FtS60

Ενώ η λεγόμενη παγκοσμιοποίηση της οικονομίας διαμορφώνει νέα δεδομένα και τάσεις συνεννόησης στα πλαίσια της διεθνούς κατανόησης και συνεργασίας μεταξύ των λαών, κρούσματα εθνικιστικής έξαρσης έρχονται στο προσκήνιο, σαν ένα είδος αντιστάθμισης και αναστολής της γενικής τάσης. Με άξονα την ξεχωριστή κουλτούρα, τη θρησκεία, την οικονομική , κοινωνική πρόοδο αναπτύσσεται μία επιχειρηματολογία που στην πράξη παίρνει πολλές φορές επικίνδυνες διαστάσεις. Γίνεται ευρέως πλέον δεκτό ότι στην παρατεταμένη κρίση στα Βαλκάνια τα τελευταία χρόνια, μεγάλο ρόλο διαδραματίζουν τα στοιχεία αυτά. Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει σε άλλες εστίες έντασης που φθάνει μέχρι και τις άγριες συρράξεις, όπως στην Τσετσενία, τη μέση Ανατολή και αλλού.

Στη χώρα μας, που θεωρείται διαχρονικά πρότυπο δημοκρατίας, αλλτρουϊσμού, φιλοξενίας και συμπάθειας για τον κάθε αλλοδαπό και πολύ περισσότερο για τους κατατρεγμένους, αναπτύσσεται τελευταία μία ξενοφοβία με εθνικιστικές εξάρσεις που θα πρέπει να προσεχθεί. Αιτία είναι η μαζική είσοδος οικονομικών μεταναστών που ασφαλώς έγινε χωρίς έλεγχο και μαζί της έφερε και μία μεγάλη δόση εγκληματικότητας. Αναμφίβολα πολλές κλοπές και ληστείες, από τις οποίες συχνά πλήττεται και ο μικρός οικισμός μας του Σκαμνού, αποδίδονται σ΄ αυτά τα κυκλώματα, αν και, φρονούμε, χρειάζεται μεγαλύτερη προσοχή. Αν δεχτούμε, για παράδειγμα, ότι οι οικονομικοί πρόσφυγες από τις γειτονικές χώρες επιδίδονται στο άδειασμα των νοικοκυριών μας από ηλεκτρικές και παρόμοιες οικιακές συσκευές, δεν μπορούμε να πούμε το ίδιο και για την αφαίρεση συστημάτων άρδευσης και εξοπλισμού κήπων που παρατηρήθηκαν τελευταία.

Στη Γερμανία που, όπως και να το κάνουμε, είναι η ατμομηχανή της Ευρώπης, το ίδιο πρόβλημα έρχεται και ξανάρχεται στο προσκήνιο με διάφορες κατά καιρούς αποχρώσεις. Στη χώρα που χρεώνεται με τις συμφορές που προκάλεσε με τον 2ο Παγκόσμιο πόλεμο, με τα ολοκαυτώματα και τις απέραντες εκατόμβες θυμάτων, όπως κι αυτές που προκλήθηκαν στη χώρα μας ή στους Εβραίους κλπ, ενδημεί το αίσθημα της ενοχής που δύσκολα μπορεί να απαλειφθεί. Εκτεταμένη έρευνα που αυτό τον καιρό δημοσιοποιείται στη Γερμανία επιχειρεί να καταγράψει τα αισθήματα των Γερμανών της σήμερον πάνω στο ερώτημα / θέση: «Αισθάνομαι υπερήφανος που είμαι Γερμανός» (Περιοδικό Focus Nr. 13 / 26.03.2001 Σελίδα 22-27).

Είναι αξιοσημείωτο ότι 61% σε μέσους όρους των ερωτηθέντων απαντούν καταφατικά στο ερώτημα εκδηλώνοντας το καμάρι τους που είναι Γερμανοί. Τα ποσοστά αυτά ανεβαίνουν πολύ υψηλότερα στους ερωτηθέντες που είναι οπαδοί του Χριστιανοδημοκρατικού κόμματος(80%) για να ακολουθήσουν σε … πατριωτισμό οι ελεύθεροι δημοκράτες (70%), οι σοσιαλδημοκράτες (60%) οι κομμουνιστές (56%) και στο τέλος αυτοί που δεν καμαρώνουν ιδιαίτερα για την Γερμανική τους καταγωγή, οι πράσινοι (36%).

Η έρευνα που διεξήγαγε μεγάλη εταιρία δημοσκοπήσεων εξειδικεύει και σχετικοποιεί κάπως τα πράγματα μιας και καλεί τους ερωτώμενους να εξηγήσουν για ποιο λόγο είναι υπερήφανοι για τη Γερμανική τους καταγωγή. Η εκδοχή «για την Ιστορία μας» έρχεται στην τελευταία θέση των επιλογών, αν και συγκεντρώνει το ιδιαιτέρως σοβαρό ποσοστό του 34% που παραπέμπει σε ανησυχία και σκέψεις με τη θεωρία «αυγό του φιδιού» για το ποίο γίνεται συχνά λόγος. Οι περισσότεροι βρίσκουν κάποιο άλλο λόγο να εξηγήσουν την υπερηφάνειά τους και στέκονται στην «επιστημονική και τεχνολογική εξέλιξη» (79%), στα «οικονομικά αποτελέσματα» (78%), στην «τέχνη και τα γράμματα» (75%), στην «επιρροή της Γερμανίας στον κόσμο» (74%), στη «λειτουργούσα δημοκρατία» (72%), στις «δημόσιες κοινωνικές υπηρεσίες» (71%), στην «αξία και το κύρος του Γερμανικού Μάρκου» (70%), στη «δίκαια και ισόρροπη αντιμετώπιση όλων των πληθυσμιακών ομάδων» (60%), στα «αποτελέσματα του αθλητισμού» (54%) και στο «ρόλο της πυροσβεστικής υπηρεσίας» (52%).