FtS106

Η πρόσφατη ίδρυση ενός ακόμη Συλλόγου στο μικρό χωριό του Σκαμνού που αριθμεί μόλις 19 μόνιμους κατοίκους ανακοινώθηκε στις αίθουσες των δικαστηρίων από τον δικηγόρο του Δήμου Γοργοποτάμου που στρέφεται κατά στελεχών του Συλλόγου μας. Η πολεμική αυτή σχετίζεται με την έξωση χωρίς αποζημίωση του πραγματικού Πολιτιστικού Συλλόγου Σκαμνού από το κτίριο του αδρανούς δημοτικού σχολείου Σκαμνού που ήταν μισοκατεστραμμένο για την ανακαίνιση και επέκταση του οποίου τα στελέχη του Συλλόγου επένδυσαν με χορηγίες, δωρεές, απλήρωτη εργασία κλπ ποσό πάνω από 200.000 Ευρώ.

 

Στην αρχή και ενώ το έργο ολοκληρώθηκε, ο δήμαρχος Παναγιώτης Σπαθούλας εγκαινιάζοντας το πρότυπο έργο και εγκαθιστώντας το Σύλλογο στο ωραίο κτιριακό συγκρότημα, εγκωμίασε τους φιλότιμους Σκαμνιώτες και πρόβαλε την ασυνήθιστη πρωτοβουλία ως παράδειγμα προς μίμηση και από άλλους οικισμούς που συγκροτούν το Δήμο Γοργοποτάμου. Στη συνέχεια όμως κάποιος άλλος συγχωριανός που απέχει –ως έχει δικαίωμα- από παρόμοιες δραστηριότητες κοινωφελούς χαρακτήρα ανιδιοτελούς προσφοράς εμφανίσθηκε στο Δήμο με το δικό του ενισχυτικό στοιχείο ότι σε αντίθεση με τους χορηγούς του Πολιτιστικού Συλλόγου που στην πλειονότητά τους είναι ετεροδημότες, ο ίδιος υποστηρίζεται από έναν αριθμό ψηφοφόρων συγγενών που ζουν εκτός του οικισμού και με αίτησή του ζήτησε το ανακαινισμένο κτίριο να διατεθεί «σε ιδιώτη» για να γίνει ταβέρνα. Παράλληλα με το υπόψη επιχείρημα των ψήφων που τον ανέδειξαν σε εκπρόσωπο ΟΤΑ, έθεσε και άλλα θέματα στον Δήμαρχο. Κάτι για την εκκλησιαστική επιτροπή, κάτι για να μπαινοβγαίνουν ανεξέλεγκτα στο κτίριο που είχε παραχωρηθεί στο Σύλλογο και τα μη μέλη του Συλλόγου κοκ. Συζητήσεις έγιναν στο Δήμο σε σχέση και σε βάρος του βραβευμένου από τον ίδιο Δήμαρχο Συλλόγου, αποφάσεις μεσοβέζικες πάρθηκαν και όλα αυτά ερήμην και πίσω από την πλάτη του ενδιαφερόμενου και πληττόμενου Συλλόγου! Πέρασαν δύο χρόνια από τη λήψη δυσμενούς για το Σύλλογο απόφασης για να ενημερωθεί μαζί με την απόφαση έξωσής του από το κτίριο!

Είναι προφανώς λυπηρό το φαινόμενο. Θυμίζει τον πονηρό σπιτονοικοκύρη που ενθαρρύνει τον φιλότιμο ενοικιαστή να κάνει βελτιώσεις στο μισθωμένο σπιτικό του με την αυτονόητη προσδοκία ότι θα συνεχίσει να το χρησιμοποιεί, και όμως, μετά από την ολοκλήρωση των επενδύσεων με το μανδύα του νόμιμου ιδιοκτήτη τον διώχνει και οι δαπάνες, ως ενσωματωμένες στο ακίνητο –και τούτο νόμιμο- δεν μπορεί και δεν πρέπει να αποσπασθούν. Αμφίβολη η νομιμότητα του εγχειρήματος της δημοτικής αρχής. Σαφώς απαράδεκτη η στέρηση του δικαιώματος να παρασταθεί στις σχετικές συνεδριάσεις ο ενδιαφερόμενος Σύλλογος να ακούσει και να προβάλλει τα δικά του επιχειρήματα. Να ασκηθεί «το δικαίωμα ακρόασης» που θεσπίζεται από το Νόμο. Ηθικό και θεμιτό, όμως, πως είναι δυνατόν να είναι; Και αν μιλάμε για εκπροσώπους ΟΤΑ, δημόσιους λειτουργούς, διερωτάται κανείς τι σχέση έχουν αυτές οι συμπεριφορές με την δέουσα άσκηση χρηστής διοίκησης;

