Συλλυπητήρια Πάτερ Ιγνάτιε!
Στις 21.07.2003 εγκατέλειψε τα εγκόσμια ο Στέλιος Σάπιος (82) πατέρας του πατρός Ιγνατίου, που για μας τους Σκαμνιώτες, είναι ένας πολύ δικός μας άνθρωπος για τον οποίο οι συγχωριανοί με κάθε τρόπο δείχνουν μεγάλο σεβασμό και αγάπη. Από την περιοχή της Ευρυτανίας έλκει την καταγωγή του ο Στέλιος Σάπιος που πριν από πολλά χρόνια εγκαταστάθηκε με τη φαμίλια του στη Λαμία, στην περιοχή Άμπλιανης. Τίμιος βιοπαλαιστής ανέθρεψε πέντε παιδιά. Τέσσερα κορίτσια και ένα αγόρι, τον πανοσιολογιάτατο Πατέρα Ιγνάτιο.
Στον τόπο μας, εμείς οι Ρουμελιώτες, συνηθίζουμε με τη γέννηση ενός παιδιού να ευχόμαστε:
-Και να βγει χρήσιμος άνθρωπος στην κοινωνία!
Βαθιά φιλοσοφημένη αυτή ρήση – ευχή και γι΄ αυτό ακριβώς μακαρίζουμε τον αείμνηστο Στέλιο Σάπιο που όλα τα παιδιά του δεν βγήκαν απλά χρήσιμα, αλλά πολύτιμοι θησαυροί για την κοινωνία μας. Δεν είναι μόνον το γεγονός ότι όλοι τους αναδείχθηκαν επιστήμονες και μάλιστα όλοι τους εκπαιδευτικοί, στρατευμένοι σ΄ αυτό το σπουδαίο λειτούργημα. Το σπουδαιότερο όλων είναι ότι όλα τα παιδιά του Στέλιου Σάπιου διακρίνονται στην ευρύτερη περιοχή της Φθιώτιδας τόσο για την άριστη κατάρτιση, όσο και για το σπάνιο ήθος! Κατάρτιση και ήθος στο μέγιστο βαθμό.
Γι΄ αυτό το λόγο μπορούμε να πούμε ότι ο Στέλιος Σάπιος διέδραμε την τροχιά που του αναλογούσε στο μάταιο αυτό κόσμο με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, με το κεφάλι ψηλά και μας αποχαιρέτησε με ήσυχη τη συνείδησή του, βέβαιος ότι ο ίδιος ήταν χρήσιμος στην κοινωνία και τα παιδιά του δακτυλοδεικτούμενα παραδείγματα που προσφέρονται για μίμηση, σαν πρότυπα σημεία αναφοράς.
Καλοκαίρι στο Σκαμνό
Δύσκολα θα μπορούσε να υποστηριχθεί ότι ο Σκαμνός πρόσφερε φέτος στους παραθεριστές επισκέπτες του, ό,τι το καλύτερο. Θα πρέπει να πάμε πολλά χρόνια πίσω για να συγκρίνουμε την απραξία που παρατηρήθηκε φέτος. Αυτή η ατμόσφαιρα ήταν η αιτία να μην επισκεφθούν ή να μην παραμείνουν στο χωριό πολλοί Σκαμνιώτες, και ιδιαίτερα πολλά νέα παιδιά, όπερ και το χειρότερο.
Η γνωστή υπόθεση με την εξαγγελία παραίτησης του Προέδρου του Συλλόγου, που με σύνδρομο ντόμινο συμπαρέσυρε και όλα τα άλλά μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου, αλλά και οι τριβές με το Δήμο σε σχέση με τη γνωστή υπόθεση αμφισβήτησης της δημοτικής ιδιοκτησίας στο συγκρότημα σχολείο – εκκλησία – πλατεία, ήταν μερικές μόνον από τις αιτίες της μίζερης αυτής εικόνας.
