FtS100

Με ιδιαίτερο ενδιαφέρον αναμένεται από συντελεστές και φίλους όχι μόνον του Πολιτιστικού Συλλόγου Σκαμνού, πού έχει την ευθύνη και πρωτοβουλία, αλλά και την ευρύτερη περιοχή το 832 σελίδων βιβλίο ιστορικού περιεχομένου, με τίτλο Ιστορία Εθνικής Αντίστασης στη γούρνα μας 1941-44, Παρνασσός – Καλλίδρομο – Οίτη – Γκιόνα. Τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές –τέλη Οκτωβρίου- η παραγωγή του ογκώδους έργου ευρίσκεται σε εξέλιξη και μάλιστα υπό πίεση χρόνου, ώστε αυτό να είναι έτοιμο και διαθέσιμο την 15η Νοεμβρίου 2008, ημέρα Σάββατο, ώρα 19:30, στον υπέροχο χώρο Συνεδρίων του Δήμου Αμφικλείας (κάτω) Πλατεία. Αναμένεται να πραγματοποιηθεί μία καλή εκδήλωση αντάξια της σημασίας του έργου και μάλιστα λίγο πριν τον εορτασμό της Εθνικής μας Αντίστασης με αφορμή το σαμποτάζ στη γέφυρα Γοργοποτάμου από τις ανταρτικές ομάδες στις 26.11.1942.

 

Όντας ο Σκαμνός –αν και το ίδιο το χωριό είναι μικρό και δεν συγκροτεί κάν αυτόνομο δημοτικό διαμέρισμα- αλλ’ εν πάσει περιπτώσει υπάγεται στο Δήμο Γοργοποτάμου, μέσω του Πολιτιστικού του Συλλόγου, αισθάνεται την αυξημένη ευθύνη του να τιμήσει αυτή την ηρωική ιστορική περίοδο. Για τον ίδιο λόγο το πόνημα αυτό, όπως θα δουν οι αναγνώστες του βιβλίου, έχει την εξής αφιέρωση:

Η εργασία αυτή ας είναι μνημόσυνο για τους αγωνιστές της Εθνικής μας Αντίστασης, τους μαχητές υπέρ της λευτεριάς και ανεξαρτησίας της πατρίδας μας κι ειδικότερα γι’ αυτούς που κάτω από δυσμενείς συνθήκες επί δεκαετίες ολόκληρες δεν δικαιώθηκαν –όπως τους αξίζει- με την οφειλόμενη σ’ αυτούς τιμή και ευγνωμοσύνη.

Ο Πολιτιστικός μας Σύλλογος οφείλει ευχαριστίες στο Δήμο Αμφικλείας και προσωπικά στο Δήμαρχο, Καθηγητή κ. Νάκο Τσιτσιπή, καθώς και στον δραστήριο και καλό φίλο Αντιδήμαρχο κ. Ανδρέα Ζιάκο, υπεύθυνο για τα πολιτιστικά του Δήμου, για την θερμή υποστήριξη που παρέσχον για την εκδήλωση παρουσίας του βιβλίου. Θέλουμε να υπογραμμίσουμε τη σημασία που έχει η συγκεκριμένη αβροφροσύνη του καθηγητή κ. Τσιτσιπή, ενός διακεκριμένου πανεπιστημιακού δάσκαλου με θαυμάσια ακαδημαϊκή καριέρα, που κάποια στιγμή αποφάσισε να θέσει τις υπηρεσίες του στη διάθεση των συμπολιτών του στον τόπο που γεννήθηκε και υπεραγαπά. Εξ όνυχος τον λέοντα, αναφέρει η γνωστή ρήση και θέλω να πω ότι στην σύντομη παραμονή μου στα γραφεία του Δήμου είδα την πόρτα του καθηγητή να είναι διαρκώς ανοιχτή και τους συνδημότες του να τον επισκέπτονται, μερικοί από αυτούς απλοί άνθρωποι του λαού μας, κι εκείνος ευπροσήγορος να ανταποκρίνεται με καλοσύνη, αβρότητα, αγάπη και ουσία. Τον ίδιο έπαινο οφείλουμε να εκφράσουμε και στους φίλους συντοπίτες εκλογείς του Δήμου Αμφικλείας που ανατρέποντας τα τετριμμένα της εποχής μας, επέλεξαν το άξιο διανοητή για δήμαρχο μετουσιώνοντας στην πράξη τη διδασκαλία του Πλάτωνα με αφόρμηση την εικόνα και την παιδεία του «φιλοσόφου κυβερνήτη» να στοχεύσουν στην κορύφωση με βάση την «ιδέα του αγαθού».

