FtS55

υπό Νικολάου Φιλάρετου
Προέδρου της Διεθνούς Ολυμπιακής Ακαδημίας &
Μέλους της Διεθνούς Επιτροπής Ολυμπιακών Αγώνων

Μεγάλη η σημασία της διοργάνωσης των Ολυμπιακών Αγώνων στη χώρα μας και ουδείς αμφισβητεί ότι ο κύριος αποδέκτης των επιπτώσεων από τη μεγάλη αυτή διοργάνωση θα είναι η τουριστική μας βιομηχανία η οποία θα κεφαλαιοποιήσει κάθε θετικό στοιχείο με μακροπρόσθεσμες επιρροές καθώς το κάθε τι θα λάβει φοβερή δημοσιότητα και προβολή σε κάθε γωνιά του πλανήτη. Ανταποκρινόμενος σε πρόσκληση των παραγόντων του τουρισμού ο κ. Νικόλαος Φιλάρετος ανέπτυξε με επιτυχία το παραπάνω ζήτημα σε ημερίδα της Κέρκυρας. Καθώς η χώρα μας εισέρχεται με εντεινόμενους ρυθμούς στην περίοδο της προετοιμασίας για την Ολυμπιάδα κρίνουμε σκόπιμο να δώσουμε στο απαιτητικό αναγνωστικό κοινό της ΦτΣ κάθε σχετική πληροφορία. Προς την κατεύθυνση αυτή δίνουμε αμέσως παρακάτω ουσιαστικά αποσπάσματα από την ομιλία του διακεκριμένου παράγοντα του διεθνούς Ολυμπισμού.

Πριν από οτιδήποτε άλλο, νομίζω ότι θα ήταν πολύ χρήσιμο να απαντήσουμε σ’ ένα πολύ απλό ερώτημα, δηλαδή: τι είναι το Ολυμπιακό κίνημα; Όλος ο κόσμος και ιδιαίτερα ο κόσμος του αθλητισμού, μιλά για το Ολυμπιακό Κίνημα σαν κάτι δεδομένο, ωστόσο δεν είμαι και τόσο βέβαιος ότι όλοι θα ήταν σε θέση να δώσουν έναν ακριβή ορισμό της έννοιας που είναι γνωστή ως «Ολυμπιακό Κίνημα». Στην πραγματικότητα είναι σχετικά δύσκολο να δοθεί ένας ακριβής τέτοιος ορισμός.

Προεκτείνοντας τον όρο ορίζουμε με την λέξη «κίνημα» και την οργάνωση, δηλαδή την ομάδα που κινεί, κατευθύνει ή οργανώνει ένα κοινωνικό κίνημα. Έτσι μιλάμε για το συνδικαλιστικό κίνημα, το κίνημα της νεολαίας, το εθνικό απελευθερωτικό κίνημα και ακόμη, κατ’ αναλογία για το φιλολογικό ή το καλλιτεχνικό κίνημα. Έχουμε λοιπόν κατά νου ότι ένα κίνημα στην ουσία είναι μια συλλογική δράση που έχει σκοπό να επιφέρει κάποιες αλλαγές στις ιδέες και τις αντιλήψεις ή στον τρόπο με τον οποίο είναι οργανωμένη η κοινωνία. Χρησιμοποιώντας λοιπόν τον ορισμό αυτό σαν σημείο εκκίνησης μπορούμε νομίζω να πούμε ότι το Ολυμπιακό κίνημα μπορεί να ορισθεί σαν κατευθυνόμενη συλλογική δράση που στοχεύει στην ανάπτυξη των σωματικών και ηθικών αρετών που αποτελούν τη βάση του αθλητισμού και που επιδιώκει επίσης να εκπαιδεύσει τους νέους με τη βοήθεια του αθλητισμού σε πνεύμα αμοιβαίας κατανόησης συμβάλλοντας έτσι στη δημιουργία ενός καλύτερου και ειρηνικότερου κόσμου. Σκοπός αυτής της δράσης είναι επίσης η διάδοση των ολυμπιακών αρχών σε ολόκληρο τον κόσμο, προωθώντας έτσι την καλή θέληση σε παγκόσμιο επίπεδο και η συνάθροιση όλων των αθλητών της γης στη μεγάλη αυτή γιορτή του αθλητισμού, που οργανώνεται κάθε τέσσερα χρόνια, τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Για τον ορισμό αυτό στηρίχθηκα στις θεμελιώδεις αρχές του Ολυμπιακού Κινήματος έτσι όπως διατυπώνονται στο άρθρο 1 του Καταστατικού χάρτη.

