FtS58

Στα πλαίσια της χρήσιμης συνάντησης του Δημάρχου μας με τον νέο Διοικητικό Συμβούλιο του Πολιτιστικού και Εξωραϊστικού Συλλόγου μας στο Σκαμνό, στον κατάλογο των θεμάτων περιελήφθη και το ζήτημα προστασίας του περιβάλλοντος. Πάνω και γύρω από το θέμα στο οποίο –για αποφυγή τυχόν παρεξήγησης- οι συνομιλητές έδειξαν αρκετά ευαισθητοποιημένοι, φαίνεται ότι δεν υπάρχει στην ευρύτερη κοινωνία μας η πρόοδος που πράγματι απαιτείται.

Μοιάζει με ένα παρεξηγημένο ζήτημα με το οποίο καταπιάνονται διάφοροι περίπου γραφικοί και οι αποδέκτες των μηνυμάτων εμφανίζονται λίγο-πολύ με την άποψη ότι τα μηνύματα αυτά δεν τους αφορούν, αλλά απευθύνονται σε κάποιους άλλους.

Το κακό στον τόπο μας, στην Ελλάδα έχει παραγίνει και ακριβώς αυτό το μεγάλο πρόβλημα που μας απειλεί όλους μας και πρώτα απ΄ όλα απειλεί τον κορυφαίο και σημαντικότερο κλάδο της οικονομίας μας, τον Τουρισμό. Δεν είναι λίγοι αυτοί που με βάσιμα επιχειρήματα πιστεύουν ότι η έλλειψη σεβασμού στο περιβάλλον, σύντομα –και αν το φοβερό αυτό φαινόμενο με την ένταση και την έκταση που παίρνει στην Ελλάδα- θα απομακρύνει τους τουρίστες από τη χώρα μας. Πολλοί είναι αυτοί που ισχυρίζονται ότι ο σεβασμός και η προστασία του περιβάλλοντος είναι πρώτα και κύρια βασική μέριμνα και ευθύνη για μας τους ίδιους και τα παιδιά μας. Είναι υπόθεση αυτής της ίδιας της επιβίωσής μας μιας και πριονίζουμε το κλαδί στο οποίο στεκόμαστε, αλλά αυτό φαίνεται ότι δεν είναι αρκετά πειστικό επιχείρημα. Όταν θα αδειάσουν τα ταμεία του δημοσίου από τον πακτωλό των φόρων που εισπράττονται αμέσως ή εμμέσως από την τουριστική μας βιομηχανία (18% του ΑΕΠ= Ακαθάριστου Εθνικού Προϊόντος), όταν μείνουν άνεργοι οι εκατοντάδες χιλιάδες (περίπου 700.000) εργαζόμενοι στον κλάδο αυτό με άμεση, όσο και δραματική επίπτωση στα αντίστοιχα νοικοκυριά, τότε το μήνυμα μπορεί να περάσει, πλην όμως αυτό θα γίνει με τρόπο δραματικό, οδυνηρό και πιθανόν αναπότρεπτο.

Η ατζέντα 21 του Ρίο στο 1992 έθεσε μερικές αρχές σε παγκόσμιο επίπεδο. Πράγματι η απειλή ξεκινάει για το σύνολο του πλανήτη Γη, για το κοινό μας σπίτι με την γνωστή μας τρύπα του όζοντος που προξενήται από τη βιομηχανική χρήση συγκεκριμένων βλαβερών υλικών που παρά τις συστάσεις των ειδικών δεν φαίνεται να υπάρχει ικανοποιητική πειθαρχία από τις χώρες μέλη της παγκόσμιας κοινότητας με πρώτη τις ΗΠΑ. Παρεπόμενη συνέπεια είναι η υπερθέρμανση του πλανήτη, η δραματική αλλαγή των κλιματολογικών συνθηκών, η εκδήλωση αιφνίδιων και ακραίων καιρικών φαινομένων με πολυποίκιλες καταστροφές στη χλωρίδα και πανίδα και του συνολικού βιοσυστήματος, το λιώσιμο των πάγων στους πόλους της Γης και η άνοδος της στάθμης των θαλασσών που θα εξαφάνιση μεγάλης εκτάσεις κατοικημένης ή καλλιεργούμενης σήμερα γης, ενώ η ξηρασία θα ερημοποιήσεις μεγάλα τμήματα των χωρών της νότιας Ευρώπης δηλ. και της πατρίδας μας.