Στη διαμαρτυρία των Σκαμνιωτών του Πολιτιστικού Συλλόγου που με τη μορφή ψηφίσματος δημοσιεύθηκε στη ΦτΣ, όχι μόνον την αγνόησαν, αλλά την έλαβαν σαν αφορμή να στραφούν κατά των στελεχών και εκπροσώπων του Συλλόγου και να τους τρέχουν στα δικαστήρια. Τα έξοδα βεβαίως για τους ίδιους καλύπτει το ταμείο του ΟΤΑ, για τους ανθρώπους της κοινωνικής προσφοράς, όμως, που δεν ενεργούν για ίδιο όφελος αλλά για το κοινωνικό σύνολο στο οποίο απευθύνονται, η επιβάρυνση μεταφέρεται στο οικογενειακό και προσωπικό τους βαλάντιο. Στις αίθουσες των δικαστηρίων ακούσθηκε από το δικηγόρο του Δήμου και η ίδρυση του νέου Αντι-Συλλόγου Σκαμνού. Προφανώς κάποιος τους πληροφόρησε ότι με τον ισχύοντα νόμο τα αδρανή διδακτήρια ναι μεν περιέρχονται στη δικαιοδοσία των ΟΤΑ, πλην όμως μπορούν αυτά να διατίθενται αποκλειστικά και μόνον για κοινωφελείς και πολιτιστικούς σκοπούς. Ο νέος Σύλλογος είναι στα σκαριά, είπε ο δικηγόρος του Δήμου κραδαίνοντας κάποια χαρτιά. Έπρεπε βλέπεις να φανεί στο δικαστήριο ότι οι ενέργειες του Δήμου δεν απέχουν από το γράμμα της σχετικής νομοθεσίας. Για αποζημίωση βεβαίως στον Σύλλογο που δαπάνησε τόσα πολλά, ούτε λόγος! Βγες εσύ, μπες εσύ! Μιλάει η εξουσία!

Ακούσαμε κάτι για τον νέο αυτό Σύλλογο Σκαμνού και είδαμε και κάποιες συμπεριφορές που μόνον σε αμφιβολία και απορία μας φέρνουν. Εξ αρχής βεβαίως φαίνεται το αστείο της υποθέσεως να υπάρχουν δύο Σύλλογοι σε ένα τόσο μικρό χωριό. Μόνον φήμες κυκλοφορούσαν, αλλά οφείλουμε να αναφερόμαστε σε γεγονότα και ντοκουμέντα. Προσφεύγουμε στο Καταστατικό του νεοσύστατου Συλλόγου που με ένδειξη ΑΒΣ 42/19.08.2008 φέρεται να έχει κατατεθεί στην αρμόδια αρχή (Πρωτοδικείο Λαμίας), τα πρακτικά και την απόφαση του τριμελούς πλημμελειοδικείου Λαμίας με αριθμό 156/2009 για τη συνεδρίαση της 20ής και 21ης Ιανουαρίου 2009, αλλά και ηχογραφημένη συνέντευξη του Προέδρου του νεοσύστατου Συλλόγου Φάνη Σκαρή , αρχές περασμένου Σεπτεμβρίου στον τοπικό ραδιοσταθμό Λαμία FM-1 92,2 όπου ο εκπρόσωπος του νέου φορέα εκλαϊκεύει και επεξηγεί κατά κάποιο τρόπο τους σκοπούς του νέου Συλλόγου.

Για την ενημέρωση λοιπόν των συγχωριανών και φίλων του Σκαμνού σημειώνουμε εν πρώτοις ότι το κίνητρο και ο βασικός σκοπός του νέου πολιτιστικού συλλόγου –πάντα κατά το καταστατικό τους- είναι ο πολιτισμός και το περιβάλλον και για να επιτευχθεί αυτό απαιτείται η συνεργασία με την αυτοδιοίκηση. Με ομιλίες και άλλες δραστηριότητες θα αναδείξουν την πολιτιστική κληρονομιά του χωριού και τους φυσικούς πόρους (βλ. άρθρο 3 του Καταστατικού «Σκοποί»).

