20140911
ΓΑ: Στην περιοχή Αγίου Κωνσταντίνου, δίπλα στον [βοιωτικό] Κηφισό ποταμό, στην μεγάλη άπλα με τα θεόρατα πλατάνια, μετά τη Γραβιά πηγαίνοντας προς Μαριολάτα λάβαινε χώρα η εμποροπανήγυρις και ζωοπανήγυρις για την ευρύτερη περιοχή. Εκεί έπαιρναν μέρος και οι Σκαμνιώτες. Το πανηγύρι αυτό συνεχίζεται μέχρι σήμερα, μόνον που εξέλειπε το κομμάτι της ζωοπανηγύρεως. Πραγματοποιείται κάθε χρόνο στη γιορτή του Αγίου Πνεύματος και προσφέρεται πράγματι για όλους τους συγχωριανούς για να προμηθευτούν χρήσιμα πράγματα για το σπίτι, το νοικοκυριό τους, αλλά και εργαλεία για τον κήπο και τις λοιπές αγροτικές ή κτηνοτροφικές δραστηριότητες. Σκούπα, φαράσι, σκεπαρνιά, σφυριά, βαριοπούλες, κουδούνια για τα γιδοπρόβατα και ό,τι βάλει ο νους σου. Ακόμα ηχούν στ’ αυτιά μου οι αναφορές της μακαρίτισσας της μάνας μου [Κυριακούλα Σκούρα από τον Μπράλο] που κάθε χρόνο πήγαινε στην ζωοπανήγυρη του Αγίου Κωνσταντίνου. Πωλούσε κάποιο από τα ζώα μας και αγόραζε κάτι άλλο που το θεωρούσε πιο χρήσιμο. Ένα γαϊδουράκι και ένα μουλάρι αποτελούσαν κάτι βασικό για κάθε οικογένεια. Το ίδιο μία ή δύο κατσίκες για το γάλα των παιδιών. Τον ζωηρό γάιδαρο που σε κάποια περίοδο είχαμε, τον φοβέριζε όλο το χρόνο η μάνα μου:
-Δεν θα ‘ρθει το παζάρι τ’ Αι-Κωνσταντίνου; Και θα σου δείξω εγώ!
Η μοίρα του γαϊδάρου είχε προδιαγραφεί και στο παζάρι η μάνα μου φρόντιζε να τον πουλήσει και με το προϊόν της πώλησης έπαιρνε ένα άλλο χρήσιμο οικόσιτο ζώο. Μία κατσίκα, ένα γουρουνάκι να το θρέψουμε μέχρι τα Χριστούγεννα. Όταν αγόραζε κατσίκες φρόντιζε να επιλέγει την καλύτερη ράτσα: Τις μαλτέζικες που παρήγαγαν πολύ γάλα, κάτι που ήταν φανερό από τους πολύ μεγάλους μαστούς που πλησίαζαν στο έδαφος. Επειδή όμως τούτο, οι μεγάλοι μαστοί, προκαλούσαν το κακό μάτι, φρόντιζε να αγοράσει ταυτοχρόνως και ένα χαϊμαλί που απέτρεπε το μάτιασμα.
Το όποιο ελάχιστο κομπόδεμα διέθετε, πηγαίνοντας στην ζωοπανήγυρη ή επιστρέφοντας από αυτήν, το φύλαγε προσεκτικά μέσα σε ένα επί τούτω φτιαγμένο υφασμάτινο σακουλάκι που το κρεμούσε κατάσαρκα γύρω από το λαιμό της γιατί οι κλοπές δεν ήταν κάτι ασυνήθιστο σε τέτοιες συναθροίσεις.
