FtS85

Την 14 Ιουνίου 1940 τα γερμανικά χιτλερικά στρατεύματα εισήλθαν εις το Παρίσι. Τότε ο Νικόλαος Πλαστήρας, μετακομίζει εις την Νότιον Ελευθέραν Γαλλίαν, το Κράτος του Βισύ και εγκαθίσταται εις Νίκαιαν, εις το Ξενοδοχείον «Φράντσια» επί της οδού Βίκτωρος Ουγκώ, αριθμός 9.
Τον Δεκέμβριον 1940, επεσκέφθη τον Νικόλαον Πλαστήρα, ανώτατος αξιωματούχος των SS, απεσταλμένος του Γερμανικού Υπουργείου Εξωτερικών, με αίτημα την μεσολάβησίν του δια την σύμπτυξιν του Ιταλικού Στρατού εις Αλβανίαν και διεμείφθησαν τα ακόλουθα, ως παρατίθεται εις τας σελίδας 174 – 175 του έργου του Κώστα Χατζηνικολάου : Νικόλαος Πλαστήρας, Ιστορική βιογραφία, Παρουσία, Αθήνα 1999:
«… -΄Ηρθα να σας παρακαλέσω να μου απαντήσετε, αν θέλετε, σε μερικά ερωτήματα, του είπε .
– Αν το μπορώ, δεν θα αρνηθώ, απάντησε ο στρατηγός .
– Ευχαριστώ πολύ. Πείτε μου σας παρακαλώ, πως βλέπετε εσείς την σύμπτυξη του ιταλικού στρατού στην Αλβανία . Τη θεωρείτε πραγματικά στρατηγικό σχέδιο;
– Τη θεωρώ καθαρή στρατιωτική ήττα . Τίποτε πέραν αυτού.
-Πρέπει να σας βεβαιώσω, συνέχισε ο Γερμανός πως η Γερμανία δεν θέλει αυτόν τον πόλεμο και ειδικά αυτό το μέτωπον. Σας ομιλώ υπευθύνως, ως εκπρόσωπος του Υπουργείου Εξωτερικών και έχω εντολή να σας ερωτήσω αν θέλετε να μεσολαβήσετε δια να παύσει ο πόλεμος . Θέτομεν μόνον έναν όρο, να αποχωρήσει από την Ελλάδα ο αγγλικός στρατός.
– Να μεσολαβήσω; Μα εγώ είμαι αντιπολιτευόμενος και κυριώ-τατα είμαι ΄Ελλην. Αποτανθήτε καλύτερα σε κάποιο ουδέτερο κράτος.
– Έχετε δίκαιο … Αλλά, είπε ο Γερμανός κομπιάζοντας, ποίες νομίζετε ότι θα είναι οι αντιδράσεις του ελληνικού λαού αν ο γερμανικός στρατός κατέλθει εις την Ελλάδα;
– Οι ΄Ελληνες εκτιμούν τον γερμανικό πολιτισμό. Στον πρώτο παγκόσμιοι πόλεμο οι εθνικές μας διεκδικήσεις και το γεγονός ότι οι προαιώνιοι εχθροί μας Τούρκοι και Βούλγαροι ήσαν στο στρατόπεδό σας δεν μας άφηναν περιθώρια εκλογής. Σήμερα η στρατιωτική σας παρουσία στην Ελλάδα θα έκαμνε και τον τελευταίο Έλληνα άσπονδο εχθρό σας.
– Καταλαβαίνω, ψιθύρισε ο Γερμανός απογοητευμένος που δεν βρήκε στο πρόσωπο του στρατηγού έναν πρόθυμο συνεργάτη. Και όταν τόλμησε να πει ότι ΄΄εάν χρειασθείτε ο,τιδήποτε στο μέλλον, το Τρίτιο Ράϊχ είναι πρόθυμο …΄΄, ο Πλαστήρας σηκώθηκε και τον διέκοψε αμέσως:
– Δεν θα χρειαστεί. Δεν είμαι διατεθειμένος να αναμιχθώ σε ο,τιδήποτε …».

Και δια την αντιγραφήν
Αθήναι 21-10-2005 / Περικλής Αστρακάς