FtS39

Ετσι ξεπερνάτε τα εσωτερικά σας όρια

Ο Δρ Wayne W. Dyer, Ψυχολόγος και συγγραφέας ζει στις ΗΠΑ. Ενα από τα βιβλία του “το ασθενές σημείο” έχει γίνει παγκόσμιο Bestseller. Στο βιβλίο του με τον παραπάνω τίτλο “θάρρος για την ευτυχία” (Mut zum Glueck) που είδαμε σε γερμανική μετάφραση, προσέξαμε ενδιαφέροντα σημεία.

Κάθε άνθρωπος έχει ελπίδες και επιθυμίες. Ωστόσο δεν πιστεύουμε συνήθως στη δυνατότητα, να επιτύχουμε τους στόχους των ονείρων μας. Βάζουμε βιαστικά όρια στον εαυτό μας ή επιτρέπουμε σε άλλους να αποφασίζουν για το είδος της ζωής μας. Ο συγγραφέας δείχνει ότι δεν πρέπει να συμβιβάζεται κανείς με μία ζωή με την οποία δεν είναι ευτυχής. Μας ζητάει μέσα και από το παραπάνω βιβλίο του, “το ασθενές σημείο” / Der wunde Punkt, να πιστεύουμε στις ευκαιρίες μας και να πάρουμε στα χέρια μας την ευθύνη της δικής μας ευτυχίας. Περιγράφει βήμα προς βήμα πώς μπορεί κανείς να ενισχύσει την αυτοπεποίθεσή του και να ξεπεράσει τα εσωτερικά του όρια.

Ο επιστήμων καταλήγει διαμορφώνοντας μία λίστα με στάσεις και συμπεριφορές από τη νεύρωση στην αυτοπραγμάτωση. Η λίστα αυτή αποσκοπεί στο να βοηθήσει τον αναγνώστη να ελέγξει, συγκρίνει και κατατάξει τις στάσεις / συμπεριφορές του προς αυτές ενός νευρωσικού, ενός “κανονικού” ή ενός αυτοπραγματοποιηθέντος ανθρώπου. Η αριστερή κολώνα δείχνει πώς σκέπτονται και συμπεριφέρονται οι νευρωσικοί και χρονίως δυστυχείς άνθρωποι και γιατί η αυτοκαταστροφική πνευματική τους κατάσταση τους καταπιέζει τον περισσότερο καιρό. Η μεσαία κολώνα επισημαίνει, πώς σκέπτονται οι “κανονικοί” ή οι άνθρωποι “του μέσου όρου” και γιατί η πνευματική τους κατάσταση τους οδηγεί μόνο σπάνια σε ευτυχία ή ικανοποίηση. Τέλος στη δεξιά κολώνα παρουσιάζεται, το πώς θεωρεί ο αυτοπραγματοποιημένος άνθρωπος αυτούς τους τομείς της ζωής. Ο ίδιος ο επιστήμων θεωρεί ότι πρόκειται για μία περίπου αυθαίρετη και ατέλειωτη απαρίθμιση δυνατών εκδοχών που θα μπορούσε να συμπληρωθούν από τον ίδιο ή ακόμη και από σας με βάση τις προσωπικές σας εμπειρίες.

Το ζητούμενο είναι να έρθουν στον αναγνώστη μερικές δημιουργικές ιδέες για τη δική του φιλοσοφία της ζωής, με απώτερο σκοπό να συνειδητοποιηθούν οι δικές του συμπεριφορές σε όλες τις περιστάσεις. Θα σας είναι ευκολότερο να διαμορφώσετε τη ζωή σας σύμφωνα με τις δικές σας προθέσεις και επιθυμίες.

Να σκεφθεί κανείς εδώ: Τις συμβουλές των ειδικών, ας πούμε ψυχιάτρων ή πολιτικών, που μπορείτε σε κάθε περίπτωση να διαμορφώσετε “κανονικά” ή “στο μέσο όρο” ανάλογα προς τις προδιαγραφές της διαμορφωμένης / κατεστημένης κοινωνίας. Αν εσείς όμως θέλετε να υπερβείτε αυτή την “κανονικότητα”, θα πρέπει οι ίδιοι να κοπιάσετε γι αυτό. Ισχύει εδώ να ακούσετε τη δική σας εσωτερική φωνή, τη δική σας φυσική δημιουργικότητα και να προωθήσετε τη δική σας αγάπη για τη ζωή. Ανακαλήψτε τον “απαγορευμένο παράδεισο” της απεριόριστης ελεύθερης θέλησης και πρωταρχικής σκέψης! Μόνο που δεν πρέπει να επιτρέψετε σε μερικούς αυτοαποκαλούμενους ειδικούς ή απόστολους της ηθικής να σας κλείσουν το δρόμο και να σας αρνηθούν την είσοδο.

