FtS42
Μέσα Μαρτίου 1998, Σαββατοκύριακο και οι Ελληνες πληροφορούνται από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης και μάλιστα με αυθεντική πληροφόρηση από περιχαρή κυβερνητικά στελέχη ότι η δραχμή “αναποσαρμώζεται” έναντι των λοιπών νομισμάτων μειώνοντας την ισοτιμία της κατά 14%. Οι αρμόδιοι, με το ίδιο πάντα εορταστικό στύλ, εξηγούν ότι με την αναπροσαρμογή αυτή της ισοτιμίας της δραχμής επιτυγχάνεται η είσοδος του νομίσματός μας στο σύστημα των Συναλλαγματικών Ισοτιμιών της ΕΕ. Αυτή η εξέλιξη -πάντα κατά τα χαρμόσυνα μυνήματα των ιθυνόντων του τόπου μας- αποτελεί τον προθάλαμο για την είσοδο της χώρας μας στην ΟΝΕ (= οικονομική / νομισματική ενοποίηση).
Ο μέσος Ελληνας εισπράττει τα μυνήματα αυτά, προσπαθεί να τα αποκωδικοποιήσει και ευρίσκεται σε αμηχανία. Αλλος, περισσότερο μιμούμενος τους ηγέτες μας, αρχίζει να πανηγυρίζει. Αλλος περισσότερο ενθουσιώδης διαμαρτύρεται: “Μα, χάθηκε ο κόσμος να προχωρήσουμε σε μία ακόμη πιο γενναία αναπροσαρμογή της τάξεως του 30 – 40 % για να το ευχαρεστηθούμε ακόμη περισσότερο;” Αλλος πάλι αξιοποιώντας και τις σχετικές πληροφορίες από τα Ευρωπαϊκά τεκταινόμενα, αποφαίνεται με έπαρση: “Επί τέλους, μόνο οι Ιταλοί και οι Ισπανοί ξέρουν να κάνουν υποτίμηση στο νόμισμά τους;” Ακόμη κάποιος άλλος προσθέτει με αίσθηση δικαίωσης: “Ηρθε η ώρα να εισακουσθεί η υπόδειξη του τάδε πολιτικού σχηματισμού της χώρας μας, που εδώ και καιρό επέμεινε σ αυτή τη γραμμή της υποτίμησης ή “επιθετικής” διολίσθησης της δραχμής!”
Λυπούμαστε, αγαπητές φίλες και φίλοι, που θα διαφωνήσουμε με όλες τις παραπάνω θέσεις!
Ακόμη και με τη χρήση των λέξεων διαφωνούμε. Πρόκειται για υποτίμηση της δραχμής. Αυτός είναι ο σωστός όρος. Κρίμα που αποφεύγεται η αλήθεια. Φοβούμαστε ότι η απόκρυψη της αλήθειας δεν μπορεί να μας κάνει καλό. “Ο, τι είναι αληθές, είναι και εθνικό” αποφάνθηκε ο εθνικός μας ποιητής. Χρέος έχουμε να λέμε την αλήθεια ακόμη κι αν μας πληγώνει! Η αλήθεια οδηγεί στη σωστή διάγνωση και παραπέρα στη σωστή θεραπεία. Με παραπληροφόρηση και διαστρέβλωση της κλινικής εικόνας του ασθενή, δεν μπορεί να ακολουθήσει η σωστή θεραπευτική αγωγή. Εάν δεν λέμε την αλήθεια για το γεγονός καθ εαυτό, εκτός από την υποτίμηση της δραχμής, έχουμε ως συνεπακόλουθη συνέπεια και την υποτίμηση της νοημοσύνης των Ελλήνων.
Η είσοδος στο Σύστημα Συναλλαγματικών Ισοτιμιών δεν προϋποθέτει υποτίμηση των εθνικών νομισμάτων που εισέρχονται σ αυτό! Υποτιμήθηκε το Μάρκο, το Φιορίνι, το Γαλλικό Φράγκο κλπ όταν εισήλθαν στο σύστημα; Είναι ατυχές να επικαλείται κανείς την υποτίμηση της ιταλικής λιρέττας και της ισπανικής πεσέτας που πάντως δεν έγιναν στο παρελθόν εν όψει της εισόδου των στο Σύστημα Συναλλαγματικών Ισοτιμιών. Οι χώρες αυτές διαθέτουν ισχυρή βιομηχανία της οποίας τα προϊόντα χρειάσθηκε να ισχυροποιηθούν ως εξαγώγιμα προϊόντα. Στην Ελλάδα δεν έχουμε Βιομηχανία παρά τις πολιποίκιλες ενισχύσεις του κρατικού προϋπολογισμού, εδώ και δεκαετίες. Ελάχιστες οι εξαιρέσεις ανταγωνιστικών επιχειρήσεων. Ο κανόνας θέλει στον τόπο μας πλούσιους βιομήχανους και όχι ισχυρές επιχειρήσεις που θα βοηθήσουν τη χώρα μας, στην αντιμετώπιση της ανεργίας, στο πρόβλημα του συναλλάγματος με τις εξαγωγές αγαθών και την αλληεξαρτώμενη ανακούφιση του εμπορικού μας ισοζυγίου.