Είναι γενικά παραδεκτό ότι το Ολυμπιακό Κίνημα αποτελείται ουσιαστικά από τέσσερις συνιστώσες δηλαδή

• τις Διεθνείς Αθλητικές Ομοσπονδίες,
• τις Εθνικές Ολυμπιακές Επιτροπές,
• τη Διεθνή Ολυμπιακή Επιτροπή και
• την Οργανωτική Επιτροπή των Ολυμπιακών Αγώνων.

Ας δούμε λοιπόν τι είναι οι Διεθνείς Ομοσπονδίες, η πρώτη συνιστώσα του Ολυμπιακού Κινήματος.

Στα πλαίσια της προώθησης του Ολυμπιακού κινήματος, η ΔΟΕ μπορεί να αναγνωρίζει ως Διεθνείς Αθλητικές Ομοσπονδίες διεθνείς μη κυβερνητικές οργανώσεις οι οποίες είναι υπεύθυνες για την εποπτεία ενός ή περισσότερων αθλημάτων σε διεθνές επίπεδο και των οποίων το καταστατικό, οι πρακτικές και οι δραστηριότητες συνάδουν με τις διατάξεις του Καταστατικού Χάρτη της ΔΟΕ.

Με βάση τα παραπάνω θα μπορούσαμε να δώσουμε τον ακόλουθο ορισμό για τις Διεθνείς Αθλητικές Ομοσπονδίες: Διεθνής Αθλητική Ομοσπονδία είναι μια διεθνής μη κυβερνητική οργάνωση που διευθύνει ένα ή περισσότερα αθλήματα σε παγκόσμιο επίπεδο. Αυτό σημαίνει ότι μια Διεθνής Αθλητική Ομοσπονδία πρέπει να έχει νομική υπόσταση, με άλλα λόγια, να είναι νομικό πρόσωπο, με δικαίωμα και υποχρεώσεις, μια οντότητα που να μπορεί να ενεργεί αυτόνομα και για ίδιο λογαριασμό. Μια «διεθνής» οργάνωση που σημαίνει ότι η δραστηριότητά της δεν περιορίζεται στην επικράτεια ενός μόνο κράτους, αλλά αναπτύσσεται σ’ ένα ευρύτερο πλαίσιο διακρατικών σχέσεων. Στην πραγματικότητα, ο ορισμός των ΔΑΟ θέτει την αρχή ότι πρέπει να είναι διεθνείς οργανώσεις που διοικούν ένα ή περισσότερα αθλήματα «σε διεθνές επίπεδο». Με άλλα λόγια, μια Διεθνής Αθλητική Ομοσπονδία πρέπει να έχει σαν αποστολή να διευθύνει ένα ή περισσότερα αθλήματα σε παγκόσμια κλίμακα. Έτσι βλέπουμε π.χ. ότι η Διεθνής Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία, η περίφημη FIFA, είναι μια διεθνής ομοσπονδία, ενώ η Ευρωπαϊκή Ένωση Ποδοσφαίρου, η εξίσου διάσημη UEFA, δεν είναι διεθνής ομοσπονδία, με την στενή έννοια του όρου κατά τον Ολυμπιακό χάρτη, εφ’όσον είναι επιφορτισμένη με τη διοίκηση του αθλήματος αυτού όχι σε παγκόσμιο επίπεδο, αλλά στο επίπεδο μιας ηπείρου, της Ευρώπης στη συγκεκριμένη περίπτωση.