Καμία από τις γνωστές εκδηλώσεις αναψυχής δεν πραγματοποιήθηκε μιας και στην πρόσκληση του Δημάρχου προς τους πολιτιστικούς Συλλόγους, οι εκπρόσωποι του Σκαμνού, ευρισκόμενοι ήδη σε αντιπαράθεση με το Δήμο για ζητήματα πολύ σπουδαιότερα από κάποιον υποτιθέμενο Καραγκιόζη, απέφυγαν κάθε συνεργασία, με συνέπεια την πλήρη παγωμάρα εν μέσω θέρους! Η γνωστή μας μοναδική ταβερνούλα που ήταν η μοναδική όαση να ξεφύγει κανείς από την απόλυτη απομόνωση, ως γνωστόν δεν μπόρεσε να λειτουργήσει, μιας που η δύσκολη άσκηση με τα πολυποίκιλα πιστοποιητικά που αυτή τη φορά αξιώθηκαν, αποδείχθηκε δυσεπίλυτο εγχείρημα.
Εξάλλου ανάμεσα στο Σχολείο και την Εκκλησία, εκεί που ο χώρος έσφυζε από ζωή και κίνηση, έχασκε φέτος ημιτελές το υπόστεγο – κιόσκι, μιας και οι γνωστοί, -άσημοι ή επώνυμοι, λίγη σημασία έχει- πολέμιοι της κοινωνικής προσφοράς και του Συλλόγου επεστράτευσαν ακόμη και τον ανώτατο αξιωματικό, τον Διοικητή της Αστυνομικής Διοίκησης Φθιώτιδος σε επιτόπια προσωπική παρέμβαση προκειμένου να σταματήσει το έργο ανακατασκευής της σαθρής και επικίνδυνης κατασκευής. Να σκεφθεί κανείς τι θα συνέβαινε αν τους ζητούσαν να συμβάλλουν έστω με μία δραχμή για το έργο αυτό που δεν αποτελεί ιδιοκτησία του οποιουδήποτε, αλλά προσφέρεται στο κοινωνικό σύνολο! Κατατρομοκρατήθηκαν οι εργατοτεχνίτες από τον Διοικητή και έσπευσαν να εγκαταλείψουν την εργασία τους. Η υφιστάμενη ήδη σχετική άδεια του Δήμου για την συγκεκριμένη παρέμβαση δεν φάνηκε αρκετή.
Δεν είμαστε οι πλέον ειδικοί να αξιολογήσουμε το γραφειοκρατικό μέρος, ούτε για το τεχνικό αισθανόμαστε οι πλέον αρμόδιοι, μιας και στο Σκαμνό και στην συγκεκριμένη μικροκατασκευή συμπράττουν διακεκριμένοι επιστήμονες μηχανικοί και κατασκευαστές επαγγελματίες υψηλού επιπέδου και πείρας, προσφέροντας τη γνώση και υποστήριξη χωρίς κερδοσκοπικές βλέψεις, αλλά εκφράζουμε ως πολίτες αυτού του τόπου, τη μελαγχολία και το σκεπτικισμό μας, όταν βλέπουμε να ορθώνονται τέτοια εμπόδια μπροστά σε τέτοιου είδους πρωτοβουλίες κοινωνικής και ανιδιοτελούς προσφοράς για τις οποίες μόνον στήριξη και έπαινος θα έπρεπε να εκδηλώνεται.