Είναι να απορεί κανείς και αναρωτιέται, ποιοι λαθροϋλοτομώντας ξεπάστρεψαν το περιαστικό δασύλλιο δρυός στην λοφοσειρά Γρανισιώτη μεταβάλλοντας τον όμορφο χώρο-από τους ελάχιστους πνεύμονες πρασίνου- σε κάτι που θυμίζει αλωπεκίαση; Ποιοι έκοψαν και πούλησαν για λίγα αργύρια το ιερό μνημείο της φύσης, το υπερ- αιωνόβιο δέντρο μπροστά στη βρύση Γρανισιώτη αφού προηγουμένως κατέστρεψαν και τη βρύση, εκτελώντας τάχατες πληρωμένο έργο από τον ΟΤΑ και μεταβάλλοντας τον ειδυλλιακό χώρο σε σεληνιακό τοπίο; Ποιοι καταδικάστηκαν για την ανεξέλεγκτη ξύλευση; Ποιος φοβέριζε και απειλούσε στελέχη του Συλλόγου:

-Για την ξύλευση και ότι γίνεται στο Σκαμνό, δεν πρέπει να ενημερώνεται το Δασαρχείο. Εμένα δεν μου αρέσουν αυτά τα πράγματα!

Μήπως όλα αυτά άλλαξαν ξαφνικά μόνο και μόνο για να σφετερισθούν κάποιοι αυτό που άλλοι δημιούργησαν με τον τίμιο ιδρώτα, τη μεγάλη δαπάνη και την ανιδιοτελή προσφορά του πραγματικού Συλλόγου; Αυτών των φιλότιμων συγχωριανών που μερικοί αχρείοι πίσω από την πλάτη τους αποκαλούν μαλάκες;

Σίγουροι για την πολιτιστική ταυτότητα και την κληρονομιά παίρνουν τα μέτρα τους και γκετοποιούν τα μέλη μην τους ξεφύγει ο έλεγχος της ποιότητας κάτω από μη γνήσιες επιρροές. Έτσι λοιπόν, μόνον όσοι κατάγονται από το Σκαμνό και οι συγγενείς τους μπορούν να γίνουν μέλη, χωρίς να εξετάζεται αν ζουν, έχουν φυσική παρουσία, έχουν περιουσία, συμμετέχουν στο κοινωνικό γίγνεσθαι, είναι χορηγοί και αρωγοί σε κοινωφελείς δράσεις του χωριού! (βλ. Καταστατικό άρθρο 4 «Μέλη»)

Είναι τουλάχιστον ντροπή και αγνωμοσύνη να παραγνωρίζεται η τεράστια προσφορά στην αναμόρφωση του Σκαμνού μερικών από τους μη γηγενείς. Η απάντηση δόθηκε στους εμπνευστές της περίεργης ιδέας καθώς η συντριπτική πλειοψηφία των γηγενών πήρε αποστάσεις και στηρίζει τον πραγματικό σύλλογο που έχει στο ενεργητικό του τεράστιο έργο, έχει παρελθόν πολλών δεκαετιών, έχει παρόν, έστω με τις δυσκολίες από τον ΟΤΑ, και ασφαλώς θα έχει και ακόμη καλύτερο μέλλον και προοπτική για μία καλύτερη κοινωνία. Ο Σκαμνός ευτύχισε, όσο κανένας ίσως άλλος οικισμός από αυτούς που συγκροτούν το Δήμο Γοργοποτάμου να δεχθεί πολλούς νέους οικιστές οι οποίοι αποτελούν στην μεγάλη πλειοψηφία τους αξιολογότατα μέλη της κοινωνίας μας και μας τιμούν με την παρουσία τους στο χωριό. Εδώ ο Σύλλογός μας αναμφιβόλως διαδραματίζει έναν σημαντικό ρόλο, γιατί ο κάθε νέος οικιστής δεν εκτιμάει μόνον το όμορφο φυσικό περιβάλλον, αλλά και το ανθρώπινο δυναμικό με το οποίο θα έρθει σε μία ανθρώπινη επικοινωνία.