Η επιλογή της Αμφίκλειας, της πανέμορφης κωμόπολης, στους ανατολικούς πρόποδες του Παρνασσού, ενέχει και το ιδιαίτερο στοιχείο απόδοσης τιμής και εκδήλωσης σεβασμού στους αγώνες και τη συμβολή αυτής της δοξασμένης περιοχής που πλήρωσε με πολύ αίμα και δάκρυα τον Αγώνα για τη Λευτεριά και Ανεξαρτησία της Πατρίδας μας.

 

[Το έναυσμα για την έκδοση του υπόψη βιβλίου, μαζί με την πρώτη ύλη από προσωπικές του μαρτυρίες, αλλά και τα σπουδαία στοιχουργήματά του,  έδωσε ο αξέχαστος μπραλιώτης αγωνιστής του ΕΛΑΣ Πάνος Φούντας, που στη φωτογραφία εικονίζεται στο Σκαμνό μαζί με τον Γιώργο Στεφανή Τζιβάρα]

Ο συνεδριακός χώρος είναι θαυμάσιος και αξίζει κάθε έπαινος στη δραστήριο Δήμο Αμφικλείας. Σε κάθε περίπτωση, όμως μπορεί να φιλοξενήσει μόλις 120 συνέδρους. Τούτο υποχρέωσε το Σύλλογο να στείλει προσωπικές προσκλήσεις, ώστε να καταστεί δυνατή η εξυπηρέτηση των προσκεκλημένων που είναι εκπρόσωποι από όλη την ευρύτερη περιοχή Φθιωτιδο-Φωκίδας στην οποία έλαβαν χώρα τα ιστορικά γεγονότα που πραγματεύεται το πόνημα.

Στην πρόσκληση περιλαμβάνονται και σύντομη επεξήγηση καθώς και δύο μικρά αποσπάσματα από το βιβλίο που δίνουν πρόγευση ως προς το έργο:

Προϊόν μακροχρόνιας προσπάθειας μίας άτυπης ομάδας στελεχών και φίλων του Πολιτιστικού Συλλόγου Σκαμνού, αποτελεί το νέο βιβλίο που καταφεύγει σε αυθεντικές μαρτυρίες και σπάνια ντοκουμέντα αγωνιστών που έδρασαν στην περιοχή μας. Διαφορετικές ή συμπληρωματικές απόψεις και εκτιμήσεις πάνω στο ίδιο επεισόδιο δίνονται στο υπόψη πόνημα και παραδίδονται στην κρίση του αναγνώστη.

Ο αναγνώστης θα κρίνει και θα αξιολογήσει την προσπάθεια της ομάδας μας που μελέτησε και εργάσθηκε για την ολοκλήρωση του έργου αυτού που φιλοδοξεί να αποτελέσει ένα καλό και αξιόπιστο σημείο αναφοράς για τον τιμημένο αγώνα της Εθνικής μας Αντίστασης στη συγκεκριμένη περιοχή, στη γούρνα μας, όπως εμείς οι Ρουμελιώτες λέμε, που οριοθετείται από τον Παρνασσό, το Καλλίδρομο, την Οίτη και την Γκιόνα.