Ένα άλλο κριτήριο που προκύπτει από τον ορισμό του Ολυμπιακού Χάρτη είναι ιδιαίτερα σημαντικό: πρόκειται για την έννοια της διεθνούς “μη κυβερνητικής” οργάνωσης. Η βασική διαφορά ανάμεσα στις διεθνείς κυβερνητικές και μη κυβερνητικές οργανώσεις έγκειται στο γεγονός ότι οι πρώτες είναι όργανα των κυβερνήσεων με τις οποίες διατηρούν μόνιμες σχέσεις, ενώ οι δεύτερες δηλαδή οι μη κυβερνητικές οργανώσεις, έχουν διαφορετική προέλευση και ουσία και οφείλουν συνήθως την ύπαρξή τους σε κάποια ιδιωτική πρωτοβουλία, που σκοπό έχει να φέρει κοντά άτομα και όχι δημόσιους φορείς.

Είπα πριν από λίγο ότι η Διεθνής Αθλητική Ομοσπονδία μπορεί να ορισθεί ως διεθνής μη κυβερνητική οργάνωση που διοικεί σε παγκόσμιο επίπεδο “ένα ή περισσότερα αθλήματα”. Είναι γεγονός ότι στην πράξη οι Διεθνείς Αθλητικές Ομοσπονδίες διευθύνουν μόνο ένα άθλημα (π.χ η Διεθνείς Ομοσπονδία Ποδηλασίας, η Ομοσπονδία Χόκεϋ σε πάγο, η Διεθνής Ομοσπονδία Καλαθοσφαίρισης, Ξιφασκίας, Άρσης Βαρών, Ποδοσφαίρισης, Ιππασίας, Αντισφαίρισης κλπ). Αν ο ορισμός προβλέπει ότι μια Διεθνής Αθλητική Ομοσπονδία μπορεί να διοικεί “ένα ή περισσότερα αθλήματα”, είναι επειδή στην πράξη δεν είναι πάντα εύκολο να οριστεί η έννοια του αθλήματος αυτού καθαυτού. Για να σας δώσω ένα συγκεκριμένο παράδειγμα, ας δούμε την κολύμβηση. Η Διεθνής Κολυμβητική Ομοσπονδία, η FINA, που ιδρύθηκε το 1908 δεν διευθύνει μόνο τις κολυμβητικές δραστηριότητες, αλλά και την υδατοσφαίριση και τις καταδύσεις. Μπορούμε να ισχυριστούμε ότι η υδατοσφαίριση και οι καταδύσεις είναι το ίδιο άθλημα με την κολύμβηση κατά την στενή έννοια του όρου; Η απάντηση στο ερώτημα δεν είναι εύκολη. Η κολύμβηση είναι ανταγωνιστικό άθλημα που συνεπάγεται τη μέτρηση του χρόνου, τη χρονομέτρηση, ενώ η υδατοσφαίριση διέπεται από τελείως διαφορετικούς κανόνες. Στην πράξη, στο βαθμό που η FINA διευθύνει τόσο την κολύμβηση, όσο και την υδατοσφαίριση και τις καταδύσεις, μπορούμε να πούμε ότι με τη στενή έννοια του ορισμού που περιέχεται στον Ολυμπιακό Χάρτη και οι τρεις αυτές δραστηριότητες αποτελούν ένα και μόνο άθλημα. Ωστόσο πρέπει να έχουμε κατά νου τον σχετικά τεχνητό χαρακτήρα ορισμένων ορισμών.

