FtS64

Υπό Γεωργίου Π. Τσίτσα

Σ Σε τούτηνε τη γειτονιά έχω κι εγώ κι ορίζω μια νεραντζούλα φουντωτή και την γλυκοποτίζω
Κ Και τα τραγούδια λόγια είναι, τα λεν οι πικραμένοι πάσχουν να διώξουν το κακό και το κακό δεν βγαίνει
Α Απόψε τα μεσάνυχτα μου κλέψανε τη γλάστρα οπ είχε το βασιλικό, τον ουρανό με τα άστρα
Μ Μια τρίχ΄ απ τα ματάκια σου, τα μάτια μου να ράψω κι όρκον σου κάνω στο θεό, άλλην να μην κοιτάξω
Ν Να είχα νεράντζι να’ ριχνα στο πέρα παραθύρι να τσάκιζα το μαστραπά, πώχει το καρυοφύλλι
Ο Ο ουρανός με ρώτησε, μου είπε ποιόν έχει φίλο και του είπα τον Αυγερινό, όπου τραβάει τον ήλιο
Σ Στο παραθύρι κάθεσαι και μήλο καθαρίζεις κι έκοψες το χεράκι σου κι΄ εμένα φοβερίζεις