FtS66

Φαίδων Πολίτης

Γλυκό παιδί, το ξέρω, / είσαι κι εσύ τρωτό, / όπως κι εγώ.
Κι όμως έρχονται στιγμές / που μου είσαι τόσο ξένο!
Πότε πια θα πάψης / να παριστάνεις / κάτι το τόσο απόμακρο, / κάτι το τόσο άλλο;

Γύρνα πίσω στην ανθρωπιά σου, / γύρνα πίσω στον εαυτό σου! / Τα ξένα πρόσωπα, / τα ξένα ρούχα, / τόσο απαίσια / απάνω σου φαντάζουν!

Κανείς νομίζει στην κηδεία / του αληθινού σου εγώ / πως παραστέκεται.
Χρυσό παιδί, γύρνα πίσω / πριν χέρι – χέρι / μ΄ ένα ξένο φτωχό / στην κηδεία / του πλούσιου εαυτού σου / παρασταθούμε.