Ο μέσος Ελληνας γνωρίζει ότι το εμπορικό μας Ισοζύγιο είναι ελλειματικό σε βάρος της χώρας μας. Δηλ. εισάγουμε πολύ περισσότερα αγαθά, απ όσα εξάγουμε. Ακόμη και στο σούπερ μάρκετ που πηγαίνει ο Ελληνας καταναλωτής, γνωρίζει ότι οι περισσότερες κονσέρβες, τα περισσότερα κρεατικά κλπ, είναι εισαγώμενα.
Αντίθετα στη χώρα μας υπάρχει εξ αιτίας ανεύθυνων επιλογών των κατά καιρούς Κυβερνήσεών μας ένα τεράστιο χρέος που φθάνει τα 40 τρις δρχ. Ας κάνουμε το λογαριασμό τώρα να δούμε με μία και μόνη κίνηση, που τόση χαρά προκάλεσε σε κυβερνητικά στελέχη, δηλ. το 14%, πόσο αυξήθηκε αυτό το … καπέλο. Μόλις λίγες μέρες πριν την υποτίμηση, να σκεφθεί κανείς, σημειώθηκε και ένα χαρακτηριστικό … αυτογκόλ των ιθυνόντων, που συνήψαν σημαντικό δάνειο σε δολλάρια!
Ο απλός Ελληνας πολίτης μπερδεύεται και δεν αντιλαμβάνεται γιατί πρέπει να χαίρεται με την υποτίμηση, αφού βλέπει τα αγαθά να γίνονται ακριβώτερα, είτε γιατί είναι εισαγώμενα, είτε γιατί σ αυτά περιλαμβάνονται εισαγώμενες ύλες, είτε γιατί μερικές επιχειρήσεις, ακόμη και κρατικές, βρήκαν την ευκαιρία να αυξήσουν δραματικά τις τιμές των αγαθών και υπηρεσιών που πωλούν. Αρκετοί συμπατριώτες μας, αποκαμωμένοι με τα χάλια της παιδίας μας και τους αλλεπάλληλους αναμορφωτές του εκπαιδευτικού μας συστήματος, αποφάσισαν να διαθέσουν ό, τι έχουν και δεν έχουν, ακόμη και εκποιώντας ακίνητη περιουσία των, για να στείλουν το παιδί τους να σπουδάσει σε ένα ξένο Πανεπιστήμιο. Είναι βέβαια γνωστό ότι τα Ελληνόπουλα είναι η πολυπληθέστερη πελατεία των ξένων Πανεπιστημίων. Δυστυχώς ακόμη και Πανεπιστήμια ή χώρες από τα οποία δεν έχουμε να ζηλέψουλε και πολλά πράγματα. Ο ίδιος αυτός γονιός που είδε τους χαρούμενους με την υποτίμηση της δραχμής ηγέτες μας, πήγε την επομένη στην τράπεζα να στείλει χρήματα στο παιδί του και του ζήτησαν +14% σε δρχ!
Πολλές οικογένειες και επιχειρήσεις θέλησαν να αποκτήσουν ένα ακίνητο και μια και τα δραχμικά επιτόκια είναι εξοντωτικά, προσέφυγαν στο δανεισμό σε ξένο νόμισμα όπου τα επιτόκια κινούνται γύρω από το 5%, έχοντας πάντοτε υπόψη τους και τις κατηγορηματικές διαβεβαιώσεις της Κυβέρνησης για διατήρηση της πολιτικής της σταθερής δραχμής. Με την υποτίμηση έπαθαν ψυχρολουσία, αφού το χρέος τους ξαφνικά αυξήθηκε κατά 14% χωρίς τους τόκους.
