FtS96
Πρόσφατα έφυγε από κοντά μας μία, όντως, μεγάλη Κυρία, όχι μόνο του Κυκλαδικού, αλλά του Ελληνικού, θα λέγαμε, Πολιτισμού στο σύνολό του. Μία σπάνια γυναίκα με ασυνήθιστες αρετές που πρόσφερε πάρα πολλά στη χώρα μας.
Δεν είναι μόνο η δημιουργία ενός υποδειγματικού Μουσείου, του Μουσείου Κυκλαδικής Τέχνης και Πολιτισμού με παγκόσμια ακτινοβολία και απήχηση. Είναι ολόκληρος ο βίος και ο τρόπος που αντιλήφθηκε το θέμα που απορρόφησε όλο το ενδιαφέρον και το ζήλο της για μία ολόκληρη ζωή. Έδωσε άλλη διάσταση στην, όντως, σπουδαία πρωτοβουλία της που ίσως να μην μπορούσε να υλοποιηθεί στην έκταση που αυτό έγινε κατορθωτό, αν δεν είχε την ολόπλευρη στήριξη του συζύγου της. Στήριξη ηθική, αλλά και οικονομική, αφού ο λόγος γίνεται όχι μόνο για ένα έργο ζωής, αλλά και για τεράστια δαπάνη.
Η συνεργασία του Μουσείου με άλλους συναφείς οργανισμούς τόσο στο εσωτερικό, όσο και σε παγκόσμια κλίμακα, φώτισαν ακόμη περισσότερο το άστρο του Μουσείου και ανέδειξαν τα σημαντικά ποιοτικά του στοιχεία τόσο στο ανεκτίμητης αξίας υλικό εκθεμάτων, όσο και στις μεθόδους διοίκησης, οργάνωσης και διαχείρισης ενός τόσο πολυσύνθετου οργανισμού.
Η επισκεψιμότητα του Μουσείου και το άνοιγμά του στη νέα γενιά και δη στα παιδιά της σχολικής ηλικίας σε συνδυασμό με πρακτικά επί τόπου μαθήματα, ασκήσεις και εύληπτα ευρήματα από ειδικούς δίνει μία νέα άκρως ε3νδιαφέρουσα διάσταση για την αντίληψη και το ρόλο ενός αρχαιολογικού Μουσείου. Δεν είναι με μικρότερη σημασία το παράδειγμα που έδωσε η ιδρύτρια του Μουσείου σε άλλους Έλληνες φιλότεχνους και συλλέκτες, υποδεικνύοντας με τον πλέον συνεπή τρόπο, ότι τα ανεκτίμητης αξίας κειμήλια της πολιτιστικής μας κληρονομιάς, δεν είναι για να στέκονται σε κάποιους ιδιωτικούς και αποκλειστικούς χώρους, αλλά ανήκουν στο σύνολο της ελληνικής κοινωνίας στην οποία και πρέπει να αποδίδονται.
Μιλάμε για την Ντόλλυ Γουλανδρή και το θεωρούμε ευτύχημα που λάβαμε από ένα δικό μας άνθρωπο, με κυκλαδίτικη καταγωγή, το αγαπητό μας φίλο και συνεργάτη κ. Γεώργιο Πούλιο ένα σημείωμά του που το παραθέτουμε ευθύς αμέσως με ιδιαίτερη ικανοποίηση:
Η Ντόλλυ Γουλανδρή, κοιμήθηκε, στις 15.02.2008 και στις 19.02.2008 εψάλλει η εξόδιος ακολουθία, στον Ιερό Ναό του Αγίου Διονυσίου Αρεοπαγίτου, στο Κολωνάκι. Τελευταία της κατοικία έγινε το Α’ Κοιμητήριο Αθηνών.
Η Ντόλλυ ήταν κόρη του Σπαρτιάτη, Ιωάννη Κουμαντάρου, κόρη της Φλώρας Νομικού, από τη Σαντορίνη. Σύζυγος του Ανδριώτη Νικολάου Πέτρου Γουλανδρή. Τουλάχιστον δύο μήνες το χρόνο έμενε στο Ρευματονήσι, που βρίσκεται μεταξύ Πάρου και Αντιπάρου.
Από τη μια οι πολλές υποχρεώσεις της και από την άλλη, μετά, η αρρώστια της, μου στέρησαν μια μεγάλη χαρά. Μου είχε εμπιστευθεί, αλλά και υποσχεθεί, ότι ήθελε μια χρονιά να βρεθεί, στη Μάρπησσα της Πάρου, στις 6 Αυγούστου, προκειμένου να ζήσει τις ωραίες εκδηλώσεις που γίνονται εκεί. Μου έδινε την ευκαιρία να της προσφέρω μεταξύ των άλλων και «φραγκόσυκα» που της άρεσαν, κάτω από τη φιλόξενη καλαμωτή μου.
Η Ντόλλυ Γουλανδρή έκτισε, στη μνήμη του συζύγου της, Νικολάου, το Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης, προκειμένου να στεγάσει μοναδικά έργα τέχνης (ειδώλια, σκεύη από νησιώτικο μάρμαρο και διάφορα αγγεία των προϊστορικών και ιστορικών χρόνων).
Η Ντόλλυ Γουλανδρή δημιούργησε ένα από τα πλέον σύγχρονα Μουσεία της Ελλάδος. Προσέφερε πάρα πολλά, στην προστασία και στην ανάδειξη της πολιτιστικής μας κληρονομιάς. Επετέλεσε έργο Εθνικής σημασίας. Χρησιμοποίησε τα χρήματά της προκειμένου να διασώσει ένα πολύτιμο κομμάτι της Αρχαίας Κυκλαδικής μας κληρονομιάς. Ήταν μοναδική προσωπικότητα. Διέθετε ψυχική αρχοντιά. Ήταν άνθρωπος.
Στην Ντόλλη Γουλανδρή οφείλουμε πολλά, ιδιαίτερα εμείς οι Κυκλαδίτες. Από τη μια διέσωσε θησαυρούς που μπορεί να είχαν χαθεί και είναι αδύνατο η αξία των να αποτιμηθεί. Από την άλλη το Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης έχει προβάλλει τα νησιά μας, τον Κυκλαδικό Πολιτισμό και όλη την Ελλάδα παγκοσμίως.
[Για όσους ενδιαφέρονται το Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης ευρίσκεται: Νεοφύτου Δούκα 4, στο Κολωνάκι και έχει τηλέφωνο: 210-72 28 321-3]
Καλλιθέα 20.02.2008