FtS81

υπό Βίκτωρος Παν. Σαμπώ
Πολ. Μηχανικού, Διοικητικού Συμβούλου Πολιτιστικού Συλλόγου Παλαιοχωρίου

Η Ελληνική Επανάσταση του 1821, καμωμένη στο όνομα του Χριστού και της Παναγίας, του Σωκράτη και του Πλάτωνα, είχε ν’ αντιμετωπίσει μες στον αγώνα – θύελλα ή κακοκαιρία – τους αντιπάλους αυτών, δηλαδή πρόσωπα εχθρικά στο πνεύμα του Ευαγγελίου, πρόσωπα που θα βίαζαν αθώους να πιουν το κώνειο, πρόσωπα που ήταν απολίτιστα.

– Η Οθωμανική βαρβαρότητα είχε αλλάξει τα χαρακτηριστικά της ελληνικής ψυχής, δεν μπόρεσε όμως να καταστρέψει ούτε τη χάρη, ούτε την έμφυτη ομορφιά της.
Η ελληνική επανάσταση υμνημένη, δοξασμένη από μεγάλες αρετές, και ηρωικά έργα, είχε επίσης τις αποφράδες ημέρες της, τους εμφυλίους πολέμους που έφεραν, επόμενο για τη δυστυχία του λαού, θλιβερές καταστροφές.
– Δεν τους πιάνει παράπονο, ούτε χολή εκείνους οι οποίοι στην αβασίλευτη, στη μακαρία τους ημέρα αγναντεύουν τα πρόσωπα των αγίων και των αγγέλων και αισθάνονται, ότι ο αληθινός έπαινός τους είναι ο τόπος όπου κατοικούν. Γιατί εκεί πήγαν πρόθυμα για τον άγιο σκοπό τους, παρά για τη ζωή τους.
– Η Δόξα δεν αποχτιέται, παρά με τα τίμια και νόμιμα ανδραγαθήματα.
– Αλαφρό να είναι το χώμα σε κείνα τα Ελληνόπουλα και η ψυχή τους να ευφραίνεται την αθάνατη μακαριότητα, που όσο χαίρονταν τον απάνω κόσμο με ακοίμητο τουφέκι πολεμούσαν τον εχθρό. Γιατί στους άνδρες που ζούσαν την κλέφτικη ζωή, χρωστούμε την αρχή της δοξασμένης ελευθερίας μας.
Με το έργο τους κήρυτταν το φυσικό προνόμιο, που έχει η ανθρωπότητα, την Ελευθερία, και δίδασκαν, ότι τέτοιο προνόμιο δεν κερδίζεται με δεήσεις ή με γυναικοκλάματα, αλλά με την φιλοκίνδυνη παλικαριά. Κι’ έβαναν σύνορο του πολέμου τους το τέλος της ζωής τους, όταν τραγουδούσαν ότι « όσο χιονίζουν τα βουνά » να μη προσκυνήσουν αλλόφυλο σκήπτρο.
« Πάμε να λημεριάσουμε όπου φωλιάζουν λύκοι,
παρά με Τούρκους, με θεριά καλλίτερα να ζούμε ».
Τον δέκατο ένατο αιώνα, υπάρχει μια ημέρα περιχυμένη από χάρη και δικαιοσύνη. Υπάρχει ανάγκη μαντέματος, για να εννοήσουμε ποια είναι; Κηρύττει το μεγαλείο της το αίμα των οσίων μαρτύρων, του Πατριάρχη Γρηγορίου του Ε’ και του Θανάση Διάκου. Το κηρύττουν ο νικημένος Δράμαλης στη Πελοπόννησο, και οι νικηφόροι στρατηγοί της Ρούμελης ( Ανδρούτσος – Καραϊσκάκης – Μπότσαρης κ.ά. ), το κηρύττει το νησιώτικο μπουρλότο όπου έκαιε τα τούρκικα υπερήφανα καράβια, και η ναυμαχία του Ναβαρίνου, το κηρύττει ότι στα πριν δουλικά χώματα ισχύουν πλέον οι φιλελεύθεροι νόμοι της Πατρίδος.
Η 25η Μαρτίου του έτους 1821 είναι η μυστική αρχή του τόσου μεγαλείου.
– Ο πόλεμος της Ελλάδος ήταν πόλεμος τυρανουμένων κατά των τυρανούντων. Πόλεμος Χριστιανών κατά των ασεβών, πόλεμος ιθαγενών κατά των αλλοφύλων, πόλεμος εξευγενισμού κατά της βαρβαρότητας.
– Πανηγυρίζουμε την 25η Μαρτίου του έτους 1821, ημέρα κατά την οποία τα Ελληνόπουλα ανάστησαν και σήκωσαν την Ελευθερία να πετάξει σε όλα τα γενναία, τα νόμιμα, τα φιλάνθρωπα έργα.
– Πανηγυρίζουμε τη μνήμη των ενδόξων ανδρών της Ελληνικής αναγεννήσεως. Επειδή η δοξολογία της 25ης Μαρτίου είναι δοξολογία των Ελλήνων, όσοι με τα γενναία έργα της αρετής των ετίμησαν την μεγάλη ημέρα του έτους 1821,δεν είναι όμως και αναρμόδιο να ομολογήσουμε, ότι η δοξολογία των επαινεμένων ανδρών και της εθνικής ημέρας προτιμότερο θα ήταν να τους εγένετο με τα έργα, δηλαδή αν μπορούσαμε και εμείς να πούμε τον έπαινο, τον οποίον άλλοτε είπε ο αρχαίος Περικλής στο εγκώμιο των θανατημένων στους πολέμους συμπολίτας του. Εγκαταστήσαμε, έλεγε την επικράτειά μας έτοιμη, ετοιμωτάτην και για τον πόλεμο και για την ειρήνη. « και την πόλη τοις πασί, παρασκευάσαμεν και εις πόλεμον και εις ειρήνην αυταρκεστάτη».
Η μνήμη, η πανήγυρης της 25ης Μαρτίου καλεί την καρδιά μας στην ομόνοια, τον νου μας στο μεγαλείο. Η ομόνοια, των αθανάτων Ελλήνων εκείνη την ημέρα ανάζησε, ξαναγέννησε το μεγαλείο της πατρίδος. Γιατί η ομόνοια είναι εργάτης καλού, δόξης, μεγαλείου; Ναι η ομόνοια είναι η μάνα που γεννά τη δύναμη και την ισχύ, και χωρίς δύναμη και ισχύ κανένα πράγμα αξιοθαύμαστο, δεν γίνεται στον κόσμο, είναι νόμος του Πλάστου αυτό. Η ισχύς, και η δύναμη με τη σειρά τους γεννούν την αθανασία. Έτσι λοιπόν η ομόνοια των Ελλήνων του έτους 1821 εγένησε τη δύναμη και την ισχύ, και αυτές πάλι το καλό όνομα, το αθάνατο της φυλής μας.