FtS106
Γεωργίου Πούλιου
Κατά τη μυθολογία η πρώτη αθλήτρια δρόμου, ήταν η θεά Αταλάντη. Ήταν πολύ γρήγορη στο τρέξιμο. Ήταν κατά του γάμου. Στους υποψήφιους γαμπρούς είχε δηλώσει: Θα παντρευτώ αυτόν που θα με κερδίσει, αλλιώς, όποιον δεν με κερδίζει, θα τον σκοτώνω. Πολλά τα θύματα. Τελικά την νίκησε ο Ιππομένης από τη Βοιωτία και παντρευτήκανε.
Στην Αρχαία Ολυμπία, προς τιμή της θεάς Ήρας, γινόντουσαν «τα Ήραια» (Ήρα, γυναίκα του Δία και προστάτιδα του γάμου).
Τους Ολυμπιακούς αγώνες (ανδρικούς) απαγορευόταν να τους παρακολουθούν οι παντρεμένες γυναίκες. Αντίθετα επιτρεπόταν να τους παρακολουθούν οι παρθένες.
Τη διάταξη αυτή πρώτη παραβίασε η Καλλιπάτειρα (κόρη του Διαγόρα) η οποία ντύθηκε άνδρας και μπήκε στο στάδιο. Γλίτωσε την θανατική καταδίκη, διότι ο πατέρας της, τα αδέρφια της και ο γιος της είχαν νικήσει σε Ολυμπιακούς αγώνες.
Επισήμως επετράπη η συμμετοχή των γυναικών στο ολυμπιακό αγώνισμα των Μαραθωνίου δρόμου, το έτος 1984 στο Λος Άντζελες. Πρώτη νικήτρια αναδείχθηκε η αμερικανίδα Joan Beuoit, με χρόνο 2.24′.52”.
Μέχρι το έτος 1984 το κλίμα ήταν αρνητικό για τη συμμετοχή των γυναικών στο Μαραθώνιο δρόμο. Πολύ περισσότερο ήταν αρνητικό για τη συμμετοχή των γυναικών στον Μαραθώνιο δρόμο. Πολύ περισσότερο ήταν αρνητικό στο Μαραθώνιο της Αθήνας το έτος 1896. Μία ελληνίδα από την Κέρκυρα, ονόματι Μελπομένη, δεν το έβαλε κάτω και έτρεξε μόνη της. Τη διαδρομή την έτρεξε σε 4 ½ ώρες. Ακόμη μία άλλη Κυκλαδίτισσα, από τη Σύρο, η Σταματία Ροβύθη, σε πείσμα της Ελλανόδικης Επιτροπής, 35 ετών, μητέρα 7 παιδιών, έτρεξε τη Μαραθώνια διαδρομή και ‘έκανε 5 ½ ώρες (περισσότερα στο βιβλίο Μαραθών των Αποστόλου Γιώτη και της Δώρας Μαράτου).
Στο Μαραθώνιο της Βοστόνης, το έτος 1967, έλαβε μέρος η αθλήτρια Κάθριν Σβάϊτζεν, χωρίς να γίνει αντιληπτή. Το γεγονός αυτό μεταγενέστερα έγινε αντιληπτό και η οργάνωση «Φίλοι Αθλητικών Ενώσεων» F.A.U. απεφάσισε να επιτραπεί η επίσημη συμμετοχή γυναικών σε αγώνες μεγάλων αποστάσεων.
Πριν μερικές 20ετίεςείχε επικρατήσει η αντίληψη, ότι μόνο άνδρες «ημιλλώντο» για τον κότινον (στεφάνι από κλαδί αγριελιάς) της νίκης. Ευτυχώς κι εδώ ο μεγάλος Έλληνας περιηγητής από τη Μ. Ασία, Παυσανίας (Παυσ- ανίας, αυτός που ανακουφίζει) μας δίνει την απάντηση, στα «Ηλειακά» παράγρ. 16 σελ. 375-377 Πάπυρος.
Κάθε 5 χρόνια υφαίνεται για την Ήρα ένα πέπλο από 16 γυναίκες που οι ίδιες διευθύνουν και τον αγώνα που λέγεται ‘Ηραια. Αυτός συνίσταται σε αγώνισμα δρόμου μεταξύ κοριτσιών. Τα κορίτσια αυτά δεν ήταν όλα της ίδιας ηλικίας. Στην αρχή αγωνίζονται τα πιο νέα. Μετά τα μεγαλύτερα και τελευταία τα πιο μεγαλύτερα σε ηλικία.
Για πιο πολλά, φίλε αναγνώστη, τρέξε στα Ηλειακά του Παυσανία.
Και το τελευταίο που νομίζω αξίζει τον κόπο να γράψω, να το μάθουν οι ανθέλληνες, οι μισέλληνες και οι γραικύλοι (δουλοπρεπείς): Στους αρχαίους Ολυμπιακούς Αγώνες είχαμε μικτές αρματοδρομίες, ανδρών και γυναικών. Την πληροφορία τη δίνει ο Παυσανίας στα «Λακωνικά» παράγρ. 15, σελ. 230 Πάπυρος.
Η Κυνίσκα, η κόρη του Αρχιδάμου, Βασιλέως των Σπαρτιατών, ήταν η πρώτη γυναίκα που διατηρούσε άλογα δικά της και η πρώτη που απόσπασε νίκη αρματοδρομίας στην Ολυμπία.
Αυτά τα λίγα για τους βαρβάρους Ευρωπαίους και τους απανταχού Ανθέλληνες που και σήμερα κάτω από την έπιδερμίδα τους διατηρούν όλα τα βάρβαρα ένστικτα των προγόνων τους.
Καλλιθέα 27.06.2009
ΥΓ: Σε κάποιο σημείο χρησιμοποιώ τη λέξη «Ελλανοδίκες». Η λέξη ασφαλώς είναι Ελληνική, αλλά δωρικής διαλέκτου. Οι Ελλανοδίκες ή Ελληνοδίκες ήταν 12. Η επίσημη ενδυμασία τους ήταν βαθύ κόκκινο χρώμα (πορφυρό) και είχαν εξουσία όχι μόνο επί των αθλητών, αλλά και επί των θεατών, την οποία ασκούσαν με τους ραβδούχους που διέθεταν, ραβδίζοντας αγρίως, όποιον παρεκτρέπετο, αδιακρίτως καταγωγής ή αξιώματος (που ξανακούστηκε να κάνει τον μεγαλόσχημα και όμως να πετάει μπουκάλια;)