Το μόνο ευχάριστο που φάνηκε στο ορίζοντα ήταν το ετήσιο πανηγύρι που από καιρό προγραμματίσθηκε από το Σύλλογο για το Σαββατόβραδο 16.08.2003 την επομένη της Παναγίας, αλλά και αυτό ματαιώθηκε μιας και για την ίδια ημέρα και ώρα αποφασίσθηκε λιτανεία της εικόνας της Παναγίας της Δαμάστας με ολονύχτια προσευχή στην κεντρική Εκκλησία του χωριού. Άγιος ο σκοπός, σεβαστή η θρησκευτική ευλάβεια, αλλά με την αφέλεια του κοινού θνητού και απληροφόρητου περί τα θεολογικά, θα ρωτούσα:
-Πόσο ευλογεί η Μεγαλόχαρη τη χρησιμοποίησή της για τη ματαίωση του ήδη προαναγγελθέντος ετήσιου πανηγυριού, τη στιγμή μάλιστα που μόλις την προηγουμένη, ανήμερα το 15-Αύγουστο, τελέσθηκε στον ιερό Ναό του χωριού, αφιερωμένο στη χάρη της Μεγαλόχαρης, μεγαλοπρεπής λειτουργία με πρωτοφανή κοσμοσυρροή πιστών ακόμη και από την ευρύτερη περιοχή, όπου μάλιστα -προς μεγάλη του τιμή και σύσσωμης της οικογένειας του που παρευρέθη εκεί- χοροστάτησε ο ίδιος ο ιερέας του χωριού;
Ταμιευτικό το ζήτημα θα απαντούσε ίσως κανείς. Αλλά και πάλι διερωτάται:
-Γιατί να μην πραγματοποιηθεί τόσο το πανηγύρι, όσο και η λιτανεία, ώστε οι Σκαμνιώτες να ανταποκριθούν και στις δύο θρησκευτικοπολιτιστικές εκδηλώσεις;
Ασωπός 2003
Με ιδιαίτερη ανησυχία σχολιάζεται το ζήτημα της 8ης Πανελλήνιας συγκέντρωσης ορειβατών και φυσιολατρών στο Σκαμνό το 2ο Σαββατοκύριακό Σεπτεμβρίου δηλ. 13-14.09.2003 και το πέρασμα του μοναδικού μνημείου της φύσης, του φαραγγιού του Ασωπού. Πολλοί ορειβατικοί Σύλλογοι, έχουν περιλάβει στα προγράμματά τους και με ιδιαίτερη προβολή την καθιερωμένη πια διοργάνωση.
Τα μέχρι σήμερα επιτεύγματα των συλλογικών φορέων που πρωτοξεκίνησαν το εγχείρημα, του Πολιτιστικού Συλλόγου Σκαμνού και του Ελληνικού Ορειβατικού Συλλόγου (ΕΟΣ) Λαμίας, ενισχύθηκαν στην πορεία με την αποφασιστική συνδρομή της τοπικής αυτοδιοίκησης (Δήμος Γοργοποτάμου, ΚΕΔΚΕ και Νομαρχία Φθιώτιδος) ενώ τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης υποστήριξαν σθεναρά το μείζονος σημασίας υπερτοπικό γεγονός πολιτιστικού, φυσιολατρικού και περιβαλλοντολογικού ενδιαφέροντος στο οποίο κυρίαρχη θέση κατέχει η γεύση της περιπέτειας και της σωματικής άσκησης.
Η μέχρι τώρα συνεργασία μεταξύ των εμπλεκομένων φορέων ήταν άψογη και όλοι μαζί συνέβαλαν στην σταθερή βελτίωση και ανάδειξη του γεγονότος. Οι τριβές, ωστόσο, του Συλλόγου Σκαμνού με το Δήμο για το οικοπεδικό της πλατείας του χωριού, σκιάζουν απειλητικά τις μέχρι τώρα άψογες σχέσεις. Ο νέος Πρόεδρος του Συλλόγου Σκαμνού, κ. Δημήτρης Ευστράτογλου, είχε σχετική επαφή με το Δήμαρχο κ. Π. Σπαθούλα κατά την οποία, όπως πληροφορηθήκαμε, συζητήθηκε και το υπόψη θέμα. Οι δύο άνδρες φέρονται να έχουν συμφωνήσει στην συνέχιση και περαιτέρω σύσφιξη της συνεργασίας στο θέμα «Ασωπός», διαχωρίζοντας πλήρως την υπόθεση του ιδιοκτησιακού της πλατείας.
Αύγουστος 2003
Αποχαιρετήσαμε την Ελένη Παπαγεωργίου
Πλήρης ημερών (95) μας άφησε την 1η Σεπτεμβρίου 2003 η Ελένη Παπαγεωργίου γεμίζοντας από θλίψη όσους γνώρισαν αυτή την άξια γυναίκα του Σκαμνού.
Χάνει το σύζυγό της άδικα, στα δύσκολα χρόνια του εμφυλίου, πληρώνοντας για πράξεις και αδικήματα άλλων και δίνει μόνη τη μάχη της στη ζωή για να σταθεί δίπλα στα παιδιά της. Έπαιξε το ρόλο του πατέρα και της μάνας και ανέθρεψε με το μέτωπο ψηλά το Γιάννη (αυτοκινητιστής που ζει στη Λαμία, παντρεμένος με δύο παιδιά), την Αθανασία (χήρα του αείμνηστου Θανάση Ζαλαώρα, με δύο υπέροχα παιδιά και τρία εγγόνια) και την Τασούλα (χήρα του αξέχαστου Γιάννη Γκόλφη που άδικα χάθηκε και τον θρηνήσαμε προ τριετίας μετά το μοιραίο τροχαίο, που επίσης έχει δύο παιδιά που της χάρισαν και δύο εγγόνια).
