FtS39

Ο Ορειβάτης, διακεκριμένος Δικηγόρος Αθηνών κ. Γιώργος Πούλιος, έλαβε μέρος στο φετεινό πέρασμα του φαραγγιού του Ασωπού. Αν και για πρώτη φορά επισκέφθηκε τον τόπο μας εκπροσωπόντας τον ΕΟΣ Ηλιούπολης, μπορεί να θεωρηθεί ένας καλός φίλος του χωριού μας, αν κρίνουμε από τα φιλόφρονα λόγια που μας είπε κατά και μετά την συνάντηση και γνωριμία μας. Δηλώνει ενθουσιασμένος με ό, τι βίωσε στον τόπο μας και αυτό μας χαροποιεί όλως ιδιαιτέρως λόγω της ιδιότητας του αγαπητού μας φίλου Γιώργου. Μας έστειλε και ένα γραπτό σημείωμα με τις εντυπώσεις του και με χαρά το δημοσιεύουμε, αφού ένας μη Σκαμνιώτης μπορεί ποιο αντικειμενικά να μιλήσει για το Σκαμνό και τον Ασωπό. Ας αφήσουμε όμως τον ίδιο το Γιώργο να μας μιλήσει:

Στις 28 Σεπτεμβρίου 1997, πραγματοποιήθηκε η 2η Πανελλαδική συνάντηση, για τη διάσχιση του φαραγγιού του ΑΣΩΠΟΥ. Την πρωτοβουλία είχε ο Ελληνικός Ορειβατικός Σύλλογος (ΕΟΣ) Λαμίας.

Στη συνάντηση αυτή συμμετείχε και ο Ορειβατικός Σύλλογος Ηλιουπόλεως, με μία μικρή ομάδα (τα περισσότερα μέλη του Συλλόγου λάβανε μέρος, στο γύρο της Πάρνηθας, που διοργανώνει επί πολλά χρόνια ο δραστήριος Ορειβατικός Σύλλογος Αχαρνών).

Το φαράγγι πρώτη φορά το πέρασα. Εμεινα κατάπληκτος. Θα μου μείνει αξέχαστο. Νοιώθω την ανάγκη να το ξαναπεράσω. Οι λόγοι είναι πολλοί. Θα προσπαθήσω να τους αναφέρω.

Είμαι βέβαιος κάθε περιγραφή θα είναι κατώτερη της πραγματικότητας. Πάντα έχω δισταγμούς, όταν χρησιμοποιώ τον γραπτό λόγο, ως εκφραστικό μέσο. Οταν πρόκειται να μεταφέρω εμπειρίες από τη ζωή μου, οι οποίες δονήσανε τον εσωτερικό μου κόσμο και μου δημιουργήσανε αλλοιώτικα συναισθήματα. Διστάζω γιατί ξέρω, εκ των προτέρων, ότι αυτό που θα μεταφέρω, όσο και αν το περιγράψω θα είναι φτωχό και τις πιο πολλές φορές οι αναγνώστες δεν θα μπορέσουν να γίνουν κοινωνοί. Τώρα κι εγώ νοιώθω κάτι σαν φόβο, ότι δηλ. με αυτή την περιγραφή μπορεί να καταστρέψω στιγμές ή γεγονότα που μπορεί μόνο να βιωθούν.

Είναι Σάββατο (27.09.1997) ώρα περίπου 19:30 που έφθασα στο πολύ μικρό, αλλά μέσα στο πράσινο, χωριουδάκι ΣΚΑΜΝΟΣ (ούτε 20 άτομα και αυτά συνταξιούχοι). Γύρω του τα βουνά Παρνασσός, Γκιώνα, Οίτη, στο βάθος τα Βαρδούσια, πάνω στις δυτικές πλαγιές του Καλλιδρόμου. Εχει τις εκκλησίες του, έχει το Σχολείο του, μα χωρίς δασκάλους και μαθητές. Η μοίρα του ωστόσο είναι να ζήσει και να αναπτυχθεί γιατί τα ξενυτεμένα του παιδιά δεν το ξέχασαν.