Κοντά σ΄ αυτές τις φοβερές απειλές, ήρθαν μόλις και στη γειτονιά μας με υποψίες να έχουμε ήδη συγκεκριμένα κρούσματα και στη χώρα μας από τη χρήση βλαβερών υλικών και ουσιών για τις πολεμικές επιχειρήσεις, όπως για παράδειγμα οι βόμβες απεμπλουτισμένου ουρανίου που χρησιμοποιήθηκαν πρόσφατα στο Κόσσοβο και συγκλονίζουν τις ευρωπαϊκές χώρες μιας και οι στρατιώτες που επέστρεψαν εκεί αντιμετωπίζουν προβλήματα καρκίνου με έντονη την πιθανολόγηση ότι σχετίζονται με μόλυνσή τους στο χώρο των πολεμικών συγκρούσεων της γειτονιάς μας. Από κοντά πάει το πρόβλημα με τους Έλληνες φοιτητές που σπούδαζαν την κρίσιμη περίοδο στις χώρες της Γιουγκοσλαβίας ή τους ίδιους τους δύστυχους κατοίκους της, μηδ΄ εξαιρουμένων και των αλβανόφωνων Κοσσοβάρων, υπέρ των οποίων, υποτίθεται, έγινε η φοβερή αυτή σύρραξη.

Στην Πατρίδα μας δεν έχουμε πυρηνικές εγκαταστάσεις αλλά αντιμετωπίζουμε τον κίνδυνο από άλλες παρόμοιες εγκαταστάσεις, όπως αυτές του Τσερμόμπιλ, εδώ και χρόνια που μετά το ατύχημα, έπληξε όχι μόνον την γύρω περιοχή, αλλά και μακρινότερες χώρες, όπως η δική μας και η Σουηδία, μιας και οι ρίποι μεταφέρθηκαν με τον αέρα και τη βροχή. Τις συνέπειες με την έξαρση των καρκινογόνων νοσημάτων σε περίοδο 5-10 ετών μετά το ατύχημα τις γνωρίζει η ελληνική κοινωνία και πιστοποίησαν οι επιστήμονες.

Τα σημεία στα οποία έχουμε άμεση ευθύνη στον τόπο μας είναι η ρύπανση των θαλασσών και των ακτών με τα ναυτικά ατυχήματα που δυστυχώς είναι αλλεπάλληλα επειδή είμαστε χώρα με μεγάλες ακτές και τον μεγαλύτερο αριθμό νησιών στην Ευρώπη. Η άλλη μάστιγα είναι η πυρκαγιές που κατατρώνε τα δάση μας με όλα τα συμπαρομαρτούντα φαινόμενα ορατά ή ερευνητέα. Με το ρόλο και τις ευθύνες ενός ολόκληρου πλέγματος αντικοινωνικής συμπεριφοράς, ψυχασθενών, μέχρι και των δόλιων σκοπιμοτήτων που οικοπεδοποίησης δασικών εκτάσεων κττ. Η επιχειρούμενη αναδάσωση με κάμποσα προσκοπάκια ή σχολιαρόπαιδα που γίνεται εδώ και κει, για μας δείξει η τηλεόραση, μοιάζει με κόκκο στην άμμο, αφού οι καταστροφές εξελίσσονται με πολύ μεγαλύτερο, γεωμετρικό ρυθμό.

