Σιμωνιακά: Η εξαγορά 4 θέσεων Δεσποτάδων και η δίκη των υπευθύνων
FtS111
Από τα «Αγιατριαδίτικα γράμματα» Απριλίου 2010
Από τις 26 Ιανουαρίου 1876 έως τις 31 Μαρτίου του ιδίου έτους, επί Κυβερνήσεως Αλεξάνδρου Κουμουνδούρου –διαδόχου της Κυβερνήσεως Δημητρίου Βούλγαρη- έλαβε χώρα στο κτήριο της σημερινής Παλαιάς Βουλής το ανώτατο ειδικό δικαστήριο της Ελλάδας για τη δίκη του περιβόητου σκανδάλου των επονομαζόμενων Σιμωνιακών. Σιμωνία ονομάζεται η εμπορία της Θείας Χάριτος, ένας όρος που προήλθε από τον Σίμωνα τον Μάγο, ο οποίος προσπάθησε να εξαγοράσει τους Απόστολους, ώστε να τους μεταδώσουν το Άγιο Πνεύμα με ένα άγγιγμα.
[Σπύρου Παπαλουκά: Λιτανεία]
Το σκάνδαλο των Σιμωνιακών υπήρξε ως σκάνδαλο δωροδοκίας. Ο τότε Υπουργός Εκκλησιαστικών και Δημόσιας Διοίκησης Ι. Βλασσόπουλος και ο Υπουργός Δικαιοσύνης και γαμπρός του Πρωθυπουργού Β. Νικολόπουλος της Κυβέρνησης Δημητρίου Βούλγαρη δωροδοκήθηκαν από τέσσερις υποψήφιους Μητροπολίτες προκειμένου να βοηθήσουν στην εκλογή τους για τις χηρεύσασες θέσεις της Μητροπόλεως Αργολίδας, Μεσσηνίας, Πατρών και Κεφαλληνίας. Το σκάνδαλο ήρθε στο φως πολύ γρήγορα από τις καταθέσεις των μαρτύρων παρά τα διαδικαστικά εμπόδια που προέβαλαν συνεχώς οι κατηγορούμενοι, καθώς κατά την υπόψη εποχή ο περίφημος Νόμος περί ευθύνης Υπουργών δεν υπήρχε και συνεπώς το ειδικό δικαστήριο συνήλθε με βάση τις ερμηνείες των συνταγματικών διατάξεων.
Εκατόν εννέα μάρτυρες κατέθεσαν σ’ εκείνη τη δίκη που συγκλόνισε την κοινή γνώμη. Σύμφωνα με τις μαρτυρίες τους, ο Επίσκοπος Αργολίδας Τερζόπουλος έδωσε στον Υπουργό Εκκλησιαστικών Ι. Βλασσόπουλο 42.000 δραχμές για να εξασφαλίσει την έδρα του. Ο διευθυντής της Ιερατικής Σχολής Χαλκίδας Βαρθολομαίος δωροδόκησε με 9.000 δραχμές έναν τρίτο προκειμένου να μιλήσει στον Υπουργό. Ο Επίσκοπος Κομποθέκρας έδωσε στον Υπουργό 10.000 δραχμές και άλλες 8.000 δραχμές για να υπογράψει το αντίστοιχο διάταγμα. Ο Υπουργός Εκκλησιαστικών έφτασε μάλιστα στο σημείο να πάρει από έναν μητροπολίτη που δεν είχε ρευστό ένα ζευγάρι ενώτια και μία χρυσή καρφίτσα. Ο σύμβουλος του Πρωθυπουργού Ν. Γούδας ομολόγησε πως είχε συμβουλέψει τον Πρωθυπουργό να μην κάνει Υπουργό τον γαμπρό του, μιας και φαινόταν υπόπτου ηθικής. Η απάντηση που πήρε από τον Πρωθυπουργό ήταν πως κάτι τέτοιο θα ήταν αδύνατο, αφού ο Νικολόπουλος απειλούσε πως θα παρατήσει την κόρη του σε περίπτωση που δεν γινόταν Υπουργός.
Όλοι οι κατηγορούμενοι πλην ενός, καταδικάστηκαν. Ο Υπουργός Εκκλησιαστικών καταδικάστηκε σε ένα χρόνο φυλάκιση και ο Υπουργός Δικαιοσύνης σε 10 μήνες φυλάκιση, αφού κρίθηκαν ένοχοι για δωροληψία και εκβιασμό. Όλοι οι υπόλοιποι υπουργοί, δεσπότες και μεσάζοντες που είχαν εμπλακεί στην υπόθεση υποχρεώθηκαν να πληρώσουν πρόστιμο ολόκληρο το ποσό που είχαν καταβάλει ή είχαν εισπράξει κατά τη διάρκεια του σκανδάλου υπέρ του Ταμείου Πτωχών της Αθήνας. Ορισμένοι μητροπολίτες μάλιστα φυλακίστηκαν μέχρι να καταφέρουν να συγκεντρώσουν τα χρήματα που συνολικά έφταναν τις 92.400 δραχμές.
Και μη μου πείτε ότι βρίσκετε σε όλα αυτά οποιαδήποτε ομοιότητα με την εποχή μας, διότι το Άγιο Πνεύμα που τότε και σήμερα προήδρευε στις συνεδριάσεις της Ιεράς Συνόδου που εκλέγει τους Μητροπολίτες, θα ρίξει φωτιά και θα σας κάψει.
Εξ αιτίας, λοιπόν, των Σιμωνιακών θεσπίστηκε ένα χρόνο αργότερα ο «Νόμος περί Ευθύνης Υπουργών» που αφού στο μεταξύ καταργήθηκε, επανήλθε στις ημέρες μας και ερμηνεύεται και χρησιμοποιείται κατά το δοκούν.