Οι εμπνευστές της ιδέας του νέου Συλλόγου προσφέρουν κάκιστες υπηρεσίες στο χωριό. Τίποτα το θετικό δεν έχουν να αναδείξουν και να προβάλλουν παρά μόνον συμπεριφορές που μας ντροπιάζουν. Τραμπουκισμοί, αλληλοξυλοδαρμοί, φοβέρες, απειλές, εμπάθεια, έκνομη και ανήθικη τακτική και αθλιότητες. Δεν θεωρούμε σωστό να κάνουμε τέτοιες αναφορές. Δεν μας φταίνε οι αναγνώστες μας. Δεν θέλουμε να προσβάλλουμε την αισθητική τους. Μας αρκεί ότι οι Σκαμνιώτες γύρισαν την πλάτη σ΄ αυτή την κίνηση. Η ανθρωπογεωγραφία του νέου Συλλόγου φαίνεται καθαρά από τη λίστα των ιδρυτών που συνοδεύει το Καταστατικό. Ποιοι είναι οι μπροστάρηδες στις πρώτες θέσεις του καταλόγου και ποια η έξωθεν μαρτυρία της μικρής μας κοινωνίας; Ποιες είναι οι δύο –τρεις ατόφιες οικογένειες και μόνον αυτές, που συντάσσονται με την κίνηση αυτή. Δεν αξίζει να σταθούμε στα ονόματα που αποσπασματικά και για ειδικούς λόγους δέχθηκαν να συμπλεύσουν, αλλά ανάμεσα σ’ αυτά τα ονόματα που προφανώς παρασύρθηκαν, υπάρχουν χρήσιμα στοιχεία για την σκαμνιώτικη οικογένεια. Είμαστε σίγουροι ότι σύντομα θα ξανασκεφθούν και θα αναλογιστούν τι είναι το σωστό και τι είναι το λάθος. Τι θέλουν να σηματοδοτήσουν για τον εαυτό τους, την προσωπικότητά τους και την οικογένειά τους και τι θα επιλέξουν να αφήσουν ως παρακαταθήκη στα παιδιά τους.

Ο μάρτυρας κατηγορίας μας στο δικαστήριο του Ιανουαρίου ’09 Δημήτριος Αργυρόπουλος, αιρετός εκπρόσωπος κι αυτός του Δήμου από το Μοσχοχώρι, κατέθεσε στο δικαστήριο ότι η έρις που κρίνεται δηλαδή του Δήμου Γοργοποτάμου με τον Πολιτιστικό Σύλλογο Σκαμνού έχει πολιτικά κίνητρα. Δεν γνωρίζω τον μάρτυρα και δεν μπορώ να έχω γνώμη για την προσωπικότητα, αλλά –πιθανόν άθελά του- ήταν όλως διόλου εσφαλμένη αυτή η δήλωσή του. Ένα από τα επιτεύγματα του πολιτιστικού Συλλόγου Σκαμνού, είναι ότι στέκεται αποκλειστικά και μόνον στους κοινωφελείς στόχους του καταστατικού του και δεν φατριάζει υπέρ ή κατά κάποιου από τα πολιτικά κόμματα. Θεωρούμε κατάκτηση ότι στο μικρό χωριό μας που στο απώτερο παρελθόν συντελέσθηκαν απίστευτες ωμότητες, το μόνον που εξετάζουμε σήμερα είναι η τωρινή συμπεριφορά των μελών μας και το τελευταίο που μας απασχολεί είναι το τι ψηφίζει. Ασφαλώς και στις τάξεις του Συλλόγου μας υπάρχουν μέλη όλων των κομματικών αποχρώσεων και αυτό το χαιρετίζουμε. Εκείνο που αποστρεφόμαστε είναι η οπισθοδρόμηση που εκφράσθηκε καταλυτικά από την πλευρά ενός –ευτυχώς τέως- κομματικού μεγαλοπαράγοντα από το Δήμο μας που εξαγριώθηκε επειδή στο Σύλλογό μας «υπάρχουν και 3-4 Πασόκοι», χώρος στον οποίον ο υπογράφων δεν υπάγεται, αλλά επ’ ουδενί ανέχεται ακόμη και στις μέρες μας να διαπιστώνεται τέτοιο κατάντημα και δη από ανθρώπους που θέλουν να εμφανιστούν ως ταγοί της κοινωνίας μας. Το μόνο που κατάφερε είναι η πρόσφατη αποδοκιμασία και ο εξοστρακισμός των συμπατριωτών μας που έδειξαν την ωριμότητά τους και την άρνησή τους στις παλαιοκομματικές μεθοδεύσεις.