Το σκουπιδαριό που κατακλύζει τους δημόσιους χώρους της πατρίδας μας, σε όλο το μήκος και πλάτος των οδικών εθνικών. νομαρχιακών ή δημοτικών δικτύων, ακόμη και στις εισόδους ή εξόδους της χώρας μας στα διάφορα αεροδρόμια ή λιμάνια, τους σιδηροδρομικούς σταθμούς, τους σταθμούς των ΚΤΕΛ δείχνουν το μέτρο μιας αθλιότητας που μας βγάζει από το επίπεδο των ευρωπαϊκών χωρών με τις οποίες, τώρα πλέον και με το ίδιο νόμισμα, φιλοδοξούμε να συμπορευτούμε και μας εντάσσουν μαζί με κάποιες τριτοκοσμικές, τύπου Μπαγκλαντές κττ.

Η πρόοδος που έχει συντελεσθεί στην ελληνική κοινωνία, σ’ αυτό εδώ το κεφάλαιο είναι πολύ μικρή. Οι μεγαλύτεροι από μας θυμόμαστε ασφαλώς ότι στα πράτα μεταπολεμικά χρόνια υπήρχε στα μέσα μαζικής μεταφοράς επιβατών, στα λεωφορεία κλπ η ενδεικτική πινακίδα «απαγορεύεται το πτύειν». Αυτό το πρόβλημα φαίνεται ΄τι έχει έκλειψη και δεν χρειάζεται πλέον να γίνονται τέτοιες συστάσεις στον συνεπιβάτη μας, στον συνάνθρωπό μας. Τι γίνεται όμως με τα χαρτιά, τα αποτσίγαρα, τα πλαστικά μπουκάλια, τα πάσης φύσεως απορρίμματα που τα πετούν οι νεοέλληνες δεξιά και αριστερά χωρίς ίχνος ντροπής;

Η υπόθεση της ανακύκλωσης των υλικών προς την κατεύθυνση υποστήριξης μιας αειφόρου ανάπτυξης και περιστολής της σπατάλης των φυσικών αποθεμάτων, παραμένει ακόμη σαν υπόθεση για λίγους ρομαντικούς, αν όχι γραφικούς και ενδεχομένους μωρόχαβλους! Ελάχιστοι είναι οι Δήμοι στη χώρα μας που προχώρησαν σε ένα ολοκληρωμένο σύστημα ανακύκλωσης των υλικών: Των μετάλλων, του γυαλιού, του χαρτιού, του πλαστικού (που έχει και τις μεγαλύτερες δυσμενείς συνέπειες σε βάρος του περιβάλλοντος μιας και χρειάζεται πάνω από 200 χρόνια για να λιώσει και να αφομοιωθεί από το έδαφος και ακόμη να συσχετίσουμε εδώ ότι τα σωματίδια του απεμπλουτισμένου ουρανίου χρειάζονται πάνω από 4.500.000 χρόνια να αφομοιωθούν από το περιβάλλον).

Το κλειδί στην υπόθεση αυτή, μας λένε οι ειδικοί από την Ευρώπη, βρίσκεται στην κεντρική εξουσία της κάθε χώρας θέλοντας με τον τρόπο αυτό να δείξουν ότι το θέμα είναι πολύ σοβαρό και δύσκολο, χρειάζεται έναν τεράστιο συντονισμό και μεγάλη καμπάνια ευαισθητοποίησης του κοινού. Για μεγάλα διαστήματα, εδώ και πολλά χρόνια η Σουηδική τηλεόραση έδειχνε το Βασιλιά τους να μεταφέρει τα προς ανακύκλωση υλικά στους ξεχωριστούς κάδους για να δουν με τον τρόπο αυτό οι απαίδευτοι και αντικοινωνικοί την άλλη, την καλύτερη εκδοχή.

Η κρατική μηχανή έχει να ξεκινήσει το έργο αυτό με μεγάλο βαθμό προτεραιότητας και τη διάθεση αντίστοιχα σημαντικών πόρων. Έχει να συντονίσει τη δράσει πολλών αρχών και Υπουργείων και να θεσπίσει μέτρα. Παράδειγμα

Το Υπουργείο Περιβάλλοντος να θεσμοθετήσει, κωδικοποιήσει τα μέτρα σε ολόκληρο το φάσμα για την προστασία της χλωρίδας, πανίδας, υδάτων στη θάλασσα, τις λίμνες, τους ποταμούς, και να παρακολουθήσει τις ειδικότερες ευθύνες άλλων Υπουργείων προς την ίδια κατεύθυνση.

