FtS103
Με πολλή συγκίνηση, βαθύ σεβασμό και πλήρη κατανόηση δεχόμαστε το εγερτήριο μήνυμα από τις ΗΠΑ του καθηγητή James / Dimitri Briannas. Το μεταφέρουμε και απευθυνόμαστε στους κοντοπατριώτες της ομηρικής Φθίας, του Πηλέα και του ένδοξου και ακαταμάχητου Αχιλλέα και τους ζητούμε να προσέξουν το παρακάτω μήνυμα:
***
Giorgio,
Achilles has waited for us for over 3000 years. The time for action is now. We can talk and write but we must translate that into action. I feel that strongly. As I was thinking of the problems (including specific names of people) I encountered last year 2008 while in Greece, that I was going to write you about, I began to think that it is better to take a positive approach than a negative one. These past years when I visited ancient sites I have met many people in the towns of Greece, some educated some not, but all very interested and enthused about the history of their town. So I thought why not enlist them into a council, a symvoulion, to begin a “grass roots” campaign to move the Achilles project forward. In other words, “the voice of the people.” Let the people rise up and be heard just like I have heard them and let others hear what they have to say. This is real democracy. So I have recommended “The Council of Achilles” to be composed first of representatives from these towns then others. I hope someone with the energy and desire can take the lead on this. I am here to help. “Divided we fight and fall but together there is much we can accomplish” both for historical purposes but also to help improve the economy and quality of life of the citizens including jobs for our young people and their future. As time goes on the council may also be open to student and adult membership for anyone interested in its objectives. I am in America but my heart is in Greece. Enclosed is some of what I think.
With much respect,
Dimitri Brianas
***
[Γιώργο,
ο Αχιλλέας μας περιμένει πάνω από 3.000 χρόνια. Τώρα είναι καιρός για δράση. Μπορεί να μιλάμε και να γράφουμε, αλλά αυτά πρέπει να τα μεταφράσουμε σε ενέργεια. Αυτό το πιστεύω ακραδάντως. Καθώς σκεφτόμουν τα προβλήματα (περιλαμβάνοντας εξειδικευμένα ονόματα ανθρώπων) που αντιμετώπισα το περασμένο έτος 2008 όσο ήμουν στην Ελλάδα, σκέφθηκα να σου γράψω γι’ αυτά. Ξεκίνησα σκεπτόμενος ότι είναι καλύτερη μία θετική προσέγγιση, παρά μία αρνητική. Αυτά τα τελευταία χρόνια, οπόταν επισκέφθηκα περιοχές αρχαιοτήτων συνάντησα πολλούς ανθρώπους σε πόλεις της Ελλάδος, μερικούς σπουδασμένους, άλλους όχι, αλλά στο σύνολό τους να ενδιαφέρονται και να ενθουσιάζονται για την ιστορία της πόλης των. Έτσι σκέφθηκα γιατί να μην τους περιλάβουμε σε μία λίστα ενός συμβουλίου, για να ξεκινήσει ένα «πράσινο γρασίδι» καμπάνιας που θα προωθήσει το έργο για τον Αχιλλέα. Με άλλα λόγια , «η φωνή του λαού».Να αναδειχθεί και να ακουστεί ο κόσμος, όπως εγώ τους άκουσα και άλλοι να ακούσουν τι έχουν να τους πουν. Αυτό είναι πραγματική δημοκρατία. «Το Συμβούλιο του Αχιλλέα» συντίθεται κατ’ αρχήν από αντιπροσώπους αυτών των πόλεων. Ελπίζω κάποιος με ενέργεια και διάθεση να μπορεί να τεθεί επικεφαλής. Είμαι εδώ για να βοηθήσω.»Διαιρεμένοι μαχόμαστε και πέφτουμε, αλλά μαζί μπορούμε περισσότερα να επιτύχουμε» για ιστορικούς σκοπούς, αλλά επίσης να βοηθήσουμε στην προώθηση της οικονομίας και της ποιότητας ζωής των κατοίκων, περιλαμβανομένης απασχόλησης για τους νέους μας και το μέλλον τους. Όσο το συμβούλιο προχωρεί θα είναι ανοικτό σε σπουδαστές και ανήλικες για συμμετοχή για κάθε ενδιαφερόμενο σ’ αυτά τα αντικείμενα. Είμαι στην Αμερική, αλλά η καρδιά μου βρίσκεται στην Ελλάδα. Συνημμένα βρίσκεται κάτι που σκέφτομαι.
Με πολύ σεβασμό
Δημήτρης Μπριάννας]
Σύνταξη:
Ασφαλώς και η πατρίδα μας δεν εξαιρείται από τις δυσμενείς επιπτώσεις που προκαλεί η παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση. Επιπροσθέτως στη χώρα μας σοβεί ένας έντονος προβληματισμός και ανησυχία με μία επί πλέον κρίση κοινωνικο-πολιτική. Το καθ’ ύλην αρμόδιο Υπουργείο Πολιτισμού στο,οποίο ο πρωθυπουργός της χώρας έδωσε προ 5ετίας μεγάλη προσοχή, αναλαμβάνοντας ο ίδιος προσωπικά αυτό το Υπουργείο, έμελλε στη συνέχεια να απασχολήσει με πολύ αρνητικά φαινόμενα την ελληνική και όχι μόνον, κοινή γνώμη. Τι να περιμένει, λοιπόν, κανείς και σε ποιον να απευθύνει τις σοφές παροτρύνσεις του Ελληνο-Αμερικανού καθηγητή;