Ο Φάνης Σκαρής δεν υπήρξε μαθητής στο υπόψη διδακτήριο εμφανίσθηκε στο ραδιόφωνο μειλίχιος και παραπονεμένος κατά του «προηγούμενου Συλλόγου» αναφορικά προς την χρήση του κτιρίου, αλλά απέκρυψε ότι η συντριπτική πλειονότητα των συγχωριανών που έμαθαν σ’ αυτόν τον ιερό χώρο τα πρώτα τους γράμματα είναι αυτοί που απομακρύνθηκαν. Ελάχιστοι από τα μέλη του νέου Συλλόγου του σχετίζονται με το κτίριο αυτό. Ο ίδιος αφήνει να φανεί ότι τάχατες συνέβαλε στη χρηματοδότηση του έργου της ανακαίνισης. Δεν το σχολιάζουμε καθόλου και το αφήνουμε στην κρίση των συγχωριανών.

Με το ίδιο ύφος ο εκπρόσωπος του νέου Συλλόγου δείχνει να θλίβεται που περπατάει στο δρόμο, συναντάται με συγχωριανούς και δεν ανταλλάσσεται καλημέρα. Με όσους μίλησα για την επισήμανση, δεν έβγαλα ξεκάθαρο συμπέρασμα. Μερικοί αναφέρονται στην απρέπεια του ίδιου που συνελήφθη να καταστρέφει πινακίδες σήμανσης του Συλλόγου στο Γούπατο και διερωτώνται αν για κάτι τέτοιο αρμόζει «καλημέρα» ή βρεγμένη σανίδα.

Για μία ακόμη φορά θα εκφράσουμε τη λύπη μας γιατί αυτή η δυσάρεστη κατάσταση έχει πέρα από τους φυσικούς, και ηθικούς αυτουργούς που υποδαυλίζουν την αντιπαλότητα εξ αιτίας των ψήφων στον ΟΤΑ. Ξαφνικά βλέπουμε μερικούς από την Οίτη, το Μοσχοχώρι και άλλα χωριά, εν πολλοίς αγνώστους σε μας, απόντες και αμέτοχους στην μικρή μας κοινωνία να νοιάζονται για τα πολιτιστικά στο Σκαμνό.

Ο γνωστός από την Οίτη συνταξιούχος στρατιωτικός που τώρα ενεργοποιείται στον ΟΤΑ και τον Πολιτιστικό Σύλλογο του χωριού του δεν κρύβει τα αισθήματά του για το Σκαμνό και το Σύλλογό του, αναμειγνυόμενος ως μη όφειλε, ενεργά και με απρέπεια. Αφού μία δίκη που ο ίδιος ξεκίνησε εναντίον στελεχών του Σκαμνιώτικου Συλλόγου και δεν απέφερε τα αναμενόμενα γι’ αυτόν αποτελέσματα, προβαίνει τώρα σε αξιολόγηση των δύο σκαμνιώτικων συλλόγων με τα δικά του κριτήρια. Να ‘ναι τάχατες το βεληνεκές; Να ‘ναι το εκτόπισμα του κάθε φορέα; Να ‘ναι η ιστορία και το έργο του κάθε Συλλόγου; Πάντως αποφαίνεται χωρίς αναστολές και χαρακτηρίζει το Σύλλογό μας «δεύτερο σύλλογο» που κι αυτός έστω, μπορεί να κάνει αίτηση για χρήση του σχολείου –κατά το σφάξε με αγά μου ν’ αγιάσω-. Οι Σκαμνιώτες όμως έχουν μία ρήση για τέτοιου είδους και υφής κρίσεις και αξιολογήσεις: Δώδεκα χρονών η αλεπού, δεκατριών το αλεπόπουλο!

Οι φυσικοί αυτουργοί της ζοφερής εξέλιξης με τη σειρά τους κολακεύονται καθώς βλέπουν να τους χτυπούν την πλάτη κάποιοι επώνυμοι αιρετοί κττ, αποθρασύνονται και δεν διστάζουν να προχωρήσουν και σε ακραίες ενέργειες.