Η δεύτερη μεγάλη συνιστώσα του Ολυμπιακού Κινήματος, είναι οι Εθνικές Ολυμπιακές Επιτροπές. Σε αντίθεση με τις Διεθνείς Αθλητικές Ομοσπονδίες, οι Εθνικές Ολυμπιακές Επιτροπές ασκούν τη δραστηριότητά τους μέσα στα όρια μιας περιοχής που κατά βάση συμπίπτει με την επικράτεια ενός κράτους. Θα ήταν ουτοπικό να προσπαθούσαμε να δώσουμε ένα πολύ ακριβή ορισμό της έννοιας της «εθνικής ολυμπιακής επιτροπής» στο μέτρο που κάθε ΕΟΕ είναι οργανωμένη σύμφωνα με τη νομοθεσία του κράτους στο οποίο λειτουργεί.

Ένας μόνιμος προβληματισμός στα πλαίσια του Ολυμπιακού Κινήματος είναι η προάσπιση και προστασία της αυτονομίας και ανεξαρτησίας των συνιστωσών του Ολυμπιακού Κινήματος και συγκεκριμένα των Εθνικών Ολυμπιακών Επιτροπών, απέναντι σε κράτη και κυβερνήσεις. Θα ήταν ψευδαίσθηση να συμπεριληφθούν στον καταστατικό χάρτη απαιτήσεις οι οποίες δεν μπορούν να ικανοποιηθούν σε παγκόσμιο επίπεδο. Εξάλλου γνωρίζουμε ότι σε ορισμένα κράτη, η δομή και η οργάνωση των Εθνικών Ολυμπιακών Επιτροπών είναι τέτοιες που δεν μπορούμε πάντα να μιλάμε εύλογα για «μη κυβερνητικές οργανώσεις». Αυτό λοιπόν που έχει σημασία είναι να θεσπισθούν ορισμένες κατευθύνσεις και να εξασφαλισθεί ο σεβασμός ενός κατάλληλου πνεύματος. Ας μην ξεχνάμε ότι στον κόσμο του Ολυμπισμού και του αθλητισμού πρέπει να είμαστε πραγματιστές.

Η ΔΟΕ αναγνωρίζει μια ΕΟΕ «με σκοπό την προαγωγή του Ολυμπιακού Κινήματος». Έτσι μια θεμελιώδης αρχή του Ολυμπιακού Χάρτη είναι η προαγωγή του Ολυμπιακού Κινήματος. Οι Εθνικές Ολυμπιακές Επιτροπές αναλαμβάνουν την ακόλουθη τριπλή αποστολή:

Να μεριμνούν για την ανάπτυξη και προστασία του Ολυμπιακού Κινήματος. Αυτό είναι θεμελιώδες καθήκον στα πλαίσια της αρχής της προαγωγής του Ολυμπιακού Κινήματος. Σε αντίθεση με τις Εθνικές Ομοσπονδίες που διασφαλίζουν τα συμφέροντα του αθλήματος τους, η ΕΟΕ αναλαμβάνει να εκπληρώσει ένα ευρύτερο καθήκον, που κανένας άλλος φορέας δεν μπορεί να εκπληρώσει στη χώρα της. Εξάλλου πρέπει να αποφευχθεί η επικράτηση ενός αθλήματος στην αθλητική ζωή μιας χώρας, όσο δημοφιλές και αναπτυγμένο και αν είναι. Στον τομέα αυτό λοιπόν, η ΕΟΕ είναι επιφορτισμένη μ’ ένα μακρόπνοο έργο, μέσα στα πλαίσια του σεβασμού των αρχών του Ολυμπιακού Κινήματος.