Αγχος
Πανικός παθητοκότητα
απάθεια τα βγάζει πέρα επιτυχία κατευθύνει τη ζωή
Ο νευρωτικός
ο “κανονικός” ο αυτοπραγματωμένος άνθρωπος
1. Φοβάται και αποφεύγει το άγνωστο. Μένει στα συνηθισμένα και πτοείται από ένα νέο περιβάλλον. Εξάπτεται με κάθε είδους μεταβολή. Δεν θέλει να αλλάξει τον εαυτό του. 1. Αποδέχεται το άγνωστο, αλλά δεν διερευνά παραπέρα. Ενδεχομένως προσαρμώζεται σε μεταβολές που ανακύπτουν, ποτέ όμως δεν τις κατευθύνει. Καταβάλει λίγη μόνο θετική προσπάθεια να αλλάξει τον εαυτό του.
1. Ψάχνει το άγνωστο και αγαπάει το μυστηριώδες. Χαιρετίζει κάθε μεταβολή και είναι διατεθειμένος να πειραματισθεί στη ζωή με όλα. ” Η ομορφιά της ζωής βρίσκεται στην αλλαγή”.
2. Απομακρύνεται από μόνος του. Βρίσκει πολλά πράγματα που δεν του αρέσουν. Εχει την αίσθηση πως είναι κακός, βλακώδης και κάτω από το μέσο όρο. Δεν εμπιστεύεται τον εαυτό του και τους άλλους. Εχει μία ασθενή, χαρακτηριστική αίσθηση για σιγουριά και εξάρτηση.
2. Αποδέχεται κάθε σχέση, το κάνει όμως περισσότερο με καρτερία, παρά με ενθουσιασμό. Εχει την αίσθηση της προσαρμογής τόσο, όσο και οι άλλοι. Ζει κατά το μάλλον και εξ ολοκλήρου ευχαριστημένος, εκεί που νομίζει ότι ανήκει. 2. Λέει “ναι” στον ίδιο του τον εαυτό. Εχει μία ισχυρή, χαρακτηριστική αίσθηση εξάρτησης από τον κόσμο και την ανθρωπότητα.
3. Κάθε τόσο παραλύει από παράλογη οργή. Είναι ανίκανος σε πολλές καταστάσεις να ελέγξει τον εαυτό του και να σκεφθεί καθαρά. Εκπλήσσει με συναισθηματικές εκρήξεις πικρίας, που προκαλούν δυσαρέσκεια σε όλους τους ανθρώπους. 3. Συχνά είναι μανιώδης, ωστόσο διατηρεί τον έλεγχο γιαυτή την επιθετικότητα. Μπορεί να δώσει διέξοδο στην οργή και κούρασή του και γενικά είναι ικανός να τα φέρει βόλτα με τις υπάρχουσες καταστάσεις με ορθολογικό τρόπο. Σπάνια εκπλήσσει τους άλλους με αισθήματα δυσαρέσκειας.
3. Αισθάνεται μερικές φορές οργή – ιδίως αν προσκρούει σε ατοπίματα- αλλά αυτή η οργή περισσότερο τον παρακινεί, παρά τον παραλύει.Προστατεύει την ησυχία, όσο αγωνίζεται για δημιουργικές και συνθετικές λύσεις. Αξίζει να συνεργάζεσαι με τέτοιους ανθρώπους.

