FtS74

Γράφει και επιμελείται ο Βίκτωρ Σαμπώ,
του πολιτιστικού Συλλόγου Παλαιοχωρίου

Κωνσταντίνος Κουκκίδης – Μανόλης Γλέζος – Απόστολος Σάντος

Οφειλόμενος φόρος τιμής μας επιβάλλει να αφιερώσουμε αυτή μας τη στήλη πρώτον στην Εύζωνα Κωνσταντίνο Κουκκίδη, ο οποίος την 27η Απριλίου 1941 την ημέρα που τα Γερμανικά στρατεύματα εισήλθαν στην Αθήνα, θυσίασε τη ζωή του υπερασπιζόμενος την τιμή της Ελληνικής Σημαίας. Το λαμπρό αυτό περιστατικό που προσφέρεται για δίδαγμα το πληροφορούμεθα από την Αγγλική εφημερίδα Daily Mail της 09.06.1941με βάση ανταπόκριση από το Κάϊρο του μετέπειτα ακαδημαϊκού Νίκολας Χλάμμοντ, που έλεγε:

Κάϊρο, Κυριακή, του ειδικού απεσταλμένου μας:
Κώστα Κουκκίδης, είναι το όνομα του Έλληνα στρατιώτη που φύλαγε τη γαλανόλευκη Ελληνική σημαία στην Ακρόπολη, στην Αθήνα, όταν μία ομάδα ναζί τον πλησίασαν . Κρατούσαν τη σβάστικα στα χέρια τους.

-Κατέβασε τη σημαία, τον διέταξαν.

Ο Κώστας μη ξέροντας τη γλώσσα των, κατάλαβε. Έσφιξε τα δόντια του, έλυσε το συρματόσχοινο και αργά άρχισε να κατεβάζει τη γαλανόλευκη σημαία, ψέλνοντας τον εθνικό ύμνο της πατρίδας του. Όταν την κατέβασε, αμίλητος, …. κάρφωσε τα μάτια του στα μάτια του Γερμανού επικεφαλής και απότομα τυλίχθηκε με τη Σημαία και με ένα άλμα βρέθηκε στο κενό. Διακόσια περίπου μέτρα βάθος.

Από τότε πολλοί ερεύνησαν το πατριωτικό αυτό γεγονός και δίδουν τις μαρτυρίες τους.

Σε συνέντευξή του στην εφημερίδα «Ριζοσπάστης», στις 30.10.1990, ο Μανόλης Ναυπλιώτης αναφέρει:

Δεν τον γνώριζα. Το μόνο που θυμάμαι είναι ότι εκείνη την ημέρα ακούγαμε από το ραδιόφωνο τους Γερμανούς αξιωματικούς να αναφέρουν στον Φύρερ ότι τοποθέτησαν τη Γερμανική σημαία στην Ακρόπολη. Εκείνη, όμως, τη στιγμή, θυμάμαι, ότι δημιουργήθηκε μία σύγχυση, ένα κενό, διεκόπη για λίγο η εκπομπή. Καταλάβαμε ότι κάτι είχε γίνει.

Αργότερα θα γράψει ο Μενέλαος Λουντέμης στο βιβλίο του «Αυτοί που έφεραν τη καταχνιά»:

Θα σας πω κι΄ εγώ Δόκτορ φον Γκρέβεντιτς μια μικρή ασήμαντη ελληνική ιστορία. Όταν το 1941 ο φρουρός της δικής μας σεμνής σημαίας διατάχθηκε να την κατεβάσει, για να υψωθεί η δική σας, την κατέβασε, τυλίχθηκε μετά κι έπεσε χωρίς ηρωισμούς από το βράχο.

-Το ξέρετε; Όχι. Βλέπετε τα πιο χρήσιμα πράγματα τα μαθαίνει κανείς πάντα αργά.

Το δεύτερο γεγονός που έγινε ύστερα από τριάντα τρεις ημέρες ήταν μια παράτολμη ενέργεια, δύο φοιτητών τότε, του Μανόλη Γλέζου και του Απόστολου Σιάντου. Όταν την 30ή Μαΐου 1941αφαιρούν την μισητή σημαία με τη σβάστικα, που κυμάτιζε στην Ακρόπολη, είναι η πρώτη αντιστασιακή ενέργεια παγκόσμιας εμβέλειας και μία πράξη που εγκωμιάστηκε αργότερα ως σύνθημα αντίστασης για την σκλαβωμένη Ευρώπη, αφού μάλιστα οι Γερμανοί είχαν προσδώσει πολλαπλή συμβολική σημασία ανύψωση του λαβάρου της Νέας Ευρώπης στον ιερό βράχο.

Έπειτα από τα δύο αυτά ηρωικά περιστατικά, που δεν έχουν, νομίζω, όμοιό τους στον κόσμο, ο Χίτλερ έδωσε διαταγή η Ελληνική σημαία να τοποθετείται στο ίδιο ύψος με τη Γερμανική. Και με αυτή του την ενέργεια ήθελε να δείξει ότι μπρεί μεν να σκλάβωσε τη χώρα και τους ανθρώπους της, αλλά δεν μπόρεσε να σκλαβώσει την αδούλωτη, φιλότιμη, λεβέντικη Ελληνική ψυχή. Ενώ αντιθέτως η κατάπτιστη κατοχική κυβέρνηση του, νεώτερου Νενέκου, Γ. Τσολάκογλου, ποδοπατώντας αυτή τηναδούλωτη και φιλότιμη Ελληνική ψυχή, είχε χωρίς ντροπή και αιδώ δημοσιεύσει στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως το υπ΄αριθμόν 109 Νομοθετικό Διάταγμα περί «απαγορεύσεως συμμετοχής Ελλήνων πολιτών εις πολεμικάς εχθροπραξίας κατά των ενόπλων Γερμανικών και Ιταλικών δυνάμεων»:

