Λαϊκή συνέλευση στο Σκαμνό

Στα πλαίσια της σχετικής Νομοθεσίας ο Πρόεδρος του Τοπικού Συμβουλίου, του Δημοτικού διαμερίσματος Σκαμνού – Οίτης κ. Οδυσσέας Κοτσιμπός, συγκάλεσε στο κτίριο του πολιτιστικού κέντρου Σκαμνού για τις 20.09.2003 (ημέρα Σάββατο και ώρα 11:00) λαϊκή συνέλευση προκειμένου σ΄ αυτήν να συζητηθούν τα διάφορα εκκρεμή ζητήματα που απασχολούν τον οικισμό και όλως ιδιαιτέρως το θέμα του λεγόμενου «πνευματικού κέντρου Νο 2» που αποτέλεσε σημείο τριβής και συνεχίζει να πυροδοτεί εντάσεις τόσο μεταξύ των συγχωριανών, όσο και του πολιτιστικού Συλλόγου του χωριού με την δημοτική αρχή.

Αν και η ημερομηνία (προχωρημένος Σεπτέμβρης) με απόντες τους ετεροδημότες συγχωριανούς, τους απασχολούμενους σε άλλες περιοχές, τους οικογενειάρχες με σχολιαρόπαιδα κλπ., εν τούτοις η συμμετοχή των Σκαμνιωτών υπήρξε ικανοποιητική. Συνεπείς στις σχετικές υποσχέσεις τους στη συνέλευση παρέστησαν, εκτός από τον Πρόεδρο του τοπικού Συμβουλίου και το αιρετό μέλος του τοπικού Συμβουλίου, από το Σκαμνό κ. Ευθύμιο Ν. Τζιβάρα, ο Δήμαρχος Γοργοποτάμου κ. Παναγιώτης Σπαθούλας, οι Αντιδήμαρχοι κκ Μητσόπουλος και Σγάγιας, καθώς και οι Δημοτικοί Σύμβουλοι κκ Πολύζος και Γρούσπας. Παρόντα και τα περισσότερα μέλη της Εκκλησιαστικής Επιτροπής και η ηγεσία του πολιτιστικού συλλόγου του χωριού.

Υπό την Προεδρία του κ. Κοτσιμπού, ο Δήμαρχος έκανε την αρχική εισήγησητοποθετούμενος και πάλι κατά των θέσεων του πολιτιστικού Συλλόγου του Σκαμνού και υπέρ της πρωτοβουλίας της Εκκλησιαστικής επιτροπής του χωριού και της λεγόμενης Ναοδομίας , όπως έκανε και στην προ καιρού συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου. Η στάση του Δημάρχου συμπυκνώνεται στην αντίληψη ότι πρόκειται περί ενός ακινήτου που ανήγειρε η Εκκλησία πάνω σε οικοπεδικό χώρο που ο Σύλλογος του χωριού ισχυρίζεται ότι δεν της ανήκει. Αναγνώρισε ότι ο εντεταλμένος νομικός του Δήμου δεν έκανε ό,τι το καλύτερο μελετώντας την υπόθεση ελέγχου των τίτλων ιδιοκτησίας, αλλά παρατήρησε ότι ο Σύλλογος του χωριού … άργησε να του προσκομίσει τους Συμβολαιογραφικούς τίτλους που με ενέργειές του αποκάλυψε και προσκόμισε μόλις στη συνεδρίαση του πρόσφατου Δημοτικού Συμβουλίου.

Ο Δήμαρχος επανήλθε με τη βοήθεια μηχανικών και με βάση το συμβόλαιο του 1935 κτήσης της οικοπεδικής έκτασης από την τότε σχολική εφορία του χωριού πιστοποίησε την ορθότητα των ισχυρισμών του Συλλόγου, με τη διαφορά ότι το οικόπεδο του συγκροτήματος Σχολείο – Εκκλησία που αποκτήθηκε από την τότε Σχολική Εφορία με τον συγκεκριμένο τίτλο καλύπτει περίπου το ήμισυ του συνολικού χώρου σε εγκάρσια τομή και προς τα κάτω με μέτωπο την πρώην Εθνική Οδό Λαμίας – Αθηνών σε ολόκληρο το μήκος του οικοπέδου. Έτσι λοιπόν, εξήγησε ο Δήμαρχος, το αδιαφιλονίκητο μέρος του οικοπέδου που ανήκει στην τοπική αυτοδιοίκηση τέμνει περίπου στη μέση το κτίριο του Σχολείου και η τομή αυτή προχωρεί στην εκκλησία μέχρι και την ιδιοκτησία Ανδριάνας Αστρακά περιλαμβάνοντας και την πρόσβαση στο συνολικό χώρο. Το υπόλοιπο τμήμα του οικοπέδου προς τα πάνω δηλ. αυτό που συνορεύει με την ιδιοκτησία Αθανασίου Ντάου, όπως και αυτό της πλατείας, ιδιοκτησίας των αειμνήστων αδελφών Βασιλείου και Μήτρου Ζαλαώρα, φέρεται να παραχωρήθηκε με τη μορφή άτυπης δωρεάς. Προς ποίον έγινε η άτυπη δωρεά, δεν διευκρινίζεται. Από μαρτυρίες των απογόνων της οικογένειας δεν συνάγεται ασφαλές συμπέρασμα, αφού οι απόψεις διχάζονται ανάλογα με την συμπάθεια που δείχνουν στα δύο μέρη της αντιπαράθεσης.