Ένα γραπτό μήνυμα που λάβαμε, θα μπορούσε να αποτελέσει δείγμα για το τι θέλουμε να πούμε. Προέρχεται από κάποιον κύριο που, όπως και ο ίδιος λέγει, δεν με γνωρίζει, αφού δεν κατοικεί και δεν έχει επαφή με το Σκαμνό, αλλά με τον τρόπο του θέλει να παρέμβει στα πολιτιστικά δρώμενα του χωριού μας. Ας τον παρακολουθήσουμε στο μήνυμά του (διατηρούμε την ορθογραφία του και τις επισημάνσεις του με bold – παχιά γράμματα, δηλαδή στα σημεία που δίνει έμφαση):

Από Γεώργιο Α,. Τζουβάρα
Προς κ. Αποστολόπουλο

Κύριε Αποστολόπουλε

Με μεγάλη μου θλίψη και έκπληξη πληροφορήθηκα ότι στο .. έντυπο το οποίο εκδίδετε και κυκλοφορείτε και το οποίο ονομάζετε «η φωνή των σκαμνιωτών» και συγκεκριμένα στο τεύχος Αυγούστου 2009, σελ. 5, γράφετε ελαφρά τη καρδία, δίχως καν να με γνωρίζετε και χωρίς καμία επιβεβαίωση για τα γραφόμενά σας ότι εν αγνοία μου έχω εγγραφεί στο νεοσύστατο σύλλογο του χωριού και ότι εξαπατήθηκα!!!!!!
Ουδέποτε όμως δήλωσα κάτι τέτοιο και ουδέποτε εξαπατήθηκα μιας και η επιλογή που έκανα ήταν απολύτως συνειδητή.
Με τα ψευδή και ατεκμηρίωτα λεγόμενά σας με εκθέσατε ανεπανόρθωτα στο συγγενικό και ευρύτερο κοινωνικό μου περιβάλλον καθώς και στους ιδρυτές του νέου συλλόγου που πέρα από συγγενείς είναι και πάρα πολύ καλοί μου φίλοι.
Εάν στο επόμενο φύλλο σας δεν επανορθώσετε για όσα γράφτηκαν και δε ζητήσετε συγνώμη για τα ακατάληπτα ψεύδη που γράψατε μιας και δεν γνωρίζω ούτε εσάς ούτε και κάποιον από τους συνεργάτες σας δε θα ξαναϋπάρξω απέναντί σας τόσο ευγενικός όσο τώρα, σεβόμενος την ηλικία σας και μόνο.
Το λιγότερο που θα κάνω είναι να καταφερθώ εναντίον σας δικαστικά για συκοφάντηση και διασυρμό διεκδικώντας αποζημίωση όχι μόνο για λόγους ηθικούς, αλλά και για την κατασπατάληση του πολύτιμου χρόνου μου να ασχοληθώ μαζί σας γράφοντας και στέλνοντας το συγκεκριμένο κείμενο.
Παρακαλώ για την άμεση αποκατάσταση του συγκεκριμένου ζητήματος προτού εμπλακείτε σε δυσάρεστες για σας περιπέτειες.
Επαναλαμβάνω ότι δε ξέρεις με ποιον έχεις να κάνεις και σε περίπτωση που δεν ικανοποιηθούν οι προαναφερθείσες απαιτήσεις μου δεν μπορεί να φαντασθείς τι σε περιμένει.
01.10.2009 Γεώργιος Α. Τζουβάρας

