FtS74

[Ισοκράτης: Έλληνες είναι όσοι μετέχουν της ελληνικής παιδείας]

Η παρουσία στη χώρα μας εδώ και μία δεκαετία οικονομικών προσφύγων δημιούργησε νέα δεδομένα και προβληματισμούς. Εξαθλιωμένοι συνάνθρωποί μας, κυρίως από χώρες του λεγόμενου πρώην υπαρκτού σοσιαλισμού, αναζήτησαν μία καλύτερη τύχη προσφεύγοντας στις δυτικές χώρες, ανάμεσα σ΄ αυτές και στην πατρίδα μας. Είναι γεγονός ότι πολλοί από αυτούς τους ανθρώπους που διεκδικούν στον ήλιο μοίρα, έφεραν μαζί τους και κάποιες νέες συνήθειες, αλλά δυστυχώς και εγκληματικότητα. Άλλοι από τους πρόσφυγες έπεσαν θύματα σκληρής και απάνθρωπης εκμετάλλευσης από συμπατριώτες μας. Αυτή η κακομεταχείριση των οικονομικών προσφύγων ξεκινάει από την μαύρη και φτηνή εργασία, κατά κανόνα εργασία που δεν καταδέχονται να κάνουν οι Έλληνες, και καταλήγει στην σωματεμπορία. Τα συχνά πυκνά περιστατικά που έρχονται στο φως της δημοσιότητας κάθε τρεις και λίγο πείθουν περί του λόγου το αληθές.

Στην εναγώνια προσπάθεια επιβίωσης προσπαθούν οι μετανάστες, όπως τόσοι και τόσοι Έλληνες στο παρελθόν που κατέφυγαν στην Αμερική, την Αυστραλία, την κεντρική Ευρώπη και αλλού, μοχθούν και προσπαθούν να ριζώσουν στον τόπο μας. Δεν είναι λίγοι αυτοί που ξεχωρίζουν και διαπρέπουν σε διάφορους τομείς δραστηριότητας. Στον αθλητισμό σπεύσαμε να πολιτογραφήσουμε Έλληνες αρκετούς από αυτούς μιμούμενοι τη στρουθοκάμηλο. Στη μουσική έχουμε μία έντονη παρουσία διακεκριμένων καλλιτεχνών από τη γειτονική Αλβανία και όχι μόνον. Επί τέλους στον τόπο μας επανήλθε στην αρχιτεκτονική και τις κτιριοδομικές δραστηριότητες το στοιχείο της περίτεχνης λιθοδομής και τούτο χάρις στους άξιους τεχνίτες της πέτρας από την Αλβανία.

Μέσα σε μία περίπου δεκαετία και υπό τις γνωστές «ελληνικού τύπου» προχειρότητες στον έλεγχο διακίνησης, υποδοχής και υποστήριξης των προσφύγων, οικογένειες μεταναστών ρίζωσαν στον τόπο μας και ήδη πολλά από τα παιδιά τους εντάχθηκαν στο ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα και παρά τις ανεπάρκειες στην υποστήριξη κατά την ένταξή τους, αφού πολλά από αυτά τα παιδιά δεν γνωρίζουν καν την ελληνική, καταφέρνουν να προσαρμοστούν και μάλιστα αρκετά από αυτά να αριστεύσουν. Κι΄ εδώ μας προέκυψε το πρόβλημα!

