FtS73

Μας άφησε ο Βασίλης Π. Αποστολόπουλος

Ένα ατύχημα – κάταγμα που υπέστη ο Βασίλης (86) ενόσω έκανε κούρα ιαματικών λουτρών, αποτέλεσε την έναρξη της περιπέτειάς του που κατέληξε στο μοιραίο την παραμονή της Παναγίας. Ενώ η απαραίτητη ορθοπεδικής υφής εγχείρηση υπήρξε επιτυχής, προέκυψαν επιπλοκές στο μετατραυματικό στάδιο και δεν μπόρεσε να τις ξεπεράσει.

Η κηδεία του εκλιπόντος έγινε ανήμερα της Παναγίας στο Σκαμνό και στην ακολουθία έλαβαν μέρος πολλοί συγγενείς και συγχωριανοί.

Ο Βασίλης Αποστολόπουλος με τη σύντροφο της ζωής του δασκάλα Ελένη, απέκτησαν τρία παιδιά. Δύο αγόρια και ένα κορίτσι που υπό δραματικές συνθήκες έχασαν μετά από τροχαίο ατύχημα, όταν η όμορφη κόρη ήταν στην κορύφωση της νιότης της. Τραγικό γεγονός που πλήγωσε βαθιά την οικογένεια. Από τα δύο αγόρια, ο Παναγιώτης, που έλαβε το όνομα του παππού αείμνηστου Παναγιώτη Αποστολόπουλου, καθηγητής Μαθηματικών, δημιούργησε οικογένεια με τη Θάλεια, μία εξαιρετική κοπέλα από το Μαραθόκαμπο Σάμου και απέκτησαν δύο παιδιά, εγγόνια του Βασίλη, την χαριτωμένη Ευαγγελία, που είναι ήδη φοιτήτρια Πανεπιστημίου στον κλάδο Δασολογίας και το Βασίλη, που έλαβε το όνομα του εκλιπόντος παππού, μαθητή Λυκείου. Ο άλλος γιος του Βασίλη, ο Δημήτρης, είναι πολιτικός μηχανικός. Και τα δύο παιδιά, διαπρεπείς επιστήμονες και οι δύο, αναδείχθηκαν χρήσιμα στοιχεία στην κοινωνία.

Ο Βασίλης, ο ίδιος ο εκλιπών, είναι ο μεγαλύτερος από τους γιούς του Παναγιώτη, ανάμεσα σε μία πολυμελή οικογένεια με αδέλφια τη Γεωργία (ζει με την κόρη της Έφη στην Ασπροβάλτα Θεσσαλονίκης), την Κατίνα που προ διετίας μας άφησε, την πονόψυχη και ευαίσθητη Τασούλα (Φουντοσταθοπούλου), που παραβρέθηκε, πολύ συντετριμμένη στην αποχαιρετιστήρια τελετή με καλή οικογένεια στην Αθήνα, ενώ στα αδέρφια προστίθενται ο μικρότερος Δημήτρης, που κι αυτός μας άφησε εδώ και λίγα χρόνια, αλλά και οι αξέχαστοι μαχητές της Εθνικής αντίστασης, ο Αποστόλης και ο αξεπέραστος Κώστας, στον οποίο έχει αναφερθεί η ΦτΣ με σημαντικά ιστορικά ντοκουμέντα που αποδεικνύουν τον ηρωισμό του.

Ο Βασίλης, μαζί με τον Κώστα και τον Αποστόλη, τρία αδέλφια μαζί, εντάχθηκαν από τους πρώτους στις τάξεις του ΕΛΑΣ και στήριξαν την τιμημένη Εθνική Αντίσταση. Ο Βασίλης προχώρησε στα ανώτερα κλιμάκια της ιεραρχίας του ΕΛΑΣ. Τρία αδέλφια από τους οποίους μόλις τώρα μας αποχαιρετά και ο τρίτος που επέζησε μέχρι σήμερα, και μπορούμε να πούμε, πλήρης ημερών. Ο Κώστας προέβη στην υπέρτατη θυσία το 1942 μετά από σφαίρα Γερμανού που δέχθηκε κοντά στην Κασταλία πηγή των Δελφών σε σύγκρουση αποσπάσματος των ναζί κατακτητών με τις ανταρτικές δυνάμεις αντίστασης, ενώ ο Απόστολος μας άφησε το 1950, λίγο μετά την αποφυλάκισή του από την Μακρόνησο, συνεπεία της τρωθείσας υγείας του στο κολαστήριο.

Ο Βασίλης υπήρξε από την μετεμφυλιακή περίοδο και μέχρι την συνταξιοδότησή του στέλεχος των Ελληνικών Σιδηροδρόμων, όπου ο επαγγελματισμός του, ήταν τόσο προηγμένος, ώστε και παρά το προηγούμενό του που τον ήθελε ταγμένο στη δυσμενή πλευρά των ηττημένων του εμφυλίου, γνώρισε καλή εξέλιξη και αναγνώριση. Χαρακτηριστική είναι η αφήγηση που τυχαία προ ετών άκουσα, κάπου γύρω στα ΄60, σύμφωνα με την οποία για την μετακίνηση του αείμνηστου Κωνσταντίνου Καραμανλή, Πρωθυπουργού και αρχηγού της συντηρητικής παράταξης, με το σιδηρόδρομο, ανατέθηκε στο Βασίλη, ως ενός εκ των πλέον ικανών στελεχών, η Διοίκηση της αμαξοστοιχίας. Ο ίδιος πολιτικός αρχηγός, έμελλε στην περίοδο της μεταπολίτευσης και μετά την κατάρρευση της απριλιανής δικτατορίας, με δίκαια και σωστή αυτή τη φορά κίνησή του να άρει τις μετεμφυλιακές διακρίσεις, να νομιμοποιήσει την Αριστερά, να απομυθοποιήσει τον μπαμπούλα του κομμουνιστικού κινδύνου, να λάβει το ΚΚΕ τις πραγματικές του διαστάσεις, που όλοι μας σήμερα γνωρίζουμε και να εξισώσει επί τέλους όλους τους Έλληνες, μαζί και το Βασίλη.

Ήταν τόσο η ικανοποίηση του Βασίλη μετά από την αναγνώριση της Εθνικής Αντίστασης, ώστε δεν παρέλειπε, με κάθε ευκαιρία να συστήνεται προς τρίτους αναφέροντας το όνομά του και αμέσως μετά να προσθέτει: «Αντιστασιακός!»

Δικαιολογημένη η τιμή στο Βασίλη και σε ολόκληρη την οικογένεια. Ας είναι αιωνία η μνήμη του. Να ζήσουν τα μέλη της οικογένειάς του να τον θυμούνται.