Οι δύο κόρες της Ελένης, η Αθανασία και η Τασούλα έχουν καλή παρουσία στο χωριό και διατηρούν στενές σχέσεις με τους συγχωριανούς. Ειδικότερα η Τασούλα που εδώ και δεκαετίες ζει με την οικογένειά της στη Γερμανία, δεν παραλείπει την ετήσια άδειά της να την περνά στο Σκαμνό μαζί με τα εγγονάκια της στα οποία μεταλαμπαδεύει την αγάπη για την Ελλάδα και τις ρίζες τους. Δεν είναι μόνον προσωπική, αλλά καθολική η εκτίμηση ότι και οι δύο κόρες της Ελένης είναι δύο πολύτιμα διαμάντια που στολίζουν την κοινωνία του χωριού μας. Είναι δύο Κυρίες με όλη τη σημασία της λέξης και το αποδεικνύουν με την διαχρονική στάση και συμπεριφορά τους τιμώντας την μνήμη της μάνας τους.
Θαρραλέα, με σπάνια ευθυκρισία και λεβεντιά που θα ζήλευαν πολλοί παντελονοφόροι η Ελένη, δεν δίσταζε στη ζωή της να τοποθετείτε στα δρώμενα του χωριού με γνώμονα την ψυχρή λογική, την ορθοφροσύνη και την αντικειμενικότητα. Παρά τα χρόνια της διατήρησε σπάνια διαύγεια σκέψης και δεν απείχε από τα τεκταινόμενα μέχρι και το τέλος της. Δεν έκρυψε ποτέ την εκτίμησή της στο ρόλο και το έργο που επιτελεί ο πολιτιστικός Σύλλογος του χωριού και δεν δίσταξε να αποδοκιμάσει κάθε προσπάθεια παρεμπόδισης του έργου αναμόρφωσης του χωριού.
Με τη γνωστή της αθυροστομία, που δεν θα ξεχαστεί, ανακαλούμε στη μνήμη μας την προτροπή στον πρώην πρόεδρο του Συλλόγου κ. Κώστα Γέμελο, που συναντούσε τις γνωστές μεμψιμοιρίες και αντιδράσεις στην υλοποίηση των πρωτοβουλιών του πολιτιστικού φορέα:
-Γέμελε! Μην τους φοβάσαι! Γ… τους και προχώρα!
Ας είναι αιωνία η μνήμη της Ελένης Παπαγεωργίου, αυτής της υπέροχης Σκαμνιώτισσας Μπουμπουλίνας!
Οδυσσέας Κοτσιμπός
Αδικήσαμε και ζητούμε συγνώμη τον κ. Οδυσσέα Κοτσιμπό, αναφέροντας σε προηγούμενα φύλλα της ΦτΣ ότι δεν συγκάλεσε ή συγκάλεσε άκυρη συνέλευση στις αρχές Ιανουαρίου 2003, αφού, όπως προέκυψε από την πρόσφατη λαϊκή συνέλευση στο Σκαμνό, η εντολή που έλαβε ο Πρόεδρος του τοπικού Συμβουλίου Σκαμνού – Οίτης ήταν να ασχοληθεί και να διερευνήσει την επίμαχη υπόθεση με το Πνευματικό κέντρο Νο 2 του χωριού και όχι η σύγκληση λαϊκής συνέλευσης.
Δεδομένου ότι η πάγια γραμμή της ΦτΣ που είναι όργανο ενός πολιτιστικού Συλλόγου, είναι να προάγει τον πολιτισμό και μόνον, θεωρούμε υποχρέωσή μας να αποκαταστήσουμε αυτήν την αλήθεια, ανεξάρτητα από τις άλλες πτυχές της υπόθεσης επί της οποίας, όπως είναι φυσικό, διατηρούμε τις θέσεις και απόψεις μας που στηρίζονται στους κανόνες δικαίου της ευνομούμενης πολιτείας μας.