Μείζον πρόβλημα για τους υπερπατριώτες! Διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους. Διαβλέπουν τεράστιους κινδύνους με το που θα κρατήσει το αριστούχο παιδί του οικονομικού μετανάστη σαν επιβράβευση για τις επιδόσεις του στα ελληνικά γράμματα τη σημαία στην μαθητική παρέλαση. Πρόκειται για μία διαδικασία που επεκράτησε να συμβολίζει μία τιμητική διάκριση για τους μαθητές στην πατρίδα μας. Ψάχνουν για νομικά ερείσματα. Αναφέρονται στο σύνταγμα της χώρας, αναμειγνύουν την ορθοδοξία κοκ. Από την άλλη πλευρά παρατηρεί κανείς έναν κρατικό μηχανισμό και μία κυβερνώσα παράταξη που τοποθετείται ποικιλοτρόπως, με αντιφάσεις και περισπασμούς, αντιδρώντας αποσπασματικά ανάλογα με τις περιστάσεις και το κατά περίπτωση … ρεύμα των ψηφοφόρων. Το ίδιο σκηνικό στην αντιπολίτευση. Ολιγωρούν και δεν εισάγουν επί τέλους μία καλομελετημένη νομοθετική ρύθμιση για αντιμετώπιση του θέματος στο Ελληνικό Κοινοβούλιο.

Στεκόμαστε στην ευθύνη της πολιτικής ηγεσίας, γιατί στο χώρο των «υπερπατριωτών» υπάρχει ένα συνονθύλευμα οπαδών που κύριο στοιχείο της ιδεολογίας τους είναι η ξενοφοβία και ο ρατσισμός, που ξεκινάει από γνήσιους Έλληνες πατριώτες που έχουν πράγματι μελετήσει την ιστορία και τον ελληνικό πολιτισμό και προχωράει συμπεριλαμβάνοντας στους ίδιους κόλπους ακραία φασιστοειδή στοιχεία, βασιλοχουντικούς του δόγματος «Ελλάς, Ελλήνων Χριστιανών» που επιβουλεύονται την έννομη τάξη, την ελευθερία και τους δημοκρατικούς θεσμούς και κατακτήσεις μας. Οι αντιλήψεις αυτές στην καλύτερη, αγνότερη εκδοχή τους, έχουν την επικέντρωση στο ένδοξο ελληνικό παρελθόν και υποβαθμίζουν ή αγνοούν παντελώς το σήμερα και το αύριο. Πρεσβεύουν την απομόνωση της χώρας μας και την πολεμική αναμέτρηση σχεδόν με τους πάντες! Προχωρώντας, όμως, προς τα εμπρός, έστω και κατ΄ ανάγκην παρασυρόμενοι, με τους ιλιγγιώδεις ρυθμούς που μας επιβάλλει η νέα παγκοσμιοποιημένη τάξη πραγμάτων, με τη συνεχή μεταβολή των συνθηκών και όρων, ενώ κοιτάζουμε μόνον προς τα πίσω, είναι φυσικό όχι μόνον να σκοντάψουμε, αλλά και να καταστραφούμε!

Στη σημερινή απτή πραγματικότητα βλέπουμε Γερμανία και Γαλλία, τους χθεσινούς αντίπαλους που σφαγιάσθηκαν σε σκληρές αιματηρότατες πολεμικές αναμετρήσεις να προχωρούν σε πλήρη ενοποίηση με σκοπό την σύσταση ενιαίου κράτους, κεντρικού πόλου της Ευρωπαϊκής Ένωσης των 15 και αύριο των 25 χωρών μελών των 340 εκατομμυρίων κατοίκων. Όντας μέλη του χώρου αυτού, αν και ουραγός η πατρίδα μας, καλείται να αξιολογήσει και διαμορφώσει τη στάση της. Να αναγνωρίσει τους κανόνες, τους όρους και τις αξίες που διέπουν τη λειτουργία του μεγάλου αυτού κοινωνικού, πολιτικού, οικονομικού σχήματος και να προσαρμόσει τη συμπεριφορά της με ρεαλιστικούς ανταγωνιστικούς όρους, ώστε να διαγράψει ένα καλύτερο μέλλον για τα ελληνόπουλα, για τα παιδιά μας. Στο χώρο αυτόν οι μεγάλες κορώνες εθνοπατριωτικού περιεχομένου δεν έχουν απήχηση, κανένα ουσιαστικό αντίκρισμα, αν δεν προκαλούν και θυμηδία με τους κάποιους γραφικούς «υπερήφανους Έλληνες», όπως σκωπτικά τους αποκαλούν. Δεν ασχολούνται ιδιαίτερα , με όσους αλαζόνες και ανεδαφικούς περιμένουν εκτίμηση για τα φώτα που δώσανε οι πρόγονοί μας χθες στην ανθρωπότητα και οι ίδιοι «φανατικοί» νεοέλληνες επιμένουν σώνει και καλά, φορτικά και αναιτιολόγητα, να εξαργυρώσουν τους αδιαμφισβήτητους τίτλους και παράσημα σαν ξεπεσμένοι κληρονόμοι της παρακμής.

