FtS52
υπό Γεωργίου Αστρακά
Τον περασμένο Οκτώβριο με τη σύζυγό μου Ελένη ταξιδέψαμε στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής. Συγκεκριμένα μεταβήκαμε στη Βοστώνη και επισκεφθήκαμε το γιο μας Λουκά, που εργάζεται ως ερευνητής στο Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ.
Μεταξύ των άλλων, που επισκεφθήκαμε -και η Βοστώνη, να σημειωθεί έχει πολλά και αξιόλογα μέρη να επισκεφθεί κανείς- επισκεφθήκαμε και την ορθόδοξη Εκκλησία στο Somerville, που τιμάται στην κοίμηση της Θεοτόκου. Το Somerville είναι μία περιοχή της Βοστώνης, όχι πολύ μακριά από το κέντρο, που είναι πάρα πολύ όμορφη, διότι σε μεγάλο ποσοστό τα σπίτια των κατοίκων είναι ξύλινα, λόγω του ότι το ψύχος κατά το χειμώνα είναι δριμύ και οι χιονοπτώσεις πυκνές. Η αρχιτεκτονική καθαρά βικτωριανή, προσαρμοσμένη όμως, στις τοπικές συνθήκες. Το αισθητικό αποτέλεσμα υπέροχο και, θα έλεγα, σε αρκετές περιπτώσεις γοητευτικό.
Στην εκκλησία λοιπόν της Κοίμησης της Θεοτόκου, όπου εκκλησιαστήκαμε δύο Κυριακές, μας δόθηκε η ευκαιρία να γνωρίσουμε πάρα πολλούς πατριώτες μεταξύ των οποίων πρώτον και καλύτερον τον Ιερέα του Ναού, τον Πατέρα Κώστα Κωνσταντίνου. Από όσα είδαμε και κυρίως από όσα βιώσαμε κατά την ώρα της τελέσεως της θείας λειτουργίας, μείναμε κυριολεκτικά έκπληκτοι, αλλά ταυτόχρονα και πολύ υπερήφανοι. Οι Έλληνες στην ξενιτειά είναι μοναδικοί και υπέροχοι. Στην ξένη γη υποχωρούν τα πάθη και οι μικρότητες και στο προσκήνιο της ζωής αναδύονται οι αρετές της φυλής μας ως αγάπη και φιλαλληλία, ως στοργή και ενδιαφέρον για τον Έλληνα από τις Κυκλάδες ή από τα Δωδεκάνησα, για τον Έλληνα από την ορεινή Αρκαδία ή από την Ηπειρο και τη Μακεδονία. Όλοι εκεί, υπό τη σκέπη και τη φροντίδα της Εκκλησίας, είναι μία οικογένεια, συνεκτικός δεσμός της οποίας είναι η κοινή καταγωγή και το ομόδοξο φρόνημα. Η ορθόδοξη πίστη τους ενώνει και τους ενισχύει. Ο Πατέρας Κώστας (ο Παπα-Κώστας, όπως θα λέγαμε εμείς εδώ στη Μητρόπολη) είναι “ο καλός ποιμήν”, ό οποίος την ψυχήν αυτού τίθησι υπέρ των προβάτων!!
Όταν τελείται η θεία λειτουργία το εκκλησίασμα μετέχει ψυχή τε και σώματι στα θεία δρώμενα. Άκρα ησυχία βασιλεύει εντός του Ναού. Ακούγεται μόνο ο ιερεύς και οι ιεροψάλτες ή η χορωδία, που συνοδεύεται και από αρμόνιο. Τα πάντα τελούνται ευσχημόνως και κατά τάξη. Η ευλάβεια των πιστών πασίδηλη. Η συμμετοχή στη μυστηριακή ζωή, ως σχέση κοινωνίας και αγάπης, εξόφθαλμη. Εντυπωσιάζεται πράγματι κανείς, όταν βλέπει και παρακολουθεί την ορθόδοξη Εκκλησία να σημειώνει τέτοιου είδους πνευματική πρόοδο και εξέλιξη. Είναι ευοίωνα σημεία των καιρών για τον απόδημο Ελληνισμό και την ομογένεια γενικά, σ΄αυτή τη μεγάλη χώρα, που σήμερα, όπως έχει διαμορφωθεί, οι συσχετισμοί των κρατών και οι αλληλεξαρτήσεις, παίζουν τον πρώτο και βασικό ρόλο στις διεθνείς εξελίξεις.