Δεύτερον, οι ΕΟΕ έχουν αποκλειστική ευθύνη να οργανώνουν την εκπροσώπηση της χώρας τους στους Ολυμπιακούς Αγώνες, καθώς και στους άλλους αγώνες που τελούν κάτω από την αιγίδα της ΔΟΕ. Αυτό είναι ένα ιδιαίτερα σημαντικό καθήκον που ανατίθεται σε κάθε ΕΟΕ. Πράγματι πρέπει να μεριμνούν για την προετοιμασία, επιλογή και αποστολή αντιπροσωπειών άξιων να λάβουν μέρος στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Η επιτυχία των Ολυμπιακών Αγώνων που αποτελούν, κάθε τέσσερα χρόνια τη μεγαλύτερη παγκόσμια γιορτή αθλητισμού και της νεολαίας, εξαρτάται από την ποιότητα αυτών των αντιπροσωπειών. Και αυτή λοιπόν είναι μια πολύ υπεύθυνη δραστηριότητα για τις ΕΟΕ.

Τρίτον, οι ΕΟΕ πρέπει να συμβάλλουν αποφασιστικά στην οργάνωση των Ολυμπιακών Αγώνων και των λοιπών αγώνων που τελούνται κάτω από την αιγίδα της ΔΟΕ όταν διεξάγονται στις αντίστοιχες χώρες τους. Εννοείται ότι αυτό είναι ένα τεράστιο έργο για την ΕΟΕ, η διοργάνωση δηλαδή μίας εκδήλωσης όπως οι Ολυμπιακοί Αγώνες στη χώρα μας. Ωστόσο, το έργο αυτό δεν ανατίθεται εξ ολοκλήρου στην ΕΟΕ, η οποία αναλαμβάνει θα λέγαμε μεμονωμένες αποστολές στα πλαίσια του ευρύτερου αυτού σημαντικότατου εγχειρήματος.

Ας δούμε τώρα σύντομα τις διάφορες μορφές συνεργασίας που υπάρχουν, στα πλαίσια του Ολυμπιακού Κινήματος, ανάμεσα στις ΕΟΕ, τις ΔΑΟ και τη ΔΟΕ. Από την αρχή πρέπει να τονίσουμε ότι η ΔΟΕ διατηρεί στενές διμερείς σχέσεις με όλες τις Εθνικές Ολυμπιακές Επιτροπές. Οι σχέσεις αυτές είναι περισσότερο ή λιγότερο αναπτυγμένες, ανάλογα με τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της κάθε χώρας.

Όλες οι Εθνικές Ολυμπιακές Επιτροπές είναι μέλη της ANOC, της Ένωσης των Εθνικών Ολυμπιακών Επιτροπών, που έχει την έδρα της στο Παρίσι. Η ΔΟΕ συμμετέχει ενεργά στις εργασίες της ANOC και οργανώνει τακτικές συναντήσεις με τα εκτελεστικά της όργανα. Σε ηπειρωτικό επίπεδο, υπάρχουν επίσης ενώσεις Εθνικών Ολυμπιακών Επιτροπών, όπως η Ένωση των Εθνικών Ολυμπιακών Επιτροπών της Αφρικής, το Ολυμπιακό Συμβούλιο της Ασίας, η Παναμερικανική Αθλητική Οργάνωση, η Ένωση των Εθνικών Ολυμπιακών Επιτροπών της Ευρώπης, η Ένωση των ΕΟΕ της Ωκεανίας. Οι διάφορες αυτές οργανώσεις αποτελούν χρήσιμα σημεία συνάντησης για την προώθηση της συνεργασίας ανάμεσα στις Εθνικές Ολυμπιακές Επιτροπές του κόσμου.

Η ΔΟΕ διατηρεί επίσης στενές σχέσεις με όλες τις Διεθνείς Αθλητικές Ομοσπονδίες, είτε με απευθείας επαφές, είτε στα πλαίσια των θερινών και χειμερινών συναντήσεων της με τους εκπροσώπους των Ενώσεων των Διεθνών Ολυμπιακών Ομοσπονδιών.