Σύνταξη:
Δεν μπορώ να πω ότι δεν με στενοχωρεί αυτό το μήνυμα που προέρχεται από έναν συντοπίτη –πάντως όχι συγχωριανό- που δεν με γνωρίζει. Ως προς την ουσία της αναφοράς μας και την επίμαχη συνάντησή του με τους συγχωριανούς, δεν γίνεται καν λόγος και συνεπώς δικαιούμαστε να θεωρούμε ότι ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα. Το ότι επιλέγει να υποστηρίξει τον νεόκοπο σύλλογο είναι αναφαίρετο δικαίωμά του. Εξ άλλου για τον σύλλογο αυτό απαιτείται όχι η φυσική παρουσία και δράση στο χωριό, αλλά οι ρίζες καταγωγής και μόνον. Η αναφορά του, όμως, γενικά στους Τζουβαραίους / Τζιβαραίους, με τον τρόπο που γίνεται, είναι ανεπίτρεπτη. Γνωρίζουμε πολύ καλά ότι δεν έχει εξουσιοδότηση από τον μεγάλο κύκλο αυτής της οικογένειας που είναι η πρώτη στο Σκαμνό, να μιλάει για λογαριασμό τους και να τους εκπροσωπεί εν λευκώ, πολλώ δε μάλλον με τον τρόπο που το επιχειρεί. Οι Τζιβαραίοι στέκονται και κοσμούν σχεδόν στο σύνολό τους στους κόλπους του πραγματικού πολιτιστικού συλλόγου και συμβάλλουν αποφασιστικά στην παραγωγή πολιτισμού κατέχοντας θέσεις ευθύνης στο Σύλλογο. Το όνομα και μόνον δεν ομογενοποιεί την κοινωνία των ανθρώπων. Αυτό αρμόζει μόνον σε αγέλες. Μέσα σ΄ αυτούς τους υπέροχους Τζουβαράιους συγκαταλέγονται και αυτοί που εδώ και τρεις γενιές μετανάστευσαν στο Μοσχοχώρι. Είχα την καλή τύχη να έρθω σε επαφή πολλές φορές μαζί τους, γνώρισα την αγάπη και την ευπρέπειά τους

Οφείλουμε, πάντως να αναγνωρίσουμε το ήθος και τις αρχές που διέπουν την συμπεριφορά του επιστολογράφου μας. Το σεβασμό στον ηλικιωμένο –φαντάζομαι- είναι γόνος τελευταίας γενιάς. Δεν μπορώ, όμως, να αποφανθώ αν αυτό το ήθος είναι προϊόν της πολιτιστικής δράσης του νέου συλλόγου που λάβρος υπερασπίζεται ή πιθανόν απόρροια σεμιναρίων επικοινωνίας στο Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο που υπηρετεί, έχοντας εξ όσων καταλαβαίνω με την αναφορά του στον πολύτιμο χρόνο του θέση πολύ υψηλά στην ιεραρχία του δημόσιου φορέα. Εάν, πάντως, δεν έχει εξαντλήσει την ιεραρχία στο Δημόσιο Φορέα που υπηρετεί, δεν θα ήταν άστοχο αυτό το πόνημά του να ενταχθεί στον προσωπικό του υπηρεσιακό φάκελο για την παραπέρα αξιολόγησή του.

*
***

Και αν αυτά τα κωμικοτραγικά νέα μερικοί συγχωριανοί ενδιαφέρονται να τα μάθουν, να κλάψουν ή να γελάσουν, ένα παραμένει σημαντικό. Να οδηγηθούμε σε κάποιο συμπέρασμα, στο δια ταύτα, που λένε οι δικαστικοί λειτουργοί:

Το ότι σε μία κοινωνία, όσο μικρή και να είναι, παρατηρούνται έριδες, δεν θα πρέπει να μας παραξενεύει. Προφανώς μας λυπεί η παρατηρούμενη κατάσταση. Η υπόθεση είναι ήδη γνωστή και στους κύκλους των δικαστικών λειτουργών στη Λαμία, όπως αποκάλυψε η Πρόεδρος του δικαστηρίου τον περασμένο Ιούνιο με τον κατήγορό μας από την Οίτη που προαναφέραμε. Αυτά συμβαίνουν και .. εις Παρισίους, συμβαίνουν και στις καλύτερες οικογένειες. Υπάρχει ασυμφωνία χαρακτήρων. Τον πολιτισμό τον βλέπουμε ο καθένας με τα δικά του γυαλιά. Το τι μας πάει μπροστά και μας γυρίζει πίσω, δεν είναι ταυτόσημο για όλους μας. Το διαζύγιο είναι αναπόφευκτο. Είναι αστείο και επικίνδυνο στο όνομα της τάχα ομοψυχίας και επιδερμικής αδερφοσύνης να εξυφαίνονται διάφορα δυσάρεστα περιστατικά που δεν προάγουν την κοινωνία.