Στο Σχολείο είχε εγκατασταθεί η Γραμματεία του ΕΟΣ Λαμίας, όπου εκεί με υποδέχθηκαν μέλη του Συλλόγου, η κα Ελένη Ρήγα, ο κ. Γεώργιος Γεωργουλόπουλος. Τον κ. Γεωργουλόπουλο ιδιαίτερα ευχαριστώ, διότι με τη γυναίκα του κα Αγαθή, όλο το βράδυ συντρόφευσε εμένα και την παρέα μου, που έφτασε αργότερα. Το ίδιο βράδυ γνώρισα τον Πρόεδρο του ΕΟΣ Λαμίας κ. Γεώργιο ΤΣΩΡΟ, τον εκδότη και Διευθυντή της έγκριτης Εφημερίδας “Η ΦΩΝΗ ΤΩΝ ΣΚΑΜΝΙΩΤΩΝ” κ. Γεώργιο ΑΠΟΣΤΟΛΟΠΟΥΛΟ και τον ηγέτη του χωριού, γεμάτο θέληση για πρόοδο κ. Κωνσταντίνο ΓΕΜΕΛΟ, Πρόεδρο του Πολιτιστικού Συλλόγου Σκαμνιωτών, του Συλλόγου που πρόσφερε δωρεάν το βραδυνό φαγητό στις εκατοντάδες των επισκεπτών – ορειβατών.

Η συνεργασία των δύο Συλλόγων, με τη συμπαράσταση των κατοίκων του χωριού στους 260 αναγγελθέντες (εν συνόλω πολύ περισσότεροι κάπου μεταξύ 300-400) ορειβάτες χάρισαν μία αξέχαστη βραδιά, με προσφωνήσεις, αντιφωνήσεις, ανταλλαγή δώρων και αναμνηστικών, στους εκπροσώπους των 17 Συλλόγων, πλούσιο φαγητό, κρασί κατ ευθείαν από το βαρέλι, τραγούδια και χορό. Οι οικοδεσπότες της βραδιάς δικαιούνται πολλών συγχαρητηρίων.

Την Κυριακή (28.09.1997) αφού πήραμε το πρωϊνό μας ρόφημα (τσαϊ του βουνού), ώρα 09:30 ξεκινήσαμε τουλάχιστο 350 ορειβάτες (είχαμε και νέες πρωϊνές αφίξεις) διασχίσαμε το φαράγγι φορώντας τα μαγιό μας (άνδρες και γυναίκες) μέσα σε ατέλειωτα πλατάνια. Πρώτη μου φορά είδα στο βουνό κολυμβητές! Μετά από μία ώρα περπατήματος έγινε η συνάντησή μας με τα δροσερά νερά του φαραγγιού και το στενό πέρασμά του. Για δύο ώρες “πλατσουρίζαμε” μέσα στα νερά σαν πάπιες, με θερμοκρασία πιθανόν 12-13 βαθμούς και που σε μερικά σημεία το βάθος περνούσε το ένα μέτρο.

Δύο ώρες μέσα στο νερό και σύνολο 4 ώρες στο φαράγγι, ζήσαμε, χαρήκαμε, απολαύσαμε αλλά δεν χορτάσαμε το ωραιότερο και ξεχωριστό κομμάτι και ιδιαίτερου φυσικού κάλλους, της Πατρίδας μας, στο κέντρο της Φθιωτικής Γης, το φαράγγι του ΑΣΩΠΟΥ.

Αγαπητέ αναγνώστη πώς να σου περιγράψω το στενό, τόσο στενό, πέρασμα που σχηματίζουν οι πανύψηλες κάθετες βουνοπλαγιές της Οίτης και του Καλλιδρόμου; Πώς να σε βεβαιώσω, ότι το φαράγγι αυτό διαθέτει και προσφέρει σπάνιες ομορφιές και ατέλειωτες συγκινήσεις; Πώς να σε βεβαιώσω, ότι στο στενό σημείο του φαραγγιού, όταν δύο άνδρες ανοίγουν τα χέρια τους το γεφυρώνουν; Οταν κοιτάξεις τον ουρανό νομίζεις ότι οι κορυφές θα ενωθούν. Αφησε τη φαντασία σου ελεύθερη! Φέρε στο νου σου 350 ανθρώπους, όλων των ηλικιών. Δεν έμαθα πόσων ετών ήταν ο μεγαλύτερος, ξέρω όμως ότι ο μικρότερος ήταν ένα κορότσι 11 ετών. Τώρα μπορείς να ονειρευτείς, αλλιώς έλα του χρόνου κι εσύ.