Ο Πατέρας Κώστας δεν είναι μόνον ένας καλός κληρικός, που διακρίνεται για την ευλάβεια και το ορθόδοξο ιερατικό ήθος. Είναι ταυτόχρονα και ένας καλά καταρτισμένος ορθόδοξος θεολόγος, που δεν επιτρέπει στον εαυτό του να εφησυχάζει με την εκπλήρωση μόνον της ποιμαντικής του αποστολής. Παράλληλα ασχολείται και με τη θεολογική μελέτη και συγγραφή. Τον περασμένο Ιούνιο ανακηρύχτηκε παμψηφεί διδάκτωρ της Θεολογικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, υποβάλλοντας τη διδακτορική του διατριβή: Θεόδωρος Μοψουεστίας: Η περί το πρόσωπον και το έργον αυτού έρις. Ήδη, απ΄ότι πληροφορήθηκα, ασχολείται και με τη σύνταξη ετέρας διδακτορικής διατριβής, την οποία θα υποβάλει στη Θεολογική Σχολή του Τιμίου Σταυρού της Βοστώνης. Ακάματος και πάντα ορεξάτος ο Πατέρας Κώστας υπηρετεί και τα θεολογικά γράμματα με τρόπο επιτυχή και υποδειγματικό.
Στις 14 Νοεμβρίου 1999 στην αίθουσα τελετών και εστιάσεων της Ενορίας του (βρίσκεται στο ίδιο οικοδομικό συγκρότημα του Ναού) έγινε τιμητική εκδήλωση προκειμένου να εορτασθεί το γεγονός της ανακηρύξεώς του, ως διδάκτορα της Θεολογίας. Η ατμόσφαιρα ήταν έκδηλα χαρμόσυνη. Οι πιστοί, τα πνευματικά παιδιά του Παπα-Κώστα, πέταγαν από τη χαρά τους, διότι ο ιερέας τους σημείωσε αυτήν την πρόοδο και κατατάχθηκε στη χορεία των διδασκάλων της Θεολογίας. Εκφωνήθηκαν λόγοι επαινετικοί. Δημιουργήθηκε ατμόσφαιρα ζεστή όπου η αγάπη προς το πρόσωπο του ποιμένα εκδηλωνόταν αφειδώλευτα και άμεσα. Ωραίες στιγμές και αλησμόνητες για όλους μας!
Προσωπικά συγκινήθηκα από το λόγο, που εκφώνησε η κα Ειρήνη Σπλαγκούνια, η οποία τυγχάνει Διευθύντρια του Ελληνικού Σχολείου της Κοιμήσεως της Θεοτόκου στο Somerville. Πρόκειται για εκλεκτή Ελληνίδα, που η απλότητά της και η αρχοντιά της σε κατακτούν από την πρώτη στιγμή. Κατάγεται από τα Δωδεκάνησα και τα ελληνικά της είναι άψογα από κάθε άποψη. Ας την απολαύσουμε. Θα μας παρουσιάσει ανάγλυφη την προσωπικότητα του Πατέρα Κώστα. Θα μάθουμε πολλά περισσότερα από όσα κατέγραψε ως τώρα το δικό μου κοντύλι:
Κυρίες και Κύριοι,
η σημερινή μέρα έχει ιδιαίτερη σημασία για τον Πατέρα Κώστα και την οικογένειά του, γι΄αυτό η πρεσβυτέρα Ευγενία, η πιστή και αφοσιωμένη σύζυγός του ετοίμασε τη σημερινή δεξίωση, για να μοιρασθούν μαζί μ΄εμάς, τη χριστιανική οικογένεια, τη χαρά και υπερηφάνεια τους, γιατί ο Πατήρ Κώστας, όπως πολλοί από εμάς ξέρουμε, τον περασμένο Ιούνιο πήρε το Doctorate, το διδακτορικό του. Επίσης τον ερχόμενο μήνα κλείνει άξια 20 χρόνια ιερατείας και αφοσίωσης στον «αμπελώνα του Κυρίου».