4. Είναι περίπου σε όλους αποξενωμένος. Εκτιμά την αξία ενός ανθρώπου πάντα με “σύμβολα του στάτους”. Η προσωπική του γνώμη εξαρτάται πολύ από εξωτερικές επιρροές. 4. Το κίνητρό του ευκαιριακά έρχεται από το εσωτερικό του, πρόσκαιρα ωστόσο ακόμη και απ έξω. Είναι διαθέσιμος με βάση αμοιβές. Μπορεί καμιά φορά να μείνει ανυπηρέαστος από εξωτερικές επιρροές προς χάριν δικής του συνείδησης και επιθυμίας. Ωστόσο θέλει συνολικά να προσαρμώζεται.
4. Γνωρίζει το σύστημα των επιροών απ έξω με τις αμοιβές και τα κίνητρα που προσδιορίζονται από τρίτους. Σέβεται τα θετικά εσωτερικά του σήματα και επιδιώκει με τη βοήθειά τους να βαδίσει το δικό του δρόμο ζωής.
5. Παραμένει χρόνιος γρινιάρης, όταν πρόκειται για τους δικούς του όρους ζωής και την κατάσταση του κόσμου. Κυρίως εκμεταλλεύεται άλλους για δικούς του σκοπούς και τους φορτώνει για να απαλλαγεί ο ίδιος, τα δικά του προβλήματα. Μοιάζει να παραπονείται για το Θεό και τον Κόσμο, αντί να είναι ευχαριστημένος ή κάτι να θέλει ν αλλάξει. 5. Βρίσκει πολλά -για τα οποία θα μπορούσε κανείς να διαμαρτυρηθεί- αλλά σπάνια παραπονείται και δεν είναι μνησίκακος. Μπορεί κατά κανόνα να μιλήσει με άλλους για λύσεις προβλημάτων. Δεν ψάχνει κατ ανάγκην προς την αρνητική πλευρά της ζωής. 5. Δεν βλέπει τίποτα στη ζωή για το οποίο αξίζει να διαμαρτύρεται, παρά μόνον τότε, όταν αυτά τα παράπονα μπορούν να συμβάλουν στη λύση προβλημάτων. Πληροφορεί άλλους, αν είναι δυνατόν, για τις αιτιάσεις του για να σιγουρευτεί για την υποστήριξή των. Είναι ένας δραστήριος και εργώδης άνθρωπος, όχι καταστροφικός κριτής.

6. Εχει την αίσθηση ότι οι άλλοι δεν τον αγαπούν, δεν τον εκτιμούν ή δεν τον σέβονται και τους κατηγορελι για αναισθησία απέναντί του. Δεν εξετάζει τον εαυτό του για να τον ρωτήσει, πόση στ αλήθεια αγάπη, συγκατάθεση και προσοχή δείχνει ο ίδιος απέναντι στους άλλους ανθρώπους. 6. Αισθάνεται κατά κανόνα να τον αγαπά και να τον σέβεται η οικογένειά του ή ο στενός φιλικός του κύκλος μέχρις ενός σημείου, ωστόσο απομακρύνεται κάπως από την λοιπή ανθρωπότητα. Μπορεί να επιδεικνύει επαρκώς αγάπη και σεβασμό σ αυτούς που είναι κοντά του, αλλά να συντρίβεται εντελώς αν εδώ προσκρούει σε απόρριψη.
6. Γνωρίζει ότι αγάπη και σεβασμός προσφέρεται στον άνθρωπο που έχει καλλιεργήσει και προωθήσει και τις δύο αυτές ιδιότητες. ΔΕν έχει κανένα φόβο απόρριψης.

7. Είναι πάντα στενοχωρημένος για την “επίδοσή” του, και καταπιέζεται, όταν οι άλλοι κριτικάρουν τοέργο του. Εργασία, χρήμα και υλική ιδιοκτησία ενσωματώνουν γιαυτόν τις υπέρτατες αξίες. 7. Στο πλείστον των τομέων της ζωής έχει ένα “κανονικό” άγχος επίδοσης. Σε μερικούς τομείς αυτό το άγχος είναι ιδιαίτερα χαρακτηριστικό: Εργασία, σεξουαλικότητα, σπόρ κοκ. Είναι ικανός να αποδεχθεί καμιά φορά μία “κακή επίδοση”. Μπορεί όμως επίσης κάτω από συγκεκριμένες περιστάσεις να εξαφθεί πολύ γιαυτό. Αισθάνεταυ κυρίαρχος μπροστά στην ανάγκη να αποκτήσει χρήμα και υλικά αγαθά.
7. Δεν έχει κανένα “αγχος επίδοσης”. Γνωρίζει ότι μπορεί κανείς το ίδιο να διδαχθεί τόσο από τα “λάθη”, όσο και από τις “επιτυχίες”. Δεν ενδιαφέρεται, πώς αξιολογούνται οι επιδόσεις του από άλλους ή από εξωτερικές νόρμες. Γνωρίζει ότι η ανησυχία και το άγχος μόνο εμποδίζουν τις “επιδόσεις” του. Δεν έχει καμία ανάγκη να σωρεύσει υλική ιδιοκτησία.
8. Φαίνεται να μην έχει κανένα σκοπό στη ζωή. Βλέπει λίγο νόημα στην εργασία και τις διαπροσωπικές σχέσεις. Δέχεται τη ζωή σαν έναν διαρκή αγώνα. Πανικόβλητος φροντίζει για την επιβίωσή του, ακόμη και αν αντικειμενικά θεωρούμενος, ευρίσκεται σε “ασφάλεια”.
8. Βλέπει ένα νόημα σε μερικούς τομείς της ζωής, δεν είναι όμως σε θέση να συνοψίσει όλους τους τομείς σε ένα ενιαίο σύνολο πλήρες σημασίας. Προσπαθεί πολύ σε μερικούς τομείς, αν και αυτό στ αλήθεια δεν θα ήταν καν αναγκαίο. 8. Αισθάνεται και δείχνει φανερά ότι σχεδόν σε όλους τους τομείς η ζωή έχει ένα νόημα. Η συνολική θεώρηση του κόσμου του επιτρέπει σε όλα να βλέπει ένα νόημα. Δεν περιτριγυρίζει ποτέ χωρίς σκοπό και επίσης δεν αγωνίζεται ποτέ χωρίς αποτέλεσμα για μία υπόθεση. Η ακλόνητη αίσθηση της σιγουριάς στηρίζεται στην εσωτερική αίσθηση της αξίας του.