Το πέρασμα του φαραγγιού είχε και απρόπτα, που ξεπερνιόντουσαν με γέλιο. Κάποιο κοντό άτομο βρεχότανε μέχρι τα στήθια, άλλου του βρεχόταν το σακκίδιο, κάποιο ευτραφές άτομο προτιμούσε να χρησιμοποιεί στις τσουλήθρες τον ποπό του και άλλα. Ορειβάτης του Συλλόγου Ιωαννίνων, νομίζω Δημήτρης (του ζητώ συγγνώμη) πέρασε το φαράγγι ξυπόλιτος (επικίνδυνο αυτό) πέζοντας φλογέρα (ανεπανάληπτος).

Στο μέσο του φαραγγιού και στο στενότερο σημείο, τα ορμητικά νερά φέρανε και σφηνώσανε ένα τεράστιο κορμό δένδρου και μας έγινε εμπόδιο στο πέρασμά μας. Στο σημείο αυτό ήταν η ωραιώτερη στιγμή. Τα νερά, τα δροσερά νερά, φτάνανε μέχρι το γόνατο. Ο κορμός έφτανε στο στήθος μας. Από την άλλη μεριά το βάθος του νερού ήταν πάνω από 1,30 μέτρα. Βάθος νερού και κορμού έφτανε γύρω στα 2,50 μέτρα (όλα αυτά περίπου). Υποχρεωτικά έπρεπε να ανεβούμε στον κορμό και στη συνέχεια να βρεθούμε μέσα στη μικρή λίμνη. Υποχρεωτικά όλοι πιδήσαμε μέσα στο νερό, ο καθένας με τον δικό του τρόπο. Μέσα στη λίμνη σταθήκανε δύο λεβέντες ορειβάτες οι οποίοι πέρνανε τα σακκίδια και βοηθούσαν, όσους έβλεπαν να παραπατάνε. Στον κορμό η φάλαγκα φρακάρισε. Εκεί βρήκε την ευκαιρία όρθιος πάνω στον κορμό ” ο σουραβλίστας” συνάδελφος Γιαννιώτης να μας διασκεδάσει με ωραίους ποιμενικούς σκοπούς.

Το πόσο συνηθίσαμε το νερό και συμφιλιωθήκαμε μαζί του, το καταλάβαμε όταν τελείωσε η συνάντησή μας με αυτό. Ολοι το αναζητούσαμε.

Στην έξοδο του φαραγγιού μας περίμεναν τα ευγενικά, καλοκάγαθα και πρόθυμα, σε βαθμό σπατάλης, μέλη του ΕΟΣ Λαμίας, τα οποία μας προσέφεραν λουκούμι και ρακί απαραίτητα για την αναζωογόνηση και ανανέωσή μας. Παρόντες ο Πρόεδρος Γεώργιος ΤΣΩΡΟΣ, η Ελένη Ρήγα, ο φίλος μου πια Γιώργος ΓΕΩΡΓΟΥΛΟΠΟΥΛΟΣ με την εκλεκτή της καρδιάς του Αγαθή και άλλοι που δεν θυμάμαι τα ονόματά τους και ζητών συγγνώμη.

Ο ΕΟΣ με δικό του πούλμαν που είχε μισθώσει (πολύ ευγενική λεπτομέρεια) μας ανέβασε στο Σκαμνό, που είχαμε αφήσει τα αυτοκίνητά μας.

Είμαι βέβαιος ότι και ο πιο απαιτητικός γύρισε στο σπίτι του πλύ ευχαριστημένος, έχοντας ρουφήξει ανεπανάληπτες εικόνες και εμπειρίες.

Τελειώνοντας επιθυμώ να κάνω τρεις επισημάνσεις:

1η Μέχρι που θα υπάρχει ο κορμός στο φαράγγι, πρέπει κατά το πέρασμά του να υπάρχουν δύο σκάλες.

2η Ο εκλεκτός και δραστήριος ΕΟΣ Αχαρνών, επί σειρά ετών, έχει καθιαιρώσει την τελευταία Κυριακή του Σεπτεμβρίου να κάνει το γύρο της Πάρνηθας. Κρίνω σκόπιμο το πέρασμα του Φαραγγιού του Ασωπού να γίνεται πιο νωρίς, για να μπορούμε να συμμετέχουμε και στις δύο εκδηλώσεις.

3η Να μπει ταμπέλλα προς το χωριό Σκαμνός και από τις δύο κατευθύνσεις. Η υπάρχουσα μέσα στο δρομάκι δεν ειδοποιεί ιδιαίτερα αυτόν που έρχεται από την Εθνική Οδό.

Ευχαριστώ και καλή αντάμωση!
Αθήνα 30.09.1997

Γεώργιος Α. Πούλιος
Δικηγόρος