Αξιόλογο παζάρι υπήρχε και πιο κάτω στην Αμφίκλεια. Από το καλό μπλοκ www.Amfikleia.gr αντλούμε τα παρακάτω σχετικά:
***
Τα παλιότερα χρόνια το παζάρι γινότανε στο πίσω μέρος τού μοναστηριού, γιατί από ‘κει ήταν τότε η είσοδος του στις 8 Σεπτεμβρίου τότε δηλαδή πού γιορτάζει το μοναστήρι μας. Στις γιορτές τού μοναστηριού μαζευότανε πολύς κόσμος πού έφτανε και τίς τέσσερις χιλιάδες το 1929. Οι έμποροι είχαν τίς παράγκες τους, οι κτηνοτρόφοι τα ζώα τους και τα τυριά τους, ενώ τα ψητά και οι κομπανίες είχαν την τιμητική τους. Μετά το σούρουπο όμως τα πράγματα δυσκόλευαν τόσο στον ύπνο, όσο και στην φύλαξη των εμπορευμάτων – ζωντανών. Αποφασίσθηκε λοιπόν το 1900 το παζάρι να μεταφερθεί στο Δαδί. Έτσι έχουμε και επίσημα το Βασιλικό Διάταγμα τής 12ης Ιανουαρίου 1901 πού ορίζει τα πράγματα τής εμπορικής πανηγύρεως.
Το παζάρι άρχιζε στις 8 Σεπτεμβρίου και τελείωνε στις 10 Σεπτεμβρίου με το παλιό ημερολόγιο. Με το νέο ημερολόγιο άρχιζε στις 21 Σεπτεμβρίου όπως φαίνεται από την διαφήμιση τού 1929. Μόλις άρχισε το παζάρι οι μαγαζάτορες έβγαζαν κάποια είδη στο πεζοδρόμιό τους, έξω δηλαδή από το μαγαζί τους, ενώ άρχισαν να έρχονται και οι καθαυτού παζαριώτες από άλλα μέρη.
Από την εφημερίδα ΣΚΡΙΠ τού 1908.
Αργότερα πού άρχισαν να γίνονται και στην γύρω περιοχή παζάρια η ημερομηνία ξανάλλαξε για τίς 18 Σεπτεμβρίου. Στην αρχή το παζάρι γινότανε ” στον βάτο” δηλαδή στον αδιαμόρφωτο χώρο τής κάτω πλατείας πού σήμερα είναι η αποκάτω μεριά τού δρόμου σε σχήμα ” ένα γύρα”. Επάνω στον δρόμο άρχισε να γίνεται πολύ αργότερα στην δεκαετία τού 1960 επί δημαρχίας Δημητρίου Κοτσάνη. Οι έμποροι πού έρχονταν από Αθήνα, Λάρισα, Λειβαδιά, Λαμία κ.ά., φέρνανε τα χειμωνιάτικα εφόδια των Δαδιωτών και των κατοίκων των γύρω χωριών, ενώ μαζί με το παζάρι γινότανε και η αγορά – ανταλλαγή αλόγων, μουλαριών και γαϊδάρων. Μέσα στο παζάρι γινότανε και η πώληση των τυριών των τσοπάνηδων γιατί τότε κατέβαιναν και αυτοί από τον Παρνασσό. Λίγα μεροκάματα για μάζεμα τού βαμβακιού από ανάργυρες οικογένειες πριν το παζάρι ήταν τα λιγοστά λεφτά για την αγορά των αναγκαίων. Το παζάρι ήταν και κοσμικό γεγονός για το Δαδί και λαχειοφόροι αγορές γινόντουσαν για φιλανθρωπικούς σκοπούς, ενώ αρραβώνες και λογοδοσήματα είχαν την τιμητική τους. Πέρα από τα παραπάνω δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι άμα γινότανε καμμιά μικροδουλειά τον προηγούμενο χρόνο λέγανε οι καλοπληρωτές “άντε θα σε κεράσω μια μπύρα στο παζάρι”. Τελευταία δεν θα πρέπει να μην αναφέρουμε ότι πολλές ταβέρνες στηνόντουσαν για το παζάρι με ψητές προβατίνες πού κάθε Δαδιώτης έπαιρνε και για το σπίτι του, πέρα από την κατανάλωσή τους κάθε βράδυ στις κομπανίες των γύρω καφενείων. Αντε καί θα τα πούμε στο παζάρι…..
