρώτο- πρώτο χώρο υποδοχής, σαν πρώτος και καλύτερος όπως στ΄ αλήθεια είσαι, στη βιτρίνα του χωριού να μας βγάζεις ασπροπρόσωπους με την απέραντη καλοσύνη σου. Γιατί στ΄ αλήθεια εσύ ο ήρεμος, ο ήμερος, ο αγνός και τίμιος άνθρωπος με τη γνήσια νησιώτικη στόφα σου, έδειξες σ΄ εμάς τους βουνίσιους με τον καλύτερο τρόπο, ότι οφείλουμε να σεβόμαστε, να κατανοούμε και ν΄ αγαπάμε ο ένας τον άλλον, να λέμε πάντα τον καλό λόγο, να λέμε την καλημέρα του Θεού ο ένας στον άλλον, να ανεχόμαστε ακόμη και τις αδικίες σε βάρος μας με γαλήνη, με ανθρώπινη επιείκεια και μεγαλοψυχία. Να σου μοιάσουμε, έστω και λιγάκι, να ‘χουμε μεγάλη καρδιά, καλή ψυχή και θετικό μυαλό, έτοιμο για κάθε τι το χρήσιμο και προ παντός μακριά από μικρότητες. Το έχουμε ανάγκη αυτό το μάθημα και μας φαίνεται μεγάλο το κενό που αφήνεις. Φτωχαίνει απελπιστικά ο ψυχικός πλούτος στο χωριό μας με τη δική σου αναχώρηση.

Μεγάλη είναι η υποχρέωση που σου έχουμε όλοι οι Σκαμνιώτες, αγαπημένε μας Γιαννούλη και δεν θα ξεχάσουμε τη μεγάλη σου απόφαση μαζί με την αγαπημένη σου σύντροφο και συναγωνίστρια στη ζωή, την Αθανασία, να χτίσεις το σπιτικό σου στο χωριό για να περάσεις τα τελευταία σου χρόνια μαζί μας. Μοιραστήκαμε τα εύκολα και τα δύσκολα, τα ευχάριστα και τα δυσάρεστα, μα θαρρώ, σ΄ αυτή μοιρασιά, πιότερα και καλύτερα μας έδωσες και λιγότερα έλαβες. Το πέρασμά σου από αυτό τον τόπο δεν θα το ξεχάσουν οι συγχωριανοί. Δεν έπαψες ούτε μία στιγμή, ακόμη και όταν η υγεία σου δεν σε βοηθούσε, να προσφέρεις και να εργάζεσαι για το χωριό. Ολόκληρη η περιοχή με τα διάφορα φυτά -τριγύρω από τον Αϊ-Θανάση- είχαν τη δική σου φροντίδα, θα ευδοκιμούν στον ίδιο χώρο, θα τον ομορφαίνουν για να συμβολίζουν την άλλη, την πιο σημαντική απέραντη ομορφιά του ανθρώπου που ενσάρκωσες, για να διαιωνίζουν τη μνήμη σου και το εξαίσιο παράδειγμά σου.

Θα μας συγκλονίζει η ανάμνηση του χρέους και της προσήλωσής σου σε κάθε προσπάθεια για ό,τι το καλύτερο, για ό,τι το πιο όμορφο. Η ήρεμη όσο και εκπληκτική διαίσθησή σου, σου υπαγόρευσε την τελευταία φορά την αξέχαστη όσο και συγκλονιστική ενέργειά σου, να πληρώσεις διπλάσιο ποσό, μήπως και δεν προλάβεις τη συνδρομή του επόμενου χρόνου, στον πολιτιστικό μας Σύλλογο, δείχνοντάς μας πως πρέπει να σκεφτόμαστε, πως πρέπει να λειτουργούμε, τι σόϊ επιλογές και προτεραιότητες να δίνουμε στη ζωή μας. Αυτή σου η ψύχραιμη, όσο και νηφάλια πρόβλεψη και η εξοικείωση με το μοιραίο, αποτελεί σπάνιο χάρισμα, προχωρημένη ολοκλήρωση του ανθρώπου που έρχεται κοντά στο Θεό. Σπάνια διαπίστωση, για πολύ λίγους και ξεχωριστούς, αλλά συνάμα πολύ καλούς, με ήσυχη συνείδηση, που πορεύτηκαν το σωστό δρόμο και με τη στάση τους τίμησαν το διάβα τους από το μάταιο αυτό κόσμο. Φάνηκες έτοιμος από καιρό να δεχθείς την κρίση πάνω στα πεπραγμένα σου μιας και δεν είχες για τίποτα να φοβηθείς ή να ανησυχήσεις.

Θέλουμε με τη σειρά μας, αγαπημένε μας Γιαννούλη, να σε διαβεβαιώσουμε, ότι δε θα ξεχάσουμε το μήνυμά σου. Να΄ σαι σίγουρος ότι ανέδειξες καλά παιδιά με σωστές οικογένειες που σε σέβονται, αναγνώρισαν το ποιόν σου, σε τιμούν, σε έχουν σαν πρότυπο και με το δίκιο τους περηφανεύονται για σένα. Έχεις άξιους συνεχιστές που κινούνται πάνω στις αρχές σου και θα διαιωνίσουν τη μνήμη σου.

Αυτή σου την εικόνα χαράζουμε δυνατά στη μνήμη μας, έτσι θα σε τιμούμε στο διηνεκές.

Προσευχόμαστε στον Ύψιστο να αναπαύσει τη ψυχή σου και να σε τάξει με τους δίκαιους.

Καλό σου ταξίδι, αγαπημένε μας Γιαννούλη