¨όπως, το Υπουργείο Εσωτερικών, το λεγόμενο σήμερα Δημόσιας Διοίκησης και Αποκέντρωσης στην αρμοδιότητα του οποίου είναι οι ΟΤΑ (=Οργανισμοί Τοπικής Αυτοδιοίκησης) για ενιαίο σύστημα και συμβατό μηχανικό και μηχανολογικό εξοπλισμό αποκομιδής, διαλογής των προς ανακύκλωση υλικών, διαχείρισης των απορριμμάτων, των χώρων ταφής (βλ. Κουρουπιτό στα Χανιά με τα τεράστια πρόστιμα που μας επέβαλαν οι αρχές της ΕΕ για να σημειώσουν και το πόσο ανίκανοι είμαστε).

Το Υπουργείο Δημοσίων έργων που δεν θα πρέπει να περιορίζεται στη είσπραξη των διοδίων, αλλά και να φροντίζει την καθαριότητα του Εθνικού Οδικού και επαρχιακού δικτύου

Το Υπουργείο Εμπορικής Ναυτιλίας να ασχοληθεί συστηματικότερα με την καθαριότητα των ακτών και θαλασσών, την καθαριότητα και στοιχειώδη πολισμό υγιεινής στα λιμάνια επιβίβασης και αποβίβασης των επιβατών.

Το Υπουργείο Πολιτισμού που εισπράττει σημαντικά ποσά εισόδων στα Μουσεία και αρχαιολογικούς χώρους για να πληρώνει τους φύλακες που κάθε τρεις και λίγο απεργούν και εμποδίζουν τους επισκέπτες μας που έρχονται από τα πέρατα της οικουμένης να προσκυνήσουν τα μοναδικά μας μνημεία και τελικά αφήνονται ακόμα και κύρια σημεία με μεγάλη επισκεψιμότητα μα κολυμπούν στα σκουπίδια τριγύρω από τους χώρους αυτούς ή άλλοι μένουν στην αφάνεια αναξιοποίητοι.

Το Υπουργείο Συγκοινωνιών για να φροντίσει την καθαριότητα στα αεροδρόμια και τους σταθμούς των χερσαίων μεταφορικών μέσων (πούλμαν. σιδηρόδρομος). Επειδή οι τουαλέτες σ΄ αυτούς τους χώρους θυμίζουν στρατόπεδο με πλήθος νεοσύλλεκτων, αποφασίσθηκε –για όσους δεν το γνωρίζουν, το σύγχρονο μετρό της Αθήνας, να μην έχει τουαλέτες και στο υπερσύγχρονο αεροδρόμιο των Σπάτων να υπάρχουν ελάχιστες τουαλέτες!)

Το Υπουργείο παιδείας να εντάξει στο πρόγραμμά του, πιθανό στο μάθημα της παρκετίνης ή οικιακής οικονομίας, όπως το λένε, βασικά στοιχεία ευασθητοποίησης των Ελληνοπαίδων σε θέματα σεβασμού και προστασίας του περιβάλλοντος.

Το Υπουργείο Δημόσιας Τάξης, αποβάλλοντας το σύνδρομο του Παττακού (ήταν αυτός που επί χούντας επέβαλε πρόστιμα σε όσους ρύπαιναν το περιβάλλον πετώντας στο δρόμο τα αποτσίγαρά τους, χαρτιά, το πακέτο των τσιγάρων τους).

Ας το κάνουμε αυτό έστω και εν όψει της μεγάλης διοργάνωσης των Ολυμπιακών Αγώνων που σε λίγο θα δείξει με τη φοβερή προβολή στα πέρατα της οικουμένης ποιοι είναι οι Νεοέλληνες.