Fr. Κώστας Κωνσταντίνου Ph.D.
Ο πατήρ Κώστας γεννήθηκε στην Αναρίτα της Πάφου στην όμορφη Κύπρο το 1948. Ολόκληρη η οικογένειά του μετανάστευσε στον Καναδά, όταν ο Πατήρ Κώστας ήταν 17 χρονών, και συμπλήρωσε τα Γυμνασιακά του μαθήματα στο Τορόντο, έστω κι΄αν δεν ήξερε καθόλου αγγλικά.
Όσο ο Πατήρ Κώστας θυμάται, η επιθυμία του ήταν να γίνει ιερέας. Στο Τορόντο του προσφέρθηκε μία υποτροφία από το εκεί Πανεπιστήμιο για κλασσικές σπουδές, όμως την απέρριψε και ήρθε στη Θεολογική μας Σχολή, εδώ, στο Μπρούκλιν για να σπουδάσει Θεολογία και να προετοιμαστεί για την ιεροσύνη. Το 1970 αποφοίτησε από το Ελληνικό Κολλέγιο με διάκριση στις σπουδές του στη Θεολογία, στα Ελληνικά, Αγγλικά και την Αμερικάνικη Ιστορία. Κατόπιν έφυγε για τη Θεσσαλονίκη για να σπουδάσει στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεολογία. Ο πατέρας του, που τον ήθελε γιατρό, είπε σε όλους τους συγγενείς πως ήταν στη Γερμανία για να σπουδάσει γιατρός, κι΄ όταν ο Πατήρ Κώστας γύρισε για τις καλοκαιρινές διακοπές του στο σπίτι, οι συγγενείς ερχόντουσαν να τους δώσει ιατρικές συμβουλές. Αλλά! Όταν πάλι χειροτονήθηκε ιερέας ο πατέρας με το ίδιο καμάρι πήγαινε στις εκκλησίες, που υπηρετούσε, και σύστηνε τον εαυτό του: “I am the Father of the Father”.
Ο Πατήρ Κώστας απεφοίτησε από το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο το 1975 και ήθελε να μείνει άγαμος και να ακολουθήσει την ανώτατη ιερατική ιεραρχεία, όπως άλλωστε και όλοι οι συγγενείς του περίμεναν και να πάρει το όνομα «Μακάριος» του μακαριστού περίφημου Αρχιεπισκόπου Κύπρου, που διαδραμάτισε τόσο σπουδαίο ρόλο στη Κυπριακή ιστορία. Αλλά δεν έγινε αυτό βέβαια. Ο επίσκπος το Toronto ήθελε να τον κρατήσει στην διακονία του για 5 χρόνια σαν διάκονο, αλλά ο Πατήρ Κώστας προτίμησε να πάει στην Πολιτεία του Quebec, κοντά στον αδελφό του και την οικογένειά του. Έμαθε γαλλικά και παρακολούθησε το μάθημα Χριστολογία στο Πανεπιστήμιο Laval, σαν doctoral student. Το 1977 σε μία επίσκεψη που έκανε στην αδελφή του στο San Diego της Καλιφόρνιας συνάντησε την πρεσβυτέρα Ευγενία, και παντρεύτηκαν τον Ιούλιο του 1979. Πριν τελειώσει τις διδακτορικές του σπουδές χειροτονήθηκε διάκονος στις 2 Δεκεμβρίου και μία εβδομάδα αργότερα, στις 9 Δεκεμβρίου, ιερέας. Υπηρέτησε στην πρώτη του ενορία στο Sacramento και ακολούθως σε δύο άλλες ενορίες. Το 1992 ήρθε στο Somerville.