Εδώ και κάμποσα χρόνια ο ίδιος δήμαρχος που μας κατατρέχει, υποστηρίζοντας το πρόγραμμα real estate της μητρόπολης συνήνεσε στην παραχώρηση σημαντικού τμήματος της μικρής πλατείας του χωριού για να γίνει, όπως και έγινε, ένα κτίριο που το ονόμασαν Πνευματικό Κέντρο. [ Οι κτηματομεσιτικές δραστηριότητες και το σχετικό κλίμα και νοοτροπία που συγκλόνισε το Πανελλήνιο, του αγίου Εφραίμ δεν είχαν τότε εκδηλωθεί τόσο φανερά]. Όλοι πιστέψαμε και δεχθήκαμε, ότι δόθηκε μία λύση σε ένα υπαρκτό πρόβλημα, ώστε και αυτή η ομάδα των συγχωριανών, που μάλιστα στηρίζεται από τον ιερέα του χωριού και φιλοξενεί στις τάξεις της και την λεγόμενη Εκκλησιαστική Επιτροπή, να έχει το δικό της στέκι. Το άδικο και απαράδεκτο, όμως, είναι ότι οι ίδιοι κινούμενοι με φανατισμό, μισαλλοδοξία και εμπάθεια, κινήθηκαν και κατάφεραν να εξώσουν τον πραγματικό σύλλογο από την δική του στέγη που με τόσες δαπάνες ο ίδιος δημιούργησε. Να έχει η υπόψη ομάδα δύο κτίρια και ο σύλλογος με έργο, τεράστια προσφορά στο χωριό, με πολύ περισσότερα και ενεργά μέλη, ως απόβλητος και κατατρεγμένος να είναι άστεγος και να φιλοξενείται για τις εκδηλώσεις του στους τριγύρω οικισμούς. Αυτό είναι πέρα για πέρα άδικο.

Η μοναδική και δίκαιη λύση για όσους συνετούς συγχωριανούς και αυτούς που για οποιοδήποτε λόγο θέλησαν να στηρίξουν αυτή την απρεπή κίνηση, είναι ο νεόκοπος Σύλλογος «Άγιος Γεώργιος» να φιλοξενηθεί στο Πνευματικό Κέντρο της Εκκλησίας, όπως συνάγεται και από την επωνυμία και την σύνθεση των μελών του και ο Πολιτιστικός Σύλλογος Σκαμνού να επανέλθει στο κτίριο του σχολείου για το οποίο τόσο πολύ ξόδεψε. Να ανασταλούν οι προσφυγές, οι αιτήσεις και η προσεπίκληση του Δήμου κατά των φιλότιμων συγχωριανών. Ο Σύλλογος ποτέ δεν αρνήθηκε την παραχώρηση του κτιρίου για οποιαδήποτε κοινωνική ή άλλη εκδήλωση και σε μη μέλη, όπως επί παραδείγματι έγινε με τη βάπτιση του εγγονού του Πολύκαρπου, ο οποίος όμως το αποσιωπά.. Το σημείο τριβής είναι ποιος θα έχει την ευθύνη για τα περιουσιακά στοιχεία που βρίσκονται μέσα στο χώρο και ποιος θα ξοδεύει γι’ αυτά. Το μπάστε σκύλοι κι αλέστε κι αλεστικά μη δίνετε, δεν είναι πρέπον.

Μία τέτοια εξέλιξη θα μπορούσε ίσως να επιτρέψει την άμβλυνση της οξύτητας, την διατήρηση μίας στοιχειώδους ανθρώπινης επαφής και αλληλοσεβασμού και γιατί όχι, ενδεχομένως και την συμφιλίωση σε κάποιο βάθος χρόνου. Τότε, και μόνον τότε, θα έχουμε το δικαίωμα να λέμε ότι είμαστε μέλη ενός «πολιτιστικού» συλλόγου. Ένας «πολιτιστικός σύλλογος» δεν μπορεί να χρησιμοποιείται ως πολιορκητικός κριός για την επίτευξη αθέμιτων και αμφίβολης ηθικής ενέργειες. Μία τέτοια εξέλιξη μόνον καλό θα φέρει στο χωριό και ίσως μία απογοήτευση των τρίτων που για δικούς τους λόγους επιχειρούν βλάπτοντάς μας να ασχοληθούν με τον όμορφο οικισμό μας.