FtS65

του Κωσταλεξιώτη Αλέκου Βασιλείου

Με του καιρού το γούρμασμα
βουβαίνονται τα λόγια.
Σμίγουν τα χνώτα των βουνών
υφάντρες της αντάρας ,
κρούει το κρύο σίδερο στο ξύλο, το λιθάρι,
κοιτάζουν οι ψυχές βαθειά, ως να χαθούν τα μάτια.
Κι όλα χωρούν σε μια αγκαλιά,
σε μιαν αναπνοούλα
σ΄ έναν κομπάκο δάκρυου
σε μια κλωστούλα γέλιου…

***
Λαλιά = φωνή
Γούρμασμα= ωρίμασε
Αντάρας = ομίχλη