9. Προσαρμώζεται σχεδόν αποκλειστικά από την αναγκαιότητα, να ικανοποιήσει τις βασικές ζωϊκές του ανάγκες και να ανταποκριθεί στις προσμονές των άλλων. Αποδίδει στις υψηλώτερες ανάγκες του ή αυτές των άλλων λίγο ή καθόλου σεβασμό. 9. Προσαρμώζεται μέσα από τις ζωϊκές ανάγκες, εξωτερικές επιδράσεις και ανταμοιβές, αλλά είναι επίσης και σε θέση να σεβαστεί και μερικές από τις ψηλώτερες ανάγκες του καθώς και αυτές των άλλων και να ανταποκριθεί σ αυτές με συγκεκριμένο αποτέλεσμα.
9. Προσαρμώζεται κυρίως μέσα από υψηλώτερες ανθρώπινες ανάγκες και θεωρήσεις αξιών. Αναγνωρίζει τη θέση αξίας των ζωϊκών αναγκών και τις ικανοποιεί χωρίς μεγαλύτερα προβλήματα. Η έρευνα για την αλήθεια, την ομορφιά, την ορθότητα και την ειρήνη, στέκεται στη ζωή του πάντα στην πρώτη θέση.

10. Εχει ισχυρές αξιώσεις ιδιοκτησίας έναντι της οικογένειάς του, των φίλων του και κάθε κοινότητας. Τα θεωρεί σαν ιδιοκτησία του, που πάντα φοβάται μη χάσει. Συχνά καταλαμβάνεται από αισθήματα βαθιάς και παράλογης ζήλειας.
10. Εχει ακριβή αντίληψη για το πώς πρέπει να συμπεριφέρονται οι άλλοι, και μπορεί σε συγκεκριμένες καταστάσεις να αρρωστήσει από ζήλεια. Συνήθως είναι πλήρως απελπισμένος αν στην αγάπη βιώσει μία απογοήτευση. 10. Δεν έχει ιδιοκτησιακές αξιώσεις έναντι ανθρώπων και πραγμάτων. Γνωρίζει ότι κανείς μπορεί να χάσει πολύ γρήγορα κάποιον που κρατά αγωνιωδώς. Στην πραγματικότητα δεν γνωρίζει καμία ζήλεια.