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΕΙΑ

Έχοντες υπόψη το άρθρο 1 του υπ΄ αριθμόν 1 Νομοθετικού Διατάγματος της 30ής Απριλίου 1941 «περί των αρμοδιοτήτων της Κυβερνήσεως, των Υπουργών και άλλων διατάξεων», αποφασίζομεν και διατάσσομεν:

Άρθρον 1
Πας Έλλην υπήκοος διαμένων μονίμως ή προσωρινώς εν τη κατεχομένη υπό των Γερμανικών και Ιταλικών δυνάμεων χώραν, όστις συμμετέχει ή αποπειράται να συμμετάσχη εις πιθανάς εχθροπραξίας κατά των δυνάμεων τούτων, τιμωρείται με την ποινήν του θανάτου, εις ελαφροτέρας δε περιπτώσεις είναι εις την κρίσης του δικαστηρίου, με την ποινήν των προσκαίρων δεσμών ή της ειρκτής.
Εν Αθήναις τη 29 Μαϊου 1941
Το Υπουργικόν Συμβούλιον
Ο Πρόεδρος: Γ. Τσολάκογλου
Τα μέλη: Α. Λιβιεράτος, Π. Δεμέστιχας, Σ. Μουτούσης, Χ. Χατζημήτρος, Δ. Πολύζος, Ν. Μάρκου, Ιας. Παπαδόπουλος

Σβαστική ή σβάστικα και ο φοίνικας (το πουλί)

Δύο πανάρχαια ιερά και μυστηριώδη σύμβολα, που τα είχαν σεβαστεί οι αιώνες και οι δυνατοί της γης, ήλθαν τον 20ό αιώνα μ.Χ. δύο δικτάτορες να τα μετατρέψουν σε σύμβολα μίσους και αποτροπιασμού. Τα δύο αυτά σύμβολα είναι η σβαστική ή σβάστικα και ο Φοίνικας, το μυθικό πουλί.

Η σβαστική (swastika, svastika), πανάρχαιο διακοσμητικό σχέδιο ερμηνευόμενο γενικώς ως ηλιακό σύμβολο, παριστάνον σταυρόν που έχει ίσους τους τέσσερις βραχίονες και κεκαμμένους στα άκρα, ώστε να σχηματίζουν ορθές γωνίες. Η σβαστική είχε ευρυτάτη διάδοση. Απαντάται στην περίοδο του Αιγαίου πολιτισμού, που περιελάμβανε τους πολιτισμούς Μυκηναϊκό, Κυκλαδικό, Τρωϊκό, Θεσσαλικό, Μινύων και Κρητικό ή Μινωϊκό. ( Ο Αιγαίος πολιτισμός λέγεται και προελληνικός πολιτισμός, γιατί αναπτύχθηκε στον ελληνικό χώρο και γύρω απ΄ αυτόν). Σε ελληνικά αγγεία της αρχαϊκής περιόδου (1100 – 479 π.Χ.) καθώς και σε αιγυπτιακά ανάγλυφα.

Για τον φοίνικα νομίζανε ότι είχε το μέγεθος του αετού, ότι ζούσε πεντακόσια χρόνια και ότι, όταν προαισθανόταν ότι προσεγγίζει το τέλος του, έφτιαχνε φωλιά από αρωματικά ξύλα, αυτή αναφλεγομένη από τις ακτίνες του ήλιου εκαίετο, μαζί και αυτός. Από τη στάχτη, όμως, γεννιόταν άλλος φοίνικας, του οποίου πρώτη δουλειά ήταν η μεταφορά και εναπόθεση της στάχτης του πατέρα του στο ναό του Ήλιου στη μυθική π[όλη της Ηλιούπολης. Πολλές παραστάσεις του φοίνικα έχουν διασωθεί. Έλληνες και Ρωμαίοι συγγραφείς έχουν γράψει γι΄ αυτό το μύθο, ο οποίος φαίνεται ότι συμβολίζει την αθανασία της ψυχής. Άλλοι πάλι πιστεύουν ότι υποδεικνύει την αναγέννηση του έτους ή και μέγα αστρονομικό κύκλο, διάφορο του ζωδιακού. Την παράστασή του από την τέφρα του αναγεννωμένου Φοίνικα παρέλαβαν και οι νεώτεροι λαοί. Έτσι και οι Έλληνες, όταν οι περί ανασυστάσεώς των ελπίδες άρχισαν να γενικεύονται, το Φοίνικα επέλεξαν για έμβλημά τους και έθεσαν αυτόν σε σφραγίδες και νομίσματα. Τον αναγεννώμενο Φοίνικα χρησιμοποιούσε σαν σύμβολο και έμβλημά της και η Φιλική Εταιρεία, χαράζοντάς τον στη σημαία της, καθώς και η ελληνική επανάσταση του 1821.

***
Έξω και δεξιά της εκκλησίας του Αγίου Γεωργίου του Βράχου, που είναι στην οδό Στράτωνος, υπάρχει ανεπίγραφη πλάκα που θυμίζει τη θυσία του.
27.04.1941 ημέρα της εβδομάδας Κυριακή, ώρα περίπου 10:00 π.μ.

Επικεφαλής της ομάδας (απόσπασμα) ήταν ο ίλαρχος των τεθωρακισμένων Jakobi, άλλος Γερμανός αξιωματικός της ομάδας ήταν ο υπολοχαγός των SS Elonitsch.