FtS89
1. Ο Ζευς, θεός των αρχαίων Ελλήνων, εθεωρείτο προστάτης της φιλοξενίας. Η φιλοξενία, σύμφωνα με το αρχαίον έθος (συνήθεια), οφείλει να δίδεται και να παρέχεται εις όλους τους ανθρώπους, Έλληνας και βαρβάρους, γνωστούς και αγνώστους, πλούσιους και πτωχούς.
Η φιλοξενία του Διός παρέχεται εις όλους ανεξαρτήτως:
«… προς γαρ Διός εισίν άπαντες
ξεινοί τε πτωχοί τε ……..
ου γαρ τούνεκ’ εγώ σ’ αιδέσσομαι ουδέ φιλήσω,
αλλά Δία ξένιον δείσας αυτόν τε ελεαίρων ….»
Μετάφρασις:
«… Μπροστά στο Δία είναι όλοι ίσοι
και οι ξένοι και οι πτωχοί ….
Γι’ αυτό εγώ ούτε θα σεβασθώ, ούτε σε αγαπήσω,
αλλά τον Ξένιον Δία θα σεβασθώ και αυτόν θα ευσπλαχνισθώ …»
(Ομήρου Οδύσσεια: Ζ 207 και 389. Ίδετε προσέτι Ευαγγέλιον, κατά Λουκάν, 14, 12 -14).
2. Σύμφωνα με τας αντιλήψεις των αρχαίων, ο Ζευς θεωρείται και ως ο θεός, ο οποίος τιμωρεί αυστηρώς τους καταπατητάς του παναρχαίου ιερού δικαίου της Φιλοξενίας. Ο ανυπεράσπιστος και πτωχός οδοιπόρος θεωρείται ότι συνοδεύεται από τον ίδιον τον Δία και η περίθαλψη και φιλοξενία αποτελεί ουσιαστικά τιμήν προς τον ίδιον τον Θεόν, «τον Ξένιον Δία».
Εις την αρχαίαν Σπάρτην ετιμώντο ως θεοί της φιλοξενίας ο Ξένιος Ζευς και η Ξενία Αθηνά. (Παυσανίας: Λακωνικά 11, 11 «… Ενταύθα αι Μοίραι, και Εστία τοις Λακεδαιμονίοις εστί και Ζευς Ξένιος και Αθηνά Ξενία …».
Μετάφρασις: «… Εδώ που βρίσκεται και το ιερόν των Μοιρών τιμώνται από τους Λακιδαιμόνιους η Εστία, ο Ξένιος Δίας και η Ξενία Αθηνά …»).
3. Μετά την έκθεσιν των ανωτέρω, θέλω να τονίσω, ότι οι κάτοικοι του χωρίου Σκαμνού, διακρίνονται δια την φιλοξενίαν και θα μπορούσα να είπω, ότι Σκαμνιώται θεωρούνται οι της σκαμνιώτικης νοοτροπίας μετέχοντες και την φιλοξενίαν παρέχοντες.
Απόδειξις τούτου είναι τα όσα ανέφερε σχετικώς ο Γεώργιος Πούλιος, δικηγόρος, κατά την εκδήλωσιν της 20ής Ιανουαρίου 2007, κατά την οποίαν έλαβε χώραν η κοπή της πίτας δια το νέον έτος και η παρουσίασις του τόμου: Σκαμνός, στην καρδιά της Ρούμελης, και εν συνεχεία εγένετο η αντάμειψις, ανταμοιβή, των προσκληθέντων και παρευρεθέντων.
4. Συγχαίρω δημοσίως και εγγράφως τα μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου του Συλλόγου, και δη τον Πρόεδρον και την Γραμματέα του Συλλόγου, ως και τον διευθυντήν και εκδότην της Φωνής των Σκαμνιωτών, δια την άψογον, πολιτισμένην και μεστήν νοημάτων και σημάτων προς πάσαν κατεύθυνσιν Συγκέντρωσιν.
5. Όμως, όλως ιδιαιτέρως, θέλω να μνημονεύσω και συγχαρώ τας εξής τέσσαρας (4) θεραπενίδας και ιερείας του Ξενίου Διός, ήτοι Στέλλαν Ακρίβου – Ντάου, Μαρίαν Αποστολοπούλου, Κούλαν Γεμέλου και Σταματίαν (Τούλαν) Ευστράτογλου – Σαντοριναίου, που ανέλαβον την εκτέλεσιν του δευτέρου μέρους της συγκεντρώσεως, ήτοι το σερβίρισμα των εδεσμάτων και ποτών. Η μία ήτο καλλίτερη από την άλλην και αι τέσσερις αποτελούσαν ένα αρμονικόν σύνολον δια την εξυπηρέτησιν των φιλοξενουμένων.
Κορίτσια «μπράβο» και πάλιν σας εύχομαι και εις το μέλλον να έχετε υγείαν και δύναμιν να εκτελείτε τελείως και αψόγως τα έργα της ιέρειας του Ξενίου Διός.
Αθήνα 28.01.2007 / Περικλής Αστρακάς