11.Σκέφτεται με αυστηρές διχοτομήσεις. Σπάνια μπορεί να δεί δύο πλευρές σε μία υπόθεση. Αποφασίζει για μία υπόθεση και την υπερασπίζεται ανένδοτα. Βλέπει το κόσμο μόνο μέσα από τα γυαλιά των προκαταλήψεών του.
11. Δείχνει μεν σε κάποια πλευρά παραδοσιακή διχοτόμο νοοτροπία, μπορεί όμως να φανεί λογικός όταν κάποιος αντίστοιχα του αντιτίθεται. Εξοργίζεται συχνά για άλλους ανθρώπους, που τους βάζει στο συρτάρι, έχει συγκεκριμένες προκαταλήψεις (πχ έναντι μειοψηφιών) και δύσκολα μπορεί να υποφέρει ασαφείς και ανασφαλείς καταστάσεις.
11. Βασικά δεν τείνει προς αδιαφοροποίητες διχοτόμες σκέψεις. Πάντα βλέπει κατ αρχήν το σύνολο. Αναγνωρίζει ο ίδιος την αλήθεια σε φαινομενικές αντιθέσεις. Προχωράει στο κάθε πρόβλημα με προσοχή και δράση. Δεν εξοργίζεται ποτέ για το πώς άλλοι άνθρωποι τοποθετούν αυτόν ή άλλους.
12. Είναι πάντοτε απασχολημένος με το παρελθόν και το μέλλον. Σκέφτεται συχνά τα άδικα του παρελθόντος ή τον “καλό παλιό καιρό”. Ευχαρίστως ονειροπωλεί, ενώ συχνά αγχώνεται για το τί πράγματι θα φέρει το μέλλον. Διαμορφώνει αμέτρητα πλάνα για να αποφύγει το “χειρότερο”.
12. Καμιά φορά δένεται με το παρελθόν. Κάνει σκέψεις για το μέλλον και έχει κάποιο άγχος. Γενικά αντιπροσωπεύει την τοποθέτηση, ότι “ολα θα γίνουν καλλίτερα, αν …”. Σπάνια παραλύει από αισθήματα μεταμέλειας. Αλλά επίσης είναι μόνο σπάνια πραγματικά ικανός να αφιαιρωθεί στο Εδώ και Τώρα. 12. Μεταχειρίζεται το παρελθόν απλά και μόνον σαν κάτι από το οποίο έχει διδαχθεί, όπως αυτό τώρα ισχύει να ζήσει. Το μέλλον το βλέπει σαν έναν χρόνο, που οφείλει πλήρως να ζήσει, όταν αυτό θα έρθει. Μελλοντικά σχέδια γίνονται μόνον τότε, όταν είναι απαραίτητα για την επίτευξη των προσωπικών στόχων της ζωής. Ζει αποκλειστικά στο παρόν.

13. Κλίνει προς το να κριτικάρει “ανώριμη” συμπεριφορά στον εαυτό του και τους άλλους. Στη ζωή του ασκούν μεγάλη επίδραση, άκαμπτες, επιδερμικές νόρμες του ¨ανεπτυγμένου είναι”. Καταδικάζει γρήγορα αυθόρμητες ή παιδικές συμπεριφορές σαν “παιδιάστικες”. Εξοργίζεται για τις “ανωριμότητες” όλων των ηλικιακών ομάδων. Δεν μπορεί απλά, να αφήσει τα παιδιά να είναι παιδιά.
13. Απαιτεί από τον εαυτό του να συμπεριφέρεται “οπως ένας ενήλικας”. Ανέχεται παιδική συμπεριφορά μόνο σε παιδιά. Καταδικάζει συχνά άλλους για “ανώριμη” συμπεριφορά, χωρίς ωστόσο να αναμοχλεύει ιδιαίτερα γι αυτό. 13. Το αποκρούει να σταμπάρει τη συμπεριφορά του ή αυτή των άλλων σαν “ώριμη” ή “ανώριμη”. Αποφασίζει ο ίδιος με ποιούς κανόνες θέλει να αναπτυχθεί, και αναγνωρίζει στους άλλους την ίδια ευκαιρία. Εκτιμά την παιδιάστικη συμπεριφορά σε ανθρώπους κάθε ηλικίας και προωθεί τέτοιους τρόπους συμπεριφοράς στον εαυτό του.

14. Δεν δοκιμάζει να ζήσει έντονες κορυφαίες στιγμές με το έντονο συναίσθημα του Εδώ και Τώρα. Είναι ανίκανος να αποδεσμεύσει εξωτερικές επιρροές, να προωθήσει τον μελλοντικό προσανατολισμό και το άγχος αποτυχίας. Βρίσκεται συχνά σε ένα “συναισθηματικό πάτο”. 14. Είναι ικανός καμιά φορά να ζήσει μία συναισθηματική κορυφαία στιγμή, αλλά λυπάται γιατί αυτή δεν έρχεται εντονότερη και συχνότερα και γιατί η ζωή είναι τόσο βαρετή και μή ενδιαφέρουσα. Γενικά αποδέχεται ότι “η ζωή λοιπόν καμιά φορά έτσι είναι”, χωρις να ερευνά τί μπορεί κανείς να κάνει για να βελτιώσει την ποιότητα του βίου. 14. Μπορεί σχεδόν σε όλες τις δραστηριότητες να γνωρίσει “κορυφαίες στιγμές”. Αναπτύσσεται έξω από το άγχος του μέλλοντος και της αποτυχίας και σκέφτεται δημιουργικά, πόσο περισσότερο μπορεί στο Εδώ και Τώρα να αποκτήσει έντονες εμπειρίες.
ΓΝΑ