Οι ίδιοι «υπερεθνικόφρονες» παραβλέπουν πως το ίδιο σύμβολο κράτησαν και τίμησαν σε δύσκολους καιρούς σπουδαίοι φιλέλληνες που συνέδραμαν με τεράστια προσφορά στη λευτεριά της πατρίδας. Ξεχνούν πως μόλις στον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο και την εθνική μας αντίσταση δεν ήταν λίγοι οι μη χριστιανοί, -οι Εβραίοι επί παραδείγματι-, που θυσιάστηκαν για την κοινή μας πατρίδα. Ίσως, βεβαίως, δικαιολογείται η αμνησία μερικών από αυτούς, μιας και οι ίδιοι ή οι γονείς τους προτίμησαν να απέχουν από την εθελοντική στράτευση στην εθνική αντίσταση. Ξεχνούν ότι οι λεγόμενοι Αρβανίτες που αποτελούν εξέχον τμήμα της σύγχρονης κοινωνίας μας, έλκουν την καταγωγή τους από τη γειτονική Αλβανία και πολλοί εξ αυτών συνεχίζουν να ομιλούν τη δική τους διάλεκτο, αλλά αυτό δεν τους εμποδίζει να μετέχουν και να διαπρέπουν σε κάθε τομέα της κοινωνικής, οικονομικής και πολιτιστικής δραστηριότητας. Ξεχνούν αδικαιολόγητα ότι Έλληνες, περίπου μία ακόμη Ελλάδα!, είναι εγκατεσπαρμένοι σε κάθε γωνιά της υδρογείου και άλλοι από αυτούς απολαμβάνουν της ευπρεπούς υποδοχής και αποδοχής από τους ντόπιους πληθυσμούς στη δεύτερη πατρίδα τους, ενώ άλλοι υποφέρουν κάτω από βάναυση μεταχείριση και στέρηση βασικών ανθρώπινων δικαιωμάτων. Ξεχνούν ότι η Ελλάδα μεγαλούργησε, εδώ και χιλιετίες πίσω, όταν κυριάρχησε το δόγμα «Έλληνες είναι οι της ελληνικής παιδείας μετέχοντες». Οι ίδιοι δεν παραλείπουν δίκην αφιονισμένων πολεμοχαρών στρατηγών σε παραμονές αιματηρής σύρραξης και μας προτρέπουν να κηρύξουμε τον πόλεμο πότε κατά των Τούρκων, πότε κατά των Αλβανών και πότε κατά των δύστυχων γειτόνων των Σκοπίων.

Μεγάλα και παχιά λόγια για μεγάλη Ελλάδα, για μεγάλες ιδέες και βλέψεις, αλλά η ιστορία μας δίδαξε ότι δεν είναι πάντοτε αυτοί που βοήθησαν στην ανάπτυξη και προκοπή του τόπου. Αντίθετα διδαχθήκαμε με τρόπο οδυνηρό κατά την περίοδο του Α΄ Παγκοσμίου πολέμου και της μικρασιατικής καταστροφής, ότι όσο μεγάλωναν οι ιδέες, τόσο μίκραινε η Ελλάδα!

ΓΑ