Σημαντικά επεισόδια και γεγονότα μείζονος σημασίας καλύπτονται με ντοκουμέντα σε όλη τη δοξασμένη περιοχή μας:

Κουκουβίστα, Ντρέμισα, Ρικά, Σεγδίτσα, Γοργοπόταμο, Λιβαδειά, Μαριολάτα, Δεσφίνα, Σουβάλα, Αμφίκλεια, Άγιο Κωνσταντίνο Λοκρίδας, 51ο χιλιόμετρο Γραβιάς – Άμφισσας, Κούρνοβο, Παύλιανη, Ασωπό, Παλαιοχώρι, Κάνιανη – Μεταλλεία Παρνασσού, χάνι Νικολούλια, Αράχοβα, Δελφοί, Θερμοπύλες, Αγόριανη, Δερβενοχώρια, Αγία Τριάδα, Βρύζες, Σκλήθρο, Καρούτες κλπ.

[……]
Αμφισβητούν μερικοί –ίσως από άγνοια, ίσως από ταπεινά αισθήματα- ότι εμείς οι Νεοέλληνες μπορεί και να μην είμαστε πράγματι γνήσιοι απόγονοι των ένδοξων αρχαίων Ελλήνων. Κι όμως το δείχνουμε και στην νεότερη περίοδο της ιστορίας μας και δεν περιμένουμε απλά και μόνο να αντλήσουμε δόξα από τους μακρινούς προγόνους μας. Το δείξαμε στην επανάσταση της εθνικής μας παλιγγενεσίας, το δείξαμε στη διάρκεια του Β’ Παγκόσμιου Πολέμου στο μέτωπο της Αλβανίας, αλλά και στην διάρκεια της Εθνικής μας Αντίστασης. Και στα δύο αυτά στάδια του αγώνα ανέδειξαν οι μαχητές μας μοναδικό σθένος, ανέτρεψαν όλα τα δεδομένα και τους συσχετισμούς σε παγκόσμια κλίματα, ενώ προκάλεσαν το δέος και το θαυμασμό, μήδ’ εξαιρουμένου και του εχθρού. Το δείχνουμε με τους νεκρούς, τις εκατόμβες των θυμάτων που ανέδειξαν τη χώρα μας στην πρώτη θέση σε ποσοστό ανθρώπινων απωλειών σε σχέση με το σύνολο του πληθυσμού της, απ’ όλες τις χώρες των εμπολέμων.

Το δείχνουμε με το σύγχρονο πολιτισμό μας και τη στάση μας σε δύσκολες περιστάσεις και καμπές της ιστορίας.

[……]
Μα πέρα και πάνω απ’ όλους και όλα, μιλάμε για τους νεκρούς. Για τους αγωνιστές της ελευθερίας, της δημοκρατίας και της ανεξαρτησίας της πατρίδας μας. Μιλάμε για τους νέους με τα αγνά αισθήματα και την αδούλωτη ψυχή, που μόλις σε ηλικία 15-24 ετών έσπευσαν να υπηρετήσουν ανώτερα ιδανικά, χωρίς ιδιοτέλεια, χωρίς ιδιαίτερα ανταλλάγματα, χωρίς καν τα απαραίτητα εφόδια και εξοπλισμό, πολλές φορές ντυμένοι με κουρέλια, χωρίς καν παπούτσια, να οργώνουν τις βουνοκορφές, με χιόνια και βροχές. Χωρίς καν την δυνατότητα επικοινωνίας με τους δικούς τους, χωρίς ένα κάποιο κατάλυμα. Για σπίτι, για μάνα, πατέρα, κι αδερφή, είχαν τη ρίζα κάποιου έλατου, όσο κακοκαιρία, βαρυχειμωνιά και χιονοθύελλα κι αν είχε. Κι ακόμα περισσότερο μιλάμε γι’ αυτούς που δεν έγιναν μνημόσυνα, που δεν κατατέθηκαν στεφάνια, δεν ακούστηκαν πανηγυρικοί, δεν στήθηκαν ανδριάντες. Που θάφτηκαν χωρίς τελετές, έγιναν ένα με το χώμα, το χώμα το ελληνικό, το δικό μας χώμα της Ρούμελης.
[…]