Μερικοί, περισσότερο προσεκτικοί παράγοντες, ανέφεραν ότι ο μεγάλος τυχερός είναι ο Ελληνικός Τουρισμός. Αλλοίμονο, όμως, δεν γνώριζαν ή απέκρυψαν σημαντικές παραμέτρους, που ανατρέπουν τον ισχυρισμό: Τα συμβόλαια είναι ήδη κλεισμένα κατά 99% σε δρχ από πέρυσι και οι tour operators γνωρίζοντας τη συμπεριφορά της δραχμής τα τελευταία χρόνια, έσπευσαν να προαγοράσουν δραχμές το χειμώνα που μας πέρασε! Δηλ. κανένα όφελος ούτε για τον καταναλωτή τουρίστα, ούτε για τον διοργανωτή οίκο. Αντίθετα οι ίδιες αυτές επιχειρήσεις του Τουρισμού, σαν κύτταρα της ελληνικής οικονομίας βρέθηκαν δανεισμένες σε ξένο νόμισμα με συναλλαγματικό κίνδυνο που ανέλαβαν στην προσπάθειά τους να αποφύγουν τα πολύ υψηλά δραχμικά επιτόκια που τους αναδεικνύουν “χαμένους από χέρι”.
Ναι, ωραία, αλλά ο απλός Ελληνας πολίτης διερωτάται και λέει, “τί είδους λογαριασμός είναι αυτός που τόσο ξαφνικά του έστειλαν;” Για ποιόν πληρώνει αυτό το λογαριασμό;” “Για την ΕΕ μήπως;” Αυτή όμως η απάντηση είναι η μεγάλη αλήθεια που δεν ειπώθηκε και είναι στ αλήθεια κρίμα.
Η ΦτΣ δεν διεκδικεί περγαμινές και μαντικές ιδιότητες, άλλά έχει κατά καιρούς επισημάνει τους κινδύνους από τη διασπάθηση του δημοσίου χρήματος στον τόπο μας. Στο μέτωπο των διαρθρωτικών προβλημάτων της ελληνικής οικονομίας και την εξυγίανση του δημόσιου βίου της χώρας, ο Ελληνας Πρωθυπουργός δεν έχει την υποστήριξη που θα έπρεπε και είναι λυπηρό. Δεν έχει την απαραίτηση υποστήριξη ούτε κάν από τους ακατάσχετα λαϊκίζοντες συνεργάτες του. Με ένα βήμα εμπρός κι ένα πίσω, ένα βήμα προς τ αριστερά και ένα προς τα δεξιά, των υπευθύνων για τα οικονομικά του τόπου κυβερνητικών στελεχών και μία αντιπολίτευση που δεν είναι σε θέση να δει και να πει τί είναι σωστό και τί είναι λάθος, το διαρκές έγκλημα σε βάρος της προκοπής του τόπου, μέσα από τις κρατικές επιχειρήσεις, τις αμαρτωλές ΔΕΚΟ, το ρουσφέτι και τα διαπλεκόμενα συμφέροντα, η χώρα μας δεν πλησιάζει αλλά απομακρύνεται από την Ευρώπη που είναι ό, τι πιο σωστό μπορούσε να επιλέξει η δίσμοιρη πατρίδα μας.
Εχουμε επισημάνει το ζήτημα με τις τεχνικές παρεμβάσεις της κεντρικής μας τράπεζας μέσα από το μηχανισμό των επιτοκίων που πολεμούσαν το σύμπτωμα και όχι την πραγματική πάθηση. Το σύστημα των Συναλλαγματικών Ισοτιμιών της ΕΕ προσφέρει μία κάποια κάλυψη αλλά όχι απεριόριστη. Υπάρχει περιθώριο διακύμανσης +/- 2,25% και σε κάθε περίπτωση αυτή η διακύμανση μπορεί να φθάσει το +/-15%. Οι Ευρωπαίοι εταίροι μας δεν αισθάνονται και δεν δείχνουν διατεθειμένοι να καλύπτουν συστηματικά δικά μας ατοπήματα. Είναι και πάλι λάθος να υπερεκτιμούμε τη σημασία και την δραστικότητα αυτού του οργάνου. Μην ξεχνάμε ότι απ’ αυτό ακριβώς το σύστημα έκρινε σκόπιμο να αποσυρθεί η Βρεττανία.
Δώδεκα οι υποψήφιες για την ΟΝΕ χώρες, όλες παίρνουν το διαβατήριο συμμετοχής στη νομισματική ενοποίηση της Ευρώπης, όλες πλην Λακεδαιμονίων, πλην της Ελλάδας στην οποία βρίσκονται σε άνθηση τα παραμύθια και η υποτίμηση της νοημοσύνης του λαού. Πέντε τα κριτήρια σύγκλισης: Πληθωρισμός, έλλειμμα διακυβέρνησης, δημόσιο χρέος, συναλλαγματική σταθερότητα, επιτόκια. Σε όλα η χώρα μας κρίθηκε από την ΕΕ και βρέθηκε κάτω από τη βάση. Ποιός θα ζητήσει συγνώμην από τους έντιμους και υπερήφανους Ελληνες Πολίτες; Με τί ηθικά ερίσματα να ζητηθούν πρόσθετες θυσίες;
ΓΝΑ