FtS88

«…Στα 1820, αφού άρχισε ο πόλεμος του Αλή Πασά με το Σουλτάνο έφτασε στην Αττική και γύρω κάποιος Τούρκος Μπαμπάμπαση, (: Μπαμπά – Πασάς, ή Χασάπ – Πασάς, γνωστός για την αιμοβορία του), με προσταγή βασιλική να συνάξη Τούρκους και Χριστιανούς Αρματωλούς, ενάντια στον Αλή Πασά. ΄Εμαθε για το Βάσο το Μαυροβουνιώτη, που κλέφτης ζούσε στα βουνά και τον ρώγιασε (μίσθωσε).

Ο Βάσος, αφού φτάσανε στον Κιθαιρώνα, αποφάσισε και σκότωσε τους Τούρκους. Έτσι κανείς δεν θάξερε το τι γένηκαν. Όμως απάνω από τη ράχη ένα τσοπανόπουλο, ενώ έβοσκε τα γίδια του, είδε τη σκηνή κι αναταράχθηκε. Κι΄ αντί να φοβηθή, έτρεξε απροσκάλεστο, χαρά γιομάτο για το φονικό των Τούρκων και στάθηκε μπροστά στο Βάσο με καμάρι.
-Τι γυρεύεις εδώ; το ρώτησε ο Βάσος άγριος, ανήσυχος μη μαρτυρήσει το κακό που γίνηκε.
-Θέλω να σκοτώνω κι΄ εγώ Τούρκους. Πάρε με κοντά σου Καπετάνιε, είπε αθώα το παιδί.
Κι΄ άφησε τα γίδια και πήγε Κλέφτης ο μικρός γιδάρης. Ήταν ο Γιάννης Κλίμακας, κατόπι καπετάνιος ονομαστός για την παλληκαριά του, Καταγόταν από το χωριό Ντρέμιτσα των Σαλώνων, το ίδιο χωριό που έβγαλε τον Πανουριά, το Γκούρα, το Ρούκη κι άλλους …».
(Γιώργη Β. Λουκά – Φανοπούλου: Θήβα και Λειβαδιά. Χωραΐται και Χωρικοί στο 21, Αθήνα 1975. Τόμος Α΄ σελίς 66. Γιάννη Βλαχογιάννη από τα Ανέκδοτα Στρατιωτικά σελίς 253).
Ο Βάσος Μαυροβουνιώτης, διεκρίθη εις την Μάχην του Μαρτίνου, 29 Ιανουαρίου 1829, κατά την οποίαν ενίκησεν τον Μαχμούτ Πασσάν.
Ο Μαχμούτ, με δύναμιν 3.000 πεζών και 500 ιππέων επετέθη κατά της Έκτης χιλιαρχίας υπό τον ικανόν οπλαρχηγόν Βάσον Μαυροβουνιώτην, η οποία ήτο ωχυρωμένη εντός του Μαρτίνου. Οι Έλληνες κατώρθωσαν να αποκρούσουν και τις τρεις επιθέσεις των Τούρκων, οι οποίοι τελικώς ετράπησαν εις φυγήν. Εις το πεδίον της Μάχης εγκατελείφθησαν 200 νεκροί, 3 σημαίαι και αρκετά λάφυρα. (Τριαντάφυλλος Δ. Παπαναγιώτου: Η Φθιώτις στο 21, Αθήναι 1971, σελίς 120).

Αθήναι, 20 Ιουλίου 2006
Δια την επιλογήν και αντιγραφήν / Περικλής Αστρακάς