Βέβαια η Βοστόνη σαν πανεπιστημιούπολη που είναι έκανε τον Πατέρα Κώστα να θυμηθεί να αποτελειώσει το Διδακτορικό του, που είναι ένα πολύ δύσκολο και πολύπλοκο καθήκον γι΄αυτούς που επιθυμούν να το αποκτήσουν. Και όχι μόνον το έγραψε, αλλά το έγραψε και στην καθαρεύουσα κάτι που τώρα πια δεν το προτιμούν οι υποψήφιοι. Ο τίτλος του διδακτορικού ήταν: Θεόδωρος Μοψουεστίας: η περί το πρόσωπον και έργον αυτού έρις, δηλαδή διαμάχη. Ο Θεόδωρος ήταν ένας φίλος του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου που έζησε τον 4ον αιώνα και υπήρξε επίσκοπος Μοψουεστίας. Ο Πατήρ Κώστας έπρεπε να περιμένει για τέσσερα χρόνια μέχρι η Σύγκλητος των καθηγητών τον φωνάξει για να τον εξετάσει. Επί τέλους τον περασμένο Ιούνιο με ομόφωνη ψήφο όλων των καθηγητών, πέρασε τις εξετάσεις και πήρε το διδακτορικό του. Εξ ονόματος ολοκλήρου της κοινότητας και ιδιαίτερα των γονιών, των μαθητών και των διδασκαλισσών της Κοιμήσεως της Θεοτόκου σας συγχαίρουμε Πάτερ! Συγχαρητήρια και πάντα άξιος!
Είναι απίστευτο πάντως πόσο γρήγορα πέρασαν τα επτά χρόνια που ο Πατήρ Κώστας είναι κοντά μας. Κι όμως έτσι είναι. Θυμάμαι τον Χρίστο μικρούλι να τρέχει εδώ στην αίθουσα με τα άλλα παιδάκια τότε… Τώρα είναι ολόκληρο παλικάρι.
Γεγονότα που σημάδεψαν τη ζωή της εκκλησλιας και της κοινότητάς μας συνέβησαν, όπως και τη ζωή και τη σταδιοδρομία του Πατρός Κώστα και την οικογένειά του. Ομως με τη βοήθεια του Θεού και την καλή θέληση των ανθρώπων, όλα ξεπεράσθηκαν και η ηρεμία και η χαρά γύρισε πάλι κοντά μας, στην Κοινότητά μας.
Σαν εκπρόσωπος του Ελληνικού μας Σχολείου, έχω να θυμάμαι μόνον καλές πλευρές και τα καλά αισθήματα του Πατρός Κώστα. Ηρεμος και υπομονετικός με τα παιδιά καθιαίρωσε την ομαδική εξομολόγηση πριν τις γιορτές, την Θεία Κοινωνία όποτε το παρεκκλήσι είχε τις τόσο κατανυκτικές ακολουθίες, με λειτουργίες και εσπερινούς, με τα κηρύγματα που το περιεχόμενό τους απευθύνεται στην παιδική τους αντίληψη, και προ πάντων για την υπομονή του, που πρέπει κατά μεγάλο μέρος, να οφείλεται στο ότι κι΄εκείνος έχει ένα παιδί στην ηλικία των παιδιών μας.
Καλός προϊστάμενος και συνεργάτης, προσπαθεί να βοηθήσει, όπου μπορεί, και πάνω απ΄όλα θερμός πατριώτης και άξιος Ελληνας.
Αξια σύντροφός του η πρεσβυτέρα Ευγενία, μία αξιόλογη επιστήμων και άρτια καταρτισμένη μουσικός, συμπληρώνουν ο ένας τον άλλον και προ πάντων αντάξια υπηρετούν το ποίμνιο που ο Θεός τους εμπιστεύθηκε.
Γι΄αυτά τα επτά χρόνια προσπαθειών και αγάπης σας λέω απλά ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ!
Δεν νομίζω πως χρειάζεται να προσθέσει κανείς τίποτα παραπάνω από όσα μας εξέθεσε η κα Σπλαγκούνια, για τον καλό ιερέα, τον πιστό υπηρέτη του Θεού. Μία παράκληση μόνο προς τον Κύριο: Γίνε οικτίρμων και πολυεύσπλαχνος Κύριε προς τον ορθόδοξο λαό σου και χάρισέ του ιερείς σαν τον Πατέρα Κωνσταντίνο, για να υμνούν και να δοξολογούν, με την αγάπη τους, το πάντιμο και μεγαλοπρεπές ονόμά σου!