Κατά διαστήματα συγκαλείται ένα Ολυμπιακό Συνέδριο από τον Πρόεδρο της ΔΟΕ, στο οποίο συμμετέχουν όλα τα τακτικά και επίτιμα μέλη της ΔΟΕ, αντιπρόσωποι από όλες τις Διεθνείς Ομοσπονδίες, όλες τις Εθνικές Ολυμπιακές Επιτροπές, εκπρόσωποι των αθλητών και των Αθλητικών Συντακτών.

Βλέπουμε λοιπόν ότι οι δομές που έχουν δημιουργηθεί προκειμένου να διευκολύνεται η συνεργασία ανάμεσα στις Εθνικές Ολυμπιακές Επιτροπές, τις Διεθνείς Αθλητικές Ομοσπονδίες και τη ΔΟΕ, είναι πολλές και φαίνονται απόλυτα κατάλληλες για να φέρουν σε πέρας το έργο τους.

Τώρα επιτρέψτε μου να πω κάτι για τα μέσα που διαθέτουν οι Εθνικές Ολυμπιακές Επιτροπές για την εκπλήρωση της αποστολής τους. Εδώ πρέπει να γίνει ειδική αναφορά στην Ολυμπιακή Αλληλεγγύη (Olympic Solidarity) που δημιουργήθηκε από την Διεθνή Ολυμπιακή Επιτροπή και στην οποία συμμετέχουν ουσιαστικά και οι εκπρόσωποι της ANOC.

Πέρα από τα ποσά με τα οποία χρηματοδοτεί η Ολυμπιακή Αλληλεγγύη τις Εθνικές Ολυμπιακές Επιτροπές, πρέπει να πούμε ότι οι υπόλοιποι πόροι των ΕΟΕ προέρχονται από διάφορες πηγές. Σε ορισμένες χώρες λαμβάνουν επιχορήγηση από το κράτος. Σε άλλες εξαρτώνται αποκλειστικά από ιδιωτική χρηματοδότηση. Τα τελευταία χρόνια, ωστόσο έχουν αναπτυχθεί σημαντικά τα προγράμματα χορηγιών και παραχώρησης αδειών από τις ΕΟΕ, οι οποίες εξασφαλίζουν έσοδα με αυτό τον τρόπο. Η ΔΟΕ προσπαθεί να συντονίσει όσα από τα προγράμματα αυτά εφαρμόζονται σε παγκόσμια κλίμακα, προκειμένου να βελτιώσει την απόδοσή τους, προς όφελος όλων των συνιστωσών του Ολυμπιακού κινήματος. Είναι προφανές ότι όλο και περισσότεροι μεγάλοι χορηγοί ενδιαφέρονται να αποκτήσουν τα αποκλειστικά δικαιώματα για το Ολυμπιακό Κίνημα που προϋποθέτει βέβαια τη συναίνεση όλων των ενδιαφερομένων μερών.

Η τρίτη συνιστώσα του Ολυμπιακού Κινήματος είναι η Διεθνής Ολυμπιακή Επιτροπή. Και εδώ, αντιμετωπίζουμε ξανά το πρόβλημα του ορισμού. Τι είναι στην πραγματικότητα η Διεθνής Ολυμπιακή Επιτροπή; Η ΔΟΕ είναι διεθνής μη κυβερνητικός, μη κερδοσκοπικός οργανισμός, με νομική μορφή αναγνωρισμένος δυνάμει διατάγματος του Ελβετικού Ομοσπονδιακού Συμβουλίου, της 17ης Σεπτεμβρίου 1981 και του οποίου η διάρκεια είναι απεριόριστη. Έχει την έδρα της στη Λοζάννη της Ελβετίας.

