FtS39
Τα αποτελέσματα μεγάλης δημοσκόπησης σε πολλές χώρες που φωτίζει το θέμα με ενδιαφέροντα στοιχεία.
Εδώ και εκατόν πενήντα χρόνια ο γνωστός γερμανός ποιητής Heinrich Heine έδειχνε τη συμπάθεια και κατανόησή του για τη “φτώχεια, που συντροφεύει τη διαφθορά και το έγκλημα”.
Ηθελε έτσι να εξηγήσει τη σκοπιμότητα λήψης μέτρων για την άμβλυνση των ανισοτήτων και την καταπολέμηση της φτώχιας. Σήμερα δυστυχώς και παρά την σημαντική βελτίωση της κατάστασης σε όλη την Ευρώπη, και βεβαίως αλλού λιγώτερο και αλλού περισσότερο, η φτώχια εξελίσσεται και πάλι σε επίκαιρο θέμα.
Αν στρέψει κανείς το βλέμμα του προς τα πίσω θα δει πως το επίπεδο διαβίωσης των συμπατριωτών μας έχει αλλάξει προς το καλύτερο, όσο κι αν παρατηρείται πάντα μία υπερβολική ανισοκατανομή στα εισοδήματα. Οι στατιστικές μας λένε ότι η Ελλάδα είναι η δεύτερη πιό φτωχή χώρα της Ευρώπης, με ένα μέσο κατά κεφαλή εισόδημα 6.595$ το 1995 σε αντίθεση προς 24.500$ στο Λουξεμβούργο ή 17.400$ στη Γαλλία και τη Γερμανία. Εάν ερωτηθεί ο Ελληνας πολίτης θα καταθέσει μία τέτοια εντύπωση.
Πράγματι, η γνωστή εταιρία ερευνών και δημοσκοπήσεων Gallup διεξήγαγε στα πλαίσια του εορτασμού των 50 ετών λειτουργίας της σε 50 χώρες μία ευρεία έρευνα και φώτισε αρκετές πλευρές του ζητήματος που θέσαμε.
Ετσι λοιπόν προκύπτει από την έρευνα, ότι τα ελληνικά νοικοκυριά είναι κατά μέσο όρο καλύτερα εξοπλισμένα από τα νοικοκυριά πολλών άλλων Ευρωπαϊκών χωρών, ο Ελληνας συνηθίζει να τρώει σε εστιατόρια περισσότερες φορές απ ότι οι περισσότεροι Ευρωπαίοι, ένας στους πέντε Ελληνες κάνει μία φορά το χρόνο ταξίδι αναψυχής στο εξωτερικό, το ποσοστό των ιδιοκτητών σκαφών αναψυχής είναι τρείς φορές περισσότερο απ ότι στην Ιταλία, μόνο το 14% του πληθυσμού κατοικεί με ενοίκιο, ενώ 30% των Ελλήνων διαθέτει και δευτερεύουσα κατοικία, η χρήση των κινητών τηλεφώνων κατατάσσει την Ελλάδα στην έβδομη θέση στην Ευρώπη και τέλος το ποσοστό των αυτοκινήτων πολυτελείας επί του συνόλου αριθμού οχημάτων νέας κυκλοφορίας ανέρχεται σε 3,3%, ήτοι υψηλότερο από την Γαλλία και Ιταλία και σχεδόν στο ίδιο επίπεδο με την Φινλανδία.
Παρ όλ αυτά ένα μεγάλο ποσοστό των Ελλήνων δηλώνει πως δεν είναι ευχαριστημένοι από τις συνθήκες ζωής τους, σε αντίθεση με άλλους λαούς και δη της Αφρικής και της Λατινικής Αμερικής, που αποφαίνονται πιο ικανοποιημένοι.
Πώς ερμηνεύεται λοιπόν το φαινόμενο που μας αφορά άμεσα; Η φτώχεια είναι σχετική. Φτωχός θεωρείται μάλλον, αυτός που εκτιμά τον εαυτό του σε σχέση με τους υπόλοιπους, ως τέτοιο. Εάν η φτώχεια μπορούσε να ορισθεί αντικειμενικά, τότε θα είμασταν πλούσιοι και μάλιστα όχι με τα σημερινά δεδομένα, αλλά με αυτά που διαμορφώθηκαν εδώ και πολλά χρόνια! Ισως και από την προηγούμενη γενιά. Ευτυχώς ή δυστυχώς η φτώχια και ο πλούτος δεν μετρούνται μόνο με τη διάθεση υλικών αγαθών. Κάπου εκεί έχουμε να αναζητήσουμε την απάντηση στο ερώτημα γιατί σε χώρες με χαμηλή οικονομική ανάπτυξη, παρατηρείται μεγαλύτερο ποσοστό ικανοποίησης από τις συνθήκες διαβίωσής των απ ότι σε χώρες με ανεπτυγμένο επίπεδο διαβίωσης. Εχουμε να δούμε, εμείς οι Νεοέλληνες, ποιά είναι τα στοιχεία που συνιστούν πραγματική βελτίωση του επιπέδου διαβίωσης. Να ξανασκεφθούμε σε πόσο βαθμό έχουμε πέσει θύματα ενός βλαπτικού υπερκαταναλωτισμού και άκριτου μιμητισμού που υποβαθμίζει τη νοημοσύνη μας. Να ξανασυζητήσουμε ένα νέο σύστημα αξιών που αποτελούν πραγματικά το αλατοπίπερο της ζωής. Να ανατρέξουμε στο “μέτρο” που διδαχθήκαμε από τους προγόνους μας. Να ανατρέξουμε σε συμπεριφορές και στάσεις ζωής της προηγούμενης γενιάς και σίγουρα θα βρούμε άλλα μέτρα στάθμισης της ικανοποίησης από τις συνθήκες διαβίωσης. Να διερωτηθούμε, μήπως “καμιά φορά το λιγώτερο, είναι περισσότερο;”
ΓΝΑ