Ο Δήμαρχος εμφανίσθηκε συνεχίζοντας να δείχνει σημασία στο έγγραφο του πρώην Κοινοτάρχη Οίτης που απευθύνεται στην Εκκλησιαστική επιτροπή Σκαμνού, ζητώντας τη συναίνεσή της να διαμορφώσει τον επίμαχο χώρο σε πλατεία. Συναίνεση η οποία, κρίνοντας εκ των πραγμάτων, προφανώς δόθηκε και η τοπική αυτοδιοίκηση προχώρησε επενδύοντας αξιόλογα ποσά για τη διαμόρφωση της πλατείας. Επεσήμανε ότι η μόνη ασφαλής οδός για μία πλήρη και οριστική διαλεύκανση του ζητήματος είναι η προσφυγή στη Δικαιοσύνη, όπου εκδίδεται δικαστική απόφαση η οποία και συνιστά τίτλο κυριότητας υπέρ αυτού που προβλέπεται σ΄ αυτήν.

Εκκινώντας από την αντίληψη ότι η Εκκλησία και τα περιουσιακά της στοιχεία «είναι δικά μας», όπως και αυτά της τοπικής αυτοδιοίκησης, «είναι επίσης δικά μας», ο Δήμαρχος αποφαίνεται ότι είναι άσκοπο να προσφεύγει η Δημοτική αρχή στα Δικαστήρια, διαδικασία που ο ίδιος δεν βλέπει με καλό μάτι, αλλά και σφόδρα πιθανολογεί ότι θα αποβεί σε βάρος του Δήμου και υπέρ της Εκκλησίας.

Από τις παρεμβάσεις του Συλλόγου θεωρούμε πολύ σαφείς τις θέσεις που ανέπτυξαν ο νέος πρόεδρος του Συλλόγου κ. Δημήτρης Ευστράτογλου καθώς ο τέως Πρόεδρος κ. Κώστας Γέμελος, ενώ και άλλοι συγχωριανοί (κα Στέλλα Ακρίβου, κα Τούλα Ευστράτογλου, κ. Γεώργιος Λ. Αστρακάς, κ. Μιχαήλ Γ. Αστρακάς, Δικηγόρος) συνέβαλαν στο να γίνει μία ουσιαστική συζήτηση που ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα, μπορεί να ειπωθεί ότι εξήντλησε όλα τα επί μέρους ζητήματα της διένεξης.

Σταχυολογώντας μερικά σημεία από τη συζήτηση που επακολούθησε, σημειώνουμε μερικές σημαντικές κατά την ταπεινή μας γνώμη, θέσεις – απόψεις:

• Τόσον η Εκκλησία, όσον και η Τοπική Αυτοδιοίκηση έχουν ξεχωριστές ιδιοκτησίες. Η προβαλλόμενη άποψη «και τα μεν και τα δε, είναι όλα δικά μας», φαίνεται πολύ απλουστευτική και ικανή να δημιουργήσει σοβαρά προβλήματα. Επισημάνθηκε δε ότι η Ναοδομία εμφάνισε στο σχέδιο – άδειά της ως δήθεν ιδιοκτησία της εκκλησίας μία οικοπεδική έκταση που φθάνει μέχρι τα όρια του σχολείου (!), παρέχοντας τη δυνατότητα περίφραξης και αποκλεισμού του χώρου σε ένα μεταγενέστερο στάδιο.