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η ΔΟΕ είναι διεθνής μη κυβερνητικός οργανισμός στο βαθμό που ιδρύθηκε χάρη σε ιδιωτική πρωτοβουλία, συγκεκριμένα από τον Πιερ ντε Κουμπερτέν. Έχει νομική μορφή, σύμφωνα με την Ελβετική νομοθεσία και άρα και νομική υπόσταση. Απολαμβάνει παράλληλα ενός πολύ ειδικού καθεστώτος εφ’ όσον έχει αναγνωριστεί δυνάμει διατάγματος του Ελβετικού Ομοσπονδιακού Συμβουλίου, δηλαδή της Ελβετικής κυβέρνησης, με το οποίο το Ελβετικό Ομοσπονδιακό Συμβούλιο παραχώρησε στη ΔΟΕ ορισμένα νομικά, διοικητικά και φορολογικά προνόμια. Από την άποψη αυτή, πρέπει λοιπόν να υπογραμμισθεί ότι η ΔΟΕ αποτελεί τελείως ιδιάζουσα περίπτωση διεθνούς μη κυβερνητικού οργανισμού. Βρίσκεται δηλαδή κάπου στη μέση ανάμεσα σε μια ιδιωτική μη κυβερνητική οργάνωση και έναν οιονεί κυβερνητικό οργανισμό, λόγω της ειδικής αναγνώρισης που της έχει δοθεί. Κατ’ αρχήν, ωστόσο η ΔΟΕ είναι διεθνής μη κυβερνητικός οργανισμός.

Την τέταρτη συνιστώσα του Ολυμπιακού Κινήματος αποτελεί η Οργανωτική Επιτροπή των Ολυμπιακών Αγώνων. Σύμφωνα με τις διατάξεις του Ολυμπιακού Καταστατικού Χάρτη η σύσταση της Οργανωτικής Επιτροπής ανατίθεται από τη ΔΟΕ στην Ολυμπιακή Επιτροπή της χώρας καθώς επίσης και στην φιλοξενούσα πόλη. Από τη στιγμή που θα συσταθεί η Οργανωτική Επιτροπή επικοινωνεί απ’ ευθείας με τη ΔΟΕ από την οποία παίρνει οδηγίες. Η οργανωτική επιτροπή πρέπει να έχει νομική προσωπικότητα, η δε εκτελεστική Επιτροπή της να περιλαμβάνει το ή τα μέλη της ΔΟΕ στη χώρα αυτή καθώς επίσης τον Πρόεδρο και το Γενικό Γραμματέα της Ολυμπιακής Επιτροπής της χώρας και τέλος ένα τουλάχιστον εκπρόσωπο υποδεικνυόμενο από τη φιλοξενούσα πόλη. Η Εκτελεστική Επιτροπή της Οργανωτικής δύναται επίσης να περιλαμβάνει εκπροσώπους δημοσίων αρχών καθώς και άλλες σημαίνουσες προσωπικότητες.

Από της συστάσεως της ως το τέλος της εκκαθάρισής της, η Οργανωτική Επιτροπή θα πρέπει να συμμορφώνεται απόλυτα με τον Ολυμπιακό Καταστατικό χάρτη και με τους όρους της σύμβασης που υπογράφτηκε μεταξύ της ΔΟΕ, της Ολυμπιακής Επιτροπής και της φιλοξενούσας πόλης. Τέλος σημειώνεται ότι σε περιπτώσεις παραβιάσεως των κανόνων της ΔΟΕ ή οιουδήποτε όρου της σύμβασης η ΔΟΕ μπορεί να αποσύρει σε οποιαδήποτε στιγμή την ανάθεση της Οργάνωσης των Ολυμπιακών Αγώνων από τη φιλοξενούσα πόλη χωρίς να έχει δικαίωμα η Οργανωτική Επιτροπή ή και η Ολυμπιακή Επιτροπή της χώρας σε αποζημίωση για ενδεχόμενη ζημιά που προκαλείται από το ανωτέρο γεγονός.

