FtS88
1) Το επώνυμον Ντάος ίσως σχετίζεται:
Α.- Προς την λέξιν Δάος. Οι Δάοι ήσαν κάποιος νομαδικός λαός της αρχαίας Περσίας, περί τα παράλια της Κασπίας Θαλάσσης, εις την σημερινήν χώραν Δαχιστάν (Ηρόδοτος: Ιστορία, Α΄. 125). Επίσης αυτοί ελέγοντο και Δάαι, κατά δε τον Στράβωνα, εκαλούντο ούτως από της αρχαιότητος, οι Δάκαι.
Εις τα βόρεια γλωσσικά ιδιώματα το Δ προφέρεται ως D (ντ) και επομένως το Δάος ως Ντάος. Επειδή η καταγωγή ήτο εκ Περσίας και ο Ναός του Αγίου Νικολάου εις την Τρανήν Βρύσην του χωρίου Προκοβενίκου (Σκαμνού), φαίνεται, ότι ανοικοδομήθηκε υπό της οικογενείας Δάου – Ντάου, – Περσικής καταγωγής -, και εκ του λόγου τούτου ωνομάσθη εν Καταπέρσικα. (Monasteri Beati Nicolai de Catapersica).
[Στη γειτονιά της Τρανής Βρύσης ήταν το πρώτο σπίτι της οικογένειας Ντάου]
Εξ άλλου εις την περιοχήν Σκαμνού και πολύ πλησίον του Ναού του Αγίου Νικολάου υπάρχει το τοπωνύμιον «Γαβρά το ζηρέλι». Η λέξις «Γαβράς» είναι περσική και σημαίνει πυρολάτρης. Επομένως η εγκατάστασις της οικογενείας Ντάου εις τον Σκαμνόν πρέπει να έλαβεν χώραν, κατά την διάρκειαν του έκτου (6ου) μ.Χ. αιώνος, οπότε διεξήχθησαν και οι Περσικοί πόλεμοι επί της εποχής του Ιουστινιανού και των διαδόχων του. Φαίνεται και πιθανολογείται, ότι κάποιος αιχμάλωτος στρατιώτης Πέρσης εκ της φυλής των Δάων – Ντάων, χριστιανός το θρήσκευμα, εγκατεστάθη εις το χωρίον Σκαμνός. Ούτος ήτο συνάμα Γαβράς, -Πυρολάτρης –, (πιθανώς να ανήκεν είτε εις την αίρεσιν των Παυλικιανών, είτε εις την αίρεσιν των Βογομύλων), προέβη εις την ανοικοδόμησιν του Ναού του Αγίου Νικολάου εν Καταπέρσικα.
Πολλοί Παυλικιανοί και Βογόμυλοι είχον εγκατασταθή εις την περιοχήν μας, ιδρύσαντες το χωρίον «Παύλιανη» και το χωρίον Μπογομίλ – Βογόμυλος.
Όμως δεν πρέπει να αποκλεισθή και η εκδοχή και πιθανότης, κάποιος
Δάος – Ντάος, επί της εποχής του Ιουστινιανού, υπηρετούσεν ως μισθοφόρος εις τον Βυζαντινόν στρατόν και να είναι ένας (1) εκ των δισχιλίων (2000) στρατιωτών –φρουρών-, που εγκατέστησεν εις την ευρυτέραν περιοχήν Θερμοπυλών – Ηρακλείας, κατά την κατασκευήν των αμυντικών έργων, ως ιστορεί ο Προκόπιος, εις το έργον του «Περί κτισμάτων» (Λόγος Δ, β΄ 14), προς φρούρησιν της περιοχής και των ορεινών ατραπών – διαβάσεων.
Το τελευταίον τούτο θεωρώ το πλέον πιθανώτερον, διότι:
α) ανταποκρίνεται εις τας ιστορικάς πληροφορίας της εποχής, και
β) εις την ευρυτέραν οικογένειαν Ντάου παρατηρείται μία οιονεί έμφυτος ροπή και τάσις προς τα όπλα και την κατάληψιν στρατιωτικών αξιωμάτων.
Τούτων αληθών υποτιθεμένων και αποδεικνυομένων, φαίνεται και αποδεικνύεται, ότι η οικογένεια Ντάου του χωρίου Σκαμνού (Προκοβενίκου) είναι μία των πλέον αρχαιοτάτων οικογενειών του χωρίου Σκαμνός. Και
Β.- Η λέξις Δαος (ο) και Δάος (ο), λατινιστί Davos, ήτο όνομα δούλων εις τους ΄Ελληνας, κατά τον Στράβωνα, (Νικολάου Λωρέντη: Λεξικόν των Αρχαίων, μυθολογικών, ιστορικών και Γεωγραφικών ονομάτων. Βιέννη 1837, σελίς 118, στήλη β΄).
Ίσως κάποιος πρόγονος του Δημητρίου Ντάου να έφερεν το μικρόν όνομα Δάος, ή Δαος και εκ τούτου εδημιουργήθη το επώνυμον Δάος > Ντάος.
2) Υ.Γ.: Απόσπασμα ευρυτέρας μελέτης περί οικογενείας Ντάου και ετυμολογήσεως του επωνύμου «Ντάος». Υπάρχουν και άλλαι εκδοχαί, ως προς την προέλευσιν του επωνύμου, αι οποίαι εκτίθενται λεπτομερώς εις την ανέκδοτον εργασίαν μου.
Αθήναι, 30 Νοεμβρίου 2006 / Περικλής Αστρακάς