• Η εξέταση της υπόθεσης από το αρμόδιο Δικαστήριο με τη διαδικασία της «αναγνωριστικής αγωγής», δεν προσβάλλει κανέναν, αλλ΄ αντιθέτως αποτελεί την μόνη ορθή οδό, όχι μόνον για την σωστή διευθέτηση της έριδας μεταξύ των συγχωριανών, αλλά και για την προστασία αυτού του ίδιου του Δημάρχου, από ενδεχόμενη αναψηλάφηση της υπόθεσης από τον οποιοδήποτε έχει έννομο προς τούτο συμφέρον (ιδιώτες Σκαμνιώτες, Σύλλογος, Κτηματική Εταιρεία του Δημοσίου κλπ). Σε ευθεία αντίθεση προς την άποψη του Δημάρχου, οι συγχωριανοί που μας μίλησαν, μιλούν για σχεδόν σίγουρη δικαίωση της Δημοτικής Αρχής από μία τέτοια τυπική προσφυγή στο αρμόδιο Δικαστήριο.

• Η αντιπαράθεση κατ΄ ουδένα τρόπο δεν πρέπει να εκληφθεί ότι βάλλει κατά της Εκκλησίας, αλλά οι ενιστάμενοι εστιάζουν τη διαμαρτυρία των κατά των συγκεκριμένων χειρισμών των διαχειριστών της.

• Η κατ ουσίαν κατάργηση της πλατείας του χωριού, δημιουργεί την ανάγκη αναπλήρωσής της. Δεν φαίνεται ωστόσο εύκολο να εξευρεθεί κατάλληλος χώρος και το μόνο που φαίνεται εφικτό, είναι οι παρεμβάσεις στο χώρο μεταξύ του Σχολείου και της Εκκλησίας.

Επισημάνθηκαν από τον Πρόεδρο του Συλλόγου κ. Δ. Ευστράτογλου και τον τοπικό Σύμβουλο κ. Ευθύμιο Ν. Τζιβάρα οι άμεσες ανάγκες και οι προτεραιότητες του οικισμού, που αναγνωρίσθηκαν ως απόλυτα σωστές από το Δήμαρχο:

• Άμεση προτεραιότητα στην αντιπλημμυρική προστασία
• Φωτισμός (Χρύσανθο, Ασπρόστρατα, κεντρικός συνδετικός άξονας, Αϊ-Θανάση – Γούπατο)
• Δρόμοι – ύδρευση προς Ασπρόστρατα όπου δύο νέες οικίες προστίθενται στο άμεσο μέλλον και λόγω της κατωφέρειας υπάρχει άμεση ανάγκη παρέμβασης.
• Ανάπλαση κόμβου στην Εθνική Οδό, και η ανάδειξή του σε υποδειγματική θέση θέας. Σημειώνεται ότι έχει ήδη εγκριθεί το σχετικό κονδύλιο από ειδικό λογαριασμό. Πρόκειται για ένα από τα πλέον σημαντικά σημεία επαφής του Δήμου Γοργοποτάμου με το μεγάλο εθνικό οδικό δίκτυο και την προσπέλαση προς τους Δελφούς. Ο χώρος σήμερα, παρά τις συχνές επεμβάσεις του Συλλόγου εμφανίζεται σαν άθλιος σκουπιδότοπος που μας ντροπιάζει. Άμεση ενέργεια η τοποθέτηση κάδου απορριμάτων.

Συμπέρασμα:
Διερμηνεύοντας και τις απόψεις όσων είχαμε την ευκαιρία να συζητήσουμε, μπορούμε να πούμε ότι ο Δήμαρχος τάχθηκε οριστικά με την πλευρά της Εκκλησιαστικής Επιτροπής που απαρτίζεται μεν από λιγότερους Σκαμνιώτες, αλλά περισσότερους ψηφοφόρους για τον ΟΤΑ.

Περιέργως, ωστόσο, τα στελέχη του Συλλόγου εμφανίζονται να αποδέχονται την δυσάρεστη αυτή εξέλιξη, όχι γιατί πείσθηκαν από το Δήμαρχο, αλλά για άλλους πολύ διαφορετικούς λόγους:

Η ίδια η ζωή έδειξε στον μικρό οικισμό πόσο μάταιες είναι οι αντιλήψεις περί «ομοψυχίας», «όλοι ενωμένοι» κττ. Η εμμονή σε μία τέτοια αντίληψη θα οδηγούσε σε χειρότερες τριβές και δυσάρεστες καταστάσεις. Μία τέτοια στάση πειθαναγκασμού θα έμοιαζε υπερβολική, ποτισμένη από αποκρουστέες αντιλήψεις που σε κάθε περίπτωση οι σύγχρονες κοινωνιολογικές απόψεις απορρίπτουν. Κανείς δεν έχει το δικαίωμα να επιβάλλει στον συνάνθρωπό του τον συγχρωτισμό με ομάδες που δεν επιλέγει και δεν προτιμά.