Η Ολυμπιακή επιτροπή, η Οργανωτική Επιτροπή και η πόλη είναι υπεύθυνες αλληλεγγύως και αδιαιρέτως για όλες τις υποχρεώσεις που ανελήφθησαν είτε ξεχωριστά από κάθε μια, είτε συλλογικά και που αφορούν την οργάνωση και τη διεξαγωγή των Ολυμπιακών Αγώνων με εξαίρεση τις οποιεσδήποτε οικονομικές υποχρεώσεις, οι οποίες θα αναλαμβάνονται αλληλεγγύως και αδιαιρέτως από την φιλοξενούσα πόλη και την Ολυμπιακή Επιτροπή.

Αφού προσπαθήσαμε να ορίσουμε τις βασικές συνιστώσες του Ολυμπιακού Κινήματος νομίζω ότι πρέπει να τονίσουμε ότι το κίνημα χαρακτηρίζεται από μια λεπτή, αλλά άκρως εντυπωσιακή ισορροπία. Η ισορροπία αυτή προκύπτει από το γεγονός ότι κάθε μια από τις συνιστώσες του Ολυμπιακού Κινήματος καλείται να επιτελέσει διαφορετική αποστολή. Το Ολυμπιακό Κίνημα αναπτύσσεται και εξελίσσεται χάρη στην εκπλήρωση όλων αυτών των καθηκόντων. Αν όλες αυτές οι αποστολές αφορούσαν μόνο μια από τις συνιστώσες του, το Ολυμπιακό Κίνημα θα οδηγείτο αναπόφευκτα, αργά ή γρήγορα σε μαρασμό και εξαφάνιση. Γιαυτό το λόγο, οι Διεθνείς Αθλητικές Ομοσπονδίες είναι επιφορτισμένες με την εποπτεία και διεύθυνση των αντίστοιχων αθλημάτων τους και με τον καθορισμό των κανόνων, την έγκριση όλων των τεχνικών προδιαγραφών και κάθε τι που χρειάζεται για την άσκηση του αθλήματός τους. Οι Εθνικές Ολυμπιακές Επιτροπές, από την άλλη π λευρά, έχουν ως αποστολή να προωθήσουν την ανάπτυξη του Ολυμπιακού Κινήματος στις αντίστοιχες περιοχές τους, να μεριμνούν για την προαγωγή και προστασία του Ολυμπιακού Κινήματος και του αθλητισμού στις αντίστοιχες περιοχές του και, ιδιαίτερα σημαντικό, έχουν αποκλειστική αρμοδιότητα να οργανώνουν την εκπροσώπηση της χώρας τους στους Ολυμπιακούς Αγώνες, καθώς και στις άλλες εκδηλώσεις που τελούν κάτω από την αιγίδα της ΔΟΕ όπως π.χ. στους Μεσογειακούς Αγώνες. Η ΔΟΕ, τέλος, έχει γενικότερη, οικουμενική αποστολή να προωθεί την διάδοση της Ολυμπιακής παιδείας, την οργάνωση και ανάπτυξη του αθλητισμού, να κατευθύνει την ανάπτυξή του μέσα στα πλαίσια των αρχών του Ολυμπιακού Ιδεώδους και να μεριμνά για την τακτική διεξαγωγή των Ολυμπιακών Αγώνων. Είναι επίσης επιφορτισμένη με την εποπτεία και καθοδήγηση του Ολυμπιακού Κινήματος – εδώ ξαναβρίσκουμε την έννοια της συλλογικής κατευθυνόμενης δράσης – και υπό την ιδιότητα αυτή παίζει και ρόλο διαιτητή, με την ευρύτερη και την ευγενέστερη έννοια του όρου, στα πλαίσια του Ολυμπιακού Κινήματος. Αυτός ο επιμερισμός των αποστολών, στα πλαίσια του Ολυμπιακού Κινήματος, δεν είναι μόνο το αποτέλεσμα μιας παράδοσης, αλλά και μιας σταθερής εξέλιξης που οδήγησε σε αυτή τη λεπτή «δοσολογία» των καθηκόντων, που θεωρώ απαραίτητη.