Μαρία Απ. Αποστολοπούλου
Καθηγήτρια Φιλόλογος

Ημέρα της γυναίκας

Η 8η Μαρτίου έχει καθιερωθεί, όπως είναι γνωστό, ως «Ημέρα της Γυναίκας» και όπως κάθε επέτειος, δίνει αφορμή για ιστορικές αναδρομές, παρουσίαση προσωπικοτήτων, αφιερώματα και ο,τιδήποτε σχετικό με τους αγώνες και τις κατακτήσεις του «δευτέρου φύλου», σύμφωνα με τη Γαλλίδα φιλόσοφο και φεμινίστρια Σιμόν ντε Μποβουάρ στο ομότιτλο βιβλίο της.

Ξεφεύγοντας από τα συνηθισμένα, το μικρό αυτό κείμενο αφιερώνεται στην Αγγελική…, που έζησε ολόκληρο σχεδόν τον 20ό αιώνα. Δεν ανήκει στο χώρο των διασημοτήτων και γι’ αυτό μπορεί να δει κανείς στο πρόσωπό της την απλή, καθημερινή, ανώνυμη γυναίκα μιας ταραγμένης εποχής, που κρατά θετική στάση στα αντίξοα της ζωής στέλνοντας διαχρονικά μηνύματα αισιοδοξίας και αγωνιστικότητας.

Το … μικρό, απόμακρο και άγονο χωριό στο οποίο γεννήθηκε και μεγάλωσε όξυνε το μυαλό της και της καλλιέργησε την εργατικότητα, απαραίτητο στοιχείο για την επιβίωση, καθώς και την επιθυμία για μία καλύτερη ζωή, τόσο για την ίδια, όσο και για την οικογένεια που δημιούργησε.

Συνδύαζε αντίθετα χαρακτηριστικά, που όμως στο σύνολό τους έδιναν έναν ευχάριστο χαρακτήρα. Καλοσυνάτη, τρυφερή, εκδηλωτική και φιλόξενη από τη μια, ψύχραιμη, δυναμική, αποφασιστική από την άλλη. Όλα αυτά συγκεντρωμένα σ’ ένα μόνιμα χαμογελαστό πρόσωπο, σε μια γυναίκα σεβαστή και αποδεκτή από όλους, με σημαία της την αξιοπρέπεια!

Η Αγγελική, έβλεπε πολύ μακρυά, πέρα από τα βουνά που κύκλωναν το χωριό της και φρόντισε για τη μόρφωση και την καλή αποκατάσταση των παιδιών της, συνειδητοποιώντας την αξία της παιδείας και των οριζόντων που ανοίγονται στη ζωή μέσω αυτής. Και ας μην είχε μορφωθεί η ίδια.

Έζησε όλα τα βάσανα που φέρνουν οι πόλεμοι: Ανέχεια, ξεριζωμούς, θανάτους, καταφέρνοντας να ορθοποδίζει κάθε φορά και να κάνει ένα νέο ξεκίνημα. Ποτέ δεν έσκυψε το σπαθάτο κορμί της, ούτε χαμήλωσε το περήφανο δωρικό κεφάλι της, ακόμα και όταν έχασε τον άνδρα της στο Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και έμεινε μόνη της με την ευθύνη των τεσσάρων παιδιών της.

Αυτή ήταν η Αγγελική. Η Μάνα Κουράγιο με τις γιγάντιες αντοχές. Με τα υγρά αμυγδαλωτά μάτια. Με την απλότητα, την καρτερικότητα, τη δύναμη της ψυχής. Με το θάρρος, την αισιοδοξία, το ρεαλισμό. Η Αγγελική της Ελλάδος του περασμένου αιώνα, και κάθε αιώνα, σύμβολο διαχρονικό που καταφάσκει στη ζωή και καταξιώνει την ανθρώπινη ύπαρξη, την προσφορά της Γυναίκας στην οικογένεια, στην κοινωνία, στην ανθρωπότητα.

‘Ένα φωτεινό πρότυπο για τη ζωή μας.

Σύνταξη:
Ένα μεγάλο μπράβο στη Μαίρη μας για το όμορφο αυτό κείμενο για την … Αγγελική. Όμως εμείς δεν γνωρίζουμε την Αγγελική, αλλά την Γιούλα, την αξέχαστη μάνα της με τα τέσσερα υπέροχα και καλλιεργημένα παιδιά της, το ένα καλύτερο από το άλλο., με όλα τα γνωρίσματα της .. Αγγελικής.

Το κείμενο αυτό αντλήσαμε από το περιοδικό «Βήμα Επικοινωνίας και προβληματισμού», Τρίμηνη Ενημερωτική έκδοση της ΕΠΕΑ (=Ένωση Προβληματισμού και Αλληλεγγύης), Ιανουάριος – Μάρτιος 2011.
FtS116