FtS98

Στις 12.05.2008 μας άφησε πλήρης ημερών (94) ο Γιάννης Αποστολόπουλος και η κηδεία του έγινε από τον Ιερό Ναό του Αγίου Δημητρίου στη Λαμία.

Ο Γιάννης Ευθ. Αποστολόπουλος που παρά την προχωρημένη ηλικία του ποτέ δεν έπαψε να νοιάζεται για τη γενέτειρά του, το Σκαμνό και να διαβάζει με ενδιαφέρον τη ΦτΣ, έφυγε για το μεγάλο ταξίδι μέσα σε κλίμα ηρεμίας καθώς αξιώθηκε να γίνει ένας καλός οικογενειάρχης και χρήσιμος άνθρωπος στην κοινωνία.

Ο Γιάννης είναι ο μεγαλύτερος γιος του Ευθύμιου Αποστολόπουλου, ενός υπέροχου Σκαμνιώτη, που έμεινε στην μνήμη των συγχωριανών του αξέχαστος για τη σύνεσή του. Άλλα τρία αδέρφια του Γιάννη, εξ ίσου εξαιρετικά, συνέθεσαν την πατρική οικογένεια του Γιάννη. Ο αξέχαστος Απόστολος –μιλάμε για άγιο άνθρωπο-, η Αθηνά (Ευθυμίου) και η Αικατερίνη.(Χριστοδούλου).

Σύντροφος της ζωής του Γιάννη ήταν η αείμνηστη Θεοδώρα (Αργυροπούλου) από το Μοσχοχώρι, που στάθηκε άξια δίπλα του. Του χάρισε και ανέθρεψε με πολύ ενδιαφέρον δύο υπέροχα παιδιά, που σήμερα λογίζονται κορυφαία μέλη της κοινωνίας της πόλης της Λαμίας, τόσο σαν επιστήμονες, όσο και σαν οικογενειάρχες: Ο πρωτότοκος Μάκης (Ευθύμιος), ο δασολόγος –ήδη Επιθεωρητής Δασών Στερεάς Ελλάδος- που έλαβε το όνομα του παππού του από το Σκαμνό και ο πολιτικός μηχανικός Ανδρέας.

Η αγάπη του Γιάννη και το δέσιμό του με το υπέροχο φυσικό περιβάλλον του Σκαμνού και η μυρωδιά του ξύλου στο δάσος, τον ώθησαν να στραφεί μετά από την ολοκλήρωση της μέσης εκπαίδευσης στην Αμφίκλεια –πράγμα σπάνιο για την εποχή εκείνη, τουλάχιστον για τα παιδιά του Σκαμνού- να ασχοληθεί με την επεξεργασία του ξύλου ιδρύοντας ξυλεργοστάσιο στη Λαμία. Δίπλα του, τον πρώτο λόγο είχαν οι δικοί του άνθρωποι, οι συγγενείς και οι συντοπίτες του: Ο εξάδελφός του Αριστείδης Αποστολόπουλος και ο Βασίλης Ευστ. Τζιβάρας από το Σκαμνό, ο Γιώργος Κοσμάς από το Λευτεροχώρι, ο Τάκης Χαμηλός από τα Καστέλλια και άλλοι υπέροχοι τεχνίτες.

Οι συγχωριανοί του Γιάννη, η διοίκηση του Πολιτιστικού Συλλόγου Σκαμνού και το επιτελείο της ΦτΣ εκφράζουν στους γιους του, τον Μάκη και τον Ανδρέα, και τις οικογένειές τους τα συλλυπητήριά τους.

***

FtS61

Αισίως βρίσκεται στο 87ο έτος της ηλικίας του ο Γιάννης Αποστολόπουλος που ευτύχησε να αναδείξει καλά παιδιά και να καμαρώνει υπέροχα εγγόνια, αγγελούδια με σπουδές, γεμάτα σφρίγος, όρεξη για ζωή και υποδειγματικές προόδους. Η μακροχρόνια ασχολία του Γιάννη στα μηχανήματα του ξυλουργικού του εργοστασίου είχαν σα συνέπεια να αμβλυνθεί κάπως η ακοή του, αλλά, ω του θαύματος, η οξύτητα όλων των λοιπών αισθήσεων είναι αξιοζήλευτη. Ξεχωρίζει κανείς την όραση, μιας και διαβάζει οτιδήποτε και εξ όσων βεβαιώνει ο γιος του Ανδρέας, ο μηχανικός, τη ΦτΣ με περισσή όρεξη!

Αβίαστα αναγνωρίζει κανείς στο Γιάννη την απίστευτη οξύτητα μνήμης! Οι περιστάσεις στη ζωή, μας απομακρύνουν από αγαπητά μας πρόσωπα σε αναζήτηση της τύχης μας εδώ κι εκεί και να που, όπως ο ίδιος ο Γιάννης λέει, μερικές κοινωνικές εκδηλώσεις, γάμοι κλπ μας φέρνουν κατά καιρούς κοντά. Τα 87 χρόνια πλούτισαν το Γιάννη Αποστολόπουλο με μία εκπληκτική σοφία. Σε κάθε του φράση διαπιστώνει κανείς το νέκταρ της γνώσης μέσα από την ίδια τη ζωή. Εκπληκτικές αφηγήσεις με μεγάλη ακρίβεια και λεπτομέρειες που ανατρέχουν ακόμη και στις αρχές του περασμένου αιώνα. Το θεματολόγιο εστιάζεται σε βιώματα, συμπεριφορές και στάσεις ζωής συνανθρώπων μας που θαύμασε για το ήθος, τον αλλτρουϊσμό και τις ανθρώπινες αξίες και προτρέπει «γράψε γι΄ αυτό ή εκείνο». «Δεν θέλω να γράψεις για μένα!»

Και μόνο το γεγονός για το τι διαλέγει να αναφέρει και να προβάλλει, σε τι θέλει να σταθεί και τι να αγνοήσει, προκαλεί συγκίνηση, φέρνει ένα κόμπο στο λαιμό καθώς φαίνεται καθαρά ο κώδικας αξιών και στάσης ζωής που συγκινεί τον συγχωριανό μας. «Να μείνουμε σε ό,τι καλύτερο είδαμε και ζήσαμε! Γι αυτό αξίζει να μιλάμε!». Αφηγήσεις που μπορεί και να φαντάζουν μικρολεπτομέρειες στον καθένα μας, αλλά δείχνουν ψυχικό μεγαλείο που τράβηξε την προσοχή του Γιάννη και γι αυτό τις καταχώρισε ανεξίτηλα στη μνήμη του και προτρέπει: «Γι΄ αυτά αξίζει να γράφετε στη ΦτΣ και όχι για ανούσια πράγματα!».

Κι εμείς θα σου πούμε Γιάννη, να ΄σαι καλά σαν τα ψηλά βουνά να σε καμαρώνουμε!